مطرحشدن طرح صلح فرانسه در قالب طرح صلح عربی در سال 2002 از سوی کشوری نزدیک بهکشورهای محور سازش عربی منطقه و مخالف مقاومت در غزه، سناریو دچار نمودن انتفاضهبه یک دستاورد نمایشی بر روی کاغذ چون اسلو و شرم‌الشیخ پس از انتفاضه‌های اول ودوم در کنار سناریو عادیسازی روابط اعراب و رژیم صهیونیستی را تقویت می‌نماید.
مقدمه
کنفرانسصلح پاریس در چارچوب طرح صلح فرانسه، یکشنبه 26 دی ماه با حضور هفتاد کشور برگزارشد.
طرح صلحفرانسه در بهمن‌ماه سال گذشته از سوی فابیوس وزیر خارجه سابق این کشور به‌طور رسمیمطرح شده بود.
طبق اینطرح، نشست اولیه باید با حضور سران کشورهای جهان و بدون حضور طرفین منازعه (رژیمصهیونیستی و تشکیلات خودگردان) در آوریل 2016 برگزار می‌شد تا روند سازش آغاز شود.اما نشست اولیه آن تا سال 2017به تاخیر افتاد.
در یادداشت پیش رو، به بررسی طرح صلح مطرح شده از سوی فرانسه پرداخته خواهد شد.
***
اندیشکدهراهبردی تبیین – گفتگو، طرح صلح و عباراتی از این دست، همواره پس از شدت گرفتنجریان مقاومت و روحیه جهادی در فلسطین بیشتر از قبل مطرح می‌شود. توافق اسلو پس ازانتفاضه نخست، توافق شرم‌الشیخ و تثبیت قدرت تشکیلات خودگردان در کرانه باختری پساز انتفاضه دوم را می‌توان نمونه‌هایی از پایان ناخوش انتفاضه‌های گذشته دانست.با گذشت نزدیک به هفت ماه از انتفاضه سوم، طرح صلح دیگری مطرح شده است. طرحی معروفبه طرح فرانسه، به‌طور ضمنی ذهن‌ها را به تلاش برای کنترل انتفاضه سوم و دچارنمودن این جنبش اجتماعی به دو نوع پیشین خود یعنی انتفاضه‌های سنگ و مسجدالاقصیسوق می‌دهد. در این نوشتار به بررسی ماهیت این طرح و واکنش بازیگران به آن خواهیمپرداخت.
1- ماهیت طرح صلح فرانسه و واکنش گروه‌هایفلسطینی مخالف آن
این طرح دربهمن‌ماه سال گذشته از سوی فابیوس وزیر خارجه سابق فرانسه به‌طور رسمی مطرح شد.روزنامه هاآرتص در همان مقطع در یادداشتی مدعی شد در دیداری میان دیپلمات‌هایفرانسوی و صهیونیستی، جزئیات طرح فرانسه به اطلاع سران رژیم صهیونیستی رسیده است.هاآرتص طرح فرانسه را شامل سه مرحله معرفی نمود:
1- رایزنی با رژیم صهیونیستی، فلسطینی‌هاو سایر کشورها درباره ایده این نشست و محتوای آن‌که قرار است در فوریه و مارسبرگزار شود.
2- برگزاری نشست در پاریس با حضور گروه‌هایحامی مذاکرات میان رژیم صهیونیستی و فلسطینی‌ها. قرار بود فرانسه این نشست را درمارس و آوریل 2016 بدون حضور صهیونیست‌ها و فلسطینی‌ها برگزار کند.
