اقدامات ابومازن عامل ترغیب نتانیاهو به اتخاذ مواضع افراطی گرایانه

رئیس تشکیلات خودگردان و چهره های نزدیک به وی دائما در اظهارات خود از مواضع نخست وزیر جدید رژیم اشغالگر قدس و اعضای کابینه اش در قبال مناقشه و چالش موجود میان فلسطینیان و صهیونیست ها ابراز نارضایتی می نمایند و تهدید می کنند که اگر نتانیاهو دست از مواضع کنونی اش بر ندارد، با وی مذاکره نخواهند نمود ؛ ولی متاسفانه اقداماتی که محمود عباس بدان مبادرت می ورزد، نقش موثری را در تشویق هر چه بیشتر نتانیاهو برای اتخاذ مواضع افراط گرایانه تر دارد.

رئیس تشکیلات خودگردان عملا هیچ گامی را در مسیر تغییر مواضع نتانیاهو صورت نداده است. سوالی که در اینجا مطرح می شود، آن است که در این شرایط معنای تداوم همکاری دستگاه های امنیتی ابومازن با ارتش صهیونیستی چیست؟ آیا نتانیاهو در حالی که فرماندهان دستگاه های امنیتی رژیم اشغالگر قدس همچنان از کفایت و توانایی نیروهای ابومازن در تعقیب مبارزان فلسطینی در کرانه باختری سخن می گویند، باز هم مواضع خود را تغییر خواهد داد؟

گفتنی است دستگاه های امنیتی تشکیلات خودگردان برای اثبات اینکه در مبارزه با مقاومت دست کمی از نظام های عربی ندارند، در کنفرانسی مطبوعاتی اعلام کردند که یک کارگاه ویژه ساخت مواد منفجره را در یکی از مساجد کرانه باختری یافته اند. ولی متاسفانه همین دستگاه های امنیتی هنگامی که ارتش صهیونیستی به کشتار شهروندان فلسطینی در شهرها، شهرک ها و اردوگاه های تحت مدیریت تشکیلات خودگردان مبادرت می ورزد، سکوت اختیار می کنند تا جایی که انسان تصور می کند نهادهای امنیتی دو طرف (صهیونیستی ـ تشکیلات خودگردان) یک وظیفه مشترک دارند و آن هم مقابله با مقاومت است.

از سوی دیگر، سرسختی هر چه بیشتر ابومازن در قبال مسئله گفتگوهای ملی دلیل دیگری بر عدم جدیت وی در انتقادهایی است که از مواضع دولت جدید صهیونیستی می نماید ؛ زیرا دولت مذکور تداوم شکاف موجود میان گروه های فلسطینی را یک مسئله استراتژیک برای خود تلقی می کند. از دیگر شواهد و قرائنی که از عدم جدیت ابومازن حکایت دارد، پافشاری وی بر تبریک عید پاک به نتانیاهو است که البته باعث جریحه دار شدن احساس تمامی فلسطینیان، عرب ها و مسلمانان شد.

وعده بالفوری جدید

با توجه به رفتاری که ابومازن از خود نشان می دهد، دیگر جای تعجبی ندارد که نتانیاهو برای سوق دادن فلسطینی ها در مسیر اعطای یک وعده بالفور جدید به اسرائیلی ها گام بردارد. این چهره صهیونیست به منظور پرتاب توپ به زمین تشکیلات خودگردان و دولت آمریکا و نیز توجیه مخالفتش با هر گونه سازش سیاسی جدید که با هدف حل مناقشه موجود صورت گیرد، باز هم شروط غیر قابل تحقق قبلی را مطرح کرده و گفته است که هر گونه مذاکره در خصوص تشکیل کشور مستقل فلسطینی تنها منوط به آن است که فلسطینیان، اسرائیل را به عنوان یک کشور یهودی به رسمیت بشناسند. نباید فراموش کرد که نتانیاهو به دنبال آن نیست تا موافقت فلسطینی ها با مفاد مندرج در «سند استقلال» رژیم صهیونیستی که به دست بن گوریون و در پی فاجعه 1948 تنظیم شد، جلب کند ؛ بلکه او از این طریق می خواهد موافقت ملت فلسطین را با طرح خود که ـ در واقع ـ حکم از بین بردن هر گونه فرصتی برای دست یابی به یک راهکار سیاسی عادلانه جهت حل مسئله فلسطین را دارد، جلب نماید و اگر اینگونه نیست پس به رسمیت شناخته شدن ماهیت یهودی اسرائیل از سوی فلسطینی ها چه معنایی می تواند داشته باشد؟

چرایی تاکید بر یهودی بودن “اسرائیل”

