جاسوسی سایبری یکی از شیوه های جدید برای سیطره بر روی افراد، موسسات و کشورهاست و رژیم صهیونیستی یکی از بزرگترین قطب های فناوری اطلاعات به شمار می رود و تعداد زیادی از این شرکت های بزرگ و پیشرفته جهانی، یا شرکت های صهیونیستی را خریداری کرده اند و یا مراکز پژوهش و توسعه خود را در فلسطین اشغالی دایر کرده اند.
این پژوهش سعی در تمرکز بر روی پیشینه تاریخی فعالیت های اطلاعاتی رژیم صهیونیستی؛ به ویژه تاسیس یگان اطلاعات نظامی 8200 این رژیم دارد که به صورت تخصصی در زمینه فناوری های جاسوسی مبتنی بر تکنولوژی فعالیت می کند و پژوهش حاضر تمامی فعالیت های آن؛ اعم از توسعه فناوری و فعالیت در محیط های فلسطینی، عربی و بین المللی را مورد بررسی قرار می دهد.
هدف این پژوهش بررسی اهداف غیر علنی رژیم صهیونیستی از تولید و استفاده از پیشرفت های تکنولوژی به منظور تحقق دستاوردهای امنیتی، سیاسی و اقتصادی در عرصه بین المللی است.
مقدمه:
توسعه فناری و به ویژه فناوری ارتباطات فواید اجتماعی و اقتصادی زیادی داشت، اما در عین حال، چالش های جدیدی را هم ایجاد کرد؛ به طوری که استفاده از فناوری های اینترنتی، دریافت مقادیر زیادی از اطلاعات شخصی مزدوران و ذخیره آنها، گسترش دایره رقابت در عرصه اقتصاد بین الملل و نیز گسترش دامنه اختلافات و بحران های بین المللی؛ همگی در کنار برخی مسائل دیگر زمینه ساز افزایش جاسوسی اینترنتی شد و افشای اطلاعات اینترنتی طرف های دیگر به بخشی از ماموریت های سازمان های اطلاعاتی و شرکت ها و مراجع دیگر به منظور تحقق اهداف و برنامه های مختلف تبدیل شد.
جاسوسی اینترنتی که با امکانات و اهمیت خود بر دیگر شیوه های سابق جاسوسی سایه افکنده است، شیوه جدیدی از جنگ ها برای سیطره بر افراد، موسسات و کشورهاست و در عین حال، از لحاظ "نفوذ سایبری" و "عملیات هک" و "سرقت اطلاعات" و "نقض حریم خصوصی" یکی از خطرناک ترین شیوه های جاسوسی به شمار می رود و تامین کامل امنیت داده ها و اطلاعات موجود بر روی رایانه ها یا تلفن های همراه در سایه انقلاب فناوری تقریبا به کاری غیر ممکن تبدیل شده است؛ مگر اینکه سیستم هیچ وقت به اینترنت وصل نشود که در حال حاضر، عملی شدن آن سخت است.
برخی کشورها با شنود مکالمات خصوصی یا کنترل صفحات اجتماعی یا پست های الکترونیک (ایمیل های) شهروندان خود، وارد حریم خصوصی آنها شده اند و در توجیه این اقدامات خود اعلام می کنند که قصد تامین امنیت و مبارزه با "تروریسم" را دارند و حتی قوانینی را وضع کرده اند که به قیمت نقض آزادی های عمومی، اختیارات متعددی به آنها می دهد.
ویژگی اصلی جاسوسی سایبری که یکی از اشکال مختلف جنگ در جهان به شمار می رود، این است که هیچ اثر مادی و ملموسی از خود بر جای نمی گذارد و بدین ترتیب، پیگیری این اقدامات و محاکمه به خاطر آنها کار سختی است. علاوه بر این، این کار در فضایی آرام و در محیط رایانه و برخی برنامه ها و شبکه اینترنت صورت می گیرد و نیازی به قدرت نظامی و اعمال خشونت و یا استفاده از سلاح نیست. جاسوسی سایبری اهداف متعددی مانند بر هم زدن امنیت، از کار انداختن زیرساخت های کشورها مانند شبکه های انرژی هسته ای، برق، آب و غیره، باجگیری از اشخاص و کشورها و سرقت اموال دارد.
این مساله دور از انتظار نیست که کشورهای بزرگ با وجود ادعای رعایت آزادی های شخصی اقدام به جاسوسی از شهروندان خود کنند. به عنوان مثال، ویکیلیکس در سال 2006 اسنادی را از داخل دولت آمریکا فاش کرد و این در حالی است که این دولت امن ترین و سالم ترین شبکه های اینترنتی را در سراسر جهان دارد. افشاگری های "ادوارد اسنودن" کارمند سابق آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) در سال 2013 نیز نمونه دیگری از این مساله بود که از عملیات جاسوسی گسترده این آژانس از میلیون ها مورد گفتگوی تلفنی و حتی پست های الکترونیک؛ بدون مراعات آزادی های فردی پرده برداشت و البته می توان به موارد مشابه دیگری از عملیات های نفوذ و فروش اطلاعات شخصی از طریق شبکه های اجتماعی معروف نیز اشاره کرد.
رژیم صهیونیستی یکی از اصلی ترین مهدهای فناوری ارتباطات به شمار می رود و شمار زیادی از این شرکت هایی که در راس لیست شرکت های پیشرفته ارتباطات قرار دارند، یا شرکت های نوپای صهیونیستی را خریداری کرده اند یا مراکز پژوهش و توسعه خود را در فلسطین اشغالی دایر کرده اند.
این پژوهش سعی دارد پیشینه تاریخی فعالیت های اطلاعاتی رژیم صهیونیستی و به ویژه تاسیس یگان اطلاعات نظامی 8200 را که به صورت تخصصی در زمینه فناوری های جاسوسی فنی فعالیت می کند، در کانون توجه قرار دهد. برخی ها معتقدند که این یگان، نهادی هم‌سطح آژانس امنیت ملی آمریکاست. در ادامه این بحث، روند توسعه و فعالیت های این یگان در محیط های فلسطینی، عربی و بین المللی مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر اکثر منابع خود را از میان منابع صهیونیستی و خارجی انتخاب کرده است و کمتر پژوهشی در زبان عربی درباره یگان 8200 رژیم صهیونیستی و حجم تاثیرگذاری آن از طریق شرکت های نوپای مستقر در سراسر جهان دیده می شود. علاوه بر این، تلاش شده است حجم پیشرفت های رژیم صهیونیستی در یکی از مهمترین عرصه های فناوری و جایگاه این رژیم نسبت به کشورهای دیگر؛ از لحاظ نقض حریم خصوصی کشورها و ملت ها بررسی شود تا بر از دست رفتن امنیت و آرامش حریم خصوصی افراد؛ چه بر روی تلفن های همراه و چه بر روی رایانه های شخصی تاکید شود.
این پژوهش در راستای لزوم شناخت درست و منطقی دشمن صورت گرفته است و نباید از آن مفهوم ترس و وحشت از توانمندی های این رژیم و یا سرخورده کردن گروه هایی که قصد مقابله با این پروژه را دارند، برداشت شود؛ به طوری که شناخت واقعیت ها و تعامل هدفمند با آن یکی از مهمترین مولفه های بسیج تمامی امکانات امت و استفاده هدفمند از آنها و نیز تعیین اولویت هاست و در نتیجه، این امر مساله ای مهم در روند موفقیت در زمینه مقابله با پروژه صهیونیستی به شمار می رود.
نخست: پیشینه تاریخی فعالیت های اطلاعاتی رژیم صهیونیستی:
ایده تاسیس سازمان ها و جنبش های اطلاعاتی صهیونیستی به قبل از اعلام تاسیس رژیم صهیونیستی در سال 1948 بر می گردد. در ماه نوامبر سال 1915 یک مهندس کشاورزی به نام "اهارون آرونسون" نخستین یگان اطلاعاتی سری را در فلسطین بنا نهاد که به عنوان یک آژانس جاسوسی انگلیسی فعالیت می کرد و نام «اسرائیل جاویدان دروغ نخواهد گفت» (Netzah Yisrael Lo Yeshakher) یا به اختصار (NILI) "نیلی" بر روی آن گذاشته شده بود.
در جریان جنگ جهانی اول، یگان نیلی در پوشش فعالیت های کشاورزی شرکت آرونسون، اطلاعات محرمانه برای انگلیسی ها جمع آوری می کرد و جاسوسان این یگان اطلاعات ارزشمندی درباره اوضاع داخلی و تحرکات نیروهای عثمانی و نیز شبکه راه آهن و راه های احتمالی که انگلیسی ها می توانستند برای حمله و اشغال فلسطین از آنها استفاده کنند، در اختیار افسران انگلیسی قرار دادند، اما اکثر اعضای این یگان جاسوسی دستگیر و به اعدام محکوم شدند. در سال 1920 هاگانا تشکیل شد که یک گروه شبه نظامی زیرزمینی برای حمایت از یهودیان در داخل دولت عثمانی بود. پس از شکست عثمانی ها، انگلیسی ها فلسطین را تحت سلطه خود درآوردند و هاگانا در سال 1929 اقدام به تشکیل یگانی به نام "شین میم2" کرد که مامور کنترل خطوط تلفن عرب ها در قدس بود تا اطلاعات مربوط به اقدامات مقاومتی احتمالی یا آنچه آنها از آن به عنوان "اقدامات آشوب طلبانه" یاد می کردند، جمع آوری کند و این اولین باری بود که از نشان ها و رمز و رازهای اطلاعاتی استفاده می شد.
پس از انقلاب براق در سال 1929 که منجر به کشته شدن 133 یهودی و زخمی شدن بیش از 300 نفر دیگر و در مقابل، شهادت 116 فلسطینی و زخمی شدن بیش از 200 نفر از آنها شد، یهودیان به این نتیجه رسیدند که دیگر نمی توانند برای حفظ جان خود به نیروهای انگلیسی متکی باشند و بدین ترتیب، هاگانا شروع به توسعه خود و ماموریت هایش کرد و با جذب جوانان یهودی، دوره های نظامی مختلفی برای آنها برگزار کرد و سلاح های سبک اروپایی در اختیار آنها قرار داد.
