در بخش دوم و آخر از گفتگوی روزنامه «العربی الجدید» با خالد مشعل، رئیس دفتر سیاسی جنبش حماس، وی از پاسخ دادن به سوالی درباره آنچه در مذاکرات اخیر قاهره ـ در جریان حمله اشغالگران به نوار غزه ـ گذشت و نیز مقایسه آن با مذاکرات آتش بس سال 2012 اجتناب ورزید ؛ ولی بر این نکته تاکید کرد که مذاکرات سال 2012 در قاهره که در دوره محمد مرسی، رئیس جمهور برکنار شده مصر انجام گرفت، «با توجه به تمامی معیارها» یک مذاکرات استثنایی بوده است.
مشعل که شخصا در جریان مذاکرات آتش بس 2012 شرکت داشته و از دور بر جریان مذاکرات اخیر نظارت داشته است، در پاسخ به درخواست ما در خصوص ارزیابی نقش مصر در مذاکرات 2012 و 2014 می گوید: اجازه بدهید تا وارد این بحث نشوم ؛ زیرا خوب نیست که هر چه در جهان سیاست می گذرد، در رسانه ها مطرح گردد.
س: لطفا برای ما از تجربه مذاکرات 2012 در قاهره صحبت کنید و بفرمایید که در این مذاکرات چه اتفاقی افتاد ؛ البته بدون آنکه مقایسه ای میان گفتگوهای سال 2012 با مذاکرات چند هفته پیش داشته باشید.
ج: این یک سوال گمراه کننده است. بی تردید تجربه مذاکرات سال 2012 یک تجربه ـ به معنای واقعی کلمه ـ استثنائی بود. در جریان مذاکرات یاددشده، شرایط بسیاری برای انعقاد توافق نامه آتش بس سال 2012 فراهم گردید و شاید همین موضوع باعث کوتاه شدن زمان جنگ گردید. ما از تمامی اقداماتی که از سوی مصر، ترکیه و قطر صورت گرفت سپاسگزار هستیم و از تمامی کسانی که در جریان جنگ سال 2012 دست به تلاش های سیاسی برای توقف درگیری ها زدند، تشکر می کنیم و مراتب سپاس خود را از هیات های مختلفی که سریعا بعد از جنگ، وارد غزه شدند اعلام می نماییم. صرف نظر از اینکه در کشورهای عربی چه می گذرد ؛ بنده می دانم که جهان عرب شاهد اختلافات، مناقشات داخلی و جبهه بندی میان گروه های ملی گرا و طرف های منطقه ای است. چیزی که ما در این شرایط بر آن تاکید داریم، دوری گزیدن از این درگیری ها و کشمکش ها و عدم دخالت در مسائل داخلی کشورهای عربی و غیر عربی است. بر خلاف اتهاماتی که به ما نسبت می دهند و ما امیدوارم خداوند از سر تقصیرات شان بگذرد، سیاست ما همین (عدم دخالت) است. صادقانه عرض می کنم ما خیر و خوبی را برای تمامی ملت های عربی خواستاریم بدون آنکه در حوادث جاری در کشورهای عربی دخالتی کنیم ؛ زیرا معتقدیم که این یک موضوع داخلی است و ما آن را مسئله ای خصوصی می دانیم و به این اصل احترام می گذاریم. امیدواریم امت عربی به سلامت این مرحله را پشت سر بگذارد. اول برای اینکه به ملت های خود خدمت کنند و دوم برای اینکه در نبرد با دشمن صهیونیستی، بیشتر به ما کمک کنند.
س: آیا در مذاکرات قاهره به رابطه حماس با مصر پرداخته شد؟
ج: بحث هایی به عنوان نمونه درباره حکم نظام قضایی مصر درباره ممنوعیت فعالیت حماس در این کشور عربی و نیز دعوت از حماس برای اجرای مذاکرات در قاهره صحبت شد. حرف های زیادی بیان گردید مبنی بر اینکه آیا دعوتی از حماس برای شرکت در این مذاکرات صورت گرفته یا نگرفته است. سوال اینجاست که چگونه می توان چنین تناقضی را تفسیر کرد. از یک طرف حماس بر اساس حکم نظام قضایی مصر حق فعالیت در این کشور را ندارد و بعد از این، جنبش برای حضور در مذاکرات قاهره دعوت به عمل می آید؟! به دور از هر صحبتی که مقامات رسمی مصر می کنند بنده با اطمینان و اعتماد صد در صد می گویم که حماس در امور داخلی مصر دخالت نکرده و با توجه به همین موضوع، دیگر هیچ توجیهی برای اتخاذ موضع منفی نسبت به حماس ـ خواه در عرصه سیاسی و خواه در عرصه قضایی و رسانه ای ـ وجود ندارد. امیدوارم که خداوند از سر تقصیرات همه بگذرد.