3- برگزاری نشست بین‌المللی صلح در پاریسدر ماه ژوئن یا جولای که در واقع از سرگیری مذاکرات میان اسرائیل و فلسطینی‌ها بهشمار می‌آید.[1]
پس از مطرحشدن طرح فرانسه برای صلح میان فلسطین و رژیم صهیونیستی سال گذشته از سوی فابیوس،جان مارک آیرولت وزیر خارجه کنونی فرانسه در نشست مطبوعاتی خود در ابتدای اردیبهشتماه طرح کلی فرانسه را بار دیگر مطرح نمود. آیرولت اساس و مبنای این طرح را طرحصلح عربی در سال 2002 اعلام نمود. فرآیند این طرح به‌گونه‌ایاست که نخست در 10 خرداد وزرای 20کشور و مسئولانی از اتحادیه اروپا وسازمان ملل در نشستی بدون حضور طرفین مناقشه یعنی فلسطین و رژیم صهیونیستی تشکیلخواهد شد. آنگاه در نیمه دوم سال میلادی نشست‌ها با حضور طرفین ادامه خواهدیافت.[2] طبق گزارش روزنامه فیگارو فرانسوی‌ها مایل‌اند این طرح را ابتدا در شورایامنیت به رای بگذارند تا با کسب یک پشتوانه محکم حقوقی و دیپلماسی بتواند به کارخود ادامه دهد. فیگارو در گزارش خود یادآوری می‌نماید که این اتفاق تا پیش از دهتیرماه (یک ماه پس از اجلاس سراسری نخست) رخ نخواهد داد. در این طرح مدت زمانیحداکثر 18 ماهه را به‌منظور دستیابی به راه حل عادلانه، همیشگی و فراگیر از طریقمذاکرات تعیین شده است.[3]
اشارهمستقیم آیرولت به طرح صلح عربی که از سوی عربستان در سال 2002 پیشنهاد شد، جایتامل و بررسی بیشتری را ایجاب می‌کند.طرح صلح عربی خواستار عقب‌نشینیصهیونیست‌ها تا مرزهای قبل از 1967 طبق قطعنامه‌های 242 و 338 سازمان ملل و ایجادیک دولت مستقل فلسطینی به پایتختی بیت‌المقدس شرقی است. آنگاه در مقابل، تمامکشورهای اتحادیه عرب نزاع خود را با صهیونیست‌ها خاتمه و شناسایی این رژیم و عادی‌سازیروابط با آن را آغاز خواهند نمود. این طرح در حقیقت پذیرش طرح مشهور راه‌حل دودولت[4] است که همواره مورد حمایت اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها است.
طرح صلحفرانسه تفاوت‌هایی با طرح صلح عربی دارد. در طرح فرانسه به‌صراحت سخن از «احترامبه حاکمیت کشور فلسطینی عاری از سلاح»به میان آمده است. ایجاد دولت فلسطینیبدون سلاح، یک امتیاز بزرگ برای صهیونیست‌ها محسوب می‌شود. همچنین در طرح فرانسهبه‌صراحت سخن از پذیرش «رژیم صهیونیستی» به‌عنوان یک کشوریهودی، تامین نیازهای امنیتی، تدوین معیارهایی توسط هر دو طرف برای تضمین امنیترژیم صهیونیستی و مبارزه با تروریسم (مقاومت) مطرح شده است. پذیرش «رژیمصهیونیستی» با هویت یهودی در کنار اتخاذ تدابیر امنیتی و سرکوب مقاومت غزه از دیگرامتیازات این طرح برای صهیونیست‌ها است.[5]
این طرح باواکنش شدید گروه‌های مقاومت و برخی دیگر از گروه‌های فلسطینی همراه شد. سامیابوزهری عضو ارشد حماس اعلام کرد: «ما این طرح را رد می‌کنیم و آن را خدمتی مجانیبه رژیم اشغالگری می‌دانیم که روزبه‌روز ظلمش به ملت فلسطین بیشتر می‌شود.» هم‌چنینجمیل شحاده، عضو کمیته اجرایی سازمان آزادی‌بخش فلسطین، اعلام کرد رئیس تشکیلاتخودگردان فلسطین طرح مذکور را به آن‌ها ارائه نداده و دیدگاه واضحی دربارهآن وجود ندارد. این درحالی است که ابواحمد فواد، معاون دبیرکل جبهه مردمی،اعلام کرده بود محمود عباس این طرح را به کمیته عربی ویژه پیگیری صلح ارائه دادهاست و سپس از سوی فرانسه ارائه شده است. در همین راستا، «خضر حبیب» از اعضای ارشدجهاد اسلامی فلسطین درباره خطرناک بودن این طرح‌ها و امتیازاتی که در آن داده می‌شود،هشدار داد.[6]
توافق اسلوپس از انتفاضه نخست، توافق شرم‌الشیخ و تثبیت قدرت تشکیلات خودگردان در کرانهباختری پس از انتفاضه دوم را می‌توان نمونه‌هایی از پایان ناخوش انتفاضه‌های گذشتهدانست. خواست دو طرفه تشکیلات خودگردان و دولت نتانیاهو برای آغاز مذاکرات،انتفاضه سوم را تهدید می‌کند. تهدید پیش روی این انتفاضه پیمودن مسیر توافق اسلوپس از انتفاضه دوم است.