در جریان انقلاب بزرگ فلسطین در فاصله سال های 1936 تا 1939 هاگانا از یک گروه شبه نظامی تبدیل به یک نیروی نظامی شد و با نیروهای امنیتی انگلیسی برای حمایت از شهرک نشینان یهود همکاری می کرد. انگلیسی ها از اطلاعات محرمانه جمع آوری شده توسط هاگانا برای اجرای حملات بازدارنده شبانه علیه انقلابیون فلسطینی استفاده می کردند. در آن زمان، هاگانا سازمان موساد (Le Aliyah Beth (Mossad)) را تاسیس کرد که به مهاجرت غیر قانونی یهودیان از سراسر اروپا به فلسطین کمک کرد.
در ماه سپتامبر سال 1940 "شائول آویگور" از فرماندهان موساد به فرماندهان هاگانا پیشنهاد تاسیس یگان اطلاعاتی را داد که در داخل فلسطین اشغالی فعالیت کند و بدین ترتیب، سازمانی به نام "شیروت یدیعوت" یا "شای" رسما تاسیس شد. سازمان اطلاعات نظامی انگلیس "ام آی 4" نیز سلاح های مورد نیز این سازمان را تامین و ضمن حمایت مالی از آن، اقدام به آموزش اعضای این سازمان کرد.
در پایان جنگ جهانی دوم، جنبش مقاومت یکپارچه یهودی در اکتبر سال 1945 با حضور نیروهای هاگانا و دو سازمان شبه نظامی به نام های ارگون و لیحی تشکیل شد که بعدا تبدیل به همان ارتش رژیم صهیونیستی شد.
در تاریخ 14/5/1948 دوره قیمومیت انگلیس بر فلسطین به اتمام رسید و "دیوید بن گوریون" تشکیل "کشور اسرائیل" را اعلام نمود. به دنبال آن، ارتش های عربی برای حمایت از فلسطین در برابر عناصر صهیونیستی وارد عمل شدند و شبکه اطلاعاتی گسترده هاگانا نقش مهمی در شکست نیروهای عربی ایفا کرد.
دوم: شکل گیری یگان 8200 و توسعه ساختار و نقش آن:
یگان 8200 قبل از سال 1948 فعالیت خود را در قالب مجموعه ای از اشخاصی که سعی در توسعه مهارت های فنی خود از طریق جمع آوری اطلاعات دشمنان انگلیسی و عرب و رمزگشایی از آنها داشتند، آغاز کرد. ارتش صهیونیستی یگان جنگ سایبری در شهر یافا تشکیل داد که نام مستعار آن "خرگوش" بود و ماموریت شنود گفتگوهای تلفنی میان فلسطینیان و رمزگشایی از آنها را داشت. این در حالی بود که در آن زمان، آمریکا، انگلیس و اتحادیه جماهیر شوروی سابق از معدود کشورهایی بودند که قدرت رمزگشایی از تماس های تلفنی را داشتند.
بعضی منابع اعلام کرده اند که ارتش صهیونیستی در این زمینه از تجربه و توانمندی های فنی غربی استفاده کرد که توسط برخی مهندسان کامپیوتر مهاجر از اتحادیه جماهیر شوروی سابق به آنها دست یافته بود. این یگان در عرصه عمل با برخی مشکلات مانند کم بودن تجربه فنی و نیروی کار و غیره مواجه شد و از همین رو، درصدد استفاده از فناوری های اولیه شنود برآمد و در سال 1949 این فناوری ها را توسعه داد.
در سال 1950، یگان 8200 بودجه ای به میزان 15 هزار دلار (تقریبا 478 هزار دلار با قیمت های آغاز سال 2019) دریافت کرد و 110 هزار دلار دیگر (تقریبا 3.5 میلیون دلار با قیمت های آغاز سال 2019) نیز برای خرید تجهیزات الکترونیک از خارج در اختیار آن قرار گرفت که برای خرید سیستم های رایانه ای پیشرفته‌تر مبلغ ناچیزی بود. اما این یگان به منظور حفظ ماهیت محرمانه توانمندی های اطلاعاتی خود، فناوری های مورد نیازش را در داخل تولید و تامین کرد و در اوایل دهه 50 قرن 20، پایگاه های شنود خود را در سراسر فلسطین اشغالی مستقر کرد، اما تجهیزات مورد استفاده در آنها پیشرفته نبودند و نظامیان صهیونیستی هم تجربه لازم را در این زمینه نداشتند. با آغاز سال 1959 یگان مذکور امکان دسترسی به فناوری های رایانه ای پیشرفته‌تر را پیدا کرد و آن زمانی بود که یگان "رافائل" که مسئول تولید سلاح در ارتش صهیونیستی بود، دستگاه رایانه ای به نام "ایتسیک" را طراحی و تولید کرد که امکان اجرای عملیات شبیه سازی در حجم گسترده را می داد و به عبارت دیگر، امکان اجرای یک عملیات در شرایط مصنوعی مشابه شرایط طبیعی فراهم شد تا نتایج مورد نظر مورد بررسی قرار گیرند.
در سال 1960 ارتش صهیونیستی سیستم رایانه ای "فیلکو" را از آمریکا خریداری و "مرکز سیستم های رایانه ای و نگهداری اسناد" موسوم به "مامرام" (MAMRAM) را راه اندازی کرد و بدین ترتیب، یگان 8200 تبدیل به یکی از بهترین یگان های هک و رمز گشایی از اطلاعات پیچیده شد. ارتش صهیونیستی این مرکز رایانه ای را در جریان جنگ سال 1967 به کار گرفت و توانست تماس های نیروهای هوایی مصر و سوریه را شنود و از اطلاعات آنها رمزگشایی کند و نیروی هوایی این رژیم هم بدین ترتیب قدرت برتری در عرصه هوایی و سیطره بر حریم هوایی پیدا کرد.
سال 1973 سال سرنوشت سازی در تاریخ این یگان بود؛ چرا که یک افسر صهیونیست به نام "آموس لیونبرگ" یا به تعبیر خود صهیونیست ها "افسر نوازنده" که در جریان اسرار بسیار مهمی قرار داشت، به دست سوری ها اسیر شد و نتوانست در برابر جنگ روانی بازجویان سوری دوام بیاورد و ضربه بزرگی به سازمان اطلاعاتی رژیم صهیونیستی وارد کرد؛ چرا که به هر چه می دانست؛ اعم از شنود تمامی دستگاه های ارتباطی نظامی سوریه مانند شنود تماس های برقرار شده میان رئیس جمهور و فرماندهان دسته جات نظامی، نفوذ در خاک سوریه، کار گذاشتن دستگاه های شنود در تمامی خطوط ارتباط سوریه که باعث می شد تمامی اطلاعات پایگاه های یگان 8200 منتقل شود، اعتراف کرد. علاوه بر این، سازمان اطلاعات نظامی رژیم صهیونیستی در جریان جنگ سال 1973 (یا همان چیزی که صهیونیست ها از آن به عنوان (جنگ غفران) یاد می کنند) نتوانست در زمان مناسب به ارتش هشدار دهد و در نتیجه "دیوید الیزر" رئیس ستاد مشترک ارتش و رئیس سازمان اطلاعاتی این نهاد در آن زمان مجبور به استعفا شد و پس از آن، یگان 8200 مجبور به تغییر ساختار تشکیلاتی و توسعه خود شد و به بزرگترین یگان فنی تخصصی در ارتش صهیونیستی مبدل گشت.
یگان 820 یگان ویژه وابسته به سازمان اطلاعات نظامی "امان" و یکی از ارکان اصلی سازمان اطلاعات نظامی رژیم صهیونیستی است که سعی می کند بهترین نوابغ فنی را در سطح جهان تربیت کند. این یگان مسئول جمع آوری اطلاعات محرمانه رمزگذاری شده؛ یعنی سیگنال ها و سیستم های ارتباطی دیگری است که طرف های داخلی و خارجی استفاده می کنند. این کار از طریق رهگیری و شنود، تصویربرداری، ایجاد پارازیت و بررسی اطلاعات به منظور اطلاع از تهدیدات احتمالی علیه امنیت ملی رژیم صهیونیستی امکان‌پذیر است.
این یگان، یک سازمان سری و ناشناخته است که اطلاعات محدودی را در اختیار افکار عمومی قرار می دهد و از همین رو، جمع آوری اطلاعات دقیق مورد نیز در پژوهش های دانشگاهی درباره این یگان کار سختی است. پایگاه "فوربس" در سال 2016 تعداد عناصر این یگان را 5 هزار نفر اعلام کرده بود که همگی در زمینه دستیابی به مدرن‌ترین فناوری های اطلاعاتی و به کار گیری آنها فعالیت می کنند. به نظر می رسد که تربیت شدگان در این یگان 3 صفت رهبری؛ خطرپذیری، استقلال و نوآوری را در وجودشان دارند.
به گفته برخی پژوهشگران، این یگان، یکی از بهترین آژانس های اطلاعاتی نظامی در سراسر جهان به شمار می رود و هم‌سطح آژانس امنیت ملی آمریکاست.
در سال 2010 روزنامه "لوموند دیپلماتیک" فرانسه اعلام کرد که یگان 8200 یک پایگاه جاسوسی بزرگ در منطقه نقب (در اراضی اشغالی سال 1948 فلسطین) به نام "اوریم" دارد که یکی از بزرگترین پایگاه های شنود الکترونیک در جهان است و می تواند گفتگوهای تلفنی و پیام های پست های الکترونیک و نیز رسانه های ارتباطی دیگر را در سراسر خاورمیانه، اروپا، آسیا و آفریقا کنترل کند و حتی کشتی ها را در این مناطق رهگیری کنند. این روزنامه خاطر نشان کرده بود که یگان 8200 پایگاه های شنود سری در داخل سفارتخانه های رژیم صهیونیستی در خارج دارد و حتی از کابل های موجود در عمق دریاها و به ویژه کابل های موجود در زیر دریای مدیترانه که خود این رژیم را از طریق جزایر سیسیل به اروپا متصل می کند، شنود می کند. رژیم صهیونیستی همچنین در اراضی فلسطینی یگان های شنود محرمانه دارد و از هواپیماهای "گلف استریم" مجهز به تجهیزات کنترل هوشمند نیز استفاده می کند.
