یوآف گالانت، وزیر جنگ ررژیم صهیونیستی روز دوشنبه گذشته اعلام کرد: «دستور دادم تا محاصره کامل علیه نوار غزه اعمال شود. دیگر نه خبری از برق هست و نه از غذا و گاز. همه مرزها بسته می‌شود. جنگ ما امروز با حیواناتی انسان نما است.» این اظهارات تحریک آمیز ـ بر اساس گفته سازمان دیده بان حقوق بشر ـ در حکم فراخوانی برای ارتکاب جنایاتی جنگی است.
رژیم صهیونیستی با اعمال کنترل و محدودیت برای واردات نیازهای حیاتی مردم غزه، جان مردم این منطقه را می‌ستاند و در این مسیر، تمامی قوانین بین المللی و حقوق بشر را زیر پا می‌گذارد تا از این طریق، به باج خواهی از مردم غزه بپردازد و با ایجاد وحشت در وجود ایشان، آنها را به سکوت در مقابل غصب سرزمین شان وادار سازد.
سایت «العربي الجدید» قصد دارد تا با آمار و ارقام نشان دهد که چگونه رژیم صهیونیستی ـ حتی در دوره آرامش ـ از سلاح گرسنه نگاه داشتن، فقیر ساختن و ایجاد ترس و وحشت، علیه فلسطینیان استفاده می‌کند.
اعمال کنترل بر برق و سوخت نوار غزه
آژانس امدادرسانی سازمان ملل متحد به آوارگان فلسطینی (آنروا) روز سه شنبه اعلام کرد که اقدام رژیم صهیونیستی در قطع سوخت رسانی می‌تواند منجر به توقف فعالیت نیروگاه برق نوار غزه در چند روز آینده شود کما اینکه نتیجه این امر، قطعی آب شرب حدود 610 هزار نفر خواهد بود.
این نهاد بین المللی افزود: «دولت اسرائیل روند تامین برق نوار غزه را متوقف کرده و همین امر باعث شده است تا تعداد ساعاتی که فلسطینیان از برق برخوردار هستند به 3 تا 4 ساعت در روز کاهش یابد.»
نوار محاصره شده غزه از سال 2006 تا به امروز با بحران مستمر کمبود برق مواجه است که البته این امر برآیند حملات مکرر و مستمر متجاوزان صهیونیست به تنها نیروگاه برق نوار غزه است. متجاوزان علاوه بر این امر، گذرگاه هایی را که از آن طریق، سوخت وارد نوار غزه می‌شود می‌بندند که نتیجه این امر، توقف فعالیت تنها نیروگاه برق این منطقه می‌باشد، مانند شرایطی که امروز شاهد آن هستیم.
تامین برق نوار غزه از سه منبع صورت می‌گیرد که مهم ترین آنها نیروگاه برقی است که در حال حاضر، 90 مگاوات برق مصرفی این منطقه را تامین می‌کند. این در حالی است که 120 مگاوات برق مصرفی دیگر نیز از طریق خطوط برقی رژیم صهیونیستی تهیه می‌گردد که اشغالگران ـ در تجاوزات مکرر خود به نوار غزه ـ از آن به عنوان یک برگ برنده و اهرم فشار استفاده می‌کنند ؛ چرا که با قطع آن، انتقال آب، فعالیت بیمارستان‌ها و مراکز تجاری و همچنین مصرف خانگی دچار مشکل می‌شود.
تا پیش از جنگ اخیر، در مقابل هر هشت ساعت قطعی برق، هشت ساعت برق وصل بود که البته ساعات قطعی برق در اوج سرما (در زمستان) یا اوج گرما (در تابستان) به بیش از 12 ساعت می‌رسید تا به این ترتیب، مردم این منطقه مجبور شوند تا برای تامین برق خود، به راه حل های جایگزین متوسل شوند.