وقتی جنگ غزه روی داد، تلاش های سیاسی برای متوقف کردن آن آغاز گردید و طرح های مختلفی ارائه شد تا آنکه به این نتیجه رسیدیم که باید مذاکراتی غیر مستقیم را در قاهره با طرف صهیونیستی ـ آن هم از طریق میانجیگر مصری ـ داشته باشیم. ما از این نکته استقبال و اعلام کردیم که ما به خاطر مواضع مان، طرح آتش بس مصر را رد نمودیم ؛ ولی مشکلی با نقش آفرینی این کشور عربی در موضوع آتش بس نداریم. طرح تشکیل یک هیات یکپارچه فلسطینی برای انجام مذاکرات آتش بس از طرف بنده ارائه شد و پیشنهاد آن را در نشست اول دوحه که در جریان جنگ برگزار شد، به آقای ابومازن دادم ؛ دلیل این پیشنهاد هم تاکیدی بود که بر وحدت و یکپارچگی تلاش های سیاسی فلسطینیان برای توقف هر چه سریع تر جنگ و تحقق خواسته های فلسطینیان بود که در مورد آن به توافق رسیده بودیم. از این رو، ابومازن با مصر درباره این موضوع صحبت کرد تا اینکه در نهایت با این تصمیم موافقت شد. سپس وارد جزئیات مربوط به تشکیل هیات یکپارچه فلسطینی شدیم. راهکار این بود که یک هیات متشکل از جنبش های حماس، جهاد و دیگر گروه های عضو سازمان آزادیبخش تشکیل شود. دو هفته ای طول کشید که به توافق رسیدیم. یک مثل است که می گوید «ما به دنبال انگور هستیم و نمی خواهیم با نگهبان تاکستان درگیر شویم» و ما هم بر این مشی تاکید داشتیم.
س: آیا بعد از مذاکرات انجام گرفته در قاهره، تاثیر در روابط حماس با مصر پیش آمد؟
ج: خبر جدیدی نیست ؛ ولی امیدواریم که روابط مان با برادران عرب و در راس آنها مصر بر اساس احترام متقابل باشد و هیچ کدام در امور داخلی دیگری دخالتی ننماید. امیدواریم که مسائل مشترک امت عربی اسلامی که در مقدمه آنها مسئله فلسطین جای دارد، باعث اتحاد ما گردد.
س: آیا حمله به نوار غزه، تاثیر منفی بر توان حماس و قدرت آن داشت؟
ج: هیچ جنگی بدون تلفات و خسارت نیست. بالاخره جنگ این طور است. در این جنگ، شماری از شهروندان فلسطینی و دلاورمردان عضو حماس به شهادت رسیدند که از برجسته ترین آنها می توان به سه فرمانده قسامی به نام های رائد العطار، محمد ابوشماله و محمد برهوم (رحمه الله علیهم) اشاره کرد. ضمنا شماری از مبارزان عضو جنبش جهاد اسلامی و دیگر گروه های مبارز فلسطینی به شهادت رسیدند. در این جنگ همچنین تعدادی از زنان، کودکان، سالمندان و جوانان عزیز فلسطینی جان باختند. خسارت هایی به تاسیسات زیربنایی و تسلیحات مورد استفاده وارد آمد ؛ ولی صادقانه و در کمال تواضع عرض می کنم که خسارت های وارده به بخش نظامی محدود بوده است. خسارت بزرگ ما مربوط به بخش غیر نظامی (مدنی)، کارخانه ها، مساجد، کلیساها، مدارس آنروا، برج ها و محله های مسکونی، شبکه های برق و آب رسانی بود. اینها خسارت ها و زیان های اصلی وارده در جنگ غزه بود. خسارت های وارده به بخش نظامی محدود بوده و صنایع نظامی حماس در همان اثنای جنگ به جبران این خسارت ها مبادرت ورزیدند. این به معنای آن نیست که ما یک قدرت عظیم هستیم ؛ بلکه این ماجرا بیانگر اراده رزمندگان فلسطینی است. به همین خاطر، مقاومت برای یک نبرد طولانی آماده بود ؛ ولی با این وجود و به منظور حفظ جان افراد، ما بر توقف هر چه سریع تر جنگ تاکید داشتیم چرا که جامعه بین الملل متاسفانه ماشین کشتار رژیم عبری را آزاد گذاشته بود تا بدون ترس از حساب و کتابی به جنایت های خود ادامه دهد. دشمن صهیونیستی عدم واکنش جامعه بین الملل را به مثابه چراغ سبز و پوششی برای انجام خواسته های خود می دانست حتی اگر موضوع مربوط به کشتار کودکان باشد. در واقع، جهان شاهد و ناظر هولوکاستی مشابه هولوکاست چند دهه پیش هیتلر بود.
