جنایت‌هاییبه مراتب بدتر از جنایت داعش در چند دهه قبل توسط صهیونیست‌هایی انجام گرفته استکه غالب آن‌ها بعد از این جنایت‌ها به مراتب عالی سیاسی و نظامی رژیم اسرائیل نائلشده‌اند و بعضاً جایزه «صلح نوبل» را نیز از آن خود کرده‌اند.
شاید دراین سال‌ها با دیدن تصاویر جنایت‌هایی که توسط گروه‌های تروریستی همچون داعش صورتمی‌گیرد، این جنایت‌ها را در طول تاریخ بی‌سابقه تصور کنیم. اما جالب است بدانیدکه جنایت‌هایی به مراتب بدتر از این در چند دهه قبل توسط صهیونیست‌هایی انجامگرفته است که غالب آن‌ها بعد از این جنایت‌ها به مراتب عالی سیاسی و نظامی رژیماسرائیل نائل شده‌اند و بعضاً جایزه «صلح نوبل»را نیز از آن خود کرده‌اند.
سازمان«هاشومیر هاتزایر» به معنای نگهبانان جوان و جنبش «اتحاد جوانانِ عبری برای جوزفترامپلدور» (ברית הנוערהעברי על שם יוסף תרומפלדור)، به اختصار «بیتار» از نخستین گروهایی تروریستی است که برایمقابله با فلسطینیان تشکیل شده است.
یکی ازاهداف مهم صهیونیست‌ها از ابتدای فعالیت خود در فلسطین و بعد از تأسیس دولتصهیونیستی، کاهش دادن تعداد اعراب و مسلمانان حاضر در فلسطین و اجبار آن‌ها بهفرار از سرزمین‌هایشان به وسیله ایجاد رعب و وحشت، ترور، قتل‌عام و حتی جنگ بودهاست. بیشتر این جنایت‌ها توسط صهیونیست‌هایی صورت گرفته است که یا مسئول ارشدصهیونیستی بوده‌اند و یا بعد از تأسیس دولت صهیونیستی در پست‌های ارشدی همچون نخست‌وزیریدستور این جنایت‌ها را صادر کرده‌اند. در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره خواهیم کرد.
مناخیم بگین
مناخیمبگین (מנחם בגין) متولد سال 1913 در روسیه است. وی درجوانی عضو سازمان «هاشومیر هاتزایر» (השומר הצעיר) بودهو در سال 1929 به عضویت جنبش «بیتار» (בית”ר) بهرهبری «زیو جابوتینسکی» درآمده است[1]. سازمان «هاشومیر هاتزایر» به معناینگهبانان جوان و جنبش «اتحاد جوانانِ عبری برای جوزف ترامپلدور[2]» (ברית הנוערהעברי על שם יוסף תרומפלדור)، به اختصار «بیتار» از نخستین گروهایی تروریستی است که برایمقابله با فلسطینیان تشکیل شده است.
انفجار درهتل کینگ دیوید
بگین درسال 1945 به رهبری گروه «اتسل» (אצ”ל)درمی‌آید[3]. گروه اتسل یا «ایرگون»با نام کامل «הארגון הצבאיהלאומי בארץ ישראל» (سازمان ملیِ نظامی در اسرائیل) از مهم‌ترین گروه‌های تروریستیِصهیونیستی است که جنایت‌های زیادی را ضد فلسطینیان و همچنین بریتانیایی‌ها مرتکبشده است. انفجار هتل «کینگ دیوید» در بیت‌المقدس و در تاریخ 1946 که به عنوان«نماد مقاومت در برابر بریتانیا[4]» در اسرائیل شناخته می‌شود از مهم‌ترین عملیات‌هایتروریستی این گروه در زمان ریاست «بگین» بر این سازمان است که در آن بیش از 90 نفرکشته می‌شوند[5]. در این عملیات علاوه بر گروه ایرگون، گروه‌های «هاگانا» و«استرن» نیز حضور داشتند. در این زمان گروه استرن با نامِ دیگر «جنگجویان برایآزادی اسرائیل» (לוחמי חרותישראל) و به اختصار «لحی» توسط «اسحاقشامیر» رهبری می‌شد که بعدها به نخست‌وزیری اسرائیل نیز منصوب می‌شود.
