نویسنده: صالح النعامی
یهودیان لاییک در “اسراییل” از دین مداران و احزاب دینی به این علت که برای باج گیری از احزاب بزرگ به هر دری می زنند و از نفوذ و قدرت سیاسی خود در مجبور کردن دولت ها برای اختصاص دادن هزینه های هنگفت مالی به این احزاب سوء استفاده می کنند به شدت متنفرند. در واقع شکست “زیپی لیونی” رهبر حزب “کادیما” و وزیر خارجه رژیم صهیونیستی در تشکیل کابینه جدید پس از استعفای اولمرت نیز به خاطر شرط و شروط همین احزاب دینی صورت گرفت.
درخواست این احزاب و به اصطلاح دین مداران یهودی خشم و کینه بسیاری از تحلیل گران “اسراییلی” را بر انگیتخته است، به ویژه آن که برخی از این احزاب مواضعی اتخاذ کرده اند که یهودیان شرقی و غربی را در مقابل هم قرار داده اند. مساله ای که موجبات خشم و نفرت یهودیان لاییک را برانگیخته ادعای رهبران احزاب دینی به ویژه حزب “شاس” از بزرگ ترین این احزاب درباره فقرا و در نظر گرفتن منافع آنان است. این احزاب مدعی هستند که ما برای بهبود اوضاع فقرا درخواست بودجه می کنیم.
“نحمیا شترسلر” از تحلیل گران اقتصادی رژیم صهیونیستی در مقاله ای که روزنامه عبری زبان “هاآرتص” آن را منتشر کرد می گوید که رهبران احزاب دینی به ویژه خاخام “ایلی یشای” رهبر حزب “شاس” نه تنها به حل معضل فقر اهمیتی نمی دهند بلکه هر اندازه میزان فقر و کسانی که زیر خط فقر به سر می برند بیشتر شود به همان اندازه منافع آنان نیز تامین می شود بدین معنا که گسترش فقر در اسراییل باعث می شود تعداد حامیان این احزاب بیشتر شود.
وی در ادامه مقاله می گوید: “یشای” خود را به گونه ای معرفی می کند که به کودکان فقیر توجه زیادی می کند و در صدد کاهش فاصله طبقاتی است اما حقیقت چیز دیگری است و آن این که پاسخ گویی به خواسته ها و مطالبات وی به توسعه دامنه فقر و افزایش فاصله طبقاتی در اسراییل منجر می شود. این نویسنده صهیونیستی می افزاید: رهبران احزاب دینی اسراییل از این که فقر همه جا را فرا گیرد شاد و خرسند می شوند و خواستار رای دهندگان و مردمی فقیر هستند و از این بیم دارند که رای دهندگان متدین و اصول گرای یهودی روزی از خواب غفلت بیدار شوند و میزان زاد و ولد را کاهش و به بازار کار روی آورند و از این طریق از چنگال فقر رهایی یابند و در نهایت به انسان های مستقل تبدیل گردند. این مساله برای نفوذ و سیطره احزاب دینی به ویژه حزب “شاس” خطری جدی است به همین دلیل احزاب دینی اسراییل تلاش می کنند تا تسهیلات ویژه تامین اجتماعی را به خانواده های پر جمعیت به همان میزانی که قبلا پرداخت می شد، مجددا پرداخت کنند این اقدام در واقع به مثابه تزریق افیون و یا آمپول بی هوشی در بدن بیماران است به طوری که انسان هنگام تزریق آمپول بی هوشی هیچ گونه احساسی ندارد اما همین که به هوش می آید درد شدیدی در سر و کل بدن خود احساس می کند.
“شترسلر” همچنین معتقد است که اگر احزاب دینی برای حل معضل فقر و بیکاری تلاش می کردند حتما در زمینه حل معضل برنامه های آموزشی موجود در مدارس که مخالف تدریس رشته های فنی و رایانه و ریاضی و زبان انگلیسی است نیز اقدامی می نمودند به این دلیل که آموزش یک چنین دروسی جوانان را روانه بازار کار می کند و این مساله ای است که احزاب دینی اسراییل میلی به آن ندارند.
