جایگاه مسجدالاقصی در اسلام

پیوندِ قدسیت «مسجدالاقصی» با عقیده ی اسلامی از آنجا نشأت می گیرد که «مسجدالاقصی» نخستین قبله ی مسلمانان بود. و در آغاز اسلام قبل از اینکه کعبه به عنوان قبله قرار گیرد، مسلمانان به مدت هفده ماهِ تمام، به سوی آن نماز خواندند. سپس خداوند متعال با فرو فرستادنِ آیاتِ ذیل، «کعبه» را به عنوان قبله، قرار داد..
کلیدهای بیت المقدس در دستان عمر رضی الله عنه
مسلمانان همین که اهمیت و جایگاه رفیعِ دینی «مسجدالاقصی» و «بیت المقدس» و پیوندِ مستحکمِ آن با عقیده ی اسلامی را دانستند، به سویش شتافتند تا آن را از لحاظ مادی و سیاسی در سیطره ی خویش در آورند. لذا فتح «بیت المقدس» در سال پانزدهم هجری (۱۵ هـ/ ۶۳۶م.) هنگامی تحقق یافت که عمرِ فاروق خلیفه ی مسلمانان، به شکل مسالمت آمیز در آن داخل شد و برای اهل آن از خلال وثیقه و پیمان نامه ای که به پیمان نامه ی عمری مشهور است، امان داد.
اموی ها و آراستنِ عمارت مسجدالاقصی
همچنانکه خلیفه ی دوم عمر بن خطاب و خلفای راشدین بعد از او، شرفِ فتح «بیت المقدس» و افتخارِ گرفتنِ «مسجدالاقصی» را از آن خود کرده و از حیث سیاسی این هر دو مکان مقدس را در دولتِ اسلام داخل نمودند؛ همچنان شرف و افتخار سازماندهی وجهه ی تمدنی اسلام برای این اماکن مقدس، به نام خلفای اموی ثبت است.
ایوبی ها؛ بازآوریدگان مسجدالاقصی
ایوبی ها بعد از فتح و پاک سازی «مسجدالاقصی» از پلیدی و آلودگی های صلیبی ها، نماد معماری اسلامی را دوباره به آن برگشتاندند. این در حالی بود که صلیبی ها در طول مدتی که بر این مکان مقدس سیطره ی غاصبانه یافته بودند، آن را بسان بازیچه ای برای خویش قرار داده و بسا آثار و نشانه هایش را دگرگون ساخته بودند.
صلاح الدین ایوبی سوگند یاد نموده بود تا بیت المقدس را از سیطره ی صلیبی ها آزاد نکند، هرگز دهن به خنده نگشاید و لب به تبسم شیرین ننماید؛ همین بود که او توانست این اراده ی خویش را در سال ۵۸۳ هجری بعد از ۸۸ سال استعمار صلیبی بر آن، به کرسی حقیقت بنشاند. ایوبی ها بعد از فتح قدس و به دست آوردنِ «مسجدالاقصی»، دوباره آن را با اصلاح و تعمیر، به همان شکل پیش از جنگ صلیبی در آورده و بعضی نمادها و نوشته هایی را بر آن افزودند و با این کار خویش، اولین گام را به سوی پیشرفت و ترقی در عرصه ی معماری، برداشتند.

منبع: اصلاح وب