با گذشت نزدیک به نوزده ماه از جنگ نسل‌کشی رژیم صهیونیستی علیه نوار غزه، نشانه‌های فاجعه انسانی هر روز آشکارتر می‌شود. اکنون گرسنگی، همچون سلاحی خاموش اما مرگبار، در کنار بمباران و محاصره، جان میلیون‌ها فلسطینی را تهدید می‌کند. ناتوانی در تأمین غذای کافی، کمبود شدید آب، دارو و سوخت، باعث شده خانواده‌ها با روزی یک وعده غذایی زنده بمانند؛ وعده‌ای که بیشتر شامل کنسرو یا گیاهان وحشی است.
به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین، محمد عبدالعال، یکی از ساکنان غزه که طی جنگ نیمی از وزن خود را از دست داده، می‌گوید: «استخوان‌هایم را یکی یکی می‌شمارم. بچه‌هایم از من غذا می‌خواهند و جز اشک چیزی ندارم». اظهارات او تنها یک نمونه از رنج‌های هزاران خانواده‌ای است که میان آتش جنگ و آرواره‌های گرسنگی گیر افتاده‌اند.
به گفته عزام الشوا، رئیس شبکه سازمان‌های غیردولتی فلسطینی در غزه، ذخایر آرد در اواخر مارس به پایان رسیده و پخت نان تقریباً متوقف شده است. مواد غذایی و داروهای ذخیره نیز به پایان رسیده و بیش از ۴۰ درصد خانواده‌ها به زودی حتی به یک وعده ساده در روز هم دسترسی نخواهند داشت.
دکتر محمد مهران، استاد حقوق بین‌الملل، می‌گوید: «به گرسنگی کشاندن سیستماتیک مردم غزه، نقض فاحش ماده ۵۴ پروتکل الحاقی اول کنوانسیون ژنو است و جنایت جنگی محسوب می‌شود. با توجه به اظهارات مقام‌های اسرائیلی درباره نیت‌شان برای گرسنگی دادن به مردم، این اقدامات حتی می‌تواند مصداق نسل‌کشی باشد.»
در همین حال، دکتر صلاح عبدالعاطی، رئیس هیئت حمایت از حقوق فلسطینیان، آمار تلخی را بیان می‌کند: بیش از ۶۵ هزار شهید و مفقود، ۱۷ هزار زخمی، تخریب ۸۸ درصد زیرساخت‌های غزه و آوارگی بیش از دو میلیون نفر. او هشدار می‌دهد که فروپاشی کامل نظام بهداشتی و گسترش بیماری‌ها نظیر وبا و فلج اطفال در راه است.
عبدالعاطی تأکید می‌کند: «هدف “اسرائیل” نه فقط کشتار، بلکه شکستن اراده ملت فلسطین از طریق محاصره، گرسنگی و تخریب کامل زندگی مدنی است و سکوت جامعه جهانی، شریک این جنایت است.»
در حالی که خیمه‌های آوارگان زیر آتش قرار دارند، خودروهای امدادی هدف بمباران‌اند و نوزادان از گرسنگی می‌میرند، جهان غرب و نهادهای بین‌المللی همچنان به تماشای این تراژدی نشسته‌اند؛ نه اعتراض مؤثری، نه تحریم، و نه حمایت واقعی.
سازمان‌های حقوقی خواستار پایان فوری محاصره، گشایش گذرگاه‌های انسانی، ارسال غذا و دارو و اعمال فشار بین‌المللی برای توقف جنایات شده‌اند. اما تا این لحظه، غزه همچنان در آتش، خون و گرسنگی می‌سوزد و جهان چشم بسته، گوش بسته و زبان‌بسته نظاره‌گر است.
