تحلیل های سیاسی آن گونه که شایسته است نتوانسته اند به موضع گیری و اقدام اخیر رجب طیب اردوغان ، نخست وزیر ترکیه علیه تجاوزات جنایتکاران صهیونیست در نوارغزه بپردازند و آن را زیر ذره بین قرار دهند .
طیب اکنون تمامی موانع را پشت سر گذاشته است و در مورد پاک ترین و شرافتمند ترین قضیه مسلمانان سرافراز و سربلند قد برافراشته است .
رهبران عرب و مسلمان زیادی پا به عرصه ظهور گذاشته اند و شهدای بزرگواری در تاریخ این امت تقدیم راه حق و حقیقت شده اند ولی انتظار نمی رفت که از کشوری مانند ترکیه که تا دیروز بازیچه غرب و اسراییل بود، مرد قهرمانی برخیزد و اقدام شجاعانه ای را به عمل آورد و عملکردی داشته باشد تا تاریخ نام وی را در صفحات درخشان و زرین خود ثبت کند؛ این قهرمان کسی جز رجب طیب اردوغان نیست .
هنگامی که برخی از کشورهای عرب به وِیژه کشورهای همسایه غزه و کرانه باختری در برابر فریاد کمک خواهی کودکان در حال سوختن در آتش بمب های فسفری ساکت نشستند و چهارصد کودک و صد زن در میان آه و ناله های مظلومانه هزاران تن دیگر جان خود را از دست دادند و هنگامی که برخی از حاکمان کشورهای عرب درها و پنجرهایشان را بر روی مردم غزه بستند و صهیونیست های وحشی را در داخل منطقه آزاد گذاشتند تا عطش خون آشامی آنان سیراب شود و تا دلشان بخواهد بکشند و نابود کنند و از آه و ناله زخمیان لذت ببرند ؛ به ناگاه جوانمردی از ابرهای آناتولی سر برآورد و مانند خورشید در آسمان کشورهای عرب و مسلمان درخشید تا موجب خنکی دل های مادران داغدیده و یتیمان بشود و آنان را تسکین دهد.
درست است که اردوغان روابط خود را با اسراییل قطع نکرده است و پیمان تمرینات نظامی را متوقف نکرده و اقدام عملی را به اجرا در نیاورده است ولی باید در نظر داشت که در چنین شرایطی و در چنین حدی از محدودیت ها که به صورت ارثی از دولت های گذشته برایش به ارث مانده و ترکیه سال های متمادی با غرب روابط نزدیکی داشته و مجری اهداف استعماری غرب در منطقه بوده است ؛ مبادرت ورزیدن به چنین اقدامی بسیار حائز اهمیت است. ترکیه به کشوری تبدیل شده بود به صورت همپیمان صهیونیست ها و دشمن هویت اسلامی در آمده بود در چنین شرایط و تنگنایی اردوغان به حرکت درآمد و اگر در دایره گسترده تری فعالیت می کرد می توانست دل های ملت ترک را بیشتر شاد کند ملتی که به صورت میلیونی به خیابان های استانبول و آنکارا و سایر شهرها و روستاها ترکیه سرازیر شدند و از صهیونیست ها ابراز انزجار کردند و به حمایت از مردم مظلوم فلسطین پرداختند.
اردوغان به حرکت در آمد تا برای رهبران بزرگ یاد آوری کند که باید به یاری حق و عدالت پرداخت و ظلم و ستمگری را محکوم کرد . اردوغان در برابر یاوه گویی های شیمون پرز در داووس ایستاد تا از خون به ناحق ریخته شهدای غزه دفاع کند . اردوغان به حمایت از خون فلسطینیان در برابر شمشیر صهیونیست ها پرداخت . وی در برابر دیدگان جهانیان قیام کرد تا بگوید که این امت هنوز زنده است و تا زمانی که خونی در رگ ها جاری است از حریم خود دفاع خواهد کرد .
اردوغان شکوه و عظمت کشور ترکیه را پس از سال ها به آن بازگرداند . اردوغان همچنین اقتدار امت را نیز اعاده کرد؛ اقتداری که با نیروی نظامی و سلاح کشتار جمعی به دست نیامده بود بلکه از طریق حقانیت خواسته های خود که با ارزش های انسانی همراه بود به دست آمده بود و کدام قضیه انسانی و عدالت خواهانه ای فراتر از قضیه فلسطین است !؟
اردوغان نشست داووس را ترک کرد ولی عمرو موسی دبیرکل اتحادیه عرب در کنار شیمون پرز نشست و واکنشی به اقدام اردوغان نشان نداد و این کار موسی چه قدر خفتبار و مفتضح و شرم آور است گویی نشستن در کنار قاتل اطفال فلسطینی برایش خوشایند و دلنشین بود و شاید اقدام عمرو موسی تاکیدی بر همکاری های برخی از کشورهای عرب با صهیونیست ها علیه مردم غزه و فلسطین می باشد و گواهی بر این مدعاست .