اسحاقشامیر
اسحاقشامیر (יצחק שָמִיר) در سال 1915 در روسیه متولد شد و سال1935 به فلسطین مهاجرت کرد. بعد از کشته شدن «آبراهام استرن» در سال 1942، وی یکیاز سه رهبر اصلی گروه «لحی» می‌شود[6]. ترور «لرد موین»[7] و کشتار دیر یاسین ازجمله اقدامات وی در دوران ریاست بر گروه لحی بوده است.
کشتار دیریاسین
دیر یاسیننام روستایی در غرب بیت‌المقدس است. در آوریل 1948، گروه تروریستی ایرگون به رهبریمناخیم بگین و گروه تروریستی استرن (لحی) به رهبری اسحاق شامیر با هجوم به اینروستا بیش از 250 نفر از ساکنین این روستا را که بیشترشان زن و کودک بودند قتل‌عامکردند؛ بر اساس آمارها در این حمله 25 زن درحالی‌که باردار بودند به قتل رسیدند و52 کودک نیز در برابر چشمان مادرانشان سربریده شده و به قتل رسیدند[8]. بعد از اینحادثه نیز 150 اسیر این روستا که شامل زنان، کودکان و سالخوردگان بودند در کامیون‌هاییگذاشته شدند و در محله‌های یهودی‌نشین چرخانده شدند.
یدیعوتآحارونوت در مورد این حادثه نوشته است «در این عملیات که به نام «عملیات اتحاد» (מבצע אחדות) نام‌گذاری شده بود، صد نفر از نیروهایایرگون و لحی و با هماهنگی فرماندهان هاگانا در اورشلیم به روستای دیر یاسین حملهمی‌کنند؛ هنوز مشخص نشده است که در آن عملیات چه رخ داده است، اما می‌توان درمجموعگفت که آن حادثه برای مردم روستا یک فاجعه بوده است[9]». مناخیم بگین در مورد اینفاجعه گفته است که درگیری، منزل‌به‌منزل بوده است و زمانی که یهودی‌ها یک خانه راتصرف می‌کردند، با TNT آن منزل را بر سر ساکنینش خراب می‌کردند[10].
موشه دایان
موشه دایان(משה דיין) متولد 1915 در دِگانیا (דגניה) فلسطیناست؛ وی در سال 1941 به عضویت نیروهای هاگانا درمی‌آید. وی مسئولیت‌های متعددیهمچون فرماندهی ستاد کل نیروهای اسرائیل، وزارت جنگ و خارجه را عهده‌دار بوده و دردوره‌های چهارم تا دهم (1959 تا 1981) عضو کنست اسرائیل بوده است[11].
کشتارشهرهای «اللُد» و «الرمله»
«اللُد» در 38 کیلومتری شمال غرب بیت‌المقدس(که هم اکنون در مناطق اشغالی تحت تسلط صهیونیست‌ها قرار دارد) واقع شده و «الرمله»نیز در 5 کیلومتری آن قرار دارد. در یازدهم جولای 1948 «گردان 89» (وابسته به گروه تروریستی لحی) به رهبری موشه دایان به شهر اللدحمله می‌کنند. آن‌ها در این حمله به کمک بلندگوهایی اعلام می‌کنند که هر کس واردمسجد «دهمش» شود در امان خواهد بود. اما بعد از حمله‌ای که به وسیله بمب دست‌ساز وبرای دفاع از شهر به این صهیونیست می‌شود، آن‌ها به مسجد حمله کرده و مردم را قتل‌عاممی‌کنند. در این حمله بیش از 100 فلسطینی (و به روایتی 176 نفر) کشته می‌شوند.موشه دایان نیز دستور می‌دهد که هر شخصی را در خیابان‌ها یا خانه‌ها و یا حتی درحال فرار دیدید با گلوله بزنید؛ درنهایت مجموع کشته‌شدگان این حمله وحشیانه بهروستای اللد به 426 نفر رسید. صهیونیست‌ها با استفاده از این کشتار و وحشتی که دردل فلسطینیان انداخته بودند، همه ساکنان شهرهای اللد و الرمله که بالغ بر 70 هزارنفر بودند را از شهر بیرون رانده شدند؛ در مسیر مهاجرت این فلسطینیان به شهرهایدیگر نیز حدود 350 فلسطینی به علت گرمای شدید و عطش کشته می‌شوند. در پایان حملهنیز نیروهای صهیونیستی حدود 1800 کامیون از وسایل جامانده مسلمانانِ فلسطینی راغصب می‌کنند[12].