ظافر ملحم، رئیس سازمان انرژی فلسطین امروز چهارشنبه تاکید کرد که تنها نیروگاه تولید برق نوار غزه تا هفت ساعت دیگر (یعنی در ساعت دو نیم بعد از ظاهر به وقت گرینویچ) از مدار فعالیت خارج می‌شود. این در حالی است که شورای امنیتی کابینه رژیم صهیونیستی از تصمیم خود برای قطع برق نوار غزه پرده برداشت و در توجیه این اقدام، اعلام کردند که این کار را در واکنش به اقدام گروه های فلسطینی در آغاز عملیات طوفان الاقصی انجام می‌دهد.
میانگین نیاز نوار غزه به برق به حدود 550 مگاوات می‌رسد که تا روز جمعه گذشته (پیش از آغاز عملیات) تنها در حدود 205 مگاوات آن تامین می‌شد. شایان ذکر است که یک خط انتقال برق از مصر به نوار غزه نیز وجود داشت که حدود 30 مگاوات از نیازهای این منطقه را برطرف می‌کرد که البته این خط انتقال از سال 2018 تا به امروز از مدار خارج شده است.
اعمال کنترل بر تامین منابع آبی
یسرائیل کاتس، وزیر انرژی رژیم صهیونیستی اعلام کرد که دستور قطع آب نوار غزه را صادر کرده است. کانال دوازدهم رژیم صهیونیستی به نقل از کاتس اعلام کرد: «انتقال آب از اسرائیل به نوار غزه متوقف و هیچ آبی از طریق لوله های انتقال، در اختیار نوار غزه قرار نخواهد گرفت.»
ینس لیرکه، سخنگوی رسمی دفتر هماهنگی امور انسانی سازمان ملل موسوم به «اوچا» در کنفرانسی مطبوعاتی که روز گذشته در ژنو برگزار شد تاکید کرد: «این تصمیم اسرائیل بیش از 610 هزار فلسطینی ساکن نوار غزه را با مشکل تامین آب مواجه خواهد کرد و منجر به کمبود شدید آب شرب می‌گردد.»
سایت شهرداری نوار غزه در آگوست گذشته و در گزارشی که توسط اداره آب این ارگان تهیه شده بود، اعلام کرد که آب شرب شهر غزه از طریق سه منبع تامین می‌شود که شامل آب های تولید شده توسط چاه های محلی، آب های شیرین شده دریا که توسط ایستگاه «شیرین سازی» آب دریا در شمال غرب شهر تامین می‌گردد و نیز آب هایی که از طریق شرکت صهیونیستی ماکروت تامین می‌گردد.
مقدار آبی که شهرداری غزه هر روز تامین می‌کند، حدود 100 هزار فنگال است که بخشی از آن، از طریق 75 چاه آب موجود در شهر غزه تهیه می‌شود. حدود 23 هزار فنگال آن توسط خط انتقال آب شرکت صهیونیستی ماکروت تامین می‌گردد. حدود 10 هزار فنگال دیگر نیز توسط ایستگاه «شیرین سازی آب دریا» که در شمال غرب شهر غزه است، تهیه می‌شود. موضوعی که در اینجا وجود دارد، آن است که انتقال آب در گرو تامین برقی است که توسط رژیم صهیونیستی قطع شده کما اینکه این انتقال آب، در گرو تامین سوخت مولدهای برقی است که به علت بسته شدن گذرگاه ها، متوقف شده است. به این ترتیب و بر اساس گزارش کارشناسان، قطع آب انتقالی توسط شرکت صهیونیستی ماکروت می‌تواند باعث بروز شرایط خطرناک بشری شود.
سازمان عفو بین الملل در گزارش سال 2017 خود تصریح کرد که اسرائیل اندکی پس از اشغال کرانه باختری و نوار غزه در سال 1967، اقدام به اعمال کنترل کامل بر منابع آبی و زیرساخت های مربتط با آب در اراضی اشغالی کرد.
امروز نیز همچون گذشته، رژیم صهیونیستی تلاش های فلسطینیان برای دست یابی به منابع آبی در اراضی اشغالی را تحت کنترل داشته و محدود می‌نماید به شکلی که فلسطینیان قادر به تامین نیازهای آبی خود نباشند و از طرف دیگر، هیچ عدالتی در توزیع منابع آبی برقرار نگردد.
