و ستم دوستان بسیار بدتر است!

یک هفته پیش از آنکه این مقاله را بنویسم یعنی در تاریخ 23/12/2009 میلادی به همراه هزاران تن از مردم اردن در مرکز اتحادیه اصناف این کشور در شهر امان از کاروان شریان حیات 3 که برای شکستن محاصره نوار غزه در حال عبور از این کشور بود، استقبال کردم. مناسبت دیگر این مراسم، گرامی داشت سالگرد تجاوز جنایتکاران صهیونیست به نوار غزه بود. همه حاضران از سخنان جرج گالوی عضو مجلس عوام انگلیس و دوستان ترک و اروپایی و عرب وی، استقبال کردند. آنها برای رفتن به بندر عقبه عجله داشتند و قصد داشتند از آنجا از طریق دریا به بندر نویبع در مصر بروند و از آنجا عازم رفح مصر شده و وارد نوار غزه شوند تا با مردم شجاع و مقاوم این خطه در مراسم سالگرد تجاوز صهیونیست ها به این منطقه در تاریخ 27/12/2009 میلادی دیدار کنند، اما شرط هایی که مقامات مصری برای عبور این کاروان گذاشت، موجب شد 500 نفر از کسانی که همراه این کاروان بودند پنج روز تمام در بندر عقبه متوقف و سرگردان شوند.

هنگامی که در روز 29/12/2009 میلادی با یکی از مسئولان این کاروان یعنی مهندس وائل السقا تماس گرفتم و از او پرسیدم که آیا به امان باز خواهند گشت یا نه با سرعت پاسخ داد که نه، ما از طریق لاذقیه به بندر عریش خواهیم رفت و این کار با همت جوانان و عزم مجاهدان انجام می گیرد!

نمی دانم با انتشار شماره جدید مجله المجد در تاریخ 4/1/2010 میلادی آیا آنان وارد غزه می شوند یا نه یا آنکه حوادث پیش بینی نشده ای رخ خواهد داد و شاید هم صهیونیست ها راه را در دریا به روی آنان ببندند، همان طور که در گذشته نیز آنها راه یک کاروان دیگر را که برای شکستن محاصره غزه به این منطقه اعزام شده بود، بستند.

هنگامی که احمد ابو الغیط وزیر امور خارجه مصر در تاریخ 3/1/2010 میلادی شروط دولت مصر برای اجازه دادن به کاروان جهت ورود به نوار غزه را بر می شمرد، احساس کردم که او مانند معلم یک مدرسه دانش آموزانش را تهدید می کند. آیا این گونه سخن گفتن شایسته وزیر امور خارجه کشور بزرگ و برادر مصر، هست؟!

در قاهره نیز بیش از 1400 نفر از جمله شمار زیادی از فرانسوی ها و آمریکایی ها به همراه گروهی از عرب ها تجمعی را برگزار کردند.

به دستور مقامات امنیتی مصر، مسیر کاروان شریان حیات که به سوی رفح در حرکت بود، تغییر کرد. صدها تن از کسانی که در مقابل سفارت فرانسه در قاهره گرد آمده بودند، به محاصره پلیس در آمدند و سرنوشت آنها هم مانند سرنوشت کاروان شریان حیات 3 هنوز مبهم است.

پیش از این حوادث، وقایع خطرناک تری رخ داد. ساخت دیوار فولادی آغاز گردیده است. به نظر می رسد که کار ساخت این دیوار شبانه روزی ادامه دارد. با آنکه اطلاعاتی که مقامات مصری از تحولات مربوط به این دیوار ارائه می دهند، بسیار کم است، اما خبرهای متعددی منتشر شده است که نشان می دهد، طرح ساخت این دیوار از مدت ها پیش در دست بررسی بوده است. گفته می شود که این طرح برای اجرا در اواخر دوران ریاست جمهوری بوش کوچک در آمریکا و با هماهنگی کوندالیزا رایس وزیر امور خارجه سابق آمریکا و تزیپی لیونی و مقامات مصری و سارکوزی، مورد توافق قرار گرفت. دلیل این ادعا هم آن است که ساخت و سازهای مربوط به این دیوار فولادی با حضور کارشناسان آمریکایی و فرانسوی و نیز شرکت پیمانکاران عرب انجام می شود. صهیونیست ها نیز بر روند ساخت دیوار نظارت دارند.

من شخصا از اینکه یک شرکت عرب در ساخت این دیوار مشارکت دارد به شدت ناراحت شده و تأسف خوردم. شرکت پیمانکاران عرب در گذشته، فعالیت های ملی بزرگ و قابل تقدیری از جمله ساخت سد عالی انجام داده است. من در سال 1960 میلادی به همراه شماری از دانشجویان دانشکده مهندسی دانشگاه قاهره از این شرکت بازدید کرده بودم. این شرکت همچنین پیش از جنگ رمضان سال 1973 میلادی در ساخت سکوهای موشک در کنار کانال سوئز (برای دفاع از این منطقه) مشارکت داشته است. شرکت عثمان احمد عثمان (موسس شرکت پیمانکاران عرب) در سال های 1966 و 1967 میلادی در کار ساخت کانال های مربوط به انحراف آب رودخانه یرموک جهت ساخت سد المخیبه همکاری کرده است. من هم افتخار دارم که در این پروژه با مهندسان مرحوم عثمان احمد عثمان و محمد خلف و ظافر البدیری همکاری کرده ام، اما متأسفانه این شرکت اکنون با دشمنان امت همکاری می کند تا یک و نیم میلیون شهروند فلسطینی شجاع در نوار غزه را خفه کند.

ساخت دیوار فولادی مصر از نظر فنی بسیار خطرناک است. این دیوار از ورق های فولادی به عرض یک متر و ضخامت 15 سانتی متر تشکیل شده است که در عمق 30 متری زمین قرار داده می شود. با قرار گرفتن این ورق ها در کنار هم، سدی آهنین تشکیل می شود که مانع از فعالیت تونل ها به عنوان شریان حیات محاصره شدگان غزه می گردد. در کنار این سد آهنی، لوله های صخیمی کار گذاشته شده است که آب دریا را در زیر زمین منطقه جاری می سازد و در نتیجه آن بیش از هزار تونلی که مردان مصری و فلسطینی برای ورود غذا و دارو به نوار غزه محاصره شده حفر کرده اند، فرو می ریزد و از بین می رود، زیرا زمین های منطقه شنی و خاکی است.

همه انسان های شرافتمند و مخلص برای متوقف ساختن احداث این پروژه جنایتکارانه وارد عمل شده اند. شیخ قرضاوی و شیخ زندانی این اقدام را تحریم کرده اند، اما گوش آنهایی که مدعی می شوند این کار در راستای اعمال حاکمیت و در جهت حفظ امنیت ملی است، کر بوده و گویی هیچ صدایی را نمی شود.