2- رژیم صهیونیستی و طرح صلح فرانسه
1-2- راه‌حل دو دولت
مبنا و اصلطرح صلح پیشنهادی فرانسه، تشکیل دولت فلسطینی به پایتختی قدس شرقی است. راه‌حل دودولت همواره مورد بحث و اختلاف در جامعه نخبگانی و تصمیم‌سازان رژیم صهیونیستیبوده است. بسیاری از راست‌گرایان مخالف این طرح هستند و آنچه آنان را نسبت به طرحفرانسه نگران می‌نماید، تصویب طرحی دیگر در شورای امنیت مبنی بر پذیرش دولتفلسطینی تا مرزهای پیش از 1967 و تشدید فشارها خصوصاً از سوی برخی کشورها و گروه‌هایاروپایی علیه آن‌ها است.
همواره یکیاز اصلی‌ترین موضوعاتی که میان صهیونیست‌ها اختلاف‌برانگیز بوده، ایده تشکیل دودولت است. موافقان دو دولت استدلال می‌کنند که به دلیل اقلیت جمعیتی، تشکیل یکدولت یهودی در کل سرزمین فلسطین امکان‌پذیر نیست و لذا باید یک بخش را یهودی‌سازینمود و دولت خالص صهیونیستی- یهودی را تشکیل داد. یکی از موافقین این استدلالشیمون پرز رئیس‌جمهور سابق رژیم صهیونیستی است که ضمن انتقاد به عدم تلاش برایایجاد دو دولت توسط نتانیاهو، می‌گوید: «بهتر است در بخشی از این سرزمین یک کشوریهود داشته باشیم تا اینکه کل این سرزمین را بدون یک کشور یهود در اختیار داشتهباشیم. رژیم ما باید به خاطر خودش راه‌حل دو کشوری را اجرا کند چراکه اگر قرارباشد اکثریتمان را از دست بدهیم، همانند امروز که با یکدیگر از نظر تعداد برابرهستیم، نمی‌توانیم به‌عنوان یک کشور یهود یا یک کشور دموکراتیک باقی بمانیم. اینمهم‌ترین مسئله است و متأسفم که دولت تل‌آویو برعکس آن را انجام می‌دهد.»[7]
مخالفین دودولت در راه‌حل راهبردی خود مسیر دیگری را توصیه می‌کنند و در مقابل موافقاناستدلال‌های دیگری دارند. این طیف معتقد است، بازگشت به مرزهای 1967 ضمن عقب نشینیاز آرمان‌های صهیونیسم، این رژیم در معرض تهدید گروه‌های مقاومت و خارج شدن امنیتاز سوی رژیم صهیونیستی خواهد شد و ما نباید اشتباه عقب‌نشینی از غزه را بار دیگرتکرار کنیم. لیبرمن وزیر خارجه سابق رژیم صهیونیستی می‌گوید: «هرکس که تصور می‌کندبازگشت به مرزهای 1967 می‌تواند راه‌حلی برای پایان مناقشه باشد، یک متوهماست.»[8] همچنین باراک راوید، روزنامه‌نگار صهیونیست و لیبرال روزنامه هاآرتص،تهدید می‌کند: «اگر شما کشوری با دو ملت داشته باشید، چاقوزنی به امری روزمره بدلخواهد شد»[9] لذا آنچه مانند دیگر طرح‌های صلح، جامعه صهیونیستی را با آن مواجههخواهد نمود، پذیرش دو دولت است. این طرح در صورتی که به تصویب شورای امنیت برسد،طیف مخالف راه حل دو دولت را بیش از پیش در مقابل موافقان آن قرار خواهد داد وشکاف جامعه سیاسی در رژیم صهیونیستی پر رنگ‌تر خواهد شد.