س: تفاوت میان توافق نامه آتش بسی که به امضا رسید با طرح آتش بسی که مصر در آغاز جنگ غزه ارائه کرد، چه بود؟
ج: فرق هایی میان این دو وجود داشت ؛ ولی بیان این نکته کافی است که ما نه در آغاز و نه در پایان، منطقی را که بنیامین نتانیاهو بر آن پافشاری می ورزید، نپذیرفتیم. نتانیاهو می گفت که در ابتدا درگیری متوقف شود و بعد مذاکره آغاز گردد.
تاریخ ملت ها و امت های مختلف نشان می دهد که مذاکره برای برقراری آتش بس ـ در هنگامی که درگیری جریان دارد (و دشمن از وارد آمدن خسارت به خویش می هراسد) ـ موفق است. در واقع وقتی دشمن برتری نظامی بر شما داشته باشد، تلاش می کند که شما را به سمت توقف درگیری و مذاکره سوق دهد و سر آخر هیچ چیزی به شما نمی دهد. این همان اصلی بود که ما با آن مخالفت کردیم و همین موضوع نتانیاهو را واداشت تا در سایه درگیری، مجبور به مذاکره شود. بله! در ابتدا آتش بس های چند ساعته و چند روزه برقرار گردید ؛ ولی دوباره نبرد آغاز می شد و مذاکرات اخیر نیز در سایه درگیری ها و نبردهای شدید میان دو طرف انجام گرفت و آخرین دور از این درگیری ها توسط مقاومت صورت گرفت. تجربه طولانی که ما در برخورد با دشمن صهیونیستی داشتیم نشان می دهد که اشغالگران تنها در زیر فشار حاضر به عقب نشینی می شوند که عملا نیز همین اتفاق در غزه، جنوب لبنان، در سینا (جنگ 1973) روی داد ؛ ولی این اتفاق در جریان شکست 1967 صورت نگرفت. این یک قانون است و حاصل تجربه ای می باشد که ما در برخورد با یک دشمن جنایتکار داریم. تفاوت دیگری که میان آن دو وجود دارد، آن است که دشمن صهیونیستی اقدام به وضع شروط و اهدافی کرد که می خواست آنها را در همان روزهای اول جنگ محقق سازد. ضمنا در طرح های زودهنگامی که برای برقراری آتش بس ارائه گردید، مفادی وجود داشت که عملکرد مقاومت در زیر و بالای زمین را با مشکل مواجه می کرد که شکر خدا با آنها مخالفت کردیم و جنگ را بدون هیچ گونه محدودیتی علیه مقاومت به پایان رساندیم. شکر خدا دو ملاحظه ای که در مورد آتش بس داشتیم، لحاظ شد. بنده دیگر قصد ورود به جزئیات را ندارم.