کشتاردوایمه
«دوایمه» نام روستایی در غرب الخلیلاست. این حمله نیز توسط «گردان 89» وابسته به گروه لحی (استرن) به رهبری موشهدایان و با همکاری گروه ایرگون (اتسل) به رهبری مناخیم بگین صورت گرفت. در اینفاجعه 700 تا 1000 نفر به قتل می‌رسند. در اینحمله جنایت‌های زیادی ضد فلسطینیان صورت گرفت؛ بعد از پایان حمله به این روستا،صهیونیست‌ها 80 تا 100 نفر از زنان و کودکان در یک خانه جمع کردند و همه آن‌ها رابه قتل رساندند؛ در این جنایت، کودکانی که در این خانه جمع‌آوری شده بودند با ضربهعصا و چوب به سر آن‌ها و شکستن جمجمه‌هایشان به قتل رسیدند. در جنایتی دیگر، زنانو مردان سالخورده این روستا در خانه‌هایشان بدون آب و غذا محاصره شدند و درنهایت،درحالی‌که این افراد زنده بودند، خانه‌ها را بر سرشان خراب کردند[13]. روزنامهعبری زبان هاآرتص اعتراف کرده است که «شکی نیست که کشتار شهر اللد و دوایمه درمیان شدیدترین و سخت‌ترین کشتارها در جنگ استقلال اسرائیل است[14]».
آریل شارون
آریل شارون(אריאל שרון) متولد 26 فوریه 1928 در «کفرملال» فلسطین است. عضویت در گروه هاگانا، نخست‌وزیری اسرائیل و تأسیس حزب «کادیما»از جمله فعالیت‌های وی است[15].
کشتار قبیه
روستایقِبیه در 22 کیلومتری شمال شرق بیت‌المقدس واقع است. در 14 اکتبر 1953 تعداد 103سرباز از ارتش اسرائیل و 20 سرباز از گروه تروریستی «101» با هجوم به این روستا 69نفر از جمله زنان و کودکان را به قتل رساندند. در این حمله همه خانه‌های این روستاکه بالغ بر 56 خانه بود و همچنین مسجد و آب‌انبار این روستا به‌طور کامل و با کمکمواد منفجره تخریب شد[16]. این حمله با دستور مستقیم بن گوریون صورت گرفته است وارتش اسرائیل آن را «عملیات شوشانا» (מבצע שושנה) نام‌گذاریکرده است که در آن برای تخریب منازل از 700 کیلوگرم مواد منفجره استفاده شدهاست[17].