2-2- شکستی دیگر برای نتانیاهو در عرصهدیپلماتیک
پس از مطرحشدن طرح صلح فرانسه دفتر نتانیاهو طی بیانیه‌ای به‌طور رسمی این طرح را به‌طورکامل رد نمود. نتانیاهو ضمن طرح اعلام نمود: «ما آماده آغاز فوری و بدون قید و شرطمذاکرات با تشکیلات خودگردان فلسطین هستیم و موضع ما این است که بهترین راه برایپایان دادن مناقشه میان با فلسطین مذاکرات مستقیم و دوجانبه است.» نتانیاهو درپایان یادآور شد، سایر ابتکار عمل‌های سیاسی جز مذاکره مستقیم، باعث می‌شود کهفلسطینی‌ها از میز مذاکره فاصله بگیرند.[10]
پس از نامهنتانیاهو یکی از اعضای کنست با حمله به نتانیاهو، این طرح را نشان‌دهنده‌ی فصلزمستان سیاسی و دیپلماسی نتانیاهو و دولت بدون آینده و بدون امید او دانست.[11]تهدید فرانسه مبنی بر به رسمیت شناختن دولت مستقل فلسطینی در مقابل مخالفتصهیونیست‌ها از طرح، موجب آغاز انتقادهای داخلی و بین‌المللی علیه نتانیاهو شدهاست. برخی منابع و محافل سیاسی تل‌آویو هشدار داده‌اند که مخالفت نتانیاهو با اینطرح، موجب آغاز دوران جدید انزوای سیاسی و دیپلماسی این رژیم در مقابل اروپا خواهدشد. تحلیلگران صهیونیست این وضعیت را شکستدیگری برای نتانیاهو و دولت او می‌دانند زیرا با توجه به موضع‌گیری رسمی و رد اینطرح پیش از آغاز باری دیگر صهیونیست را در اتهام شکست مذاکرات و گفتگو قرار می‌دهد.[12]این چالش زمانی جدی‌تر خواهد شد که جان کری به‌عنوان نماینده آمریکا در نشست سرانخارجه برای بررسی اولیه این طرح حاضر شود.
3-2- موضع آمریکا و چالشی درگیر برای دولتنتانیاهو
اوبامازمانی که در سال 2009 با شعار «تغییر» وارد کاخ سفید شد، تلاش‌های زیادی به منظورحل مناقشه فلسطین و رژیم صهیونیستی انجام داد. اوباما در سال نخست ورود خود به کاخسفید، بحث راه‌حل دو دولت و توقف شهرک‌سازی‌ها را مطرح نمود که با واکنش نتانیاهومواجعه شد. نتانیاهو مبنا قرار گرفتن مرزهای 1967 برای مذاکره با فلسینی‌ها راکاری غلط و موجب آسیب پذیر شدن رژیم صهیونیستی دانست. [13]
جان کربیسخنگوی جان کری در سؤال خبرنگاران در مورد طرح فرانسه با عدم اظهار نظر صریح، پاسخداد در مورد حضور جان کری و حمایت آمریکا از این طرح هنوز تصمیم‌گیری نشده است.این موضع رسمی نشان‌دهنده‌ی ناراحتی کاخ سفید از ناکامی طرح صلح جان کری در سال2014 است. طرحی که به باور بسیاری عدم توقف ساخت شهرک‌سازی‌ها و تداوم رفتار تخریبگرایانه نتانیاهو به شکست انجامید. طرح فرانسه بسیار به طرح صلح جان کری مشابهت دارد.طرح جان کری با توقف شهرک سازی‌ها آغاز می‌شد و طرح فرانسه با گفتگوی سران ومسئولان قدرت‌های جهانی بدون حضور رژیم صهیونیستی و فلسطین است. اصلی ترین اختلاف مهم و اساسی میان طرح جان کری با فرانسه،پذیرش «رژیم صهیونیستی» به عنوان یک دولت دموکراتیک است درحالی که در صلح فرانسهبه صراحت سخن از «رژیم صهیونیستی» به عنوان دولتی یهودی به میان آمده است. اوبامانیز در سخنانی به تاکید بر دموکراتیک بودن نه یهودی بودن «رژیم صهیونیستی» می‌گوید:«من هنوز اعتقاد دارم راه حل دو دولت نه تنها برای صلح میان رژیم صهیونیستی و فلسطینکه برای امنیت بلندمدت رژیم صهیونیستی به‌عنوان یک حکومت دموکراتیک یهودی حیاتیاست.»[14]