س: نتانیاهو در تازه ترین اظهارات خود ابراز داشت که هیچ خبری از فرودگاه، بندر و آزادی اسرا نیست ؛ ولی در عین حال، جشن های پیروزی در فلسطین جریان دارد. چه موقع ملت فلسطین نتایج پیروزی را احساس می کند؟
ج: رهبران صهیونیست از این ادعاها خیلی کرده اند و سر آخر هم از حرف خود عقب نشسته اند. مثلا پیش از این گفتند که خبری از مبادله اسرا نیست ؛ ولی این مبادله انجام گرفت. آریل شارون هم می گفت که «شهرک صهیونیست نشین نتساریم برای ما با تل آویو هیچ فرقی ندارد» ؛ ولی این رژیم نتساریم را تخلیه کرد. آنها تحت فشار مقاومت از حرف خود عقب می نشینند. این یک جنگ و نبرد است و ملت فلسطین مصمم بر تحقق اهداف و خواسته هایش می باشد. به صراحت عرض می کنم که در جریان توافق نامه آتش بس اخیر، تعدادی از مهم ترین خواسته های فلسطینیان گنجانده شد و برخی دیگر همچون احداث بندر، فرودگاه و تبادل اسرا به مذاکرات غیر مستقیم در قاهره سپرده شد که قرار است در طول ماه جاری برگزار گردد و از طرف ها برای حضور در آن دعوت به عمل می آید. تنها حماس نیست که بر خواسته های مطرح شده پافشاری می کند، تمام ملت فلسطین بر تحقق آن تاکید دارند و بر آن اصرار می ورزند ؛ زیرا اینها جزء حقوق فلسطینیان می باشد. غزه دیگر به دوره محاصره باز نمی گردد و نمی پذیرد که در انزوا و به دور از ارتباط با جهان خارج زندگی کند. باید راه ارتباط غزه با جهان باز باشد و باید یک میلیون و هشتصد هزار فلسطینی ساکن غزه همچون دیگر انسان ها زندگی کنند و از حقوق ملی خود بهره مند بوده و از طریق خشکی، دریا و هوا به مسافرت بپردازد البته نه به حکم اینکه غزه جدای از دیگر بخش های فلسطین است ؛ بلکه به حکم اینکه غزه نیز جزئی از سرزمین فلسطین به شمار می رود. غزه راه ارتباط کرانه باختری به دریا است و از این رو، داشتن ارتباط با جهان خارج امری کاملا طبیعی است و به یاری حق، مبارزات مستمر ملت فلسطین را به خواسته اش می رساند.
س: آیا سقف زمانی خاصی برای پیگیری پرونده های به تعویق افتاده، تعیین شده است؟
ج: توافق شده است که این پرونده ها در طول یک ماه مورد بررسی قرار گیرد. این یک نبرد (سیاسی) سخت و پیچیده است و کسی در آن پیروز می شود که صاحب اراده و صبر باشد. اینجا موضوع نبرد اراده ها است، همان طور که جنگ ها نیز عرصه نبرد اندیشه ها، ابتکارات و اراده ها می باشد. سربازان فلسطینی از سربازان صهیونیست برتر بودند و این برتری را در تمامی میادین از آن خود خواهیم کرد.
س: از گذرگاه رفح چه خبر؟
ج: صحبتی از گذرگاه رفح نشد ؛ زیرا مذاکرات قاهره اختصاص به مسائلی داشت که به ما و دشمن صهیونیست ها مربوط می شد. گذرگاه رفح موضوعی است که به مصر و فلسطین مربوط می شود. البته این به معنای آن نیست که نسبت به موضوع گذرگاه رفح بی توجه باشیم. ما همچنان از برادران مصری خود می خواهیم که گذرگاه رفح را همچون دیگر گذرگاه هایی که میان کشورهای همجوار قرار دارد، باز کند و گذرگاه رفح مانند یک گذرگاه مدنی و غیر نظامی که بر اساس ضوابط قانونی اداره می شود، فعالیت خود را انجام دهد و اجازه رفت و آمد آزادانه به افراد داده شود. این گذرگاه باید در آینده برای امور تجاری نیز مورد استفاده قرار گیرد و به صورت 24 ساعته باز باشد. این درخواست به معنای هرج و مرج و نابسامانی نیست. موضوع امنیت ملی مصر بر چشم و سر ما جای دارد. ما اجازه دخالت و لطمه زدن به این امنیت را نمی دهیم. مصر همچون سودان و لیبی، مرزهایی با نوار غزه دارد و بر اساس معیارهای بین المللی اداره می گردد.
