“ایال زامیر” رئیس جدید ستاد ارتش رژیم صهیونیستی با امیدها و برنامه‌های بزرگی وارد این سمت شد. هرچند شمار اندکی از اطلاعات و جزئیات سیاست‌های او فاش شد، اما همان اندک نیز تکان‌دهنده بود: از جمله طرح‌هایی برای اشغال کامل نوار غزه تنها در چند روز پس از آغاز مجدد جنگ (نداو ایال / یدیعوت احرونوت)، فراخوان گسترده نیروهای ذخیره و اعزام لشکرهایی کامل به مناطقی که ارتش از آن عقب‌نشینی کرده بود (یانیو کوبوویچ / هاآرتص) و همچنین اخراج آنروا و دیگر نهادهای وابسته به سازمان ملل از غزه، که زامیر با آن مخالفتی نداشت و حتی با توزیع مستقیم کمک‌های انسانی توسط ارتش موافق بود (امیت سیگال / کانال ۱۲).
اما لحظه‌ای که بیشترین شرمندگی را برای زامیر به همراه داشت، هنگام سخنرانی “یسرائیل کاتس”، وزیر جنگ رژیم صهیونیستی در مراسم معارفه او بود؛ جایی که گفت: «حداکثر دستاوردهای هرتسی هلیوی، پایین‌ترین چیزی است که تو باید به آن برسی.»
آغاز دور تازه جنگ در نوار غزه نیز با جنایتی بزرگ همراه بود؛ حمله‌ای که قربانیانش عمدتاً زنان و کودکان بودند. نیمه‌شب، ده‌ها جنگنده اسرائیلی به‌طور همزمان ده‌ها هدف را در نوار غزه برای مدت ده دقیقه متوالی بمباران کردند. هدف اصلی: ترور رهبران سیاسی جنبش حماس و مسئولان اجرایی در غزه.
این حمله، همزمان با معارفه زامیر، درواقع پیامی ترس‌افکنانه از سوی “اسرائیل” بود و نوعی «اعلام ورود» فرمانده‌ای تازه، که می‌خواست با ارتکاب جنایت، خود را به‌عنوان ژنرالی خون‌ریز تثبیت کند. بخشی از جامعه “اسرائیل”، به‌ویژه نزدیکان به دفتر نخست‌وزیر و جریان راست افراطی، خواهان جنگی خشن‌تر، ویرانی بیشتر و پیکرهای تکه‌تکه‌تر در غزه هستند.
بااین‌حال، زامیر به‌سرعت با واقعیت سخت و پیچیده میدان مواجه شد. روزنامه «یدیعوت احرونوت» امروز گزارش داد که زامیر به مقامات سیاسی هشدار داده که ارتش با کمبود نیروهای رزمی مواجه است و تأکید کرده که برآورده ساختن همه آرزوهای سیاسیون ممکن نیست. چرا که در این مرحله از جنگ نیز، کابینه سیاسی و امنیتی صرفاً بر توان نظامی تکیه دارد و هیچ مسیر سیاسی موازی و مکملی در کار نیست. زامیر تجربه‌ای را که پیش‌تر آزموده شده بود، رد می‌کند؛ یعنی همان وقتی که موفقیت‌های نظامی به دلیل امتناع دولت از پیگیری مسیر سیاسی، از بین رفت و حماس با وجود جنگی ویرانگر، همچنان بر غزه حاکم باقی ماند.
آرزوهای سیاسیون، به‌ویژه وقتی از جنس افرادی چون اسموتریچ، استروک و بن‌گویر باشد که هرگز اسلحه به دست نگرفته‌اند و ارتش را دشمن خود می‌دانند، کابوسی برای ژنرال‌هاست. چه برسد به اینکه نخست‌وزیر هم نتانیاهو باشد؛ فردی که به‌خاطر وقت‌کشی‌های همیشگی و شعارهای مبهمی چون «پیروزی مطلق» شناخته می‌شود.
با این حال، یوآو زیتون خبرنگار نظامی یدیعوت احرونوت می‌نویسد که برخلاف تصور رایج، زامیر همچنان آرزوی نابودی نظامی حماس را در سر دارد، چه با عملیات زمینی گسترده و چه با روش‌هایی که پیش از آتش‌بس امتحان شده‌اند. اما طبق برآوردهای ارتش، اشغال کامل نوار غزه ممکن است ماه‌ها، بلکه سال‌ها طول بکشد و مستلزم فراخوانی مجدد هزاران نیروی ذخیره باشد.
به گفته منابع مختلف نظامی، زامیر واقعیت‌ها را بی‌پیرایه به سیاستمداران ارائه می‌دهد و توصیه می‌کند که از برخی توهمات خود دست بکشند. در جلسات کابینه، به‌روشنی آمار مربوط به مشارکت پایین نیروهای ذخیره در واحدهای رزمی – که در بهترین حالت میان ۶۰ تا ۷۰ درصد است – ارائه می‌شود. این نگرانی وجود دارد که حتی در صورت آغاز حملات گسترده، این درصد همچنان پایین باقی بماند. همچنین، وضعیت آمادگی تانک‌ها و نفربرها و ذخایر تسلیحاتی، با توجه به احتمال درگیری با ایران یا آغاز جنگی دوباره در جبهه شمالی، به‌صراحت به مقامات دولت گزارش داده می‌شود.
“اسرائیل” می‌تواند رؤسای ستاد و فرماندهان مناطق نظامی را تغییر دهد، اما هیچ یک از آنان معجزه‌ای برای بازسازی تانک‌ها و نفربرهای تخریب‌شده در نبردهای غزه و جنوب لبنان ندارند. همچنین، توان پر کردن انبارهای مهمات در عرض چند هفته پس از پایان آتش‌بس وجود ندارد.
روزی هرتسی هلیوی رئیس سابق ستاد ارتش در یکی از جلسات خطاب به اسموتریچ با طعنه گفت: نظرت چیست که همین چند نیروی باقیمانده‌مان را برای اشغال سوریه و عراق هم بفرستیم؟ و به‌نظر می‌رسد که آن طعنه هنوز هم پابرجاست.
منبع: خبرنگاران نظامی در روزنامه‌ها و شبکه‌های عبری زبان
