جمعه 09/می/2025

آزاداندیشان هرگز کشتار حرم حضرت ابراهیم (ع) را فراموش نخواهند کرد

دوشنبه 7-سپتامبر-2009

پاک شدن کشتار هولناک حرم حضرت ابراهیم (ع) از اذهان فلسطینیان امری دشوار و برای شاهدان این صحنه خونین امری محال است، چرا که رخدادهای آن همچنان نمایان است و این کشتار بسیار ترسناک بود، به گونه ای این طرح شیطانی در نهایت دقت طراحی و پیاده شد. پس از گذشت 16 سال از وقوع این حادثه دلخراش هر شهروندی که وارد بخش قدیمی شهر الخلیل می شود یک مسئله را بیان می کند و آن این که کشتار مذکور غیر قابل تصور است و هرگز آزادگان آن را به فراموشی نخواهند سپرد.

آغاز جنایت

امروز شانزدهمین سالروز کشتار وحشیانه ای است که “باروخ گولدشتاین” شهرک نشین صهیونیست آن را علیه نمازگزاران فلسطینی در داخل صحن حرم حضرت ابراهیم (ع) در شهر الخلیل واقع در جنوب کرانه باختری به راه انداخت. وی با حمایت نظامیان صهیونیست در پانزدهم رمضان سال 25/2/1994 به این مکان مقدس یورش برد و نمازگزاران فلسطینی را به هنگام اقامه نماز صبح به رگبار بست که در پی این اقدام ددمنشانه 29 تن شهید و 350 تن دیگر هم زخمی شدند.  

این کشتار خونین احساسات ملت فلسطین را جریحه دار کرد و درگیری های متعددی در بخش های مختلف فلسطین صورت گرفت که در پی این اقدام تعداد شهدای حرم حضرت ابراهیم به 50 تن رسید.

دشمنت را بشناس

گولدشتاین از ساکنان شهرک صهیونیستی “کریات اربع” و تربیت یافته جنبش تروریستی “کاخ” است. همه نمازگزاران حرم حضرت ابراهیم این فرد خون آشام را می شناختند و همواره او را در این مکان مقدس می دیدند. او هماره با غرور و تکبر به این مکان مقدس رفت و آمد می کرد.

عمده ترین هم و غم این تروریست خون آشام قتل عام فلسطینیان بود، لذا برای پیاده کردن این نیت پلید خود در مراکز نظامی “اسراییل” آموزش دید. وی نسبت به عرب ها و فلسطینیان بسیار کینه توز بود.

پیامدهای این اقدام تروریستی

پس از این کشتار هولناک رژیم صهیونیستی یک واقعیت استعمارگرانه شومی را در داخل بخش قدیمی پدید آورد و تمامی نهادهای فلسطینی موجود در این بخش را پلمپ کرد که از جمله آنها می توان به دفتر دادگاه شرعی و دفتر اوقاف و دفتر کمیته بازسازی و تعدادی دیگر اشاره کرد. نظامیان صهیونیست به دستور مقامات عالی رتبه ارتش عبری همچنین خیابان های شهدا و سهله و حسبه و بازار قدیمی تره بار و همچنین صدها مغازه در بازارهای اللبن و خان شاهین و قناطر و قصبه را بستند تا یک واقعیت اشغالگری جدیدی را بر شهر الخلیل تحمیل کنند.

بستن و گشودن عنادورزانه

پس از بازگشایی حرم حضرت ابراهیم (ع) به روی نمازگزاران فلسطینی در اواخر سال 2005 ناگهان ساکنان این شهر متوجه تقسیم آن به دو بخش شدند؛ به گونه ای که دو سوم حرم حضرت ابراهیم تحت سلطه شهرک نشینان صهیونیست و ارتش عبری درآمد و یک سوم آن به نمازگزاران اختصاص یافت و این تقسیم بندی به استثنای 9 روز از ایام سال بود، به نحوی که حرم کاملا به روی نمازگزاران در روزهای عید و مناسبت های دینی باز می شود و در عین حال به شهرک نشینان صهیونیست اجازه داده می شد که مراسم رقص و پایکوبی خود را در محوطه مسجد مبارک الاقصی برپا کنند. از مجموع 5 ورودی حرم حضرت ابراهیم (ع) 4 تا به یهودیان و یک دروازه به نمازگزاران فلسطینی اختصاص داده شد. علاوه بر آن نظامیان صهیونیست به دنبال این کشتار هولناک چندین درب الکترونیکی در ورودی و خروجی این حرم نصب کردند، به گونه ای که نمازگزاران نمی توانستند وارد این مکان شوند، مگر اینکه باید نظامیان صهیونیست آنان را بازرسی می کردند و این کار موجب می شد تا آنان چندین ساعت منتظر بمانند. دشمن صهیونیستی چندین درب آهنی در ورودی راه ارتباطی میان مسجد و بازار نصب کردند، به نحوی که به شهروندان اجازه داده نمی شد که از دیگر راه ها وارد حرم حضرت ابراهیم شوند.

تشکیلات خودگردان فلسطین عامل تشدید بحران اوضاع در شهر الخلیل

مسئله ای که موجب تشدید بحران شهر الخلیل شد امضای توافقنامه شوم “الخلیل” میان تشکیلات خودگردان و رژیم اشغالگر قدس در دوران بنیامین نتانیاهو است که در چارچوب این توافقنامه تقسیم اجحاف آمیزی بر شهر الخلیل تحمیل شد، به نحوی که قلب این شهر که همان بخش قدیمی و حرم حضرت ابراهیم است تحت حاکمیت مستقیم رژیم اشغالگر قدس درآمد.

لینک کوتاه:

کپی شد