س: چنین به نظر می رسد که بازسازی نوار غزه به عنوان برگه ای برای چانه زنی و اعمال مجدد محاصره اقتصای و مالی استفاده می گردد و موضوع بازسازی نوار غزه تا زمان حل و فصل کشمکش های میان گروه های فلسطینی و جلب رضایت طرف صهیونیستی به تعویق افتاده است؟
ج: فلسطینی ها، جهان عرب و جامعه بین الملل در مورد تسریع در ارسال کمک های پزشکی و غذایی مسئولیت هایی دارند. ضمنا در راس این مسئولیت ها ایجاد فوری سرپناه برای فلسطینیان، اجرای پروژه های عمرانی، بازسازی نوار غزه، معالجه زخمی ها و تعجیل در اجرای موضوع بازسازی قرار دارد. اینها جزء مسئولیت های دولت وفاق ملی، عرب ها، فلسطینیان و دوستان فلسطین می باشد. عمران و آبادی ـ با آن مفهومی که درباره اش صحبت شد ـ به زمان زیادی نیاز دارد و تصمیم بر آن گرفته شده است که چندین کنفرانس برگزار شود که البته تا این لحظه چنین اتفاقی نیافتاده است. مهم، برگزاری کنفرانس می باشد و باید مبالغ لازم برای این کار اختصاص داده شود و بر اساس آنچه در توافق نامه آتش بس اخیر آمده است، پس از این مرحله باید مصالح ساختمانی وارد نوار غزه شود. اجرای برنامه آبادانی و بازسازی بر عهده جامعه بین الملل است تا اینکه یک برنامه آبادانی حقیقی در غزه به اجرا در آید آن هم در این شرایط که در آستانه فرا رسیدن فصل سرما هستیم. موضوع سومی که در اینجا وجود دارد، پیگیری حقوقی ویرانگری های گسترده و انتقامی است که رهبران رژیم عبری از شهروندان غزه ای گرفته اند. ما رهبران صهیونیست را مورد پیگرد قرار می دهیم.
مسئولیت نوار غزه بر عهده ریاست تشکیلات خودگردان، مجلس قانونگذاری و دولت وفاق ملی یعنی دولت آقای دکتر رامی الحمد الله و نیز مسئولیت همه ما است. همه باید در سریع ترین وقت ممکن به وظیفه خود در قبال نوار غزه جامه عمل بپوشانیم. از دولت خواستیم همان طور که در کرانه باختری حضور دارد، در نوار غزه نیز حضور بیابد و خیلی سریع برای ایجاد سرپناه برای فلسطینیان و تقدیم حقوق کارمندان اقدام ورزد. ما برای حل این مشکل تلاش می کنیم. خیلی مختصر عرض کنم که ما در مرحله بعد از جنگ هستیم.
س: به نظر می رسد که در حال حاضر چانه زنی در مورد بازسازی نوار غزه انجام می گیرد و همان طور که نتانیاهو و دیگران گفته اند این موضوع مشروط به خلع سلاح است. آیا انگشت مقاومت بر روی ماشه می باشد؟
ج: بین آرزو و حقیقت خیلی فرق است. دشمن آرزوی خلع سلاح غزه را در سر دارد و در جریان جنگ 2008، 2009 و 2012 در صدد انجام این کار برآمد بدون آنکه موفقیتی در این زمینه کسب کند. رژیم برای تحقق این هدف از ناتو و تمامی کشورهای جهان خواست تا به محاصره نوار غزه مبادرت ورزند و عملا نیز اتفاق افتاد و نوار غزه تحت محاصره قرار گرفت و تمامی تونل ها ویران شدند ؛ ولی مقاومت توان خود را در زمینه ابداع، صنعتی سازی و جبران آنچه در نتیجه محاصره از دست داده است، به نمایش گذارد. حاضر نشدیم که موضوع سلاح مقاومت و توان نظامی آن را در دستور کار مذاکرات قرار دهیم. دشمن کوشید این کار را انجام دهد ؛ ولی ما حاضر به آن نشدیم. ما یک ملت تحت اشغال هستیم و از این رو مقاومت نه تنها گزینه راهبردی ما بلکه روح و حیات ما است. ما به کسی اجازه تعدی به سلاح مقاومت را نمی دهیم. انگشت ما بر روی ماشه است و همان طور که پیش از این گفتیم: «اگر دوباره به تعدی روی آورید، پاسخ تان را خواهیم داد» اگر دشمن دوباره راه تعدی را پیش گیرد، ما نیز در راستای دفاع از خویش بر می آییم.
