عرب ها منتظر چه هستند؟ گویی بی تفاوتی و شکست و عقب نشینی به صفت های ذاتی آن ها بدل شده است.
رژیم صهیونیستی و دوستان و هواداران آن در جهان جشن های خود را به مناسبت شصتمین سال تشکیل رژیم جعلی صهیونیستی (1948 ـ 2008م.) که ما از آن به عنوان سالروز فاجعه فلسطین یاد می کنیم، آغاز کرده اند؛ فاجعه ای که شکست های پیاپی و از دست دادن بقیه اراضی فلسطینی و عربی از جولان گرفته تا جنوب لبنان و غیره را به همراه داشته است.
فلسطینیان، بعد از حادثه تلخ اخراج اجباری آنان طی سال های 1948 و 1967م. امروزه و با تاکید “اسرائیل” بر یهودیت خود و پس از آن که شهرک سازی ها و حفاری ها و ساخت دیوار حایل و ایست های بازرسی را به طور گسترده ای مجددا آغاز کرده است، در معرض اخراجی دیگر قرار گرفته اند.
عرب ها دیگر منتظر چه هستند؟
کشورهای عربی در سال های گذشته، سالروز فاجعه فلسطین را به شیوه های مختلف و در قالب فعالیت ها و برنامه های فرهنگی و مردمی برگزار و طی آن ب بر وجوب آزادی فلسطین و بازگشت آوارگان به خانه و کاشانه شان تاکید می کردند، اما امروز عرب ها و در آستانه فاجعه فلسطین تنها به سکوت اکتفا می کنند و بیشترین کاری که انجام می دهند محکوم کردن صوری جنایت های رژیم صهیونیستی است و به این جملات و عبارت های تکراری بسنده می کنند که رژیم صهیونیستی یک رژیم استعمارگر و نژادپرست و سلطه طلب است که حقوق بشر را مد نظر قرار نمی دهد و خواهان صلح نیست!!
بیان این واقعیت ها قلب هر مسلمانی را به درد می آورد و این ها حقایقی هستند که نباید آن را انکار کرد. عرب ها امروزه در منجلاب ذلت و خواری غرق شده اند و هر کس که خود را خوار شمارد و به خود احترام نگذارد نباید انتظار داشته باشد که دیگران به او احترام بگذارند یا او را گرامی بدارند.
هر کس که در یاری رساندن به مساله فلسطین که مساله همه جهان اسلام است کوتاهی کند نباید انتظار یاری از دیگران را داشته باشد.
در جهانی که برای حفظ موجودیت در آن جنگ و نزاع رخ می دهد، برای عواطف انسانی و مکارم اخلاقی جایی باقی نمی ماند، لذا این انسان های بلند همت و حقیقت جو هستند که می بایست زمام امور را در دست بگیرند و اقدام به کاری بکنند و تنها به اظهار نظر و صدور بیانیه که همگان از دنبال کردن و خوانند آن ملول و خسته گشته اند، بسنده نکنند.
هواداران “اسرائیل” و صهیونیست ها جشن های خود را در بسیاری از شهرهای اروپایی آغاز و تاکنون همایش ها و نمایشگاه ها و نشست های مختلفی را برگزار کرده اند. لذا ضروری است که کشورهای عربی نیز در سراسر دنیا هر چه سریعتر فعالیت های خود را در تمامی عرصه های سیاسی و فرهنگی و تاریخی و فنی و اجتماعی در این مناسبت غمبار آغاز کنند. اگر عرب ها اقدام به یک چنین کاری کنند خواهند دید که تنها نیستند و جهان به پا خواهد خواست و همبستگی خود با فلسطین و انزجار از رژیم صهیونیستی را اعلام خواهد کرد. فراتر از این کشورهای عربی در صورت برگزاری یک چنین برنامه ها و فعالیت هایی بخشی از جامعه یهودیان را که با سیاست های نژادپرستانه و جنایت های ضد بشری رژیم صهیونیستی و “اسرائیل” مخالفند، به سوی خود جلب خواهند کرد. آن ها می توانند نمایشگاه های عکس و کتاب و فیلم های مستند و همایش ها و نشست های فکری و ادبی و تظاهرات گوناگون را برگزار کنند و نیز می توانند در این مناسبت (فاجعه فلسطین) کتاب ها و جزوات و پوسترها و به طورکل برنامه های تبلیغاتی مختلفی را به اجرا درآورند که گویای فاجعه و فاجعه زدگان فلسطینی و رسوا کننده جنایت های جنایتکاران باشد.
همچنین شایسته است که کلیه کشورهای خواهان صلح و نیز اقلیت های اسلامی در کشورهای خارجی اقدام به برگزاری برنامه های مختلف در سالروز فاجعه فلسطین بکنند و برگزاری این گونه برنامه ها و فعالیت ها نیازی به اجازه گرفتن رسمی از هیچ کسی ندارد و تمامی نهادها، موسسات، انجمن ها و احزاب و گروه ها قادر به انجام این اقدام شایسته و خدا پسندانه هستند. به طور حتم این نهادها و موسسات از توانمندی ها و امکانات و تجربیات لازم برای قدم گذاردن در این مسیر برخوردارند و نیازی به نصایح و پندهای ما نیست. بیایید از همین حالا آغاز کنیم.
