روزنامه “فلسطین” مقاله ای از استاد “مصطفی صواف” سردبیر این روزنامه منتشر کرد که در آن به طور غیر مستقیم خواستار خارج ساختن پرونده “گلعاد شالیت” نظامی ربوده شده صهیونیستی از دست مقامات قاهره ـ پایتخت مصر ـ و تحویل این پرونده به گروهی که توان حل و فصل موفقیت آمیز آن را دارد، شد. این درخواست خشم مقامات مصر را برانگیخت و برخی رسانه های مصر انگشت اتهام در این مسئله را به سوی جنبش مقاومت اسلامی “حماس” گرفتند.
اگر به نقطه بن بست مذاکرات غیر مستقیم درباره شالیت که مصر در این مذاکرات نقش میانجیگر بین گروه های مبارز اسیر کننده شالیت و رژیم صهیونیستی را ایفا می کند، برگردیم و نگاهی به تحولات این مذاکرات و محاصره نفس گیر نوار غزه و اقدام مصر در بستن گذرگاه مرزی رفح و موضع مقامات قاهره در قبال روند پاکسازی و پاره ای از رویکردها و مواضع این کشور در قبال مقاومت و روند سازش بیندازیم به این جمع بندی دست پیدا می کنیم که مصر گزینه مناسبی برای میانجیگری در پرونده شالیت نیست.
مصر با مسئله فلسطین و گروه هایش رفتار دوگانه ای دارد؛ به گونه ای که از یک سو از تشکیلات خودگردان فلسطین و جنبش فتح حمایت می کند و از طرفی دیگر با گروه های مقاومت فلسطین برخورد و تعامل امنیتی و اطلاعاتی دارد و گاهی هم مواضع خصمانه علیه آنها اتخاذ می کند.
هیاتی فتح و تشکیلات خودگردان که به مصر سفر می کنند وزیران مصری و خود حسنی مبارک رئیس جمهور این کشور به استقبال آنها می روند در حالی از رهبران گروه های مبارز فلسطین در مقر سرویس های اطلاعات مصر استقبال به عمل می آمد. زمانی که حماس از برخورد امنیتی مصر با این جنبش و دیگر گروه های مبارز اظهار گله مندی کرد مصر یک نشست بی ارزشی میان اسماعیل هنیه نخست وزیر دولت منتخب و مردمی فلسطین و احمد ابوالغیط وزیر امور خارجه مصر ترتیب داد که از آن روز به بعد چنین دیدار و نشستی تکرار نشده است.
اگر طرف صهیونیستی را به دایره مقایسه بکشیم در آن صورت کاملا هویدا می شود که رژیم مصر کاملا از رژیم صهیونیستی جانبداری می کند، زیرا مقامات قاهره برای استقبال و پذیرایی از سران تل آویو بهترین تالارها و مکان ها را اختصاص می دهند و همیشه مقامات بلند پایه مصر به استقبال سران امنیتی رژیم صهیونیستی می روند.
انسان منصف هرگز نمی تواند موضع منفی مصر در قبال محاصره نوار غزه به عنوان تنها منفذ ارتباطی میان این منطقه با کشورهای عربی را نادیده انگارد. با افزایش آمار شهدای محاصره مصر هیچ تغییری در رویکرد خود در قبال گذرگاه بسته شده رفح ایجاد نکرد و زمانی که محاصره شوندگان به خشم آمدند و 5 ماه پیش به مرزها حمله کردند حسنی مبارک محاصره مردم غزه را محکوم کرد که طولی نکشید وزیر امور خارجه مصر تهدید کرد که هر فلسطینی ساکن غزه بخواهد از این گذرگاه عبور کند استخوان هایش ها را خرد می کند.
در خصوص اختلافات داخلی نیز مصر موضعی جانبدارانه اتخاذ کرد. سرویس های امنیتی این کشور آشکار از محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان و سرویس های امنیتی آن حمایت می کنند و زمانی که ساکنان غزه سردمداران فساد و آنارشیسم را از این منطقه بیرون راندند آنان به مصر پناه بردند تا مقامات قاهره از آنان حمایت کنند. این اقدام پس از آن صورت گرفت که این افراد آشوب طلب و غوغاسالار پیشاپیش برای ساقط کردن دولت وحدت ملی فلسطین در مصر آموزش دیده بودند.
فارغ از بمباران تبلیغاتی حماس از سوی رسانه های مصر برای ضربه زدن به جایگاه رفیع این جنبش، دستگاه های امنیتی مصر ده ها از مجاهدان حماس را بازداشت کرده اند، به گونه ای که ایمن نوفل که از 8 سال پیش تحت تعقیب رژیم صهیونیستی می باشد همچنان در بازداشت به سر می برد.
اکنون همگان به این واقعیت پی برده اند که پیامدهای خارج کردن پرونده شالیت از دست مصر هرگز دردناک تر و بدتر از پیامدهای سیاست کنونی مصر نخواهد بود، از این رو بهتر است که مسئله فلسطین و این پرونده از دست میانجیگر مصری گرفته شود و به دولتی قدرتمند تحویل داده شود؛ دولتی که در پرتو درک رنج و محنت 11 هزار اسیر فلسطینی در زندان های صهیونیستی با این پرونده تعامل سیاسی می کند نه امنیتی.