به استثنای ماهواره های مخصوص پخش تلویزیونی، اکثر ماهواره های دیگر؛ اعم از ماهواره ها؛ از اقیانوس هند گرفته تا اقیانوس اطلس، چه اروپایی باشند و چه عربی یا روسی و یا آسیایی و حتی ماهواره های انتل ست که برای گفتگوهای تلفنی میان کشورها استفاده می شود و انمار ست که تماس های دریایی را پشتیبانی می کند، اهداف احتمالی این شنود الکترونیک رژیم صهیونیستی هستند.
یگان 8200 در آموزش عناصر جدید خود مانند یک شرکت نوپای برخوردار از فناوری های پیشرفته عمل می کند و این اعضای خود را که بیشتر 18 تا 21 سال سن دارند، در فضای آموزشی شبیه به شرکت های نوپا آموزش می دهد تا انگیزه بیشتری داشته باشند و آموزش های بیشتری فرا بگیرند. نیروهای جدید این یگان بر اساس توانایی برای سازگاری و آموزش سریع و ابتکار عمل جذب می شوند و در این میان، توجه ویژه ای به دانشجویانی دارد که از قدرت تحلیل بالایی برخوردارند و می توانند تصمیمات سریعی اتخاذ کرده و به خوبی در قالب یک گروه فعالیت کنند و به صورت مداوم و مستمر بتوانند در برابر خطرات و موقعیت های سخت؛ حتی به هنگام مقابله با دشمن از خود صبر و تحمل به خرج دهند و تمایل بی پایان برای بهبود سطح فعالیت خود و درس گرفتن از شکست ها داشته باشند. عناصر این یگان قبل از پذیرش در معرض معاینات سخت و دقیق قرار می گیرند، همان طوری که تمامی دانش آموزانی که احتمال عضویت شان در ارتش صهیونیستی می رود، به هنگام پایان دوره دبیرستان مورد معاینه قرار می گیرند و حتی در برخی موارد، این افراد از سنین خیلی پایین تحت کنترل قرار می گیرند و پس از اتمام تحصیل در مدرسه، برنامه های ویژه ای برای آموزش کار با رایانه و مهارت های هک برای نوجوانان 16 تا 18 ساله برگزار می شود.
"انبال آریلی" از دانش آموختگان این یگان تصریح کرده است که فرآیند گزینش این یگان با فرآیند آژانس امنیت ملی آمریکا متفاوت است؛ چرا که این یگان بر اساس سوابق قبلی افراد اقدام به گزینش نمی کند.
پس از پذیرش داوطلبان در این یگان، برنامه آموزشی سخت و فشرده چندین ماهه آغاز می شود و این عناصر هر روز 16 الی 18 ساعت آموزش می بینند. این در واقع "اردوگاهی ذهنی" است که هدف از آن آماده سازی افراد و تقویت مهارت های فنی ضروری در آنها برای انجام بهتر کارشان است. در این دوره، نظامیان جدید الورود در قالب تیم های کوچک درس می خوانند و ذهن شان شستشو داده می شود. آنها همچنین آموزش های لازم را فرا می گیرند و از صبح زود تا آخر شب برنامه های ویژه ای را در ارتباط با قدرت تحلیل و حل مشکلات آموزش می بینند.
"نداف زاوریر" فرمانده سابق یگان 8200 در این زمینه می گوید:« هر ساله بسیاری از پسران و دختران جوان علاقه مند به حل مشکلات این یگان با نگاهی کاملا تازه وارد آن می شوند. ما به آنها نمی گوییم که قبل از شما افراد دیگری بارها در صدد حل همان مشکل برآمده و شکست خورده اند.»
اکثرا افسران مسئول آموزش تنها 2 سال بزرگتر از نظامیان تازه وارد هستند. این افسران از شیوه آموزشی استفاده می کنند که مرکز سیستم های رایانه ای و نگهداری اسناد (مامرام) در سال 1980 آنرا با نام «برنامه ریزی بر اساس موقعیت ها» تدوین کرده است. این برنامه یک شیوه عملی فراگیر است که با توجه به مهمترین ویژگی ها و مهارت های ضروری برای فراگیران در انجام کارهایشان تدوین شده است و از این ویژگی ها و مهارت ها به عنوان "مولفه های حرفه ای" یاد می شود.
پس از این آموزش ها، نظامیان به یگان های فرعی مختلف یگان 8200 فرستاده می شوند و شاید مسئولیت های فردی شان با هم متفاوت باشد، اما اصل کارشان یکی است. اعضای یگان 8200 به فراگیری مهارت های فنی لازم برای احداث شرکت الکترونیک طی دوره فعالیت شان در این یگان و فروش آن تشویق می شوند. بدین ترتیب، آنها پس از پایان خدمت شان در این یگان می توانند شرکت تاسیس کرده و یا مناصب عالیه را در تعدادی از شرکت های بین المللی فناوری اطلاعات بر عهده بگیرند.
از مهمترین شرکت های پیشگام در عرصه جهانی که توسط یگان 8200 تاسیس شده است، می توان به شرکت "شیک پوینت" اشاره کرد که در سال 1993 تاسیس شده است و در زمینه توسعه و بازاریابی و حمایت از مجموعه کالاها و خدمات امنیت فناوری اطلاعات فعالیت می کند. شرکت "سایبر آرک" هم در سال 1999 تاسیس شده است که یک شرکت امنیت اطلاعاتی است و از موسسات در برابر حملات سایبری دفاع می کند. ارزش این شرکت نزدیک به 2 میلیارد دلار برآورد شده است. شرکت "امپروا" نیز در سال 2002 با هدف حفاظت از داده ها و اطلاعات تاسیس شده است. شرکت "بالو آلتو" هم که در سال 2005 راه اندازی شده است یک شرکت امنیتی است که ارزش آن بیش از 14 میلیارد دلار تخمین زده شده است. شرکت ویکس نیز در سال 2006 تاسیس شده است و از قطب های توسعه وب در سطح جهان به شمار می رود. این شرکت توسط "آویشای آبراهامی" و پس از خروج وی از یگان 8200 تاسیس شد. در کنار آن باید به شرکت های متعدد دیگر هم اشاره کرد که ارزش آنها چندین میلیارد دلار برآورد شده است و توسط اعضای سابق یگان 8200 تاسیس شده اند. این مساله درباره بسیاری از اعضای این یگان که خدمت شان در آن پایان یافته است، صدق می کند.
در سال 1999 گروه "میر" رژیم صهیونیستی که رئیس اجرایی آن "نیر لمپرت" از عناصر سابق یگان 8200 بود، قراردادی را با پلیس این رژیم برای ایجاد منظومه امنیتی متشکل از شبکه ای پیچیده با دوربین های مراقبتی متعدد به نام "مابات 2000" امضا کرد و به موجب آن دها دوربین در شهر قدس نصب کرد. "حاییم میر" رئیس هیات مدیره این شرکت و نظامی سابق یگان 8200 در گفتگو با مجله "اسرائیل گیت وی" خاطر نشان کرد که پلیس نیازمند منظومه ای بود که "برادر بزرگتر" بر آن نظارت داشته باشد و زمینه کنترل تمامی حوادث در سر تا سر بخش قدیمی این شهر را بدهد. "ایال راز" مدیر بخش تولید شرکت امنیتی میر هم اظهار داشت که این شرکت با همکاری یگان 8200 سعی در توسعه این منظومه را دارد و عناصر سابق این یگان را هم در شرکت جذب می کند. میر خدمات خود را به مزدوران خود که در سراسر جهان مستقر هستند، ارائه می دهد. در سال 2011 این شرکت قراردادی به ارزش 42 میلیون دلار با "بوینس آیرس" پایتخت آرژانتین برای ساخت منظومه "شهر امن" به امضا رساند که به موجب آن 1200 دوربین مدار بسته با قابلیت خواندن پلاک های خودروها در این شهر نصب شد.
لازم به ذکر است که در ماه آگوست سال 2016 هم سازمان بین المللی "حریم خصوصی" که مقر آن در لندن قرار دارد، گزارشی درباره شرکت های تولید فناوری های نظارتی در سراسر جهان منتشر کرد که در آن به وجود 27 شرکت نظارتی صهیونیستی اشاره کرده بود که بالاترین نسبت وجود شرکت های امنیتی در یک کشور (به نسبت افراد آن) به شمار می رود؛ به طوری که آمریکا 122 شرکت نظارتی دارد. در این میان، یگان 8200 در حدود 8 مورد از 27 شرکت نظارتی رژیم صهیونیستی را که سازمان بین المللی حریم خصوصی به آنها اشاره کرده است، اداره می کند. اما این عدد واقعی نیست؛ چرا که برخی شرکت های نظارتی صهیونیستی به نام کشورهای دیگر ثبت شده اند و این بدین خاطر است که مقر انها در فلسطین اشغالی واقع نشده است. از جمله این شرکت ها می توان به "شرکت ناروس" اشاره کرد که عناصر سابق ارتش صهیونیستی در یگان 8200 آنرا احداث کرده اند، اما شرکت "بوئینگ" آمریکا که مقر آن در ایالت کالیفرنیا قرار دارد، آنرا خریداری کرده است و از همین رو، سازمان حریم خصوصی نام آنرا به عنوان یک شرکت آمریکایی ثبت کرده است. گزارش شرکت داده پردازی "سی بی انسایتس" در نیویورک نیز که در ماه آوریل سال 2018 منتشر شد، بر این مساله صحه گذاشته و نشان می دهد که رژیم صهیونیستی 7 درصد از تعاملات بین المللی در عرصه امنیت سایبری را در فاصله سال های 2013 تا 2017 به خود اختصاص داده است و همچنان پس از آمریکا که 69 درصد از سهم این بازار را به خود اختصاص داده است، در رتبه بعدی قرار دارد. این در حالی است که انگلیس سهم کمتری نسبت به رژیم صهیونیستی دارد و 6 درصد از سهم تعاملات در این بازار را به خود اختصاص داده است. گزارش مذکور به 29 شرکت نوپا در عرصه امنیت سایبری اشاره کرده است که 6 مورد از آنها شرکت های صهونیستی هستند و به همین خاطر، از رژیم صهیونیستی به عنوان "کشور شرکت های نوپا" یاد کرده است که بیشترین تعداد کارکنان بخش امنیت سایبری را پس از آمریکا دارد.
