از آنجا که فلسطینیان از تجربه مبارزاتی بسیار گسترده ای برخوردارند، توانسته اند علی رغم تلاش های گسترده و فراوانی که برای نابودی قضیه و آرمان آنان صورت می گیرد، آرمان خود را زنده نگه دارند و از نابودی آن جلوگیری کنند. این امر یکی از افتخارات این ملت و بسیار ارزشمند است، زیرا سرزمین قدس ـ که فلسطینیان در آن ساکن بوده اند ـ همیشه قبله گاه و مورد توجه جهانیان بوده است. با این وجود، هم اکنون میان فرزندان این ملت اختلافات سیاسی و جغرافیایی بروز کرده که جدایی کرانه باختری و نوار غزه از یکدیگر و نیز اختلافات سیاسی میان جنبش های فتح و حماس از آن جمله است. این وضع چهره مبارز فلسطینی را در اذهان عمومی اندکی مخدوش کرده و دشمن صهیونیستی با پلیدی خاص خود و با زیرکی از آن سوء استفاده کرده است به همین سبب این وضعیت باید هر چه سریع تر و با توافق بر اصولی که وحدت و مقاومت در رأس آن قرار دارد، دگرگون شده و بهبود یابد. البته باید متذکر شویم که ما نمی خواهیم از اهمیت رقابت طبیعی بکاهیم، اما از اینکه این اختلافات بر سر روش ها و ابزارهای مبارزه، به دشمنی تبدیل شود و در قالب اختلاف بر سر اهداف و اصول عقیدتی میان فرزندان یک ملت قرار گیرد، بسیار واهمه داریم و به همین جهت باید از آن بترسیم.
متأسفانه وضعیت در مشرق زمین مدت ها این گونه بوده است و در حالی که مغرب زمین به سوی یکپارچکی و تشکیل واحدهای بزرگ تر پیش می رود، ما با منطق مخالفت می کنیم و به سمت جدایی و تکروی پیش می رویم. در اینجا شاید نیازی نباشد که اصول و ثوابتی را یادآور شویم که می تواند ما را به سمت وحدت سوق دهد یا اختلافاتی که غربی ها را از یکدیگر جدا می سازد، بیان کنیم.
تثبیت شکاف فعلی صرف نظر از اینکه کدام یک از طرف ها در این میان مسئولیت بیشتری دارد، پیامدهای بسیار بدی دارد زیرا نمی خواهیم به آتشی که دشمن صهیونیستی بپا کرده است و تاکنون جنایت های زبادی مرتکب شده و رهبران بزرگی مانند شیخ احمد یاسین و یاسر عرفات را ترور کرده است نفت بپاشیم. هدف ما فقط این است که این شکاف ترمیم شود، چرا که نام ها و عنوان ها در تاریخ گم خواهند شد و تنها نام و نشان فلسطین و قدس باقی خواهد ماند. از آنجا که فلسطینیان توانایی ها و مهارت های فراوانی در این زمینه دارند، انتخاب روش های تحقق این هدف (وحدت) برای آنان دشوار نیست، زیرا آنان در این راه، از خودگذشتگی ها کرده و قهرمانی ها از خود نشان داده اند. اکنون مبارزان فلسطینی به یک حمایت گسترده اجتماعی و فضایی بدون مشاجرات و اختلافات داخلی نیاز دارند، زیرا از این اختلافات داخلی (میان فلسطینیان) فقط اسرائیل بهره می برد و امنیتش تامین می شود و این نگرانی وجود دارد که شکاف سیاسی و جغرافیایی و اختلاف شدید میان گروه های مقاومت، در صلابت و استقامت مبارزان تاثیر منفی بگذارد. هر چند که مبارزه سیاسی و نظامی ـ یا آنچه جهاد همه جانبه و فراگیر نامیده می شود ـ مکمل یکدیگرند و تضادی با هم ندارند مشروط بر آنکه صداقت مبنای کار قرار گیرد.
فلسطینیان دیگر پس از این همه سال (شصت و یک سال) نمی توانند خود را با وعده ها و توهماتی مانند صلح و سازش با صهیونیست ها فریب دهند، زیرا سیاست و دیپلماسی تنها برای توضیح و تبیین پرسش ها و اشکالاتی است که در اذهان برخی از جهانیان شکل گرفته است و به اعتقاد ما بیشتر این پرسش ها و اشکالات از تصورات ذهنی و پیش فرض های شخصی آنها ناشی می شود!
واقعیت این است که چتر حمایت فلسطینیانی که در خارج از این سرزمین به سر می برند ـ با هر نام و عنوانی که تاکنون بر آنان اطلاق شده است ـ اکنون شکل کامل تری به خود گرفته است، هر چند که آنان در شرایط دشواری به سر می برند، اما امیدواریم که این تکامل همچنان ادامه داشته باشد و در ایجاد توافق و حل اختلافات موجود، موثرتر عمل کند، زیرا گزینه های جایگزین شایسته تاریخ بیش از نیم قرن مبارزات فلسطینیان نیست که در آن هزینه های سنگینی پرداخته اند و این همه هزینه را نمی توان نادیده گرفت. اکنون این پرسش بسیار مهم مطرح می شود که اگر جنایت های اشغالگران در غزه، گزارش گلدستون، حفاری های مستمر صهیونیست ها در زیر مسجد مبارک الاقصی به بهانه یافتن آثار یهودی و در اصل به هدف ساخت معبد موهوم، نمی توانند دلیل موجهی برای وحدت و انسجام داخلی فلسطینیان و عرب ها و مسلمانان تلقی شوند، آیا چیز دیگری برای ایجاد این وحدت وجود دارد؟ جالب این است که در قضیه وجود آثار یهودی در زیر مسجد الاقصی حتی یهودیان نیز به دروغین بودن این موضوع پی برده اند، اما با این وصف، از این امر به عنوان بهانه ای سیاسی جهت جذب و انتقال شهرک نشینان صهیونیست از نقاط مختلف برای اسکان در فلسطین بهره برداری می کنند. مضاف بر آنکه داستان هولوکاست و یهودی ستیزی را هم چاشنی این برنامه خود قرار داده اند.