در نوامبر سال 1967 بود که مقامات صهیونیستی، دستور نظامی شماره 158 را صادر و تصریح کردند که فلسطینیان تنها در صورتی می‌توانند اقدام به ایجاد خطوط لوله انتقال آب کنند که از ارتش «اسرائیل» مجوز دریافت کنند.
از آن زمان به بعد بود که استحصال آب از هر گونه منبع جدید یا توسعه هر گونه زیرساخت جدید در زمینه انتقال آب مشروط به دریافت مجوز از «اسرائیل» می‌شد موضوعی که تقریبا غیر ممکن است. در کنار این، ارتش صهیونیستی حتی مخازن آب باران را که متعلق به فلسطینیان است، هدف تخریب خود قرار می‌دهد.
بر اساس گزارش سازمان های بین المللی، 90 تا 95 درصد از منابع آبی نوار غزه آلوده و غیر قابل استفاده هستند. رژیم صهیونیستی نیز اجازه انتقال آب از کرانه باختری به نوار غزه را نمی دهد. تنها منبع تامین آب شیرین در نوار غزه، چاه های آب هستند که پاسخگوی نیاز ساکنان این منطقه نیست و از طرف دیگر، به علت استفاده افراط گونه از این منابع، سطح آب این چاه‌ها کاهشی روزافزون را دارند ؛ همچنانکه به علت نفوذ فاضلاب و آب دریا، این منابع در معرض آلودگی قرار گرفته اند.
میزان آلودگی آب نوار غزه به حدود 98 درصد رسیده و طبق آخرین آمارها که توسط سازمان آب فلسطین منتشر گردیده، میزان کمبود سالیانه آب در نوار غزه به 110 میلیون متر مکعب رسیده و این در حالی است که تمام نیاز فلسطینیان ساکن این منطقه به آب 200 میلیون متر مکعب در سال است.
بر اساس گزارش سال 2021 آکسفام، میانگین مصرف روزانه آب در نوار غزه، 88 لیتر به ازای هر نفر می‌باشد و این در حالی است که این رقم برای یک «اسرائیلی» متجاوز از 200 لیتر است.
گذرگاه های انتقال افراد و مواد غذایی
از روز شنبه، رژیم صهیونیستی تمامی گذرگاه های منتهی به نوار غزه را بسته و یک محاصره زمینی، دریایی و هوایی شدید را علیه نوار غزه آغاز کرده است. گفتنی است که تاریخ شروع محاصره به پیش از وقوع عملیات طوفان الاقصی مربوط می‌شود و اشغالگران قدس ـ پیش از این ـ تنها گاهی اوقات اجازه می‌دادند تا برخی کمک های تجاری و انسانی از دو گذرگاه ایرز و کرم ابوسالم که هر دو را نیز تحت کنترل خود دارد، وارد نوار غزه شود که البته آن دو را نیز بسته است.
ضمنا مقادیری کالا، مواد غذایی و سوخت نیز از مصر و از طریق گذرگاه رفح وارد نوار غزه می‌شود که بنا به اظهارات روز سه شنبه سخنگوی وزارت کشور فلسطین، آقای ایاد البزم، این گذرگاه نیز هدف بمباران صهیونیست‌ها قرار گرفته و از مدار فعالیت خارج شده است.
بنا به گزارش مرکزِ «اسرائیلی» دفاع از آزادی آمد و شد، موسوم به «گیشاه ـ مسلک» گذرگاه کرم ابوسالم که اساسی ترین گذرگاه تجاری برای نوار غزه به شمار می‌رود و تنها گذرگاه ارتباطی با مناطق اشغالی به شمار می‌رود، حکم شریان حیات را برای ساکنان نوار غزه دارد. هر روز صدها کامیونِ حامل کالاهای اساسی، مواد خام صنعتی، تجهیزات پزشکی، غذا، دام، میوه، سوخت و مصالح ساختمانی از طریق این گذرگاه، وارد نوار غزه می‌شوند.