سوم: عملکرد یگان 8200 و فعالیت های آن:
رژیم صهیونیستی یکی از قطب های فناوری اطلاعات و از پیشرفته ترین طرف‌ها در این زمینه در سطح جهان به شمار می رود؛ به طوری که حجم صادرات محصولات الکترونیک این رژیم و صنایع امنیت اطلاعاتی در سال 2018 به میزان 5 میلیارد دلار برآورد شده بود و این در حالی است که حجم سرمایه گذاری ها در این زمینه نزدیک یک میلیارد دلار است که نسبت به سال 2017 میلادی 22 درصد افزایش را نشان می دهد. علاوه بر این، تعداد شرکت های الکترونیک در رژیم صهیونیستی به 450 شرکت رسیده است.
علاوه بر این، نیمی از شرکت های فناوری اطلاعات که در رده های نخست شرکت های بین المللی قرار دارند، یا شرکت های نوپای صهیونیستی را خریداری کرده اند و یا مراکز پژوهش و توسعه خود را در فلسطین اشغالی دایر کرده اند. به عنوان مثال، شرکت "سیسکو" یک شرکت آمریکایی پیشگام در زمینه شبکه های اینترنتی در جهان است که 9 شرکت صهیونیستی دارد و سعی دارد شرکت های دیگری را هم خریداری کند. این شرکت در سال 2016 از تصمیم خود برای خریداری شرکت امنیت اینترنتی "کلاودلوک" به ارزش 293 میلیون دلار خبر داد که در سال 2011 توسط سه نفر از عناصر یگان 8200 تاسیس شد. این شرکت در سال 2013 نیز اعلام کرده بود که با هدف توسعه مدیریت شبکه های تلفن همراه، شرکت صهیونیستی تولید نرم افزارهای اینترنتی "اینتوسل" را به ارزش 475 میلیون دلار خریداری خواهد کرد.
در سال 2018 نیز 10 شرکت برتر عرصه فناوری در جهان یعنی؛ مایکروسافت، اپل، آمازون، گوگل، فیسبوک، علی بابا، انتل، اوراکل، سامسونگ و بایدو فعالیت های تولیدی خود را در فلسطین اشغالی آغاز کردند.
به عنوان مثال، شرکت انتل تصمیم به سرمایه گذاری 11 میلیارد دلاری در فلسطین اشغالی به منظور توسعه صنایع فناوری و الکترونیکی گرفته و اعلام کرده است که صادراتش از این اراضی در سال 2018 به 4 میلیارد دلار رسیده است که در مقایسه با آمار سال 2017 تقریبا 300 میلیون دلار افزایش را نشان می دهد.
شرکت مایکروساف که از لحاظ تاریخی همیشه از سال 1989 تاکنون در فلسطین اشغالی سرمایه گذاری کرده است، از رئیس جدیدی در بخش پژوهش و توسعه خود در این اراضی بهره می برد که 34 سال دارد و عضو سابق یگان 8200 سازمان اطلاعات نظامی رژیم صهیونیستی است.
"بیل گیتس" رئیس شرکت مایکروسافت هم در سال 2002 در گفتگو با روزنامه صهیونیستی "یدیعوت أحرونوت" اعلام کرد که شرکت وی به سرمایه گذاری و توسعه تولیدات خود در فلسطین اشغالی ادامه می دهد. وی خاطر نشان کرده بود که با وجود وضعیت سیاسی و امنیتی حاکم، رژیم صهیونیستی همچنان یک پیشگام در عرصه نوآوری است و مایکروسافت همچنان در اراضی اشغالی سال 1948 فلسطین فعالیت خواهد کرد. وی افزوده بود که «نگرانی های امنیتی ما را از گسترش فعالیت هایمان در "اسرائیل" بازنخواهد داشت.
مبلغ سرمایه گذاری شرکت مایکروساف در شرکت "تیم 8" که یک شرکت صهیونیستی در زمینه امنیت سایبری است، مشخص نشده است. این شرکت توسط عناصر سابق برجسته یگان 8200 تاسیس شده است و نداف زاوریر هم در راه اندازی آن مشارکت داشت و هم سمت مدیر اجرایی آنرا بر عهده دارد. وی سال 2005 به عضویت یگان 8200 درآمده بود و در فاصله سال های 2009 تا 2013 فرمانده آن بود. زاوریر همچنین بنیانگذار دایره فرماندهی سایبری ارتش صهیونیستی به شمار می رود. "ناگراج کاشیاپ" نایب رئیس دایره پروژه های شرکت مایکروسافت هم می گوید:«عرصه فناوری "اسرائیل" در سایه ابتکارات و نوآوری ها در سطح دنیا شناخته شده است و تجربه آن در عرصه امنیت سایبری هم کاملا برجسته است.» وی خاطر نشان کرده بود که مایکروسافت همکاری های تنگاتنگی با "تیم 8" در زمینه بررسی چالش های دفاع از شبکه ها در برابر حملات خواهد داشت.
در سال 2011 شرکت اپل تصمیم به افتتاح مرکز تولید خود در فلسطین اشغالی گرفت که این نخستین مرکز تولیدی شرکت اپل در خارج از مقر خود در کالیفورنیا بود. در آن زمان، "آهارون اهارون" مدیر اجرایی این شرکت انتخاب شد. وی که در سال 2016 به عنوان نخستین مدیر دایره ابتکارات نوین رژیم صهیونیستی انتخاب شد، در یگان اطلاعات 8200 ارتش صهیونیستی خدمت کرده و دو گواهی از پژوهشکده فناوری رژیم صهیونیستی "تخنیون" در زمینه مهندسی کامپیوتر و برق دریافت کرده است.
روزنامه صهیونیستی یدیعوت همچنین اعلام کرده بود که شرکت نوپای "پریم سنس" رژیم صهیونیستی که شرکت اپل در سال 2013 با پرداخت 350 میلیون دلار آنرا خریداری کرد، مسئول توسعه و فناوری های جدید چهره شناسی در سیستم های آیفون ایکس است. شرکت مذکور در سال 2005 توسط 5 سرمایه گذار اهل تل آویو به نام های "دیمیتری رایس"، "الکس اشپونت"، "اوفیر شارون"، "آویاد میسلز" و "تامیر برلینر" تاسیس شد که همه آنها در یگان 8200 خدمت کرده بودند. یکی از مهمترین سرمایه گذاران در شرکت پریم سنس، شرکت مایکروسافت است.
"اریک اشمیدت" مدیر اجرایی و رئیس شرکت گوگ هم در گفتگویی در ماه ژوئن سال 2009 تاکید کرده بود که آمریکا جایگاه اول جهان در عرصه ابتکارات و نوآوری ها را دارد، اما پس از این کشور، "اسرائیل" بهترین است. گوگل قبلا با پرداخت بیش از یک میلیارد دلار، برنامه کاربردی یا اپلیکیشن "ویز" را که اطلاعات زیادی دارد، خریداری کرده بود. این برنامه توسط گروهی از عناصر سابق یگان ویژه ارتش صهیونیستی طراحی و تولید شده بود و شرکت های نوپای جدید مانند "استایل ایت" امیدوار به تکرار موفقیت های برنامه ویز هستند.
رژیم صهیونیستی پس از آمریکا و چین، بیشترین شرکت های ثبت شده در بورس بازار اوراق بهادار آمریکا "ناسداک" را دارد که در سال 1971 تاسیس شده است و مقر اصلی آن در شهر نیویورک قرار دارد. بر اساس آمارهای سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) در سال 2016، رژیم صهیونیستی 4.3 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را در بخش پژوهش و توسعه هزینه می کند که بالاترین نسبت در جهان در مقایسه با هر کشور دیگری است. این در حالی است که کره جنوبی در همان سال 4.2 درصد و آمریکا 2.8 درصد در این زمینه هزینه کرده بودند. علاوه بر این، شرکت های فناوری رژیم صهیونیستی در سرمایه گذاری خطرپذیر (یکی از اشکال سرمایه گذاری در پروژه ها در مراحل اولیه راه اندازی آنها که امکان موفقیت و رشد بالایی دارد، اما در عین حال، سرمایه گذاری در آنها خطرات زیادی هم دارد) در شرکت های نوپا نیز رکوردی به نام خود ثبت کرده اند و در سال 2016 تقریبا 4.8 میلیارد دلار در این شرکت ها سرمایه گذاری کرده بودند.
رژیم صهیونیستی در فهرست کشورهای نوآور که توسط بلومبرگ تهیه شده بود و در فهرست باشگاه اقتصادی جهانی که 10 اقتصاد نوآورتر در آن جای گرفته اند، پس از سوئیس و آمریکا در جایگاه سوم این گزارش رقابتی جهانی مختص سال 2017 - 2018 قرار گرفته بود.
لازم به ذکر است که شرکت "سیناریو" هم که در فلسطین اشغالی تاسیس شده است، سعی دارد خودش را جایگزین آتی شبکه های اجتماعی معرفی کند. "اندرسون ماکوچون" نظامی سابق یگان 8200 از جمله طرف هایی است که در تاسیس این شرکت مشارکت داشتند. سناریو افتخار می کند که اولین شبکه اجتماعی غیر متمرکز و پخش شده در سراسر جهان است و کاربران می توانند به صورت مستقیم و بدون نیاز به میانجی یا طرف سوم با هم ارتباط برقرار کنند؛ بر عکس فیسبوک، توئیتر، گوگل پلاس و لینکدین.
لذا، رژیم صهیونیستی توانمندی های بزرگ خود در این زمینه را تنها برای جاسوسی اینترنتی از فلسطینیان به کار نخواهد گرفت، بلکه بازوی جاسوسی اینترنتی این رژیم به دورترین نقطه ای هم که ممکن است منافع آن ایجاب کند، کشیده خواهد شد.
نقش عناصر سابق یگان 8200 تنها به تشکیل برخی شرکت های نوپای بلندپرواز در فلسطین اشغالی که از آنها در راستای جنگ سایبری رژیم صهیونیستی استفاده می شود، محدود نمی شود، بلکه آنها به فعالیت های موساد و شاباک نیز کمک می کنند.
