پر واضح است که ملت فلسطین امروزه از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا آن هم به خاطر انتخاب جنبش مقاومت اسلامی حماس در انتخابات اخیر پارلمانی، به بدترین نحو مجازات می شود و این مساله ای است که اساسا با ادعاهای آمریکا و همپیمانانش در خصوص برقراری دمکراسی در خاورمیانه به ویژه در کشورهای اشغال شده ای همچون عراق و افعانستان در تضاد است.
بحران کمک های مالی به دولت فلسطین و تامین حقوق و دستمزد عقب افتاده کارمندان دولت از ماه مارس گذشته تاکنون، همچنان ادامه دارد و این معضل اگر حل نشود چه بسا حوادث ناگواری را در پی داشته باشد.
اتخاذ یک چنین اقدامات سرکوبگرانه ای از سوی آمریکا امر دور از انتظاری نیست. این کشور در گذشته نیز علیه کشورهای مختلف مانند صومال که هم اکنون 15 سال درگیر جنگ داخلی است، این اقدامات را انجام می داده است و این در حالی است که سازمان های بین المللی در انجام وظایف بشردوستانه خود به ویژه در روزگاران سخت و دشوار کوتاهی می کنند.
ناظران سیاسی میان این مجازات و پیامدهای عملیات جرج بوش پدر در “موگادیشو” موسوم به “بازگشت امید” ارتباط برقرار می کنند، به طوری که 27 هزار نفر از عناصر نیروی دریایی آمریکا “مارینز” پس از درگیری با نیروهای ژنرال عیدید مجبور به عقب نشینی فوری از این منطقه شدند. در آن زمان 18 نظامی آمریکایی به هلاکت رسیدند و 80 تن دیگر نیز زخمی و دو فروند بالگرد نظامی از نوع “بلاک هاگ” سرنگون شدند.
همچین تعدادی از شهرهای سنی نشین در عراق مانند فلوجه و قائم به دست نظامیان آمریکایی و همپیمانانش به بهانه وجود مبارزان در معرض محاصره و قتل عام قرار گرفتند و برای این کار از سلاح ها و مهماتی که استفاده آن ها در سطح بین المللی غیر قانونی است بهره گرفته شد. در این حملات وحشیانه صدها زن و مرد و پیر و جوان شهید و خانه ها و زیرساخت های زیادی ویران شدند. آمریکا و همپیمانان اروپایی اش در جریان باج خواهی از ملت غیور فلسطین نقاب از چهره پلید خود برداشتند. آنان بر این امر مصر هستند که اگر فلسطینیان به حمایت خود از نمایندگان منتخب ادامه دهند یا دولتی که پس از انتخابات بر سر کار آمده از شعارها و برنامه های سیاسی خود چشم پوشی نکند، هیچ گونه کمکی دریافت نخواهند کرد. به زعم آمریکا و اروپا دولت جدید می بایست “اسرائیل” را به رسمیت بشناسد یا این که از مقاومت دست بردارد و در برابر تمامی توافقات صلح قبلی ـ که “اسرئیلی ها” آن ها را زیر پا گذاشته اند ـ سر تسلیم فرود آوردند.
می توان سیاست مجازات گروهی را که آمریکا و اروپایی ها از آن برای به زانو درآوردن ملت فلسطین استفاده می کنند، شکست داد. حمایت از پایداری و مقاومت فلسطینیان به عهده امت اسلام و سازمان های مدنی، علمی و غیره است. مساله تنها به اندک کمک مالی و سیاسی به این دولت بستگی دارد، بنابراین نباید فرصت را از دست داد.
رژیم های عربی اکنون دریافته اند که فرمانبرداری کامل از آمریکا و سیاست های نادرست آن در منطقه چیزی جز بدبختی و محنت برای آنان به ارمغان نیاورده است حال چه این کشورها از آمریکا از روی اجبار یا تمایل پیروی کرده چه این که در قبال کارهای آن سکوت کرده باشند. بارزترین مثال برای اثبات این مدعا، جنگ آمریکا علیه عراق و آثار ویرانگر این جنگ بر کشورهای منطقه است. مشکلات به وجود آمده ایجاب می کند که کشورهای اسلامی بیش از پیش به خطر ناشی از عدم حمایت و جانبداری از ملت فلسطین و در پی آن شکست دولت جدید آگاه شوند.