به دلیلمخالفت رسمی نتانیاهو با طرح، حضور جان کری یا نماینده وزارت خارجه آمریکا پیامتشدید اختلاف میان رژیم صهیونیستی و آمریکا را مخابره خواهد نمود. همچنین در صورتیکه کاخ سفید به دلیل مطرح شدن هویت یهودی برای «رژیم صهیونیستی» با این طرح مخالفتنماید، یکی از اصلی‌ترین خط‌قرمزهای دولت نتانیاهو مورد چالش قرار خواهد گرفت. اینتنش بار دیگر دولت نتانیاهو را در حوزه دیپلماسی و روابط با آمریکا مورد نقد قرارخواهد داد.
محمود عباسامید دارد، شرایط انتفاضه و ترس صهیونیست‌ها از این انتفاضه، نتانیاهو را به‌پایمیز مذاکره برگرداند تا شاید ضمن کسب مشروعیت بیشتر، مقاومت در غزه را با کمک دیگربازیگران منطقه‌ای به بهانه اجرای صلحی جدید، تحت فشار قرار دهد. ملموس‌ترین واکنشمحمود عباس به طرح فرانسه، انصراف از ارائه شکایت علیه شهرک سازی‌های رژیمصهیونیستی به شورای امنیت بود.
3- تشکیلات خودگردان و طرح صلح فرانسه
پس از آنکهدر آوریل 2014 آخرین دور مذاکرات تشکیلات خودگردان و رژیم صهیونیستی با حمایتآمریکا (طرح جان کری) پس از 9 ماه به شکست انجامید، تاکنون مذاکراتی انجام نشدهاست. محمود عباس هویت و مشروعیت او وابسته به روند مذاکرات صلح و حل مناقشه باگفتگوی مستقیم است؛ زیرا تشکیلات خودگردان زائیده توافق‌های اسلو و شرم‌الشیخ به‌منظورراه حل سیاسی است.
محمود عباسپیش از آغاز انتفاضه، در دیدار خود با اولاند، رئیس‌جمهور فرانسه، ضمن هشدار بهآغاز انتفاضه‌ای جدید در فلسطین به دلیل تداوم حملات به مسجدالاقصی، از نتانیاهوخواست مسیر خطرناک کنونی را متوقف نماید. همچنین محمود عباس در سفر آبان‌ماه سالگذشته خود به مصر پس از آغاز انتفاضه قدس، ضمن اعتراف به تلاش برای از سرگیریمذاکرات گفت: «اگر مذاکراتی که در راستای دست‌یابیبه صلح باشد، قطعاً ما آماده شرکت در آن هستیم و درخواست‌های اولیه‌ی ما برای آغازاین مذاکرات شامل توقف شهرک‌سازی رژیم صهیونیستی و آزادی 30 اسیر فلسطینی که پیشاز معاهده اسلو بازداشت شده‌اند، خواهد بود و پس از آن در مورد مرزبندی، مسئله‌یامنیت، قدس شریف و پناهندگان فلسطینی به گفتگو خواهیم نشست.»[15] این سخنان به‌خوبیمشخص می‌کند که انتفاضه موجب شده است محمود عباس این فرصت را مغتنم شمارد و با پیش‌شرطیکه بخشی از جامعه‌ی فلسطینی را نسبت به مذاکره حین انتفاضه اقناع می‌نماید، واردگفتگو با رژیم صهیونیستی شود. هرچند تاکنون شروع مذاکرات از سوی نتانیاهو بامخالفت روبرو شده است، اما تشکیلات خودگردان به‌خوبی می‌داند که حیات او بهسرانجام رساندن اصلی‌ترین ادعا یعنی حل بحران فلسطین از طریق سیاسی و دیپلماتیکوابسته است و این امر تنها با تداوم همکاری سیاسی و امنیتی با رژیم صهیونیستیاتفاق خواهد افتاد.لذا می‌توان ولع و اصرار محمود عباسبرای آغاز طرح صلح فرانسه را نظاره‌گر بود. البته ذکر این نکته هم ضرورری است کهمحمود عباس همواره مخالف به رسمیت شناختن دولت یهودی است این درحالی است که یکی ازاصلی‌ترین موضوعات مطرح شده در طرح صلح فرانسه، پذیرش دولت یهودی است.