یگان 8200 در نخستین روزهای جنگ سال 1967 توانست گفتگوی تلفنی میان جمال عبد الناصر رئیس جمهور مصر و ملک حسین بن طلال پادشاه اردن را شنود کند. در جریان این گفتگوی تلفنی، جمال عبد الناصر با اعلام اینکه «جنگ به نفع مصر پیش می رود» سعی در ترغیب پادشاه اردن به ورود به عرصه جنگ علیه رژیم صهیونیستی را داشت، اما انتشار این گفتگو باعث تیرگی روابط میان سران و مقامات دو کشور شد و این مساله به نفع رژیم صهیونیستی تمام شد. از سوی دیگر، یگان 8200 گفتگوی تلفنی یاسر عرفات و نیروهای مسلح عضو سازمان جبهه آزادی بخش فلسطین (ابو العباس) را که در سال 1985 یک کشتی مسافری ایتالیایی به نام "آچیل لورو" را در جریان سفر در آب های دریای مدیترانه گروگان گرفته بودند، شنود کرد و وقتی یاسر عرفات اعلام کرد که ماجرای گروگان گیری این کشتی که در جریان آن یک آمریکایی هم کشته شده بود، ارتباطی به وی ندارد، یگان 8200 گفتگوی تلفنی شنود شده عرفات را که عکس ادعای وی را ثابت می کرد، منتشر کرد و این مساله باعث تغییر نگرش افکار عمومی به نفع رژیم صهیونیستی شد.
در همین راستا، اسناد فاش شده از سوی دایره رسمی بایگانی اسناد رژیم صهیونیستی به مناسبت چهلمین سالروز جنگ 1973 نشان داد که این یگان مسئول عملیات موسوم به "وسایل شخصی" بوده است که در جریان آن سیستم های شنود در دفاتر و مراکز حیاتی کشورهای عربی و به ویژه کشورهای دارای رویکرد خصمانه نسبت به این رژیم کار گذاشته شده بود.
یگان 8200 همچنین با جمع آوری اطلاعات شخصی و محرمانه فلسطینیان، سعی در باجگیری از آنها و مجبور کردن شهروندان فلسطینی به همکاری با خودش را دارد. در سال 2014 میلادی 43 نفر از عناصر سابق این یگان، با امضای نامه ای اعتراضی، مشارکت در عملیات های باجگیری از فلسطینیان به منظور تقویت اشغالگری نظامی رژیم صهیونیستی را محکوم کردند. این افراد در نامه خود تاکید کرده بودند که شیوه عضوگیری این یگان نوعی سوء استفاده از عیب های شخصی یا نقاط ضعف فلسطینیان به منظور وادار کردن آنها به جاسوسی برای یگان مذکور است. این در حالی است که شنود گفتگوهای تلفنی شخصی و پیام ها و ایمیل ها یکی از شیوه های اصلی فعالیت یگان 8200 است.
در آگوست سال 2016 پژوهشگران دایره امنیت دیجیتال سازمان "سیتیزن لاب" در دانشگاه تورنتو، گزارش مفصلی از منبع نوع خاصی از برنامه های پیشرفته جاسوسی را منتشر کردند که می توانست دستگاه آیفون شخصی افراد را به سیستم سیار کنترل و رهگیری آنها تبدیل کند و بدین ترتیب، امکان کنترل تحرکات و ضبط گفتگوهای تلفنی وی و حتی استفاده از دوربین و میکروفون تلفن همراه وی فراهم می شد. احمد منصور از فعالان برجسته حقوق بشر در امارات یکی از قربانیان این برنامه ها بود؛ به طوری که پیامی را بر روی دستگاه آیفون خود دریافت کرد که در آن وعده ارائه اطلاعات محرمانه درباره استفاده از شیوه های شکنجه در کشورش داده شده و از او خواسته شده بود که بر روی لینک پایین پیام کلیک کند. این لینک همان برنامه جاسوسی "پیگاسوس بود که توسط شرکت صهیونیستی "ان اس او" (که شرکت حفاظتی و سری صهیونیستی است و توسط "عمری لاوی" و "شالیو هولیو" دو تن از عناصر سابق یگان 8200 تاسیس شده است و بر اساس صفحات لینکدین 3 نفر از کارکنان این شرکت، آنها در یگان اطلاعاتی فعالیت می کنند) طراحی شده است. سازمان سیتیزن لاب با اشاره به این حادثه، اعلام کرده است که به احتمال زیاد کشور امارات این فرد را ترور کرده است. منصور خود اعلام کرده بود که از سال 2011 هدف حمله برنامه های جاسوسی قرار داشت. وی در همان سال با امضای توماری خواستار اجرای اصلاحات دموکراتیک در امارات شده بود. گزارش سازمان سیتزن لاب در پایان اعلام کرده است که برنامه جاسوسی (پیگاسوس) توسط شرکت ان اس او طراحی و تولید شده است. احمد منصور به اتهام انتشار اخبار کذب و دروغین در شبکه های اجتماعی، به 10 سال حبس محکوم شده بود.
در گزارش سازمان سیتیزن لاب در تاریخ 31/7/2014 آمده بود که فناوری مورد استفاده توسط شرکت ان اس او از سال 2016 تاکنون علیه تقریبا 175 نفر مورد استفاده قرار گرفته است که در میان آنها فعالان حقوق بشر و افراد مخالف هم دیده می شوند. البته شرکت های صهیونیستی دیگری هم خدمات مشابهی ارائه می دهند. بر اساس این گزارش، رژیم صهیونیستی همچنان قدرت کنترل روند فروش فناوری از طریق راهکارهای قانونی را دارد و شرکت ان اس او برای فروش فناوری به امارات (به عنوان مثال) باید مجوز لازم را از وزارت جنگ رژیم صهیونیستی دریافت کند. در همین گزارش به محاکمه یکی از کارکنان سابق شرکت ان اس او در ماه ژوئیه اشاره شده است؛ به طوری که مراجع صهیونیستی اتهامات متعددی علیه این فرد مطرح کرده بودند که از جمله آنها می توان به سرقت اطلاعات حساس و تلاش برای فروش اینترنتی آنها در قبال دریافت 50 میلیون دلار اشاره کرد. "ساشا رومانوسکی" از پژوهشگران موسسه راند معتقد است که این شرکت ها از فناوری های بسیار پیچیده‌تری از فناوری های آژانس اطلاعاتی آمریکا استفاده می کنند.
یگان 8200 رژیم صهیونیستی همچنین مبلغ 1.6 میلیون دلار به عنوان پیش پرداخت برای تولید برنامه پیگاسوس در اختیار مجموعه ان اس او قرار داده بود. عملیات فروش فناوری میان این مجموعه و کشور امارات نشانگر روابط روز افزون رژیم اشغالگر قدس با کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس است.
به گزارش روزنامه ها و پایگاه های اماراتی، دولت ابوظبی توافقنامه ای به ارزش 3 میلیارد درهم (816 میلیون دلار) با شرکت امنیتی "آسیا گلوبال تکنولوژی (ای جی تی) اینترنشیونال" به ریاست "ماتی کوچاوی" به امضا رساند که به موجب آن باید شرکت مذکور دوربین های مراقبتی، موانع هوشمند و سیستم های هشدار به منظور مراقبت از زیرساخت های راهبردی، چاه های نفت و تامین امنیت مرزهای امارات در اختیار طرف مقابل قرار می داد.
"روری دوناگی" از فعالان رسانه ای هم در گزارشی در ماه فوریه سال 2015 در پایگاه "میدل ایست آی" اعلام کرد که امارات قراردادی را با شرکت "ای جی تی" ثبت شده در سوئیس که مالک آن یک صهیونیست است، امضا کرده است و گفته می شود که کارمندان سابق سازمان اطلاعات رژیم صهیونیستی در آن کار می کنند و سعی در راه اندازی سیستم حفاظتی با استفاده از هزاران دوربین را دارند. دوناگی بنیانگذار مرکز حقوق بشر امارات خاطر نشان کرده است که این کشور با پرداخت میلیون ها دلار تولیدات امنیتی شرکت های صهیونیستی را خریداری کرده است و دلیل پناه بردن ابوظبی به دامان رژیم صهیونیستی این است که فکر می کند صهیونیست ها از لحاظ تجهیزات جاسوسی هم بهترین فناوری ها را در اختیار دارند و هم بسیار محرمانه‌تر فعالیت می کنند.
این تجهیزات مراقبتی؛ اعم از دوربین های موجود در خیابان ها تا سیستم های هوشمند متصل به اینترنت در منزل و بقیه، افرادی را "که باید تحت پیگرد قرار گیرند" کنترل می کنند و اطلاعات متعددی درباره تمامی ابعاد تحرکات و فعالیت های آنها جمع آوری می کنند. دوربین های "سی سی تی وی" (CCTV) در تمامی جاده های ابوظبی و تمامی مراکز عمومی و تجاری وجود دارد و همه آنها متصل به یک سیستم مرکزی یکپارچه هستند که از آن در عملیات بزرگ داده پردازی استفاده می شود و بدین ترتیب، حجم تهدید احتمالی به اطلاع مراجع ذیربط رسانده می شود.
کوچاوی در سال 2006 شرکت "لوجیک اندستریز" را تاسیس کرد که برنامه های امنیتی تولید می کند و مقر آن در شهرک صهیونیستی "یاکوم" فلسطین اشغالی قرار دارد. رئیس این شرکت "عاموس مالکا" از افسران بازنشسته ارتش صهیونیستی است که در فاصله سال های 1998 تا 2001 رئیس سازمان اطلاعاتی این رژیم بوده است. علاوه بر این، شمار زیادی از افسران ارتش صهیونیستی و نیز افسران بازنشسته سازمان اطلاعات این رژیم در سمت های اصلی شرکت مذکور فعالیت می کنند. سوالی که اینجا مطرح می شود، این است که صهیونیست ها تا چه حدی با کمک این سیستم های طراحی شده، در دستگاه امنیتی امارات نفوذ کرده اند.
"بن" که به عنوان مشاور شرکت های حفاظتی در امارات فعالیت می کند در گفتگویی با روزنامه هاآرتص در مقر اقامت خود در کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس اعلام کرده است که شرکت های صهیونیستی در منطقه به عنوان وارد کننده تجهیزات جاسوسی معروف هستند و امارات مصرف کننده بزرگ این تکنولوژی های حفاظتی است؛ چرا که می داند که بهترین فناوری ها توسط رژیم صهیونیستی تولید می شوند.
