کوچکترین اسیر فلسطینی دربند زندان های صهیونیستی در آخرین ملاقات با مادرش تنها یکچیز از او خواست؛ قرآن و نوشیدنی تمر هندی که هر سال بر سر سفره افطار ماه مبارکرمضان می دید.
بهگزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین، “شادی فراح” در جریان این ملاقات به مادرشاعلام کرد که خودش را آماده روزه داری در زندان صهیونیستی می کند، اما اداره زندانهای صهیونیستی با درخواست این مادر فلسطینی برای گفتگوی تلفنی با فرزند اسیرش بهفاصله یک روز مانده تا آغاز ماه مبارک رمضان و حتی طی چند روز گذشته از این ماهمخالفت کرد.
“فریهان”مادر شادی می گوید:« اطلاعی از او ندارم. یک هفته قبل از ماه مبارک رمضان توانستمبا او ملاقات کنم، اما با درخواست من برای گفتگوی تلفنی با او به مناسبت فرا رسیدنماه مبارک مخالفت کردند.»
شادیفراح مانند دیگر اسرای دربند زندان های صهیونیستی نیست، بلکه کوچکترین اسیر دربندزندان های این رژیم به شمار می رود که هنوز به سن 12 سالگی هم نرسیده است، امارژیم صهیونیستی با او مانند یک اسیر بالغ و حتی بدتر از آن رفتار می کند و به خاطرداشتن کارت شناسایی مربوط به شهر قدس برخورد سختگیرانه تری با او دارد.
شادیدر تاریخ 29 دسامبر سال 2015 به همراه دوستش “احمد زعتری” (13 ساله) بهاتهام همراه داشتن سلاح سرد در منطقه واقع در نزدیکی دروازه باب العامود در وسطقدس اشغالی بازداشت شد و رژیم صهیونیستی او را متهم به تلاش برای اجرای عملیاتمقاومتی و زخمی کردن نظامیان صهیونیستی کرد و پس از چند جلسه بازجویی و محاکمه دردادگاه، او را روانه زندان شهر طمره واقع درفلسطین اشغالی سال 1948 کرد و شادی از آن زمان در این بازداشتگاه به سر می برد.
ایناسیر فلسطینی در حالی در این بازداشتگاه به سر می برد که اکثر زندانیان دیگر ازلحاظ سنی بزرگتر از او هستند و به خاطر جرم های کیفری بازداشت شده اند.
مادرشادی می گوید که «نظامیان صهیونیستی توجهی به کودک بودن او نکردند و وی را راهیمرکز بازداشت نوجوانان کردند و این در حالی است که همه زندانیان دربند این مرکز ازلحاظ سنی بزرگتر از شادی هستند و به خاطر جرایم کیفری، سرقت و جرایم مرتبط با موادمخدر بازداشت شده اند، اما مراجع صهیونیستی مراعات وضعیت روانی و اتهام وی را نمیکنند.»
مادرشادی از آغاز ماه مبارک رمضان همواره نگران فرزند خود است که خبری از او ندارد ومی گوید که اطلاعی از او ندارد و نمی داند چطور روزه می گیرد و چطور افطار می کندو چه کسی او را برای سحری بیدار می کند؛ به ویژه که اکثر افرادی که کنار او هستند،روزه نمی گیرند.
مادراین نوجوان اسیر فلسطینی، به خاطر داشتن کارت شناسایی سکونت در کرانه باختری، تنهاهر سه ماه یک بار می تواند شادی را ببیند، اما پدرش هر 15 روز یکبار می تواند بهملاقات او برود. سازمان صلیب سرخ شادی را جزء اسرای امنیتی نمی داند و از همین رو،به مادرش تنها هر سه ماه یکبار اجازه ملاقات با او را می دهد و این مادر هر دوهفته فقط یکبار می تواند با فرزند اسیرش به مدت تنها 10 دقیقه گفتگوی تلفنی داشتهباشد.
خانوادهشادی فرحان علاوه بر محدودیت در ملاقات با فرزند اسیرشان، برای دیدن او باید ازجیب خودشان هزینه کنند و صلیب سرخ هیچ کمکی به آنها ارائه نمی دهد و این مسالهباعث تحمیل هزینه های بیشتر بر این خانواده می شود.
مادرشادی پس از هر بار ملاقات با او، با درد و رنج فراوان به خانه بر می گردد و دههاسوال در ذهنش شکل می گیرد؛ که او چطور وقت خود را سپری می کند و چه برخوردی با اومی شود و چه می خورد؟ او می گوید:« احساس می کنم که شادی در طول دوره بازداشت نهتنها 6 ماه، بلکه 6 سال بزرگتر شده است. هر بار که او را می بینم، تغییرات صورتگرفته در شخصیت وی را می بینم. من شادی را در سنین کودکی از دست دادم، اما الاناحساس می کنم که با یک شادی جوان روبرو هستم.»
مادراین نوجوان اسیر فلسطینی در آخرین ملاقاتش که یک هفته پیش صورت گرفت، بازی هایشادی را که در تعطیلات تابستانی عادت به بازی با آنها داشت، برای وی برد، شادیحاضر به گرفتن آنها نشد و گفت:«من بزرگ شده ام و دیگر نمی توانم با این وسایل بازیکنم.»
ازآغاز انتفاضه اقصی در 28 سپتامبر سال 2000 تاکنون بیش از 90 هزار فلسطینی بازداشتشده اند که در میان آنها بیش از 11 هزار کودک زیر 18 سال و نزدیک به 1300 زن هم دیدهمی شوند. علاوه بر این، رژیم صهیونیستی در این مدت 65 نماینده پارلمانی و وزیر رابازداشت کرده و 25 هزار مورد حکم بازداشت اداری صادر کرده است.