رژیمصهیونیستی سعی دارد انتفاضه را با کمک امنیتی نیروهای تشکیلات خودگردان کنترلنماید. سرکوب انتفاضه سوم از طریق فشار توأم با مهار که اکنون از سوی رژیمصهیونیستی در حال اجراست، گزینه‌ای مطلوب برای تشکیلات خودگردان نیست؛ زیرا در اینسناریو هرچند وابستگی رژیم صهیونیستی به محمود عباس بیشتر و هزینه‌ی حذف یاجایگزینی سازمان تحت نظرش برای رژیم صهیونیستی افزایش خواهد یافت، اما تداوم تقابلامنیتی نیروهای خودگردان با مردم فلسطین و کرانه‌ی باختری، از محبوبیت و مشروعیتاو خواهد کاست و ترس اصلی محمود عباس از انتفاضه و شورش علیه خودش نیز به واقعیتنزدیک‌تر خواهد شد. لذا محمود عباس همان‌گونه که بسیار از مذاکرات حمایت نموده استاز طرح فرانسه حمایت خواهد نمود. محمود عباس امید دارد، شرایط انتفاضه و ترسصهیونیست‌ها از این انتفاضه، نتانیاهو را به‌پای میز مذاکره برگرداند تا شاید ضمنکسب مشروعیت بیشتر، مقاومت در غزه را با کمک دیگر بازیگران منطقه‌ای به بهانهاجرای صلحی جدید، تحت فشار قرار دهد.ملموس‌ترین واکنش محمود عباس به طرحفرانسه، انصراف از ارائه شکایت علیه شهرک‌سازی‌های رژیم صهیونیستی به شورای امنیتبود.[16]
4- تهدید انتفاضه قدس
خواستدوطرفه تشکیلات خودگردان و دولت نتانیاهو برای آغاز مذاکرات، انتفاضه سوم را بهخطر سرنوشت دو انتفاضه پیشین نزدیک نموده است. مطرح شدن طرح صلح فرانسه، از سویکشوری نزدیک به کشورهای محور سازش عربی منطقه و مخالفت مقاومت در غزه، سناریو دچارنمودن انتفاضه به یک دستاورد نمایشی بر روی کاغذ توافق چون اسلو و شرم‌الشیخ پس ازانتفاضه‌های اول و دوم را تقویت می‌نماید. این سناریو وقتی بیشتر تقویت می‌شود کهاین طرح از سوی یکی از کشورهای نزدیک به سعودی‌ها و در قالبی شبیه به طرح صلح عربیبیان می‌شود.