و اما “شاحر ایلان” نویسنده و کارشناس امور احزاب دینی بر این باور است که اسراییلی ها از دین و دین داران به خاطر باج گیری های شان متنفرند. “ایلان” در مقاله ای که روزنامه “هاآرتص: آن را اخیرا منتشر کرد به احزاب دینی سفارش کرده که برای این که میزان تنفر مردم از آن ها کاهش یابد در کابینه های اسراییل مشارکت نکنند. وی در ادامه می گوید: این که گفته شود نمی توان دولت را بدون دین مداران تشکیل داد کلامی بی پایه و اساس است. این نویسنده می افزاید: حکومت بدون دین مداران، قادر است همه مشکلات جامعه اسراییل را درمان کند و نواقص موجود را بر طرف نماید.
“ایلان” پیشنهاد می دهد که باید از طریق تشویق ازدواج و اصلاح امور قضایی و اعمال مساوات در زمینه ارائه تسهیلات ویژه کودکان بدون در نظر گرفتن خانواده کودک به طوری که خانواده ها به داشتن فرزندان بیشتر ترغیب شوند، می توان به مقابله با دین مداران برخاست.
وی در مقاله خود همچنین می نویسد: قوانینی که بین موسسات آموزشی خصوصی ویژه دین مداران و موسسات دولتی فرقی نمی گذارد، باید لغو گردند با موسسات دینی باید به عنوان یک موسسه خصوصی تعامل کرد و ضرورتی ندارد که دولت به آن ها کمک کند. “ایلان” همچنین می گوید: باید وزارت امور دینی را منحل و محافل دینی را به شهرداری ها بدل نمود و همچنین باید سمت خاخامی در کابینه را که به یک سمت سخیف و ننگین تبدیل شده و هیچ کس آن را جدی نمی گیرد و به آن بها نمی دهد منحل نمود. وی در پایان مقاله اش می نویسد: میزان تنفر مردم اسراییل از دین و دین مداران به خاطر مشارکت شان در دولت های مختلف، به طور چشمگیری افزایش یافته است و ما امروزه شاهد این هستیم که نمایندگان احزاب دینی در میان دیدگان همگان عبای دین داری را از تن بر می کنند و حال هر دینداری که از خدای خود می ترسد شایسته است که دعا کند: خدایا ما را از احزاب اصول گرا نجات بده و حکومت لاییک را در کشور ما پایدار بفرما.
گفتنی است که روزنامه “هاآرتس” در سر مقاله خود به شدت علیه حزب “شاس” که یهودیان شرقی افراطی و متدین در آن عضویت دارد به این دلیل که اختلافات مذهبی را به ویژه بین یهودیان شرقی و غربی ترویج می دهد هجوم برده است. حزب “شاس” یهودیان شرقی را به گونه ای معرفی می کند که گرفتار ظلم و ستم همیشگی هستند. “هاآرتص” ادعاهای “شاس” را تکذیب می کند و می نویسد: اسراییل انقلاب آرام اما عمیقی را پشت سر گذشت. یهودیان شرقی در صف اول مراکز تصمیم گیری قرار گرفته اند از میان آنان عده ای افسر عالی رتبه ارتش اسراییل و عده ای نیز شهردار و نماینده کنست هستند.
“هاآرتص” همچنین به گذشته رهبران “شاس” و پرونده سراسر فساد مالی و اداری آن ها و نیز محکومیت “آریه درعی” رهبر اسبق این حزب به غارت اموال دولت و کلاهبرداری اشاره می کند و می افزاید: اتهامات شاس خنده دار و غیر مسئولانه است و شایسته نیست که سرکردگان یک حزب فاسد مردم را نصیحت کنند آنان باید اوضاع بحرانی خود خود را بسان سیاست مداران با وجدان و مسئولیت پذیر اصلاح کنند.
