قوانین جنگی فقط برای حمایت از غربی هاست؟!

نویسنده: محمود مبارک

نیروهای متجاوز آمریکا در پائیز سال 2001 میلادی در روزهای نخست بمباران افغانستان رادیو “شریعت” وابسته به طالبان را هدف قرار دادند که این امر به مثابه نقض آشکار ماده 79 نخستین پروتکل الحاقی کنوانسیون ژنو مصوب سال 1949 است.

دونالد رامسفلد وزیر جنگ سابق آمریکا با رد این اتهام گفت که بمباران این رادیو اقدامی قانونی بود، چرا که تریبون یک گروهک تروریست به شمار می رود، ولی خبرنگاری که از پاسخ این مقام نظامی آمریکا مجاب نشده بود، سوال دیگری را مطرح کرد و گفت که آیا می توان رادیو صدای آمریکا را هدفی قانونی برای طالبان قلمداد کرد؟

جدای از توجیهات این وزیر و فرق قائل نشدنش میان رسانه آزاد و رسانه خصمانه، ولی ظاهر پاسخ این مقام خون آشام آمریکایی که 30 شکوائیه علیه اش به دادگاه های بین المللی ارائه شده است، تصویرگر بی حرمتی وی به قوانین بین المللی و عدم پایبندیش به این قوانین است و یگانه گواه بر این مدعا جنایات آمریکا در عراق و افغانستان است که در جریان این تجاوزات غیر نظامیان قربانی شدند. نظامیان آمریکا با اسیران رفتار ددمنشانه ای داشتند و از هر گونه سلاح غیر قانونی استفاده می کردند و رسانه ها و خبرنگاران را نشانه می رفتند و اماکن باستانی و موزه ها را هدف قرار می دادند و وسایل آنها را به تاراج می بردند که این اقدامات و رفتارهای غیرانسانی یک نوع جنایت جنگی قلمداد می شود.

امروز شاهد تکرار همین صحنه های دلخراش در فلسطین اشغالی هستیم؛ به گونه ای که سران تل آویو تمامی قوانین جنگی را زیر پای می گذارند و شاید سوالی که در اینجا مطرح باشد این است که آیا جنبش مقاومت اسلامی حماس حق دارد که به اماکن غیر نظامی حمله کند همان طوری که اسرائیل این کار را انجام می دهد؟

اگر حماس غیر نظامیان را در خانه هایشان و فعالان عرصه رسانه را به گلوله ببندد اسرائیل چه واکنشی نشان می دهد؟ جهانیان چه بلایی سر حماس می آورند؟

در جنگ کنونی که اسرائیل در نوار غزه به راه انداخته است بیشتر قربانیان و مجروحان را زنان، کودکان و غیر نظامیان تشکیل می دهند که در جریان بمباران پناهگاه ها، مدارس، بیمارستان ها، مساجد و دانشگاه ها شهید و زخمی شده اند که این جنایات به مثابه نقض آشکار کنوانسیون چهارم ژنو مصوب سال 1949 مبنی بر حمایت از غیر نظامیان در درگیری های مسلحانه است. با این وجود مسئولان رژیم صهیونیستی به عدم پایبندی خود به قوانین و مصوبات بین المللی می بالند.

“اسرائیل” همچنین دفاتر شبکه ماهواره ای الاقصی و روزنامه الرساله را بمباران کرد که در پی این جنایات شماری از پرسنل آنها به خاک و خون کشیده شدند، این اقدامات وحشیانه به مثابه نقض آشکار ماده 79 پروتکل الحاقی توافقنامه چهارم ژنو بود، ولی بهانه هایی را که دشمن صهیونیستی عنوان می کند دقیقا عین بهانه های وزیر دفاع سابق آمریکا است.   

نیروهای رژیم اشغالگر قدس همچنین تعدادی از اسیران را در خانه ای خالی جمع و سپس با جنگنده بمباران کردند که این صحنه دلخراش را رسانه ها پخش کردند که به مثابه نقض آشکار کنوانسیون سوم ژنو در زمینه حمایت از اسیران است.

جنایات جنگی “اسرائیل” شامل به کار گیری سلاح های غیر قانونی است که اسرائیل در جریان جنگ سی و سه روزه از آنها استفاده کرد. این مسئله را چندین پزشک به هنگام درمان مجروحان نوار غزه و روزنامه انگلیس “تایمز” تائید کردند.

تمامی موارد مذکور جنایات جنگی به شمار می رود که به موجب ماده 8 اساسنامه دادگاه بین المللی کیفری باید عاملان این جنایات مجازات شوند. 

شاید سوالی که برای توده عرب مطرح است اینکه به چه شیوه ای می توان جنایتکاران جنگی را مجازات کرد؟

پاسخ آن در شیوه های زیر نهفته است:

ـ ارائه شکوائیه علیه سران تل آویو به دادگاه بین المللی کیفری

ـ تدوین دادخواست توسط کشورهای امضا کننده کنوانسیون چهارم ژنو علیه جنایتکاران جنگی اسرائیل

سه کشور عربی وجود دارد که می توانند علیه سران تل آویو به عنوان جنایتکاران جنگی اقدام کنند و اگر این کشورها کوتاهی کنند باید بگوئیم که قوانین بین المللی هیچ عیب و نقصی ندارد بلکه هر عیب و نقصی که هست در رژیم های عربی است.

از همین جا از وزارت های دادگستری تمامی کشورهای عربی دعوت می کنم تا علیه جنایتکاران جنگی “اسرائیل” دادخواستی را تنظیم کنند.

بدیهی است که این اقدام لرزه بر اندام این سران خواهد انداخت. نهادهای حقوقی هر کشور غربی نیز وظیفه دارند گام مشابهی را در این زمینه بردارند. 

روزنامه “الحیات” چاپ لندن