رژیم صهیونیستی بار دیگر سیاست تنش زایی معمول خود طی 71 سال گذشته از آغاز اشغال فلسطین را از سر گرفته است و ضمن حمله به مسجد مبارک الاقصی، آنرا بسته است و نظامیان این رژیم صحن مقدس قبة الصخره را به لوث وجود خود آلوده کرده و نمازگزاران و افراد تحصن کننده در داخل این مسجد را مورد ضرب و شتم قرار داده اند. آنها حتی به زنان نیز رحم نکرده و آنها را مورد ضرب و شتم قرار داده اند و تعدادی از کودکان را هم بازداشت نموده اند و جلوی پخش اذان را هم گرفته اند. رژیم صهیونیستی با این اقدامات خود مسجد الاقصی را به یک پادگان نظامی پر از سرباز تبدیل کرده است که حرمت این مسجد را زیر پا گذاشته اند و همه این ها با حمایت “بنیامین نتانیاهو”ی تندرو صورت می گیرد تا شانس پیروزی اش در انتخابات آتی کنست را در سایه رسوایی های فسادش افزایش دهد.
اهداف این حملات راستگراها به مسجد الاقصی و دعوت هایشان برای ورود گسترده به آن مشخص است. آنها برای الحاق مسجد الاقصی به مناطق تحت اشغال رژیم صهیونیستی و تخریب آن لحظه شماری می کنند و می خواهند به جای آن معبد موهوم را بنا کنند. آنها ـ طبق ادعای خود ـ سعی در احیای افتخارات تاریخی و البته دروغین خود را دارند و تمامی اقشار جامعه صهیونیستی؛ اعم از راستگرا و چپگرا، سکولار و مذهبی، برای اجرای این برنامه بسیج شده اند. آنها معتقدند که مشروعیت شان برگرفته از قدس و موجودیت شان مرتبط با آن است و سعی می کنند متون توراتی را پشتوانه این اهداف شان قرار دهند و از همین رو، آنها تا زمانی که به طور کامل این مسجد را تحت سلطه خود در نیاورده و هویت اسلامی و نمادین آنرا از بین نبرند، آرام نخواهند نشست.
اما یک مثل فارسی هست که می گوید «برد کشتی آنجا که خواهد خدای، و گر جامه بر تن درد ناخدای» و اوضاع کاملا وفق مراد صهیونیست ها پیش نمی رود؛ چرا که ساکنان قدس با قاطعیت و حمیت بالا با این حملات مقابله می کنند و از نثار هیچ چیزی در راه دفاع از مسجد الاقصی فروگذار نمی کنند و نقش برجسته ای در خنثی سازی اهداف رژیم صهیونیستی داشتند و هزاران نفر از آنها با حضور در مسجد مبارک الاقصی، اعتراض خود به این حملات را اعلام کردند. آنها همچنین با تلاش های رژیم صهیونیستی برای بستن مصلای “باب الرحمه” که نمازگزاران فلسطینی به زور آنرا باز کرده بودند، مقابله کردند. این مصلا از سال 2003 بسته بود، اما فلسطینیان با وجود جمعیت کم شان توانستند سد پولادین نظامیان صهیونیست را شکسته و آنها را مجبور به عقب نشینی از این منطقه کنند. باز شدن درهای مسجد الاقصی به روی نمازگزاران فلسطینی نوعی اذعان به حق فلسطینیان در اراضی مقدس قدس بود.
اما این درگیری نباید تنها به ساکنان قدس محدود شود، بلکه باید با تحرکی رسمی به اقدامات دیوانه وار رژیم صهیونیستی که نشانگر حس برتری طلبی و دهن کجی آن به جهانیان و بی توجهی به تصمیمات آنها و مشروعیت حقوقی و انسانی شان است. تشکیلات خودگردان فلسطین باید به هر شیوه ممکن از راه های سیاسی، مادی و معنوی از پایداری اهالی قدس حمایت کرده و آنها را در برابر “طوفان های صهیونیستی تنها نگذارد. علاوه بر این، تشکیلات رام الله باید مواضع جسورانه تر و جدی تری اتخاذ کرده و ضمن توقف همکاری های امنیتی، از اجرای توافقات خفت بار سازش که همه امتیازات را به رژیم صهیونیستی داده و تنها کشتار و ویرانی، مصادره مقدرات و سرزمین، تعرض به نوامیس را برای فلسطینیان به ارمغان آورده است، دست بردارد. این تشکیلات همچنین باید با هر گونه دعوت برای دیدار با مقامات صهیونیستی مخالفت کند که دعوت روسیه برای دیدار سه جانبه میان محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان، بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی و ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه یکی از آنهاست؛ چرا که این دیدار باعث مشروعیت بخشی به این رژیم کودک کش نژاد پرست و اقدامات آن می شود و از همین رو، بهتر است که از برگزاری چنین دیدارهایی خودداری شود؛ چرا که نتیجه ای جز تضعیف موضع طرف فلسطینی در تمامی زمینه ها نمی شود.
طرف های عربی هم باید نقش برجسته تری ایفا نموده و به صدور بیانیه های محکومیت اکتفا نکنند. مسجد الاقصی یک مساله ایدئولوژیک و مایه عزت و کرامت مسلمانان است و طرف های عربی باید از تمام توان خود برای دفاع از آن و اتخاذ اقدامات واقع بینانه استفاده کنند تا رژیم صهیونیستی قبل از هر گونه اقدامی در راستای یهودی سازی قدس و مسجد الاقصی، هزار بار درباره عواقب آن فکر کند. این مسجد مقدس در حال حاضر با شدیدترین حملات از سوی دستگاه قضایی کینه توز رژیم اشغالگر قدس مواجه است. حال آیا فلسطینی ها، عرب ها و مسلمانان نقشی در حمایت از مسجد الاقصی و مقابله با رژیم صهیونیستی ایفا می کنند یا تنها نظاره گر تخریب این مسجد خواهند بود و هیچ اقدامی انجام نخواهند داد؟
