کشتار “دیر یاسین” یکی از جنایات اشغالگران اسرائیلی علیه ملت فلسطین است که هرگز از اذهان پاک نمی شود، نه صرفا بخاطر تعداد شهدای این جنایت، بلکه به این خاطر که این جنایت پایه گذار بسیاری از جنگ ها و کوچاندن شمار زیادی از فلسطینیان از سرزمین خود شد.
کشتار دیر یاسین جنایتی عادی نبود و طی آن گروهک ها و سازمان های تروریستی صهیونیستی به دنبال ایجاد رعب و وحشت در میان ساکنان دیر یاسین بودند تا پیام این رعب و وحشت به روستاهای مجاور نیز برسد.
9 آوریل مصادف است با 72امین سالروز کشتار «دیر یاسین»، جنایتی که طی آن بسیاری از ساکنان روستای دیریاسین در غرب قدس اشغالی به شهادت رسیده یا مجروح شدند.
در 9 آوریل سال 1948 دو گروه تروریستی صهیونیستی “ارگون” و “شتیرن لیحی” با تجهیزات نظامی کامل پس از حمله به روستای “دیر یاسین” در غرب شهر قدس، تمامی خانه‌ها را تخریب کرده و 250 الی 360 نفر از ساکنان این روستا را قتل عام کردند.
شاهدان عینی این جنایت گفته اند که صهیونیست ها اجساد شهدای فلسطینی را مثله و تکه تکه کرده، شکم زنان حامله را پاره و بسیاری را نیز زنده زنده در آتش سوزانده و به بسیاری از زنان و دختران فلسطینی تجاوز کرده سپس آن ها را سر بریدند.
کسانی که از این جنایت جان سالم به در برده اند می گویند حمله به دیریاسین راس ساعت 3 بامداد آغاز شد اما صهیونیست های مهاجم از دفاع ساکنان روستا غافلگیر شدند و 4 نفر از آنان به هلاکت رسیده و دست کم 32 نفر دیگر زخمی شدند.
پس از مقاومت ساکنان روستا، گروهک های تروریست یهودی از فرماندهی “هاگانا” در قدس درخواست نیروهای کمکی و پشتیبانی کردند و مجددا با سلاح های سنگین به روستا حمله کرده و زن و مرد و کودک را به خاک و خون کشیدند.
«پاتریک میرسیون” نویسنده فرانسوی در مورد جزئیات این جنایت گفته است: مهاجمان قبلا وارد چنین نبردهایی نشده بودند، بنابراین پرتاب بمب به داخل بازارهای شلوغ و پرجمعیت برای آنان راحت تر از حمله به روستایی بود که ساکنان آن به دفاع از خود می پرداختند، به همین خاطر آن ها موفق به پیشروی در این نبرد نشدند.
صهیونیست های تروریست از نیروهای “بالماخ” در یکی از پایگاه های نزدیک به قدس کمک دریافت کردند و این نیروها از این پایگاه با خمپاره روستای دیریاسین را مورد حمله قرار دادند تا کار مهاجمان برای حمله به روستا راحت تر شود.
طرفای ظهر دیگر هیچ مقاومتی در روستا انجام نمی گرفت و نیروهای آرگون و شتیرن همانگونه که نویسنده فرانسوی گفته بود، به روستا حمله کرده و اقدام به انداختن بمب و دینامیت به داخل آن کردند و با منفجر کردن یک به یک خانه های فلسطینیان، روستا را تحت کنترل خود گرفتند.
طبق روایت های شاهدان عینی این جنایت، مهاجمان یهودی ده ها نفر از ساکنان روستای دیریاسین را کنار دیوارها نگه داشته و آن ها را به گلوله بستند و حتی به این نیز بسنده نکرده و شماری از ساکنان روستا را زنده به پشت خودرو بسته و در خیابان ها و محله های قدس می گرداندند و شعارهای نژادپرستانه سرمی دادند.
گروهک های تروریست یهودی به نهادهای بین المللی از جمله صلیب سرخ اجازه ورود به روستای دیر یاسین را ندادند تا جنایت آنان برملا نشود.
مناحیم بیگن فرمانده وقت نیروهای هاگانا که پس از تاسیس رژیم صهیونیستی نخست وزیر این رژیم شد، در کتابی به این جنایت افتخار کرده و گفته است: این عملیات نتایج بزرگ و غیرقابل پیش بینی داشت، زیرا عرب ها پس از حوادث دیر یاسین به شدت وحشت زده شده و پا به فرار گذاشتند و از 800 هزار عرب که در “اسرائیل” کنونی (فلسطین اشغالی 1948) زندگی می کردند، تنها 165 هزار نفر باقی ماند.
کشتار دیریاسین تاثیر زیادی در مهاجرت فلسطینیان به دیگر مناطق فلسطین یا کشورهای عرب همسایه داشت، زیرا این کشتار موجب ایجاد موجی از رعب و وحشت در میان شهروندان فلسطینی شد.