در سال 2018 مجموعه سیتیزن لاب اعلام کرد که برنامه جاسوسی پیگاسوس برای تعقیب و پیگرد "عمر عبد العزیز" مخالف سعودی که تحت حمایت دولت کانادا در این کشور زندگی می کند، مورد استفاده قرار گرفته است. بر اساس گزارش این سازمان، عناصر نظام سعودی در ریاض، از فناوری ان اس او در مونترئال علیه عبد العزیز استفاده کرده اند.
پس از کشته شدن "جمال قاشقچی" روزنامه نگار سعودی، عبد العزیز دادخواستی قضایی را در تاریخ 2/12/2018 علیه شرکت صهیونیستی ان اس او ارائه کرد و اعلام نمود که از برنامه این شرکت؛ پیگاسوس برای هک کردن تلفن های همراه و شنود گفتگوهای تلفنی با جمال قاشقچی استفاده شده است. شبکه "سی ان ان" نامه نگاری های صورت گرفته میان عبد العزیز و قاشقچی را منتشر کرده است که بر اساس آنها، این دو نفر قصد راه اندازی پویشی برای جوانان سعودی در اینترنت را داشتند که با تبلیغات نظام سعودی در شبکه های اجتماعی مقابله کند. قاشقچی محمد بن سلمان ولیعهد سعودی را محور اصلی تمامی مشکلات توصیف و اعلام کرده بود که باید جلوی او گرفته شود. عبد العزیز در گفتگو با شبکه سی ان ان اظهار داشت که «هک تلفن همراه من نقش مهمی در حادثه روی داده برای قاشقچی داشت و من از این مساله متاسف هستم... عذاب وجدان مرا می کشد.» تحقیقات روزنامه صهیونیستی هاآرتص هم نشان داد که شرکت ان اس او مذاکراتی را با عربستان سعودی برای فروش توانمندی های هجومی پیشرفته در زمینه هک تلفن های همراه به این کشور انجام داده است.
در همین راستا، "ادوارد اسنودن" کارمند سابق سازمان اطلاعات آمریکا می گوید کشته شدن جمال قاشقچی روزنامه نگار سعودی با استفاده عربستان از برنامه پیگاسوس که توسط شرکت ان اس او طراحی و تولید شده است، ارتباط دارد و از این برنامه برای شنود گفتگوهای تلفنی قاشقچی استفاده شده است. روزنامه صهیونیستی "اورشلیم پست" نیز در گزارشی اعلام کرده است که رژیم صهیونیستی سیستم های جاسوسی پیشرفته ای به ارزش 250 میلیون دلار به عربستان فروخته است و یک تیم فنی سعودی هم آموزش های لازم در زمینه نحوه استفاده از این برنامه را فرا گرفته اند. در این گزارش همچنین آمده است که عربستان و رژیم صهیونیستی در جریان نشست هایی که با میانجیگری یک طرف اروپایی در واشنگتن و لندن برگزار کرده اند، اطلاعات نظامی راهبردی میان خود مبادله کرده اند.
در گزارش سازمان عفو بین الملل هم که در ماه آگوست سال 2018 منتشر شد، آمده است که فعالان حقوق بشر در عربستان سعودی؛ از جمه تعدادی از کارمندان، نامه های مشکوکی از طریق برنامه "واتس اپ" دریافت کرده اند که حاوی لینک مضری از برنامه جاسوسی پیگاسوس بوده است.
روزنامه "فاینانشل تایمز" هم در تاریخ 14/5/2019 گزارشی را منتشر کرد که در آن اعلام کرده بود برنامه واتس اپ شرکت فیسبوک در اوایل ماه مه سال 2019 اعلام کرده بود که توسط برنامه پیگاسوس هک شده و عاملان این کار وارد تلفن همراه یک وکیل فعال در زمینه حقوق بشر که مقیم انگلیس است، شده اند. این فرد که روزنامه مذکور حاضر به افشای هویت وی نشد، به گروهی از روزنامه نگاران مکزیکی و منتقدان دولت ها و عمر عبد العزیز مخالف برجسته سعودی برای شکایت از شرکت صهیونیستی ان اس او کمک می کند. واتس اپ بدین ترتیب اعلام کرده است که خود را در قبال هر گونه سوء استفاده از برنامه های خود از سوی مزدوران مسئول می داند.
"علاء محاجن" وکیل مقیم قدس که به دادخواست های قضایی شهروندان مکزیکی و سعودی رسیدگی می کند و وکیل مدافع عمر عبد العزیز در برابر شرکت ان اس او است، می گوید:«این مساله ناراحت کننده ای است که تیم من هم در معرض همان تکنولوژی که ما در دادخواست های قضایی مان درباره آن بحث می کنیم، قرار گرفته است، اما این مساله غیرمنتظره نیست.» وی خاطر نشان کرده است که «این واکنش های ناشی از ناامیدی نسبت به متوقف کردن فعالیت و تلاش برای ساکت کردن ما، نشان می دهد که تا چه حد نیاز فوری به طرح این دادخواست های قضایی احساس می شود؛ چرا که ممکن است شاهد تداوم این تجاوزات باشیم.» محاجن همچنین تصریح کرده است که «به نظر می رسد ادعای ان اس او درباره انتخاب دقیق کارکنانش یک جوک باشد؛ چرا که این شرکت قراردادهای متعددی با کشورهایی مانند عربستان که کارنامه های حقوق بشری بسیار مشکوکی دارند، امضا کرده است.»
این روزنامه همچنین اعلام کرده است که بسیاری از مقامات ارشد رژیم صهیونیستی از تلفن های هوشمند استفاده نمی کنند و "اویگدور لیبرمن" وزیر جنگ سابق این رژیم نیز با افتخار در برابر خبرنگارها اعلام کرده بود که از تلفن نوکیای قدیمی استفاده می کند.
با وجود اینکه شرکت ان اس او اعلام کرده است که قراردادهایی با 21 کشور عضو اتحادیه اروپا امضا کرده است، اما یکی از سرمایه گذاران این شرکت تاکید کرده است که نیمی از واردات آن از خاورمیانه است. پژوهشگران دانشگاه تورنتو هم بر این باورند که پیگاسوس در 45 کشور؛ از جمله بحرین، مراکش، عربستان و امارات مورد استفاده قرار گرفته است. روزنامه فایننشل تایمز خاطر نشان کرده است که در دادخواست قضایی مطرح شده در فلسطین اشغالی آمده است که امارات از شرکت ان اس او خواسته است تلفن همراه امیر قطر، یک شاهزاده مخالف سعودی و سردبیر یک روزنامه جدا شده از عربستان سعودی را که مقر آن در لندن قرار دارد، هک کند.
شرکت ان اس او در حال حاضر با دو دادخواست قضایی که بر اساس تحقیقات جمعیت های حقوقی در فلسطین اشغالی و قبرص ارائه شده اند، مواجه است که در آنها به هک تلفن های همراه روزنامه نگاران و افراد مخالف نظام یا منتقدان دولت های عربستان و مکزیک و نیز تلفن همراه یک پژوهشگر سازمان عفو بین الملل و همسر "خاوییر والدز" روزنامه نگار مکزیکی که در سال 2017 به خاطر مبارزه با فساد به قتل رسید، متهم شده است. وی پیام هایی (مکتوب) دریافت کرده بود که در آنها به جزئیات ترورش اشاره شده بود. از سوی دیگر، سازمان عفو بین الملل از گروهی از شهرک نشینان صهیونیست و گروه های حقوقی مدنی که از وزارت جنگ این رژیم خواسته بودند مجوز صادرات شرکت ان اس او را لغو و ابطال کند، حمایت می کند.
در همین راستا، روزنامه صهیونیستی هاآرتص هم اعلام کرد که شرکت "ورینت" که توسط عناصر سابق ارتش صهیونیستی در یگان 8200 تاسیس شده است، سیستم هایی در اختیار بحرین قرار داده است که معمولا توسط مراکز امنیتی و حفاظتی مورد استفاده قرار می گیرند. سیستم دیگری هم در اختیار این کشور قرار گرفته است که به آن اجازه جمع آوری اطلاعات از شبکه های اجتماعی را می دهد. صهیونیست هایی که با استفاده از گذرنامه های خارجی وارد بحرین می شوند و معمولا اجازه گشت و گذار در داخل این کشور را هم ندارند، اقدام به آموزش مسئولان نظام این کشور در زمینه استفاده از سیستم های مذکور یا انجام عملیات های حفاظتی می کنند.
در پی شکست اطلاعاتی رژیم صهیونیستی در پیش بینی انقلاب های عربی، سازمان اطلاعات نظامی این رژیم دایره ویژه ای زیر نظر یگان 8200 برای کنترل رسانه های عربی و پایگاه های ارتباط جمعی به منظور رصد رویکردهای جهان عرب در قبال پیام های ضد صهیونیستی در مرحله پس از وقوع انقلاب های مذکور و نیز جمع آوری 24 ساعته اخبار و اظهارات سیاسی از تمامی پایگاه های فلسطینی و صفحات شخصی مسئولان فلسطینی و عرب تاسیس کرد.
"یوآف لیمور" کارشناس نظامی این روزنامه در مقاله ای خاطر نشان کرده است که ناآرامی های بهار عربی، یگان 8200 را وادار کرد که شبکه های اجتماعی مانند فیسبوک و توئیتر را زیر نظر بگیرد و هر گونه نشانه ای از تغییرات آتی را؛ به ویژه پس از سرنگونی "حسنی مبارک" رئیس جمهور مصر و سیطره جنبش حماس بر نوار غزه کنترل کند تا جلوی عملیات های مقاومتی و نفوذ مهاجران و نیز شلیک موشک و راکت به مناطق مرزی را بگیرد.
دو نویسنده به نام های "دان سنور" و "ساول سینگر" در کتاب شان به نام "امت شرکت های نوپا: حکایت معجزه اقتصادی اسرائیل" تاکید کرده اند که راز موفقیت رژیم صهیونیستی و تبدیل آن به قطب تکنولوژی در حال حاضر، جمع کردن عناصر سنتی "خوشه های فناوری" با عناصر منحصر به فرد موجود در رژیم صهیونیستی است که باعث تقویت مهارت ها و توانمندی های افراد می شود و باعث می گردد که آنها در کنار هم به شکل فعال‌تر و موثرتری کار کنند و به آگاهی های جمعی در قالب یک جامعه اصولی و رو به رشد دست یابند.