نتانیاهو تلاش می کند تا خود را از زیر بار پاسخ به این پرسش رها کند ؛ ولی پدر سرشناس و مورخش یعنی بنتزیون نتانیاهو و نزدیک ترین مشاور سیاسی اش یعنی “عوزی آراد” که اخیرا منصب ریاست شورای امنیت ملی را بر عهده گرفته است، می گویند به رسمیت شناخته شدن ماهیت یهودی اسرائیل از سوی فلسطینی ها به معنای تایید و یا تسلیم فلسطینی در برابر هر گونه اقدامی است که تل آویو جهت حفظ هویت یهودی خود انجام می دهد و از جمله این اقدامات می توان حفظ برتری جمعیتی یهودیان اشاره کرد که این امر در خود مفاهیم ذیل را جای داده است:

1 ـ مخالفت مطلق با تحقق هر شکل از اشکال حق بازگشت آوارگان فلسطینی ؛ به این اعتبار که بازگشت پناهندگان باعث می شود تا برتری جمعیتی از یهودیان ساکن در اراضی اشغالی سلب شود. اگر چه صهیونیست ها در خصوص حق بازگشت پناهندگان با یکدیگر توافق نظر دارند ؛ ولی تاکیدی که نتانیاهو بر حفظ هویت یهودی اسرائیل دارد، به خاطرجلب موافقت کشورهای مختلف با این امر می باشد.

2 ـ بیرون راندن فلسطینیان ساکن اراضی اشغالی 48 به این بهانه که برتری جمعیتی یهودیان را به خطر می اندازند. صهیونیست ها این کار را از طریق ایجاد یک روش و پوشش قانونی برای اقدامات جنایتکارانه خود انجام می دهند که از جمله این روش ها می توان به طرح مسئله تبادل جمعیتی که افیگدور لیبرمن آن را مطرح می کند، اشاره کرد. بر اساس این طرح، برخی مناطق که اکثریت را در آن فلسطینیان 48 تشکیل می دهند، به تشکیلات خودگردان واگذار می شود و در مقابل فلسطینی ها با الحاق مجتمع های شهرک نشینی موجود در کرانه باختری به رژیم صهیونیستی موافقت می کنند. 

واقعیت آن است که طرح تبادل جمعیتی از سوی بسیاری از محافل چپگرا و میانه روی صهیونیستی مورد استقبال قرار گرفته است تا جایی که زیپی لیونی، رهبر حزب کادیما پیش از این نیز موافقت خود را با این طرح اعلام کرده بود. به هر حال، هیات حاکم بر اسرائیل برای آنکه فلسطینیان ساکن اراضی اشغالی 48 را وادار به ترک خانه و کاشانه شان بکند، دسیسه های بسیاری را به انجام رسانده است که به عنوان مثال می توان به تبعیض در تخصیص بودجه و رفاه اجتماعی، فشارهای امنیتی و عدم اعطای مجوز برای ساخت منازل مسکونی اشاره کرد. ضمنا مقامات و احزاب صهیونیستی در همین راستا خواستار محروم کردن فلسطینیان ساکن اراضی اشغالی 48 از حق تابعیت و شهروندی شده اند که ما نمونه آن را در برنامه انتخاباتی حزب “اسرائیل، خانه ما” به ریاست افیگدور لیبرمن داشتیم. بد نیست بدایند که تضمین ماهیت یهودی رژیم صهیونیستی در نگاه بیشتر نخبگان این رژیم به معنای تداوم روند سیاست یهودی سازی قدس شریف و مشروعیت بخشیدن به اقدامات سرکوبگرانه ای است که دولت عبری و شهرداری صهیونیست این شهر علیه فلسطینیان ساکن قدس انجام می دهد.     

3 ـ حفظ مناطقی همچون الخلیل، نابلس و بیت لحم که به ادعای اشغالگران قدس اماکن مقدسه یهودی در آن قرار دارد.  

4 ـ تضمین برتری رژیم صهیونیستی به عنوان یک “کشور” یهودی ؛ به این اعتبار که خطرهای زیادی این رژیم را تهدید می کند. پافشاری بر یهودی بودن اسرائیل، به معنای آن است که عرب ها باید برتری استراتژیک این رژیم را در عرصه نظامی بپذیرند و به فکر تلاش برای بر هم زدن این برتری نباشند.

مسئله دیگری که در این میان وجود دارد، آن است که رژیم صهیونیستی در پافشاری های خود بر ضرورت اعتراف عرب ها به یهودی بودن “اسرائیل” به تضمین هایی اشاره می کند که دولت پیشین آمریکا به آریل شارون داده است و در آن جرج بوش پسر در سال 2004 تاکید کرد که اسرائیل را به عنوان یک کشور یهودی به رسمیت می شناسد. بی تردید، نتانیاهو از اعترافی که بوش به ماهیت یهودی اسرائیل کرده است، به عنوان یک برگ برنده در دیدار با اوباما استفاده خواهد کرد و از او خواهد خواست تا به تصمیمات دولت های پیشین آمریکا احترام بگذارد.   

در پایان باید گفت که اگر ابومازن شکل تعاملش با مسئله فلسطین را به صورت ریشه ای تغییر ندهد، نتانیاهو هرگز دست از مواضع افراطی گرایانه اش بر نخواهد داشت.