در اینجا محض یادآوری اعلام می کنیم که آریل شارون نخست وزیر فلسطین که هم اکنون در دریای پرتلاطم مرگ و زندگی دست و پا می زند در گذشته مدعی شده بود که انتفاضه الاقصی طی چند روز پایان خواهد یافت اما انتفاضه به فضل مبارزات قهرمانانه ملت فلسطین و با کمک و حمایت جمعیت های خیریه و بشردوستانه کشورهای اسلامی ادامه پیدا کرد و بدین ترتیب تمامی پیش بینی های شارون نقش بر آب شد. اگر کشورهای عربی و اسلامی امروز بخواهند که پیش بینی های آمریکا و اروپا و “اسرائیل” را خنثی کنند به نظر می بایست می بایست قبل از هر چیز با توکل بر خدا و عزمی راسخ و استوار، اقدامات ذیل را انجام دهند:
ـ کمک های فوری خود را به دولت فلسطین و تشکیلات خودگردان تا پایان ماه جاری ارسال دارند و این کمک ها حداقل تا سه ماه ادامه یابد تا دولت بتواند اندکی امور خود را سامان داده و موقعیت خود را تثبیت کند سپس به صورت ماهیانه به آن کمک کنند و هرگز تحت تاثیر فشارهای غربی قرار نگیرند و تلاش کنند که میزان این کمک ها را حتی المقدور افزایش دهند.
ـ اعلام برنامه نیکوکاری صد و یک روزه برای حمایت از ملت فلسطین و نهادهای قانونی آن و برانگیختن احساسات بشردوستانه در میان کشورهای عربی و اسلامی با پشتیبانی علما، مفکران و اندیشمندان. البته در این جا، نباید اقدام اتحادیه عرب برای کمک به ملت فلسطین و گشودن شماره حساب هایی برای این منظور و اقدام اتحادیه علمای مسلمان و فتوای برخی شیوخ مانند شیخ قرضاوی برای ارائه زکات و صدقه به فلسطینیان را فراموش کرد.
ـ دست برداشتن برخی مقامات سازمان آزادی بخش و تشکیلات خودگردان فلسطین و شخصیت های عربی مبنی بر درخواست از حماس برای قبول شروط جامعه بین الملل و در پیش گرفتن روشی واقع بینانه که در آن زبان ترغیب و تهدید در کنار یکدیگر وجود داشته باشد و دادن فرصت به دولت منتخب برای اجرای برنامه های خود بر اساس اصلاحات سیاسی و اقتصادی. اگر دیگران در گذشته حکومت داری را تجربه کرده اند و فلسطین را به مرحله ای از شکست سیاسی و اقتصادی و فساد مالی رسانده اند چرا اکنون به دیگران این اجازه را نمی دهند که حکومت داری را حداقل به مدت چهار سال تجربه کنند و پس از آن به ملت اجازه داوری را بدهند. چرا آنان تلاش می کنند تا دولت را به سمت و سوی خود بکشانند و اجازه نمی دهند که دولت کارهای خود را انجام دهد؟ چرا آنان اصرار دارند بر این که موضع سازمان آزدی بخش و تشکیلات خودگردان به گونه ای ناهماهنگ با دولت جدید باشد؟
ـ تشویق سرمایه گذاران عربی و اسلامی برای بهره برداری از اراضی اشغالی فلسطین از سویی و توجه نهادهای خیریه و بشر دوستانه به طرح های سودآور که جوانان و خانواده های فلسطینی را برای رسیدن به خودکفایی یاری کند از سوی دیگر و نیز توسعه همکاری میان خانواده ها و دانشگاه ها و اتحادیه ها فلسطینی.
ملت فلسطین از بیش از نیم قرن گذشته در سایه انتفاضه و یورش های مکرر اشغالگران ثابت کرده است که می تواند در برابر محنت ها و مشکلات صبر پیشه کند بی آن که کم ترین امتیازی به دشمن صهیونیستی دهد. به نظر می رسد که آنچه را که حماس و فلسطینیان می خواهند دادن فرصت به آنها و تامین برخی نیازهای ضروری است تا همگان شاهد این باشند که چگونه توطئه های آمریکا شکست خواهد خورد.
منبع: روزنامه الشرق چاپ قطر