س: اگر رژیم عبری از زیر بار توافقات قاهره شانه خالی کرد و متوجه شدید که گفته هایش فریب بوده است. شما چه خواهید کرد؟
ج: اولا، مصر به عنوان میانجیگر و ناظر این توافق نامه است و به همین خاطر، قاهره در مقابل این توافقات متعهد است و به عنوان مسئول تضمین پایبندی دو طرف به توافق نامه آتش بس می باشد. ثانیا، رفع محاصره نوار غزه در راس برنامه های بین المللی و منطقه ای قرار دارد و جهان دیگر این نکته را درک می کند که نوار غزه نمی تواند تحت محاصره باشد. بنده معتقدم که این موضوع می تواند به عنوان عامل فشاری بر رژیم عبری برای پایان بخشیدن به روند محاصره باشد. ثالثا، ملت فلسطین بعد از توکل بر خدا و اعتماد نسبت به امت عربی و اسلامی، بر خودش و تفنگش تکیه دارد و پشتش به جهادت و وحدت ملی اش گرم است. به همین خاطر عرض می کنم که هر چقدر شرایط سخت شود، ما نیز گزینه های مخصوص به خود را داریم.
س: بعد از اینکه باراک اوباما خواستار تشکیل یک ائتلاف بین المللی برای مقابله با داعش شد، نتانیاهو حماس و داعش را یکی دانست. واکنش شما به این حرف چیست؟
ج: این بازی از یک سو حیله گرانه و از سوی دیگر نخ نما شده می باشد. تمام جهان این نکته را درک می کند که حماس یک جنبش آزادیبخش ملی است و مقاومت تنها در سرزمین فلسطین و تنها علیه اشغالگران می جنگد. مقاومت یک گروه نظامی نیست که به غیر از فلسطین در جای دیگر نیز فعالیت نظامی داشته باشد. مقاومت فلسطین یک مقاومت ملی علیه یک اشغالگری غیر قانونی است. با وجود آنکه آمریکایی ها نام حماس را در لیست گروه های تروریستی قرار داده اند ؛ ولی اظهارات برخی مسئولان این کشور نشان می دهد که آنان فرق بین ما و تروریست ها را درک می کنند. کسی فریب این حرف های رژیم عبری را نمی خورد. ما از این حرف های صهیونیست ها نمی ترسیم. افکار عمومی در جهان عرب و جامعه بین الملل حقیقت را درک می کنند و دلیل این امر نیز همبستگی گسترده غربی ها و جامعه بین الملل با مردم غزه بود. غرب شاهد یک بیداری در سطح نخبگان و مردم عادی است. آنها درک می کنند که تل آویو همان کاری را که هیتلر در حق یهودیان انجام می داد، تکرار می کند. برخی یهودیان نیز آگاه و بیدار شده اند و می بینیم که سی تن از شخصیت های برجسته یهودی که دوره هولوکاست هیتلری را تجربه کرده اند با امضای بیانیه ای، نتانیاهو را به ارتکاب جنایت علیه ملت و کودکان فلسطینی متهم می کنند. آرمان ما یک آرمان ملی، انسانی و عادلانه است. نتانیاهو می کوشد تا سوار بر موج شود ؛ ولی خودش می داند که امروز چهره او و رژیم متبوعش در جهان هر چه زشت تر شده و جامعه جهانی تاب تحمل اقدامات رهبران صهیونیست را ندارد.
س: مطمئنا با دیده اعجاب به توان مقاومت در پایداری و رویارویی با صهیونیست ها نگریسته می شود. سوال اینجا است که چطور این توان و قدرت را به دست آوردید.
ج: برخی از سلاح های انبار شده را در گذشته و از طریق کشورهای مختلف به ویژه ایران تهیه کردیم. برخی از تسلیحات را از منابع دیگر به دست آوردیم. بالاخره بازار جهانی اسلحه باز است. برخی از تسلیحات را خودمان تولید کردیم. امروز بیشتر تسلیحاتی که مقاومت به ویژه گردان های قسام در اختیار دارد، بومی ساز است. به هر حال، ابتکار و ذکاوت در این زمینه کارساز می باشد. جنگ در واقع عرصه نبرد اراده ها می باشد. این حرف هایی را که گفتم، این پیام را با خود دارد که اعمال فشار به غزه و مقاومت هیچ فایده ای ندارد و هر چقدر هم مرزهای دریایی، هوایی و زمینی را به روی ما ببند
