پژوهشی که در شماره روز چهارشنبه هفته گذشته 7/7/2010 روزنامه ها و نشریات صهیونیستی به چاپ رسید، از افزایش موج خودکشی در میان سربازان ارتش رژیم اشغالگر قدس حکایت داشت و به موارد خودکشی در شش ماهه اول سال جاری میلادی (2010) می پرداخت.
به گزارش مطبوعات رژیم صهیونیستی، مقامات نظامی این رژیم به شدت نسبت به افزایش میزان خودکشی در میان سربازانی که مشغول خدمت در ارتش هستند، ابراز نگرانی کردند و خاطرنشان ساختند: “با وجود طرحی که برای کاستن از موارد خودکشی اجرا می شود ؛ ولی همچنان با رشد این پدیده در ارتش رو به رو هستیم.”
در گزارش مذکور آمده است: “در نیمه اول سال جاری میلادی (2010) نوزده سرباز ارتش عبری خودکشی کرده اند و حال آنکه این رقم در کل سال گذشته (2009) بیست و یک مورد بوده است که این موضوع از افزایش قریب به صد در صد موارد خودکشی در میان سربازان حکایت دارد. ضمنا در حالی آمارها بازگو کننده رشد پدیده خودکشی در میان سربازان ارتش عبری است که مسئولان گام های فراوانی را در جهت تامین بهداشت روانی این نهاد برداشته اند. از جمله این گام ها، می توان به طرح هایی اشاره کرد که برای آگاهی بخشی به افسران اجرا می شود تا از این رهگذر بتوانند سربازانی که با بحران های روانی رو به رو هستند، را شناسایی کنند. ضمنا در این آموزش ها به افسران گفته می شود تا مواردی که طی آن سرباز در هنگام مرخصی با خود سلاح حمل می کند، را به حداقل برسانند.”
روزنامه ها تاکید کردند: “برخی مقامات ارتش بر این نکته پافشاری می کنند که بسیاری از موارد خودکشی ربطی به خدمت در ارتش ندارد ؛ ولی در سال 2008 شاهد آن بودیم که شماری از افسران اسرائیلی به خاطر آنکه مانع از خودکشی یک سرباز که ابتلایش به بحران روانی کاملا مشهود بود، متهم شدند. ضمنا یکی از افسران بخش بهداشت روانی ارتش نیز به خاطر آنکه یک سرباز مبتلا به مشکل روانی را به موقع درمان نکرده، محاکمه شده است. افسران عالی رتبه ارتش در واکنش به افزایش میزان خودکشی در میان سربازان گفتند که این موضوع بسیار حساس است و نشست ها و رایزنی های گسترده نیز در همین خصوص انجام گرفته و تمامی موارد به بحث گذارده شد تا چرایی و چگونگی خودکشی مشخص گردد.”
شایان ذکر است که مورد مشترک در میان تمامی سربازانی که مبادرت به خودکشی نموده اند، آن است که بیشتر آنها از دسته کسانی می باشند که به صورت دائم مشغول خدمت نظامی اجباری بوده اند که در ارتش از آن با عنوان “شیروت کیفع” یاد می شود.
ناتوانی مسئولان صهیونیست در مقابله با پدیده خودکشی در میان سربازان ارتش عبری
در گزارش مطبوعات صهیونیستی می خوانید: “مسئولان در مقابله با پدیده خودکشی سربازان ناتوان هستند و بازپرس سازمان امنیت اسرائیل تصمیم گرفت تا تحقیقاتی را در خصوص موارد خودکشی در ارتش انجام دهد به ویژه در این شرایط که مسئولان این نهاد (ارتش) در رفع این معضل شکست خوردند و این پدیده در سال های گذشته شاهد رشد بوده است.”
بعد از آنکه مطبوعات و نشریات داخلی رژیم صهیونیستی برخی تحقیقات مربوط به موضوع خودکشی سربازان منتشر کردند و اعلام نمودند که در هر دو هفته یک سرباز خودکشی می کند، مقامات ارتش بر آن برآمدند تا به کنست در مورد برنامه هایی که جهت مقابله با این پدیده دارند، گزارشی را ارائه نمایند.
تحقیقات منتشر شده نشان می دهد که سازمان های ذیربط نظامی توصیه های فراوانی برای مقابله با خودکشی سربازان به افسران صهیونیست داده اند ؛ ولی این توصیه ها به مرحله اجرا نرسیده است و امرا، مقامات و افسران ارتش نسبت به اجرای مطلوب این توصیه ها کاهلی ورزیده اند.