توانمندی های امنیتی رژیم صهیونیستی نتیجه همین ارتباط تنگاتنگ میان ارتش و بخش فناوری است و ارتش صهیونیستی به توانمندی های سایبری خود که از پیشرفته ترین توانمندی ها در سطح جهان به شمار می رود، افتخار می کند. در همین راستا، یک افسر برجسته ارتش صهیونیستی گفته است که «ما در عرصه توانمندی های دیجیتالی دست کم 15 سال از بقیه کشورهای جهان جلوتر هستیم.» اما استفاده از این توانمندی ها و گسترش آنها در سراسر جهان به منظور جاسوسی علیه ملت ها یا کشورها یا دیگر دلایل و شیوه های هدفمند و توجیهات ناکافی مانند "جنگ علیه تروریسم" و غیره، نقض آشکار حقوق بشر به شمار می رود. "ادین اومانوویچ" پژوهشگر سازمان "پرایویسی اینترنشنال" تاکید کرده است که «این مساله مایه نگرانی است که توانمندی های حفاظتی تولید شده توسط برخی آژانس های جاسوسی بسیار پیشرفته در جهان، به سراسر دنیا صادر می شود تا سود به دست بیاید.» وی خاطر نشان کرده است که «گسترش چنین توانمندی هایی عامل نفوذ، مساله ای بسیار خطرناک است و تهدید واقعی اساسی برای حقوق بشر و عامل تحکیم دموکراسی به شمار می رود.»
واضح است که دایره اطلاعات رژیم صهیونیستی از هر وسیله ممکن برای نفوذ در کشورهای مورد نظر استفاده می کند. از همین رو، این مساله تصادفی نیست که یگان 8200 اقدام به راه اندازی شبکه ای بین المللی با استفاده از گروهی از عناصر سابق خود کند. هر چند که هدف ظاهری این اقدامات، ارائه کمک های متقابل به منظور افزایش مهارت ها و روابط اجتماعی است، اما به احتمال زیاد، این تشکل ها، اطلاعات سرشاری در اختیار سازمان های اطلاعاتی قرار می دهند تا بتوانند با فروش تولیدات خود، در شرکت های فناوری پیشرفته در آمریکا و کشورهای دیگر نفوذ کنند و از دست "دشمنان اسرائیل" در سراسر جهان خلاص شوند.
در سال 2011 یگان 8200 انجمن رسمی و سازمان یافته دانش آموختگان را تاسیس کرد که رهبری آنرا گروهی از دانش آموختگان برجسته همین یگان در جامعه صهیونیستی بر عهده داشتند. این انجمن متشکل از بیش از 14 هزار دانش آموخته مستقر در سراسر جهان است که سعی در ارائه مشاوره های حرفه ای را دارد.
انجمن دانش آموختگان یگان 8200 نیز به نوبه خود برنامه "حمایت از پیشگامی و نوآوری" (ELSP 8200) را تولید کرد که هدف از آن برقراری ارتباط و کمک به شرکت های نوپای صهیونیستی به منظور نفوذ در بازارها بود. از جمله این دانش آموختگان که شرکت های بزرگی را تاسیس کرده اند می توان به "جیل اشوید" یکی از بنیانگذاران شرکت "چیک پوینت سافتویر تکنولوژی" و مدیر اجرایی آن که برنامه "دیوار حمایتی" (Firewall) را اختراع کرد و "عساف راپاپورت" رئیس دایره پژوهش و توسعه شرکت مایکروساف ـ شعبه رژیم صهیونیستی ـ اشاره کرد که از هکرهای جوان ارتش صهیونیستی بود و در سال 2015 شرکت نوپای "آدالوم" را به مایکروسافت فروخت.
در سال 2013 ادوارد اسنودن کارمند سابق آژانس امنیت ملی آمریکا در روزنامه گاردین فاش کرد که این آژانس اسناد میلیاردها گفتگوی تلفنی و پیام متنی مربوط به شهروندان آمریکایی یا گفتگوها و پیام های رد و بدل شده میان شهروندان آمریکایی و کشورهای دیگر را در مرحله پس از حملات 11 سپتامبر 2001 نزد خود نگهداری کرده است که این اقدام نقض حریم شخصی افراد به شمار می رود. اطلاعات لازم از طریق برنامه "پریسم" (ویژه شنود، که از سوی دو شرکت "ویرنت" و "ناروس" حمایت فنی می شود و این دو شرکت هم توسط عناصر سابق ارتش صهیونیستی در یگان 8200 تاسیس شده است) و شرکت "وریزون" که از بزرگترین شرکت های ارتباطات در آمریکا به شمار می رود، جمع آوری می شود.
این دو شرکت صهیونیستی؛ ناروس و ویرنت متهم به تحویل مقادیر زیادی از اطلاعات و آمارها به سازمان اطلاعات رژیم صهیونیستی هستند.
علاوه بر این، نامه های ارسال شده از طریق پست های الکترونیک و نیز مطالب گفتگوهای مجازی (چت) و دیگر اطلاعات با استفاده از سرورهای شرکت های بزرگ فناوری مانند مایکروسافت، یاهو، گوگل، فیسبوک، پالتوک، یوتیوب، اسکایپ، آی او ال و اپل و غیره کنترل شده است. شرکت بوئینگ که در سال 2010 شرکت ناروس را خریداری کرده بود، در سال 2014 آنرا به شرکت "سیمناتیک" فروخت. اما شرکت "ورینت" استقلال خودش را حفظ کرد و اکثریت سهام خود را در سال 2013 از مالک قبلی اش "کومفرس تکنولوژی" خریداری کرد.
این شرکت های فناوری در دفاع از خود در برابر اتهامات مطرح شده مبنی بر جاسوسی اعلام کرده اند که در جریان حوادثی که روی می دهد، قرار نداشتند و دوباره اجازه تکرار این مساله را نخواهند داد و در آینده هشیارتر خواهند بود. در همین راستا، آژانس امنیت ملی آمریکا پس از اذعان به جاسوسی، اعلام کرد که محتوای نامه های اینترنتی و گفتگوهای تلفنی را نمی خواند، بلکه آنها را تنها به عنوان اسناد ارتباطات برقرار شده نزد خود نگهداری می کرد.
"جیمز بامفورد" روزنامه نگار آمریکایی که به خاطر نوشته هایش درباره سازمان اطلاعات آمریکا و به ویژه آژانس امنیت ملی این کشور معروف شده است، در سال 2008 اعلام کرد که این آژانس توافقنامه هایی را با شرکت "ای تی اند تی" که مهمترین شرکت ارتباطات در آمریکاست، برای دسترسی به کابل هایی که از طریق آنها ارتباطات برقرار می شود، امضا کرده است و برای این منظور اتاق های محرمانه ویژه این آژانس در داخل همان ساختمان های محل نصب کابل های شرکت ای تی اند تی احداث شده است. بامفورد در ادامه نحوه استفاده از برنامه جاسوسی "پریسم" را تشریح کرده و می گوید تماس ها وارد کابل های این ساختمان می شود و از برنامه جاسوسی پریسم عبور می کند و این برنامه به نوبه خود آنها را از طریق سیگنال هایی که می فرستد به گفتگوهای تایپ شده تبدیل می کند و در نهایت، نسخه ای از این گفتگوها را به محل مورد نظر در سیستم ارتباطات و نسخه دیگر را به اتاق محرمانه آژانس امنیت ملی آمریکا می فرستد. وی تصریح کرده است که سیستم ها و برنامه های موجود در داخل اتاق های محرمانه که کار بررسی گفتگوهای انجام شده از طریق کابل ها را بر عهده دارند، محصول شرکت ناروس هستند.
جیمز بامفورد تاکید کرده است که دو شرکت صهیونیستی؛ ناروس و ویرنت نقش اصلی در تولید و فروش فناوری مورد استفاده توسط آژانس امنیت ملی آمریکا برای گسترش برنامه جاسوسی پریسم را داشته اند. وی خاطر نشان کرده است که شرکت ناروس که در فلسطین اشغالی تاسیس شده است و ارتباطات گسترده ای در رژیم صهیونیستی دارد، به صورت اساسی از تماس هایی که از طریق شرکت ای تی اند تی آمریکایی برقرار می شود، جاسوسی می کند، اما شرکت ورینت که آن هم در فلسطین اشغالی تاسیس شده است، از تماس هایی که از طریق شرکت آمریکایی "فریزون" برقرار می شود، جاسوسی می کند. این دو شرکت تخصصی میلیاردها گفتگوی تلفنی را کنترل می کنند و به عنوان واسطه میان شرکت های ارتباطات و آژانس امنیت ملی آمریکا عمل می کنند.
بامفورد همچنین اعلام کرده است که "یعقوب کوبی الکساندر" بنیانگذار و مدیر اجرایی سابق شرکت ورینت که متهم به کلاهبرداری اینترنتی و شنود بود، در سال 2006 از آمریکا به "نامیبیا" فرار کرده بود، در سال 2017 به آمریکا بازگشت و به 30 ماه حبس محکوم شد. از سوی دیگر، دو تن از بزرگترین مسئولان اجرایی این شرکت به همراه وکیل مدافع و یک مسئول ارشد دیگر آن به این اتهامات اعتراف کرده اند. وی تاکید کرده است که این شرکت ها احتمالا با آژانس های اطلاعاتی غیر آمریکایی هم ارتباط دارند و از لحاظ شفافیت در عمل مشکلاتی دارند. این دو شرکت نزدیک به 80 درصد تماس های شهروندان آمریکایی و یا حتی بیشتر از آن را کنترل می کنند و مساله بدتر از آن این است که این دو شرکت تولیدات و تجهیزات خود را در اختیار کشورهایی که چندان احترامی برای حقوق فردی قائل نیستند، مانند ویتنام؛ چین و لیبی و غیره قرار می دهند تا از ملت هایشان جاسوسی کرده و جلوی بروز اعتراضات را بگیرند.
این شرکت های ارتباطات می توانند به خصوصی ترین تماس های مردم در سراسر آمریکا و حتی جهان دسترسی داشته باشند. در آغاز تابستان سال 2008 دموکراتها و جمهوری خواهان توافق کردند که به بهانه حمایت از امنیت ملی در برابر "تروریسم" به این شرکت ها برای جاسوسی از شهروندان آمریکایی مصونیت (با قابلیت عطف به ما سبق) بدهند.