اطلاعات و داده های سازمان مرکزی آمار فلسطین نشان می‌دهد ارزش کالاهایی که از شرکت های اسرائیلی خریداری می‌شود، بیش از هشتاد درصد کل ارزش کالاهای وارداتی به نوار غزه را تشکیل می‌دهد.
کشاورزان، صاحبان صنایع و تجار نوار غزه که هزاران کارگر فلسطینی را استخدام کرده اند، در فروش کالاهای خود نیازمند گذرگاه کرم ابوسالم هستند تا به این ترتیب بتوانند تولیدات خود را به بازارهای هدف شان یعنی کرانه باختری، اراضی اشغالی و کشورهای خارجی برسانند. به گفته سایت یادشده، کنترل گذرگاه و زیرساخت های آن و همچنین کالاهای ورودی به نوار غزه و خروجی از آن، اساسا در اختیار «اسرائیل» است.
دو گذرگاه برای خروج افراد از نوار غزه یا ورود به آن وجود دارد که یکی از آنها گذرگاه رفح در مرز با مصر است و دیگری نیز گذرگاه ایرز در مرز با اراضی اشغالی می‌باشد. حتی زمانی که فعالیت در گذرگاه رفح جریان دارد، ایرز تنها گذرگاهی است که غزه را به اراضی اشغالی و کرانه باختری متصل می‌سازد. بر اساس گزارش یک پایگاه حقوقی صهیونیستی، استفاده از گذرگاه ایرز ـ جهت آمد و شد ـ تنها برای عده محدودی از ساکنان نوار غزه فراهم است که این تعداد محدود باید جزء یکی از سه گروهی که توسط «اسرائیل» تعیین کرده، باشند: کسانی که مجوز تجارت یا کار دارند یا بیمارانی که نیازمند درمان و معالجه پزشکی هستند و حیات و ممات شان در گرو درمان شان در خارج از نوار غزه باشد و این درمان در این منطقه فلسطینی نشین موجود نباشد. البته همراهان بیماران و نیز مواردی که رژیم صهیونیستی آنها را به عنوان مواردی بشر دوستانه تشخیص دهد، مشمول عبور می‌گردند.
آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد روز دوشنبه هشدار دارد که وضعیت انسانی در نوار غزه هولناک بوده و الآن (به خاطر درگیری) به شکل گسترده ای رو به وخامت گذارده است.
برنامه غذای سازمان ملل متحد روز یک شنبه اعلام کرد در حالی که ذخیره مواد غذایی موجود در انبارهای مراکز تجاری تنها پاسخگوی نیاز یک ماه ساکنان نوار غزه می‌باشد، این ذخیره امروز در معرض تهدیدی به نام «اتمام سریع مواد غذایی» قرار دارد چرا که مردم این منطقه به خاطر ترس از طولانی شدن جنگ، اقدام به ذخیره سازی مواد غذایی می‌کنند. ضمن آنکه قطعی مکرر برق، مواد غذایی را با خطر فاسد شدن رو به رو نموده اند.
«بی. بی. سی» می‌گوید که نوار غزه جمعیتی بالغ بر 2.3 میلیون نفر را در خود جای داده است که 80 درصد این افراد نیازمند کمک های انسانی هستند. به گفته این منبع، غزه یکی از پرتراکم ترین نقاط دنیا به شمار می‌رود. حدود دو میلیون نفر در مساحتی بالغ بر 140 مایل مربع زندگی می‌کنند و به گفته آژانس آنروا، بیش از نیمی از ساکنان نوار غزه از نبود امنیت غذایی رنج می‌برند و در زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
نرخ بیکاری در نوار غزه نیز نگران کننده و در حدود 50 درصد است. بر اساس گزارش سال 2021 یونسکو، بیش از نیمی از ساکنان نوار غزه در فقر به سر می‌برند و 62 درصد از کسانی که در این منطقه فلسطینی زندگی می‌کنند، از نبودِ امنیت غذایی رنج می‌برند.
