روزنامه صهیونیستی “هاآرتص” امروز سه شنبه به تشریح ابعاد مختلف اخلاقی شخصیت رئیس ستاد مشترک ارتش صهیونیستی و صاحب نظریه “کشتار هدفمند” و “تفکر ویرانگر” پرداخت که باید به شدت رفتار و اخلاق وی تحت نظر قرار گیرد.
به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین، “ایگیل لیوی” در مقاله ای در روزنامه هاآرتص خاطر نشان کرد که انتصاب روسای ستاد مشترک ارتش صهیونیستی بدون بررسی عمیق سابقه و پیشینه این افراد صورت می گیرد و انتصاب آویو کوچاوی هم از این قاعده مستثنی نیست، اما می توان دو حادثه روی داده در گذشته کوچاوی را برای شناخت شخصیت وی مورد بررسی قرار داد.
در جریان عملیات “دیوار بازدارنده” در سال 2002 در کرانه باختری، کوچاوی به عنوان فرمانده تیپ چتربازها فعالیت می کرد که بر اردوگاه آوارگان فلسطینی “بلاطه” در نابلس سلطه پیدا کرد و نقطه بارز درباره این عملیات این بود که نظامان صهیونیست از طریق دیوارها جلو می رفتند و این بدین معناست که نظامیان صهیونیست برای ورود به منازل فلسطینیان از طریق کوچه های خطرناک این اردوگاه وارد عمل نمی شدند، بلکه از طریق دیوارهایی که قبلا توسط بولدوزرها ویران شده بودند، وارد این منازل می شدند.
این پیشینه باعث بروز سه ویژگی در شخصیت کوچاوی می شود؛ نخست: تاکتیک خصمانه وی که صدها منزل خانواده های فلسطینی را تخریب کرده و اقدام به کشتار گسترده فلسطینیان کرد.
در ادامه این مطلب آمده است که ژنرال کوچاوی 55 ساله 22 امین رئیس ستاد مشترک ارتش صهیونیستی که جایگزین گادی ایزنکوت شد، مدت زمان اجرای عملیات دیوار بازدارنده را طولانی تر کرد و با وجود دستاوردهای نظامی مشخص ارتش صهیونیستی در جریان این عملیات، نمی توان تبعات و پیامدهای آن و به ویژه افزایش نفرت فلسطینیان از اسرائیل را به درستی برآورد کرد.
اما ویژگی دوم عضویت کوچاوی و همکارانش در پژوهشکده مطالعاتی “دکترین جنگ” است که نقش زیادی در ادبیات مبهم فرماندهان ارتش صهیونیستی در زمان جنگ دوم لبنان؛ یا همان جنگ 33 روزه سال 2006 داشت؛ به طوری که کوچاوی طراح اصلی ایده تخریب و کشتار هدفمند در اردوگاه بلاطه بود.
هاآرتص همچنین تاکید کرده است که کوچاوی با الهام گرفتن از یک فلسفه افراطی گرایانه فرانسوی موسوم به “جغرافیای معکوس”، تفسیر مورد قبول درباره نظام شهرنشینی را رد کرد تا ایده حرکت بر روی دیوارها را توجیه کند. این روزنامه خاطر نشان کرده است که ژنرال کوچاوی به استفاده از خشونت مشروعیت ویژه ای بخشید که به موجب آن، نظامیان صهیونیست تنها مناطق مسکونی را تخریب و افراد مسلح را نمی کشتند، بلکه فضای شهرنشینی را دوباره تفسیر می کردند.
علاوه بر این، از تاکتیک جدید به عنوان ابتکاری برای نوگرایی و اصالت و عدم پذیرش مسلمات یاد شده است، اما تفکر اصلی هنوز پیاده نشده است و به گفته هاآرتص، اصالت به معنای خویشتن داری از ضربه زدن به ساکنان در صورت وجود اراده استفاده از آنها برای تاسیس نظام سیاسی جدید است.
درباره صفت سوم هم آمده است که این ویژگی به تهدید کوچاوی علیه “ایال وایتزمن” مهندس معماری ارتباط دارد؛ چرا که کوچاوی در مرحله پس از جنگ سال 2006 رژیم صهیونیستی علیه لبنان، نسبت به انتشار مقاله وایتزمن که آماده انتشار در مجله نظریه و نقد بود، تهدید کرده بود که در صورت انتشار این مقاله، از وی به خاطر تخریب وجهه شکایت خواهد کرد، اما نه این مقاله منتشر شد و نه کوچاوی شکایتی از وایتزمن کرد.
هاآرتص خاطر نشان کرده است تهدید یک مجله آکادمیک اقدام بی سابقه ای بود که نشانگر نگاه تنگ نظرانه و غیر قابل قبول کوچاوی نسبت به آزادی بیان در عرصه نظارت بر ارتش صهیونیستی و انتقاد ناپذیر بودن وی است.
این روزنامه صهیونیستی ابراز امیدواری کرده است که با گذشت بیش از یک دهه، ایده توسل به قدرت توسط رئیس ستاد مشترک ارتش صهیونیستی نظم بیشتری به خود گرفته باشد و وی به این نتیجه رسیده باشد که نوگرایی باید در عرصه عمل صورت گیرد و نه در زبان و بیانات شفاهی، علاوه بر این، وی باید یاد گرفته باشد که انتقاد پذیر باشد و درک و فهمش را نسبت به اصل مساله نظارت دموکراتیک بر ارتش توسعه داده باشد.
هاآرتص در پایان تاکید کرده است که رسانه ها و سازمان های مدنی و آکادمیک باید برای اطمینان از حصول این تغییرات در رفتار کوچاوی، عملکرد رئیس جدید ستاد مشترک ارتش صهیونیستی را زیر نظر بگیرند.