کشتار صبراو شَتیلا
شَتیلا ناماردوگاه آوارگان فلسطینی در جنوب لبنان است که در نزدیکی منطقه «صبرا» واقع شدهاست و لذا کل منطقه را «صبرا و شتیلا» نام‌گذاری می‌کنند. در سال 1982 و با تجاوزاسرائیل به جنوب لبنان، این منطقه در محدوده و محاصره نیروهای اسرائیلی قرار گرفت.16 سپتامبر 1982 و دو روز بعد از کشته شدن «بشیر جُمَیِّل» رئیس‌جمهور لبنان و بهمنظور اینکه وانمود شود این حمله برای انتقام از کشته شدن «جمیل» بوده است،نیروهای ارتش لبنان با کمک نیروهای اسرائیلی به این اردوگاه حمله کردند. اینحمله توسط آریل شارون، وزیر جنگ صهیونیست‌ها، رافائل ایتان (רפאל איתן)، فرمانده ستاد کل نیروهای مسلحاسرائیل و در دوران نخست‌وزیر مناخیم بگین برنامه ریزی شده بود و «ایلی حبیقه»فرمانده نیروهای لبنانی نیز در آن مشارکت داشت. ارقامی که از تعداد کشته‌شدگان اینجنایت منتشر شده است بین 1500تا 6000 نفر است. در این جنایت علاوهبر تجاوز به زنان، تعدادی زیادی از کودکان، زنان و سالخوردگان کشته شدند. اینجنایت 48 ساعت ادامه داشت و بعد از آن تصاویری از جنازه‌های بدون سر، سرهای بدونچشم و سرهای شکسته شده در رسانه‌های جهان منتشر شد که در نوع خود بی نظیر بود[18].
روزنامههاآرتص اسرائیل در 20 سپتامبر 1982 با اذعان به همکاری اسرائیلی‌ها در این کشتارخبر این حادثه را این‌طور مخابره می‌کند؛ «صدها زن و مرد آواره فلسطینی توسطفالانژیست ها و اسرائیلی‌ها کشته شدند[19]». در بخشی از گزارش خبرنگارواشنگتن‌پست در مورد این جنایت آمده است: «خانه‌ها به‌طور کامل تخریب شده است واطراف آن را غبار فراگرفته است؛ در یک خیابان دو زن را مشاهده کردیم که اولی 11سالش بود و دومی چند ماهش؛ سر هر دو نفر نیز سوراخ شده بود[20]»
این‌هاتنها گوشه‌ای از جنایت‌های صهیونیست‌هاست که با دستور مستقیم سران این رژیم رخداده است و اسناد آن نیز علنی شده است؛ هرچند که به نظر می‌رسد کشتارهای دیگرصهیونیست‌ها نیز به دستور همین افراد صورت گرفته باشد. اسرائیلی‌ها معمولاًکشتارهایی را که انجام می‌دهند انکار کرده و یا با محاکمه ظاهری افراد سعی درلاپوشانی جنایت‌ها دارند؛ اما در عمل از عاملان این جنایت‌ها تقدیر به عمل می‌آورند.نخست‌وزیری و صدارت بیشتر جنایتکاران صهیونیستی در صحنه سیاسی رژیم صهیونیستی سندیآشکار برای این موضوع است. محاکمه عاملان کشتار کفر قاسم که منجر به قتل‌عام 49نفر شد از جمله نمونه‌های دادگاه‌های فرمایشی در رژیم صهیونیستی است؛ «شموئیلملینکی» سرگرد اسرائیلی که در این جنایت شرکت داشت به همراه تعدادی دیگر ازهمراهانش در یک دادگاه ابتدا به 17 سال حبس محکوم می‌شود؛ اما این حکم در مراحلبعدی ابتدا به 14 سال، سپس به 10 سال، 5 سال و درنهایت به دو سال کاهش می‌یابد.ملینکی بعد از آزادی از زندان نیز پست مهمی همچون حفاظت از تأسیسات هسته‌ای دیمونارا بر عهده می‌گیرد.
تاریخصهیونیستی پر است از جنایت‌های وحشیانه‌ای که ما تنها گوشه‌ای از آن را امروزهتوسط داعش مشاهده می‌کنیم. حال با مشاهده این جنایت‌ها می‌توان علت عدم امضایتوافق‌نامه‌هایی همچون پروتوکول الحاقی توافق‌نامه ژنو به منظور تحقیق در مورد جنایت‌های جنگی و پیمان ممنوعیت استفاده از سلاح‌های بیولوژیک و باکتریولوژیتوسط رژیم صهیونیستی را فهمید.
منبع : فارس ، ابوالفضل بابایی ، 11/06/1396
