در حالی که تجاوزات مستمر رژیم اشغالگر قدس علیه مناطق فلسطینی همچنان ادامه دارد و ارتش عبری نیز برای در هم شکستن اراده پولادین مردم فلسطین و پایان بخشیدن به حضور آنان در سرزمین پدری شان از هر سلاحی استفاده می کند و از هیچ کاری نیز ابا ندارد حتی اگر آن کار کشتن کودکان بی گناه در آغوش گرم مادران شان باشد ؛ معاون وزیر جنگ رژیم اشغالگر قدس در برابر دوربین رسانه ها و با غرور و نخوتی که هرگز شایسته یک انسان متمدن امروزی نیست، ملت فلسطین را تهدید کرد که هولوکاست های بیشتر و گسترده تری را به راه خواهد انداخت.
بد نیست بدانید کلمه هولوکاست، اصطلاحی صهیونیستی است که جانشین واژه کشتار شده است که در قانون بین الملل با عنوان “کشتار دسته جمعی و سازمان یافته علیه گروهی از مردم” شناخته می شود ؛ ضمنا هر چقدر رسانه های صهیونیستی بخواهند به جای عبارت «به راه انداختن هولوکاست»، اصطلاح به راه انداختن فاجعه را استفاده نماید ولی این اقدام نمی تواند باعث پنهان شدن نیت واقعی قاتلان صهیونیست برای به راه انداختن کشتار جمعی شود.
به هر رو، در این مقاله به دنبال آن نیستیم که به تفسیر اصطلاح “هولوکاست” که در اظهارات معاون وزیر جنگ رژیم اشغالگر قدس به کار رفته است، بپردازیم. ملت فلسطین در هر جایی که باشد، کاملا با جنایت ها و اقدامات وحشیانه اشغالگران آشناست و آغاز این آشنایی به زمانی باز می گردد که یهودیان به سرزمین فلسطین آمدند و در شبی ظلمانی که وجدان بیدار بشری به خواب ابدی رفت، رژیم صهیونیستی را تشکیل دادند.
در زمان تشکیل رژیم صهیونیستی جهان متمدن در خواب رفت و چشم خود را به روی فاجعه ای که ملت فلسطین با آن دست و پنجه نرم می کرد، بست و با دیده تجاهل و تغافل به آوارگی این ملت نگاه کرد. آری! همین نادیده انگاشتن آنچه بر سر فلسطینیان می آمد، نشان می داد اروپا که خود مسئول قتل یهودیان به دست نازی های بود، قصد داشت تا قربانیان را با دادن یک میهن ساختگی قانع سازد و دست خود را از جنایتی که مرتکب شده است، پاک نماید.
اروپا به دنبال آن بود تا آثار هولوکاست را از اذهان یهودیان پاک کند حتی اگر این کار به قیمت به راه انداختن یک هولوکاست جدید در سرزمین تاریخی فلسطین باشد.
آواره کردن و بیرون راندن ملت فلسطین از سرزمین تاریخی خود در سال 1948 که در فرهنگ لغت های عربی با نام “فاجعه” از آن یاد می شود، معادل عبارت هولوکاست در نزد یهودیان است ؛ ولی حجم رنج هایی که یهودیان در جریان هولوکاست متحمل شده اند ـ که البته بسیاری از آمار و ارقام نیز ساختگی و دروغین و فاقد هر گونه اعتبار است ـ هرگز برابر با رنج ها، محنت ها و بدبختی های ملت فلسطین نیست، ملتی که ریخته شدن خون گرمش بر روی زمین داغ فلسطین گواهی بر مظلومیتش است.
در حال حاضر شصت از فاجعه 1948 می گذرد یعنی عمر هولوکاستی که صهیونیست ها در فلسطین به راه انداخته اند، شصت ساله می شود و اشغالگران در طول این سال ها از هیچ اقدامی علیه ملت فلسطین ابا نداشته اند. اگر اندکی به عقب باز گردیم و به اقداماتی که صهیونیست ها در جنوب لبنان، بیروت (شاهد ماجرای صبرا و شتیلا در دادگاه تاریخ)، تونس، جنین، رام الله، غزه و در هر جایی که فلسطینیان حضور داشتند، نگاهی بیاندازیم می بینیم با وجود جنایت هایی که صهیونیست ها علیه ملت فلسطین به راه انداختند ولی جامعه بین الملل و شورای امنیت نمی تواند قاتلان را محکوم و به داد قربانیان برسد ؛ زیرا جهانی که هدایت آن را ایالات متحده آمریکا بر عهده دارد هرگز حرفی در مقابل جنایت های ضد بشری صهیونیست ها نمی زند.
بی شک، در مقابل تصویر جنایت هایی که امروز در غزه رخ می دهد، حرف از آزادی، دموکراسی، تمدن و پیشرفت که قاره اروپا و آمریکا از آن دم می زنند، دیگر بی معنا است و ملت های ستمدیده جهان به ویژه ملت های عربی هرگز ادعاهای آمریکا و اروپا را باور نمی کنند. ضمنا واژه هولوکاست را نیز باید در مورد مسئله فلسطین به کار برد که در آن قربانی فلسطینی و قاتل یهودی می باشد و نباید اجازه داد که افراد به اصطلاح قربانی نازیسم اقدام به باج خواهی از جامعه جهانی کنند و هر روز یک هولوکاست جدید به راه بیاندازند.