در چنین وضعی، فلسطینیان باید با تشریح ماهیت واقعی دروغ اسطوره بنی اسرائیل ـ که دیگر حتی برای خیلی از غربی ها هم آشکار شده ـ وحدت و انسجام داخلی خود را استحکام بخشند.
متأسفانه اکنون حتی آمار مربوط به قربانیان جنایت های اشغالگران نیز اثربخشی خود را از دست داده و در گرد و غبار اختلافات داخلی گم شده است. با این وجود، آیا باز هم باید دیگران را به خاطر تحقیر و توهین به اسیران و مجروحان مان و نیز به خاطر رنج های خودمان، سرزنش کنیم و بگوییم که چرا جهان به یک قاتل اشغالگر مانند شالیط این همه توجه می کند و مسأله ما را نادیده می گیرد؟ اگر ما خودمان را تحقیر می کنیم، جای تعجب نیست که دیگران هم ما را تحقیر کنند.
مبارزه علیه اشغالگران صهیونیست نخستین و مهم ترین اولویت همه ماست. بدون توجه به این اصل، هر تلاشی که برای ایجاد امنیت و در عرصه های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و ماهیت حاکمیت و نوع حکومت صورت می گیرد، بی فایده و بیهوده است.
اکنون غزه با مجازاتی بی سابقه مواجه است و بیش از یک و نیم میلیارد مسلمان فقط به تماشای این وضع نشسته اند و به علت تفرقه و اختلافات و نام هایی که بر خود نهاده اند و خداوند متعال دلیلی برای آن نازل نکرده است، قادر نیستند هیچ کاری انجام دهند. دین اسلام از همان ابتدا و با اعلام این که “آیا با آنکه هنوز من در میان شما هستم، مرتکب اعمال جاهلی می شوید؟” با این اختلافات و تفرقه ها مخالفت و آن را رد کرده است.
پژوهش ها و آمارها نشان می دهد که هر فلسطینی در سال فقط 50 متر مکعب و هر صهیونیست در حدود 2400 متر مکعب آب مصرف می کنند. از مجموع 416 نوع داروی حیاتی، 91 نوع آن اصلا در نوار غزه یافت نمی شود. از 596 نوع ماده پزشکی ضروری، 188 نوع آن در نوار غزه نایاب شده است. دستگاه های آزمایشگاه های طبی و رادیولوژی و اتاق عمل بی استفاده مانده یا به سبب محاصره به شدت گران شده اند. بیش از 80% ساکنان نوار غزه زیر خط فقر زندگی می کنند. مردم این منطقه هر روز آماج حملات نظامی و محدودیت های بیشتر امنیتی و تجاوزات اشغالگران اسرائیلی قرار دارند. اسرائیل از ابتدای سال جاری میلادی تا پایان آن بیش از 3055 بار به مناطق فلسطینی نشین تجاوز نظامی کرده است. 1748 مورد این تجاوزات به کرانه باختری رود اردن و 1307 مورد علیه نوار غزه بوده است. اسرائیل از زمان برگزاری کنفرانس آناپولیس تاکنون 1290 بار به مناطق فلسطینی نشین یورش برده است که اوج آن تجاوز وحشیانه به نوار غزه بود و همه جهانیان این حادثه را از تلویزیون ها و سایر رسانه ها دیدند و شنیدند.
به همین سبب باید بگوییم، مبارزات رهایی بخش بر تشکیل حکومت و فعالیت های مرتبط با آن، مقدم است، زیرا ریشه همه مصیبت ها و مشکلات فلسطینیان در اشغالگری و تجاوزگری صهیونیست هاست. این امر نیز نیازمند وحدت و یکپارچگی داخلی میان فلسطینیان است و مسئولیت اصلی تحقق این هدف هم بر عهده خود آنان است و عرب ها و دیگر مسلمانان هم می توانند نقش یاور فلسطینیان را ایفا کنند و در این راستا ابتدا باید از بهره برداری از قضیه فلسطین به عنوان برگ برنده خود و باج خواهی از دیگران خودداری کنند و قضیه فلسطین باید در مسیر صحیح خود به عنوان یک آرمان عقیدتی و ایمانی و انسانی و عدالت خواهانه قرار گیرد تا علاوه بر آنکه همه فلسطینیان بر این اساس حرکت کنند همه عرب ها و مسلمانان و دیگر آزادیخواهان جهان نیز دراین راه ملت فلسطین را یاری دهند.
*رئیس شورای رهبری جنبش توحید اسلامی و عضو شورای رهبری جبهه عمل اسلامی لبنان
منبع: روزنامه القدس العربی/ چاپ لندن
