“اسراییل” برای بازگشت به آفریقا و تقویت نفوذ خود در این قاره سیاه برنامه ریزی می کند . علت سفر آویگدور لیبرمان به پنج کشور آفریقایی اتیوپی، نیجریه، کنیا، اوگاندا و انگولا نیز در همین راستا می باشد. بدون شک هدف راهبردی گسترده “اسراییل” در این زمینه ایجاد شکاف در روابط کشورهای کلیدی و حساس آفریقایی با جهان عرب و مسلمان و قضایای سرنوشت ساز آنان است.
نفوذ “اسراییل” در آفریقا به ویژه در جنوب صحرای آن در دهه 60 قرن گذشته به اوج خود رسید و تا آغاز دهه 70 ادامه داشت.
در سال 1973 روابط کشورهای این قاره با “اسراییل” دچار آسیب فراوانی شد و این رژیم در این زمینه متحمل ضربات شدیدی شد زیرا کشورهای آفریقایی به دنبال جنگ مصر و “اسراییل” در سال مذکور یکی پس از دیگری روابط سیاسی خود با این رژیم قطع کردند و از همان زمان تاکنون نقش “اسراییل” در این قاره رو به کاهش نهاد.
اکنون “اسراییل” در صدد احیای روابط با کشورهای آفریقایی می باشد و سفر لیبرمان نقطه آغاز آن است . پذیرش شبه کامل برنامه ها و طرح های کنونی آمریکا و تسلیم در برابر فشار و خواسته های این کشور “اسراییل” را تشویق کرده است تا جنبش آزادی بخش فلسطین را نابود سازد و در سطح گسترده تری جهان عرب و مسلمان را تضعیف و مضمحل کند. پیروزی نظامی به وسیله انور سادات تحقق یافت ولی به سرعت با امضای پیمان کمپ دیوید ارزش و اعتبار خود را از دست داد.
بعد از این که رهبران سازمان آزادی بخش فلسطین بدون هیچگونه دستاوردی ” اسراییل ” را از طریق پیمان اسلو به رسمیت شناختند، کشورهای آفریقایی و غیر آفریقایی به سرعت در صدد برقراری روابط با “اسراییل” برآمدند. اکنون به نظر می رسد که رهبران “اسراییل” در یافته اند که تسلیم شدن کشورهای عرب و مسلمان در برابر سلطه جویی آمریکا از طریق تلاش هایی تحت عنوان مبارزه با تروریسم در حال تکمیل شدن می باشد و به اوج خود رسیده است.
این گونه به نظر می رسد که اولویت اعلام نشده طرح های کنونی “اسراییل” در این زمینه شامل کشورهای شاخ آفریقا می شود و یوسی میلمان نویسنده امور مطبوعاتی نیز بر همین نکته تاکید دارد.
وی در مقاله ای در یکی از روزنامه های اسراییلی می نویسد که مجموعه کشورهای شاخ آفریقا از نظر استراتژی ژئو سیاسی دارای اهمیت فراوانی هستند زیرا این منطقه بر راه های دریایی که به آب های “اسراییل” ختم می شود، تسلط دارد و علاوه بر این به کشورهایی همچون مصر و یمن و به طور کلی به شبه جزیره عربستان نیز نزدیک است.
آن گونه که خود لیبرمان می گوید، وی از واکنش های کشورهای عرب در این زمینه بیم ندارد و تنها از واکنش کشورهای ایران و چین در این زمینه نگران است . آن چه که او به صراحت به زبان نیاورده است، این است که کشورهای عرب از نظر اسراییلی ها همپیمان این رژیم به شمار می روند و در برابر طرح های این رژیم واکنش منفی نشان نمی دهند.
