قواعدی که مصر برای عبور افراد از گذرگاه رفح وضع کرده است، برای بنده قابل فهم نیست. واقعا چرا قاهره به بعضی ها اجازه عبور می دهد و مانع از گذشتن برخی دیگر می شود که جهت امدادرسانی و نجات جنگ زدگان، قصد ورود به نوار غزه را دارند؟ ولی به طور قطع، مخالفت مصر با ورود افراد مذکور مشکلاتی را برای این کشور به وجود آورده و باعث مخدوش شدن چهره قاهره شده و به موقعیتش لطمه وارد کرده است.
بنده یکی از کسانی بودم که بارها پرسش هایی را در خصوص دلیل ممانعت مصر از ورود پزشکان، مهندسان، اصحاب رسانه و کارشناسان امر امدادرسانی به نوار غزه مطرح کردم ؛ ولی هر بار به خودم می گفتم که اطلاعات پرسشگر بیشتر از پرسش شونده است. ذکر این نکته خالی از لطف نیست که یکی از دوستان ترک به من می گفت وقتی اخبار مربوط به ممانعت مصر از ورود چهره های مذکور به نوار غزه در روزنامه ها و مطبوعات منتشر شد، مردم بسیار تعجب نموده و حتی باور نمی کردند که قاهره به چنین اقدامی مبادرت ورزد ؛ بلکه اخبار یادشده را دروغین و ساختگی می دانستند.
شبکه الجزیره برنامه ای را درباره وضعیت گذرگاه رفح پخش کرد و در آن، پرده از رخدادهای شرم آوری برداشت که در گذرگاه مذکور جریان داشت. غسان بن جدو، مدیر دفتر نمایندگی شبکه الجزیره در بیروت که برای ورود به نوار غزه ده روزی را در پشت دیوارهای مرزی سپری کرده بود، از فرصت استفاده کرد تا برنامه ویژه «حوار مفتوح» (تریبون آزاد) خود را با هیات هایی انجام دهد که مصر مانع از ورودشان به داخل شده بود و روزهای زیادی را به امید باز شدن درها در گذرگاه سپری کرده بودند و امید داشتند تا قاهره در نهایت به آنها اجازه ورود به نوار غزه را بدهد. البته بسیاری از کسانی که در گذرگاه حضور داشتند، رفتن به کره ماه را ساده تر از ورود به این منطقه فلسطینی می دانستند.
در برنامه “تریبون آزاد” الجزیره که شامگاه شنبه گذشته 7/2/2009 پخش شد، جمعی از کارشناسان رشته های مختلف و نیز اصحاب رسانه نیز حضور داشتند. پزشکان منتظر به خبرنگاران الجزیره می گفتند که بیمارستان های نوار غزه نیاز شدید به تخصص هایشان دارد. مهندسان که بیشتر آنها را اساتید برجسته دانشگاه های مصری تشکیل می دادند، برخی طرح ها را برای مهار فاجعه پیش روی نوار غزه مطرح می کردند و یکی از آنها به تشریح پروژه ای ابتکاری و عجیب پرداخت و در مورد ایجاد خانه هایی با مواد پلاستیکی پر شده با شن سخن گفت و نقشه ها و پژوهش های مربوطه را نشان داد.
یکی دیگر از اساتید رشته مهندسی ساختمان در مورد شکل استفاده از آوارهای موجود و به کارگیری آنها در احداث بناها به شیوه ای کاملا علمی صحبت کرد که متوجه شدیم این امر کاملا در حوزه تخصصی اوست. یکی دیگر از کسانی که در برنامه مذکور شرکت پیدا کرد، از متخصصان زمین شناسی بود. وی در مصاحبه خود به بحث در مورد تاثیر بمب های فسفری و سلاح های ممنوعه بر محیط زیست و زمین های کشاورزی پرداخت.
عجیب ترین مصاحبه ای که در برنامه تریبون آزاد شنبه شب انجام شد، مربوط به یک کارشناس نروژی مسائل حقوقی بود که به همراه دو همکار خود (یکی نروژی و دیگر فرانسوی) برای تنظیم گزارشی مستند درباره جنایت های رژیم اشغالگر قدس در اثنای حمله به نوار غزه قصد ورود به این منطقه فلسطینی را داشتند. کارشناس حقوقی مذکور باید در گزارش خود به جنایت های اشغالگران در حق شهروندان فلسطینی و نیز حملات این رژیم به اماکنی می پرداخت که از نظر بین المللی ممنوعه تلقی می شود.
وی در ادامه مصاحبه خود خاطرنشان ساخت: «قرار بود که بنده و همکارانم کار تهیه گزارش را حداکثر تا 6 فوریه به اتمام رسانده و تحویل دادستان کل دادگاه جنایی بین المللی بدهیم تا در ضمن پرونده هایی که برای ارائه به دادگاه آماده می شود، جای گیرد. در واقع، سفر با هماهنگی طرف های ذیربط در نروژ و مصر انجام گرفت و ما مسئولان گذرگاه رفح را در جریان ماجرا گذاردیم و تاکید کردیم که باید در بازه زمانی مشخصی کار خود را انجام دهیم ؛ البته این امر نتیجه ای به دنبال نداشت و به ما اجازه ورود تا پیش از موعد مقرر داده نشد.»
چندین برابر حرف هایی که در بالا نقل شده، در برنامه هایی که به صورت مستقیم از مقابل گذرگاه رفح پخش می شد، ذکر شده است و این مصاحبه ها نه تنها باعث بر ملا شدن ماهیت دروغین ادعاهای قاهره مبنی بر باز بودن گذرگاه به روی مجروحان و امدادرسانان شد ؛ بلکه ادله کافی برای محکوم کردن مواضع شرم آور قاهره است، به ویژه آنکه هیچ کدام از مقامات مصری به کسانی که پشت دیوارهای مرزی منتظر ورود به نوار غزه هستند، هیچ توضیحی درباره بسته ماندن درها نمی دهند.
پزشکان، امدادرسانان، مهندسان و کارشناسان امر که برای نجات مردم غزه در گذرگاه رفح حضور یافته اند، گمان آن داشتند که این اقدام شان با استقبال و تشویق مقامات قاهره رو به رو می شود. به هر حال، امیدوارم که در وضعیت کنونی نیروهای امنیتی مصری از ایفای نقش خاله خرسه که به خاطر دلسوزی احمقانه دوستش را به کشتن داد، نباشد. (یعنی برای حمایت از دولت مصر، دست به یک کار اشتباه بزنند.)