تحقیقات از این موضوع حکایت دارد که خبر مربوط به موارد خودکشی اعلام نمی شده است و به همین خاطر، اکثریت قاطبه افراد از آن بی خبر هستند که همین امر نیز دان حالوتس، رئیس سابق ستاد مشترک ارتش را بر آن داشته است تا هر سال جلسه ای را در ستاد مشترک و با هدف بحث و تبادل نظر در خصوص موضوع خودکشی برگزار کند.
در گزارش های غیر رسمی آمده است که در مقایسه با انجام عملیات، درگیری های نظامی و حوادث کاری که باعث مرگ سربازان می شود خودکشی دلیل اصلی موارد مرگ سربازان می باشد.
گزارش های سال 2005 در خصوص موارد خودکشی در میان نظامیان نشان می دهد که در این سال دست کم 30 سرباز و افسر خودکشی کرده اند و بنا به گزارش مسئولان نظامی که در راستای درمان این پدیده گام گذارده اند، در گذشته برنامه های بهداشت روانی با اهتمام لازم رو به رو نمی شد و به همین خاطر ارتش نتوانست موفقیتی را در زمینه کاستن از شمار سربازانی که خودکشی می کنند، به دست آورد و حال آنکه موفقیت های شایانی را در کاستن از موارد مرگ سربازان در حوادث رانندگی و نیز در جریان آموزش های نظامی کسب کرده است.
آمارها نشان می دهد که میزان خودکشی سربازان در پیش از انتفاضه دوم به سی نفر در هر سال می رسید که این رقم در مقایسه موارد خودکشی در ارتش های جهان روی می دهد، بسیار بالا بود. رقم مذکور بعد از آغاز انتفاضه سیر صعودی را طی کرد که این یک بحران جدی برای رژیم صهیونیستی تلقی می شود.
کاستن از موارد حمل سلاح
از جمله تدابیری که فرماندهان و افسران عالی رتبه ارتش برای مقابله با پدیده خودکشی اندیشیده اند، آن است که شمار سلاح هایی که در اختیار سربازان قرار می گیرد، کاهش یابد. بر همین اساس، تصمیم بر آن گرفته شد تا سلاح از دست کسانی که در هنگام ماموریت نیازی به اسلحه ندارند، گرفته شود. از جمله این افراد می توان به سربازانی اشاره کرد که در بخش های اداری خدمت می کنند یا آن دوره های آموزشی را طی می نمایند که در اختیار داشتن اسلحه در آن ضرورتی ندارد. مقامات ارتش عبری امیدوار بودند که این موضوع باعث شود تا موارد خودکشی کاهش یابد.
ارتش صهیونیستی به طور کل دو طرح را برای مقابله با پدیده خودکشی در میان سربازان پیش گرفته است که به قرار ذیل می باشد:
طرح اول که با تایید رئیس بخش نیروی انسانی ارتش همراه شده است و بر اساس آن باید سلاح از دست سربازانی که نیاز به استفاده از آن ندارند، گرفته شود ؛ زیرا تجربه ثابت کرده است در بیشتر موارد، سربازان با اسلحه خویش مبادرت به خودکشی کرده اند یعنی خیلی راحت ابزار این کار را در اختیار داشتند.
طرح دوم که بر اساس آن یک مسئول نظامی وظیفه دارد تا اطلاعات گسترده ای را در خصوص زندگی سربازانی که تحت فرمانش خدمت می کنند، بداند ؛ البته این اطلاعات صرفا نباید مربوط به سطح سواد یا فرهنگ افراد باشد تا از این طریق بتواند تعامل خوب و مثبتی را با موضوع پیش گیرد. به عنوان مثال، شرایط زندگی هر کدام دقیقا ثبت شود و افسر مسئول اطلاعات مربوط به خانواده، وضعیت اقتصادی و نیز هر گونه حادثه خاصی را که در اثنای خدمت یا پیش از آن برای سربازش رخ داده است، در اختیار داشته باشد.
اطلاعات مربوط به سربازان در ابتدا در میان فرماندهان ده یگان ارتش عبری توزیع شد و در طی شش ماه، این اطلاعات در میان فرماندهان تمامی یگان ها پخش گردید.
ضمنا از افسران خواسته شده است تا نسبت به جزئیات زندگی سربازان خود مطلع باشند. به عنوان نمونه اگر سربازی در طول خدمت به خاطر قانون شکنی به دادگاه نظامی فرا خوانده شده است، افسر مذکور باید در خصوص دلایل دادگاهی شدن وی اطلاع پیدا کند و اگر از خدمت فرار کرده است، دلیل آن را نیز بداند و برایش مشخص شود که آیا این سرباز به خاطر مشکلات اقتصادی خانواده این کار را کرده و می خواهد تا با کار، بخشی از مشکل خانواده را حل کند؟
