سامانه ضد موشکی “گنبد آهنین” نمی تواند حمایت لازم را از ساکنان شهرک های یهودی نشین همجوار نوار غزه یا شمال اسرائیل در مقابل حملات موشکی گردان های قسام فراهم آورد که دلیل این امر را باید در هزینه سنگین راه اندازی این سامانه و دیگر عوامل جستجو کرد.
در این نکته هیچ تردیدی نیست که کارکنان شرکت صنایع نظامی “رافائل” را به خاطر موفقیتی که در طرح گنبد آهنین داشته اند، مورد تقدیر قرار داد ؛ زیرا این سامانه ضد موشکی دستاوردی بسیار مهم تلقی می شود ؛ ولی مسئله اینجاست که سامانه مذکور نمی تواند مشکل حملات موشکی قسام به شهرک اسدوروت یا شلیک موشک های کوتاه برد کاتیوشای تحت اختیار حزب الله را حل کند.
سامانه ضد موشکی گنبد آهنین که آزمایش ها را با موفقیت پشت سر گذاشته است، چیز جدیدی را با خود به دنبال نخواهد داشت و مشکلات عمیق سامانه های پیشین جهت مقابله با حملات موشکی را حل نخواهد کرد و از این رو، باید گفت فریادهای شادی که به خاطر موفقیت سامانه مذکور سر داده شده است، ربطی به حل یکی از پیچیده ترین مسائل موجود در “اسرائیل” ندارد.
ضمنا شادی ها و بوغ و کرنا زدن ها که در پی موفقیت سامانه ضد موشکی انجام شد در واقع تلاشی برای فریب افراد، سرپوش نهادن بر اشکالات این سامانه و ایجاد توهم حل مشکل در ذهن اشخاص است ؛ زیرا گنبد آهنین نمی تواند از شهرک های یهودی نشین همجوار یا غیر همجوار نوار غزه دفاع کند. به هر حال، گروه های فلسطینی و حزب الله برنامه های نظام مندی برای هدف قرار دادن جبهه داخلی «اسرائیل» دارند و ممکن است که موشک های مورد استفاده در سپر ضد موشکی به پایان برسد و حال آنکه گروه های مذکور همچنان به حملات موشکی خویش ادامه می دهند.
بد نیست بدانید به خاطر بهای سنگینی که راه اندازی سامانه ضد موشکی گنبد آهنین و نیز صیانت از آن به دنبال دارد، حماس در جنوب «اسرائیل» و حزب الله در منطقه شمال می تواند از نظر اقتصادی یک هزینه بسیار سنگین را بر روی دست ما بگذارد بدون آنکه حتی یک موشک نیز شلیک نماید.
از دیگر عواملی که باعث می شود تا سامانه ضد موشکی مذکور در حمایت از شهرک های یهودی نشین همجوار نوار غزه با شکست مواجه شود، مدت زمان کوتاهی است که موشک های قسام برای فرود آمدن در شهرک ها نیاز دارند. در واقع، یک موشک قسام مسافت میان بیت حانون تا اسدوروت را در فاصله زمانی حدود 14 ثانیه طی می کند و حال آنکه سامانه مذکور برای انجام فعالیت های خود جهت خنثی سازی یک حمله موشکی به زمانی بالغ بر سی ثانیه نیاز دارد. به دیگر سخن، سامانه ضد موشکی گنبد آهنین نمی تواند مناطقی را که در فاصله چهار کیلومتری نوار غزه قرار دارند، مورد حمایت قرار دهد که دلیل آن نیز همان کوتاهی زمان لازم برای رسیدن موشک های قسام به مناطق مذکور است که البته این حقیقت تلخ برای وزاری دولت اسرائیل در آغاز سال 2008 روشن بود و به همین خاطر تصمیم گرفتند تا طرح مستحکم سازی را در مورد ساختمان های موجود در فاصله 4.5 کیلومتری نوار غزه به اجرا برسانند ؛ ولی این موضوع باعث نشد تا نمایندگان دستگاه های امنیتی به فریب ساکنان شهرک های همجوار نوار غزه دست نزنند و به آنها نگویند که موفقیت سامانه ضد موشکی به معنای حمایت و پشتیبانی از آنها است.
مشکل سخت دیگری که در این میان وجود دارد، آن است که نسل اول موشک های قسام که برای هدفگیری اسدوروت از آنها استفاده می شد، سرعت نسبتا پایینی داشتند ؛ ولی موشک هایی که این جنبش در جریان عملیات “سرب گداخته” به کار برد از نوع قسام 3 و گراد بود که سرعت آنها در مقایسه با انواع قبلی سه تا چهار برابر است و با یک حساب سرانگشتی مشخص می شود منطقه ای که سامانه ضد موشکی گنبد آهنین توان حمایت از آن را ندارد، از چهار کیلومتر به 12 تا 16 کیلومتر می رسد یعنی اینکه شعاع خطر تا منطقه عسقلان نیز می رسد.
ضمنا دروغ دیگری که رسانه ها منتشر کرده اند، این است که سامانه ضد موشکی می تواند منطقه جنوب “اسرائیل” را علاوه بر موشک های قسام از هر نوع خمپاره حفظ نماید که البته این ادعا حتی از سوی جماعتی که خود سامانه مذکور را طراحی کرده اند، مطرح نشده است. ضمنا وقتی خبرنگاران و تحلیلگران مختلف زبان به ستایش از توان گنبد آهنین در خنثی کردن حملات موشکی گشودند، هیچ کدام از مقامات دستگاه های امنیتی در راستای تصحیح این توصیف اشتباه از سامانه ضد موشکی بر نیامدند.
مشکل دیگری که در این میان وجود دارد، بهای خنثی سازی حملات موشکی است ؛ زیرا هر موشکی که توسط سامانه “گنبد آهنین” شلیک می شود، هزینه ای بالغ بر صد هزار دلار را به دنبال دارد و حال آنکه بهای یک موشک قسام چند ده دلار تجاوز نمی کند و اگر تهدیدی مشابه جنگ دوم لبنان رخ دهد و هزاران موشک به سمت اسرائیل شلیک شود، استفاده از سامانه مذکور هزینه سنگینی را در جنوب و شمال برای ما به دنبال دارد که البته این تهدید از جانب چهل هزار موشک تحت اختیار حزب الله است. از همه بدتر اینکه در هنگام استفاده از سامانه جدیدی با عنوان “چوگان سحر آمیز” که ساخت و طراحی آن را شرکت صنایع نظامی رافائل و جهت مقابله با حملات خمپاره ای بر عهده دارد، برای هر موشک آن باید مبلغی بالغ بر یک میلیون دلار هزینه صرف کرد.
باید این اجازه را به ساکنان شهرک های همجوار نوار غزه، کریات شمونه، کیبوتس های موجود در الجلیل بدهیم که با حقیقت آشنا شوند. نباید بگذاریم که این جماعت فریب آنچه در رسانه ها درباره تجربه موفقیت آمیز سامانه ضد موشکی “گنبد آهنین” پخش می شود، بخورند ؛ چرا که این سامانه توان دفاع از آنان را ندارد.
منبع: روزنامه عبری زبان هاآرتص 15/1/2010