اظهارات بی‌پردهانور عشقی سفیر پیشین سعودی‌ها در آمریکا، رئیس مرکز مطالعات استراتژیک و حقوقیخاورمیانه واقع در جده و شخصیت نزدیک به صهیونیست‌ها، سناریو عادیسازی روابطاعراب به بهانه طرحی جدید را نشان می‌دهد. انور عشقی که در ماه‌های اخیر با دیدارعلنی خویش با دوری گلد مدیرکل وزارت امور خارجه رژیم صهیونیستی، باب جدیدی به رویروابط اعراب و سعودی‌ها گشود در گفتگوی خود با شبکه الجزیره ضمن حمایت ضمنی از طرحفرانسه می‌گوید: «اگر نتانیاهو اعلام کند که طرح صلح عربی را می‌پذیرد و همه حقوقفلسطینی‌ها را به آنان می‌دهد، عربستان سعودی ساخت سفارت خود در تل‌آویو را آغازمی‌کند. من به ایرانی‌ها درباره این موضوع (حمایت از مقاومت) گفتم که شما ازفلسطینی‌ها حمایت تسلیحاتی می‌کنید، ولی ما به آن‌ها پول می‌دهیم. وقتی ما بهفلسطینی‌ها پول می‌دهیم از آنان می‌خواهیم که خوب زندگی کنند، ولی شما به آنانسلاح می‌دهید تا خودشان را نابود می‌کنند»[17]
همان‌گونهکه گفته شد، طرح صلح فرانسه بر مبنای طرح صلح عربی و ایده دو دولت بنا شده است.سخن گفتن یک مسئول سعودی از آغاز روابط رسمی میان صهیونیست‌ها و دنیای عرب بر اساسصلح و توافق نشان می‌دهد که بازیگران منطقه‌ای هم به دنبال کشاندن معادلات فلسطینبه توافقی بزرگ چون اسلو به‌منظور سرکوب مقاومت و انتفاضه هستند.
5- جمع‌بندی
مطرح شدنطرحی نزدیک به طرح صلح عربی و ایده دو دولت در شرایط فعلی از سوی یک کشور اروپایینزدیک به سعودی‌ها واکنش‌های مختلفی از سوی بازیگران به همراه داشت. فرانسه باارائه این طرح از تصمیم خود مبنی بر نشستی با حضور وزیران خارجه کشورهای بزرگ نظامبین‌الملل بدون حضور نمایندگانی از رژیم صهیونیستی و تشکیلات خودگردان خبر داد.این اقدام باعث مخالفت نتانیاهو و صدور بیانیه رسمی از سوی دفتر نخست‌وزیری رژیمصهیونیستی شد. نتانیاهو تنها راه را مذاکره مستقیم دو طرف بدون دخالت بازیگراندیگر مطرح نمود.
همچنین دراین طرح به‌صراحت سخن از پذیرش «رژیم صهیونیستی» به‌عنوان یک کشور یهودی، تامیننیازهای امنیتی، تدوین معیارهایی توسط هر دو طرف برای تضمین امنیت رژیم صهیونیستیو مبارزه با تروریسم (مقاومت) مطرح شده است. پذیرش «رژیمصهیونیستی» و اتخاذ تدابیر امنیتی و سرکوب مقاومت غزه از دیگر امتیازات این طرحبرای صهیونیست‌ها است. توافق اسلو پس از انتفاضه نخست، توافق شرم‌الشیخ و تثبیتقدرت تشکیلات خودگردان در کرانه باختری پس از انتفاضه دوم را می‌توان نمونه‌هاییاز پایان ناخوش انتفاضه‌های گذشته دانست. خواست دو طرفه تشکیلات خودگردان و دولتنتانیاهو برای آغاز مذاکرات انتفاضه سوم را تهدید می‌کند. تهدید پیش روی اینانتفاضه پیمودن مسیر توافق اسلو پس از انتفاضه پیشین است. مطرح شدن طرح صلح فرانسهدر قالب طرح صلح عربی در سال 2002 از سوی کشوری نزدیک به کشورهای محور سازش عربیمنطقه و مخالف مقاومت در غزه، سناریو دچار نمودن انتفاضه به یک دستاورد نمایشی برروی کاغذ چون اسلو و شرم‌الشیخ پس از انتفاضه‌های اول و دوم در کنار سناریو عادیسازی روابط اعراب و رژیم صهیونیستی را تقویت می‌نماید.
باید منتظرپاسخ به این سوال بود که آیا رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی، تن به معامله‌ای جدیدخواهند داد؟ معامله‌ای مبنی بر پذیرش دولت فلسطینی از سوی دولت صهیونیستی و درمقابل، به رسمیت شناختن «رژیم صهیونیستی» با عنوان کشوری یهودی!
منبع : فارس ، محمدمحسنفایضی ، 28/10/1395
