تاکنون فقط بخشی از جزئیات دیدار و گفت و گوی اخیر محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین با ایهود اولمرت نخست وزیر “اسراییل” و احمد قریع نخست وزیر سابق فلسطین و زیپی لیونی وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی منتشر شده است، زیرا غالبا ماحصل این گونه دیدارها و مذاکرات چند ساعته به صورت خلاصه وار و گزیده منتشر می شود.
دیدار اخیر عباس و اولمرت یک نتیجه ملموسی داشت، زیرا اولمرت به عنوان ابراز حسن نیت به عباس وعده داد تا 150 تن از اسیران فلسطینی را آزاد کند. انگار که این دو مقام صهیونیستی و فلسطینی هدیه ای به خانم کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه داده اند که همچنان از آنان تشکر می کند و “اسراییل” را به انجام چنین اقداماتی تشویق می کند؛ اقداماتی که به بهبود وضعیت تشکیلات خودگردان و پیشبرد روند سازش می انجامد، حال آنکه طرف صهیونیستی همواره از روند سازش دستاویزی برای تشدید ساخت و توسعه شهرک های یهودی قرار داده است و از سوی دیگر به حملات و یورش های خود به شهرهای فلسطینی و بازداشت فلسطینیان بی گناه و بی دفاع ادامه می دهد. در چارچوب استقبال از اقدام اسراییل (وعده آزادی 150 اسیر فلسطینی) صائب عریقات ارشد مذاکره کنندگان تشکیلات خودگردان مژده داد که مروان البرغوثی و احمد سعدات جزء این 150 اسیری هستند که اولمرت قول آزادی آنان را داده است، اما طرف صهیونیستی بلافاصله این اظهارات را تکذیب و اعلام کرد که اسامی این 150 اسیر طبق شروط و معیار تل آویو مشخص خواهد شد.
گفتنی است که منابع صهیونیستی اطلاعاتی را در خصوص اعتراض تشکیلات خودگردان به مبادله اسرا با جنبش مقاومت اسلامی “حماس” درز و اعلام کرده بودند که شروط حماس برای مبادله اسیران فلسطینی با گلعاد شالیت نظامی ربوده شده صهیونیستی به تشکیلات خودگردان ضربه جبران ناپذیری خواهد زد که تشکیلات خودگردان نه تنها این مسئله را تکذیب کرد، بلکه علیه روزنامه صهیونیستی که این خبر را منتشر کرده بود، شکایت کرد.
به هر روی، قرار است 150 تن از اسیران فلسطینی از زندان های صهیونیستی آزاد گردند که بعدها مشخص خواهد شد که همه آنان عضو جنبش فتح است و مدت محکومیتشان در شرف اتمام است؛ البته نظامیان صهیونیست طی یک ماه گذشته فقط 330 فلسطینی را در کرانه باختری بازداشت کرده اند و همگان می دانند که روند بازداشت ها از زمان اجرای طرح ضربتی امنیتی در نوار غزه به طور ملموس اوج گرفته است و بیشتر بازداشت شدگان عضو حماس هستند.
چرا طرف صهیونیستی رفتار قلدرمابانه با شریک فلسطینی اش دارد؟ این همه غرور و لجاجت و زورگویی از بهر چیست؟ اگر طرف صهیونیستی از 12 هزار اسیر فلسطینی 500 تن یا 100 تن را آزاد کند چه چیزی را از دست می دهد؟ طرف صهیونیستی که طی چند روز می تواند هزاران تن را بازداشت کند؛ به ویژه این که بیش از 3 تن از این اسیران عضو فتح هستند و از ادعای تل آویو مبنی ” اسیرانی که دستانشان به خون صهیونیست ها آغشته است ” مستثنی هستند. آری! اسراییل فقط به طرف های قدرتمند احترام می گذارد و تنها به طرف های ضعیف زور می گوید و زبان زور را می فهمد و این امر در مبادله اسرا با حزب الله و توافق با حماس بر سر آتش بس در نوار غزه کاملا مشهود استک و هر چه در مقابل اسراییل سر تسلیم فرود آوری به همان اندازه نیز جری تر و گستاخ تر می شود.
آیا اولویت آتش بس با کرانه باختری نبود، حال آنکه هیچ مقاومتی در آنجا صورت نمی گیرد و تشکیلات خودگردان در این منطقه حضور دارد با رژیم صهیونیستی همکاری امنیتی دارد و بر مذاکره به عنوان یگانه گزینه راهبردی خود پافشاری می کند و هیج توجهی به نتیجه آن ندارد. باید این گونه حسن نیت ها را به حال خود رها کنیم و به مذاکرات بپردازیم که به کجا انجامیده است و آیا تا پایان امسال تحولی صورت می گیرد و اگر تحولی صورت نگیرد چه اتفاقی می افتد؟ قرائن و شواهد زیادی وجود دارد که حکایت از پیشرفت مذاکرات دارد و اظهارات دو هفته پیش اولمرت در نشست کمیسیون سیاست خارجه و امنیت ملی کنست اسراییل موید این ادعاست؛ البته برکناری اولمرت و روی کار آمدن لیونی مذاکرات را به بن بست می کشاند؛ به ویژه این که لیونی بیشتر در چم و خم این مذاکرات قرار دارد.
بدیهی است که مسئله قدس قدیمی یکی از موانع دستیابی به توافق به شمار می رود. هیچ یک از اولمرت و لیونی قادر به اعطای بخشی از قدس شرقی به تشکیلات خودگردان نیستند و عباس هم جرات چشم پوشی از حق بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمینشان را ندارد.
اگر طرفین صهیونیستی و فلسطینی به توافق نهایی دست پیدا نکنند چه اتفاقی رخ می دهد؟ آیا تشکیلات خودگردان با تعویق بررسی مسئله قدس موافقت خواهد کرد یا به مذاکرات ادامه خواهد داد حال آنکه تشکیلات خودگردان در راستای تثبیت امنیت رژیم صهیونیستی در کرانه باختری در ازای دریافت کمک های مالی تلاش می کند؟ جواب این سوال ها به شرایط و تحولات بین المللی و منطقه ای و مهم تر از آن به نتیجه کشمکش میان رهبران و اعضای جنبش فتح گره خورده است.
منبع: روزنامه “الدستور” چاپ اردن
