بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران صهیونیستی بر این عقیده اند که زندگی در جامعه صهیونیستی دیگر قابل تحمل نیست و مشکلات اقتصادی، بیکاری، فساد، وخامت اوضاع امنیتی و ترس از آینده بر زندگی شهرک نشینان صهیونیست سایه افکنده است. نمود عینی این مساله را می توان در اقدام شهرک نشینان صهیونیست به تهیه گذرنامه های خارجی برای خود مشاهده کرد که سعی دارند در صورت نیاز و در مواقع اصطراری از آنها برای خروج از فلسطین اشغالی و مهاجرت به کشورهای دیگر استفاده کنند. “یونتان شیم” از اندیشمندان و نویسندگان صهیونیست در مقاله ای که در روزنامه عبری زبان “یدیعوت آحارونوت” به چاپ رسید به بررسی این مساله پرداخته و در جریان آن داستان گفتگوی خود با خویشتن خویش را نقل کرده و از اینکه گذرنامه لهستانی دارد و در صورت نیاز می تواند از فلسطین اشغالی فرار کرده و خود را نجات دهد خوشحال است. در زیر ترجمه این مقاله را با هم می خوانیم:
برای شما، هویت نخست وزیر جدید دولت عبری و یا “یووال اشتاینز” وزیر دارایی و نیز ” آویگدور لیبرمن” وزیر امور خارجه دولت جدید عبری هیچ اهمیتی ندارد و شما حتی به تهدیدات آنها مبنی بر در معرض خشکی قرار گرفتن دریاچه “طبریه” هیچ بهایی نمی دهید، اما در عین حال آنها از آب های مورد استفاده برای پرورش گل های صادراتی به کشور هلند هیچ سخنی به میان نمی آورند. شما به معضلات ناشی از بیکاری صدها تن از شهرک نشینان صهیونیست که در جریان برگزاری تظاهرات ها چهار راه های شهر را مسدود کرده و در روند تردد خودروها اخلال ایجاد می کنند، توجهی ندارید و به افرادی که به هنگام حضور شهروندان در صف های طولانی جلوی درهای موسسات مختلف دولتی سعی می کنند از دیگر افراد حاضر در صف جلو بزنند و اخبار و رویدادهای جهان را به آنها اطلاع دهند، اهمیتی نمی دهید. شما حتی به بحران اقتصادی جهان و یا مسائل دیگری مانند برنامه هسته ای ایران و یا مشکلات شهرک نشینان صهیونیست در کرانه باختری و نیز ارتش صهیونیستی اعتنایی نمی کنید و این مساله نیز برای شما اهمیتی ندارد که مدیران برخی شرکت های اقتصادی و تجاری با دریافت رشوه های میلیونی دوستان و همشهریان شما را اخراج می کنند. اما تمامی این بی توجهی ها ناشی از این است که امور به روال عادی خود ادامه می دهد و شما نمی تواند این روند را تغییر دهید.
در حالی که مشغول خواندن روزنامه هستی به دم در منزلت می رسی و طبق معمول (در داخل خانه) برای خودت یک فنجان قهوه آماده می کنی؛ در همان فنجان لب پریده ای که به خانمت اجازه نمی دهی آنرا در سطل آشغال بیاندازد؛ چرا که پول خرید یک دست فنجان جدید را نداری. همه چیز طبق روال پیش می رود، اما اخیرا روزنامه خواندن شما را به یاد اقامت در هتل های کشورهای دیگر می اندازد. دیگر به حوادث جاری کشور توجهی نمی کنی؛ چرا که گذرنامه کشور لهستان را نیز در دست داری که در صورت نیاز می توانی به آن سفر کنی.
اما این مساله ساده نیست و تو حتی در رویاهایت هم نمی توانی پدر مرده ات را قانع کنی و او شدیدا نسبت به تفکرات و اندیشه های تو مبنی بر بازگشت به لهستان معترض است. با اینکه تو این گذرنامه خارجی را به لطف اصلیت لهستانی پدرت دریافت کرده ای، اما در عالم رویا او را طرد می کنی و سعی می کنی زندگی خود و فرزندانت را به شیوه دیگری رقم بزنی.
بی شک داستان های دوران کودکیت درباره لهستان اروپایی را هنوز به یاد داری؛ جایی که خانواده و خویشاوندانت و حتی تمامی یهودیان به دنیا آمده و بزرگ شده اند و مدت زیادی در آن زندگی کرده اند. تو واقعا زندگی سراسر فرار و گریزی را پشت سر گذاشته ای و معجزه های زیادی را در طول زندگیت تجربه کرده ای و اکنون در سرزمینی که نام “اسرائیل” بر آن اطلاق می شود، زندگی می کنی و از آب و خاک و هوای آن بهره می بری. آنها به تو می گفتند که باید در راه “اسرائیل” مبارزه کنی و با در دست گرفتن سلاح برای دستیابی به خوشبختی تلاش کنی. آنها به تو می گفتند که اگر قرار است بمیری، بهتر است در لحظه مرگ سلاحت در دست باشد و در حالی که در راه “کشورت” مبارزه می کنی کشته شوی.
اما اکنون اوضاع تغییر کرده است و سرنوشت خود و فرزندانت برایت اهمیت چندانی ندارد و تو دیگر از اصالت لهستانی خود برای دیگران سخن نمی گویی، بلکه سعی می کنی با نشان دادن گذرنامه لهستانی خود این مساله را به رخ آنها بکشی. تو ادعا می کنی که در واقع تصمیم مهاجرت از “اسرائیل” را نداری، اما می خواهی در صورت نیاز و در مواقع ضروری از گذرنامه خارجی خود استفاده کنی. به هر حال وضعیت تو از وضعیت یهودیانی که از کشورهای عربی به فلسطین اشغالی مهاجرت کرده اند، بهتر است؛ چرا که آنها دیگر نمی توانند در مواقع ضروری از این سرزمین فرار کرده و به کشورهای اصلی شان برگردند. مطمئنا پدر تو همان روزی مرد که یاد و خاطره فاجعه فلسطین گرامی داشته شد و تو هر سالی که برای زیارت قبر پدرت به سر قبرش می روی، تمامی اخبار را برای او حکایت می کنی و تنها تصمیم خود برای فرار از فلسطین اشغالی به لهستان را از او پنهان می کنی تا او از این مساله بویی نبرد. خوب اکنون وقت آن فرا رسیده است که با مراجعه به سرکنسولگری لهستان در تل آویو ابتدا زبان لهستانی را فرا بگیری تا بعد از آن بتوانی به گذرنامه لهستانی دریافت کنی.