یگان 8200 می تواند با استفاده از این شرکت های تاسیس شده توسط عناصر یا کارکنان سابق خود مانند ورینت، ناروس، کومفرس و غیره که سیستم ها و برنامه های شرکت های وابسته خود را در کانادا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، چین و آمریکا را تامین می کنند، در بسیاری از شرکت های بین المللی تلفن همراه و اینترنت نفوذ کند. از جمله این شرکت های وابسته می توان به شرکت "برازیل تلکوم"، شرکت "شانگهای تلکوم"، اورانج (فرانس تلکوم سابق)، شرکت ارتباطات مصر، ای تی اند تی، مایکروسافت و اپل اشاره کرد. ورینت و ناروس همچنین سیستم های ارتباطاتی در ایران، ترکیه، سوریه، مناطق تحت حاکمیت تشکیلات خودگردان فلسطین، فلسطین اشغالی، عراق و اردن دارند.
در ماه ژوئیه 2016 سازمان بین المللی حریم خصوصی گزارشی منتشر کرد که در آن اعلام کرده بود برخی شرکت های صهیونیستی فناوری های حفاظتی از طریق تلفن و اینترنت در اختیار پلیس مخفی ازبکستان و قزاقستان و نیز نیروهای امنیتی کلمبیا قرار داده بودند. علاوه بر این، پاناما، مکزیک، ترینیداد و توباگو و اوگاندا؛ همگی از فناوری های شنود تولید شده توسط مجموعه صهیونیستی "ان اس او" استفاده می کنند. در این گزارش همچنین آمده است که این همکاری میان رژیم صهیونیستی و کشورهای استفاده کننده از فناوری های شرکت های صهیونیستی باعث گسترش روابط نظامی و امنیتی و حتی دیپلماتیک میان آنها شده است.
در گزارش دیگر سازمان بین المللی حریم خصوصی در سال 2014 آمده است که شرکت های صهیونیستی به برخی دولت های آسیای میانه برای جاسوسی از شهروندان خود کمک می کنند. در این گزارش آمده است که دو شرکت صهیونیستی "نایس" و ورینت که در زمینه فناوری های اطلاعاتی فعالیت می کنند، دو مرجع اصلی تامین سیستم های فنی مورد نیاز سازمان های امنیتی این کشورها در زمینه جاسوسی از فعالان حقوق بشر، روزنامه نگاران و شهروندان شان هستند. در این گزارش به اسامی کشورهای تاجیکستان، قرقیزستان، ترکمنستان، ازبکستان و قزاقستان اشاره شده است که بر اساس این گزارش، بیش از هر کشور دیگری در جهان شاهد نقض حقوق بشر هستند.
یگان 8200 در سال 2015 شرکت "کسپر اسکای لب" را که پیشرو در زمینه تولید آنتی ویروس ها به شمار می رود، هک کرد. بر اساس گزارش مجله "فارین پالیسی"، یگان مذکور اعلام کرده بود که شرکت کسپر اسکای حیات خلوت سازمان اطلاعات روسیه برای جاسوسی از شرکت های همکاری کننده با این شرکت؛ از جمله بیش از 20 نهاد دولتی در آمریکاست.
علاوه بر این، قاره آفریقا عرصه مناسبی برای استفاده از تجهیزات جاسوسی رژیم صهیونیستی است و روزنامه صهیونیستی هاآرتص اعلام کرده است که شرکت های صهیونیستی؛ از جمله ورینت سیستم های مرتبط با شنود تماس ها و جاسوسی به سوازیلند، آنگولا، موزامبیک، اتیوپی، سودان جنوبی، بوتسوانا، نیجریه و اوگاندا است و آنها از این سیستم ها برای جاسوسی از مخالفان نظام های حاکم بر کشورهایشان استفاده می کنند. به عنوان مثال، در نیجریه، در سال 2012 سیستم های جاسوسی به حاکمان دو ایالت "دلتا" و "بایلسا" در اتحادیه نیجریه فروخته شد که حاکم بایلسا قبل از انتخابات سال 2015 از این سیستم ها برای کنترل رقیب اصلی خود و همسر و دستیاران وی و نیز برای شناسایی محل حضور و بازداشت منتقدان معروف نظام خود استفاده کرد.
در سال 2013 اعلام شد که شرکت صهیونیستی "البیت سیستمز" که یکی از بزرگترین شرکت های بین المللی صهیونیستی در زمینه سیستم های دفاعی و امنیت سایبری است و "یائیر کوهین" رئیس دایره اطلاعات و راهکارهای سایبری آن و یکی از افرادی است که در تاسیس این بخش نقش داشت، قراردادی به ارزش 40 میلیون دلار برای صادرات سیستم های پردازش و جاسوسی و حمایت سایبری به نیجریه امضا کرده است. کوهین نزدیک به 33 سال در یگان 8200 خدمت کرده است و در فاصله سال های 2001 تا 2005 فرمانده این یگان بود. سیستم های فروخته شده توسط این شرکت به نیجریه، در مقر آژانس اطلاعات ملی این کشور در شهر "آبوجا" ـ پایتخت نیجریه ـ نصب شده است و حتی پس از اعتراض جمعیت ملی نیجریه هم تغییری در این وضعیت ایجاد نشد. شرکت البیت که با "اداره گمرک و حمایت از مرزهای" آمریکا هم در زمینه احداث برج های حفاظتی ثابت مجهز به رادارها و دوربین های امنیتی در مسافت 200 مایلی (تقریبا 322 کیلومتری) مرزهای ایالت آریزونا همکاری می کند، اعلام کرده است که آماده استقرار این تجهیزات در ایالت های مرزی دیگر؛ از جمله تگزاس و کالیفورنیا نیز است. شرکت مذکور خاطر نشان کرده است که آماده است در تامین امنیت مرزهای آمریکا با مکزیک از طریق فناوری های امنیتی جایگزین دیوار بتنی مورد اختلاف مشارکت کند.
شرکت البیت همچنین قراردادهایی با کشورهای مختلف مانند فرانسه امضا کرده است و در سال 2011 اعلام کرد که به واسطه شرکت زیرمجموعه خود؛ "الیسرا" قراردادی به ارزش تقریبی 5 میلیون یورو (تقریبا 6 میلیون دلار امضا کرده است که به موجب آن باید تجهیزات مراقبتی در اختیار نهادهای وابسته به وزارت دفاع فرانسه مانند نیروی هوایی، ارتش و نیروی دریایی این کشور قرار دهد. این شرکت در ایتالیا هم قراردادی به ارزش بیش از 15 میلیون دلار برای تامین تجهیزات مورد نیاز نیروی هوایی این کشور امضا کرده است. علاوه بر این، البیت قراردادهای دیگری هم با کشورهای انگلیس، مقدونیه، رومانی، فیلیپین و تعدادی از کشورهای آمریکای شمالی و جنوبی امضا کرده است.
گزارش روزنامه فاینانشل تایمز در تاریخ 14/5/2019 هم به این مساله اشاره کرده بود که دولت مکزیک در سال 2014 تقریبا 32 میلیون دلار برای خرید برنامه جاسوسی ارتقا یافته شرکت "ان اس او" با نام "پیگاسوس 2" هزینه کرده است. دفتر دادستانی کل مکزیک خاطر نشان کرده است که در قالب این قرارداد، شرکت ان اس او موظف به ارائه خدمتی تحت عنوان "پیام پیشرفته مهندسی اجتماعی" شده بود که به موجب آن، باید پیام متنی جذابی را طراحی می کرد که کاربران را به کلیک بر روی آن تشویق می کرد.
در سال 2010 پژوهشکده شرکت "سیمانتیک" که به صورت تخصصی در زمینه امنیت اطلاعات فعالیت می کند، اعلام کرد که ویروس "استاکس نت" را شناسایی کرده است که ضربه های بزرگی به هزاران سیستم رایانه ای در اندونزی، هند، پاکستان و آمریکا و چندین کشور دیگر وارد کرده است. این ویروس همچنین خسارت های قابل توجهی به رآکتورهای هسته ای ایران در نطنز وارد کرده بود. این تاسیسات هسته ای در منطقه ای تقریبا دور از چشم جهانیان و محاصره شده با سلاح های ارتش و سپاه پاسداران ایران احداث شده بود و حمله ویروس استاکس نت به آنها منجر به از کار افتادن نزدیک به 1000 مورد از رآکتورها شد که تعداد آنها 5000 دستگاه برآورد شده است و در زمینه غنی سازی اورانیوم مورد استفاده قرار می گیرند. به گفته یائیر کوهین، این ویروس بسیار پیشرفته نتیجه ماهها پژوهش و بررسی و تولید مشترک سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، آژانس امنیت ملی این کشور، سازمان موساد رژیم صهیونیستی و یگان 8200 بود. این حملات به رآکتورهای نطنز به دستور باراک اوباما رئیس جمهور سابق آمریکا صورت گرفت و هدف از آن تعطیلی برنامه هسته ای ایران و محدود کردن آن تا زمان دستیابی به توافق هسته ای با ایران بود.
جمع بندی:
گسترش فناوری و وسایل ارتباطی جدید یک سلاح دو لبه است. از سویی می توان از آن برای تسهیل تماس میان افراد، کوتاه تر کردن فاصله های میان کشورها و تمدن های مختلف استفاده کرد، از سوی دیگر، ممکن است از آن برای وارد کردن کردن خسارت های سنگین به افراد یا نهادها یا کشورها به منظور تحقق اهداف مشخص استفاده شود و بدین ترتیب، ما در یک فضای مجازی به سر می بریم که اعمال قانون بر آن کار سختی است.
این مطالعه که در آن بخشی از دستاوردهای رژیم صهیونیستی در زمینه توسعه فناوری و استفاده از آن مورد بررسی قرار گرفته است، سعی در تشریح اهداف پشت پرده این تلاش ها مانند تحقق دستاوردهای امنیتی، سیاسی و اقتصادی در عرصه بین المللی از طریق استفاده از این فناوری ها یا فروش آنها به شرکت ها، دولت ها و کشورهای مورد نظر دارد؛ همان طوری که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی در جریان کنفرانس "سایبرتک" در تاریخ 29/1/2019 اعلام کرد. این فناوری ها به طرف صهیونیستی اجازه می دهد که به راحتی به اطلاعات مورد نظر درباره ملت ها دست یابد یا مستقیما از شرکت های تجاری مانند گوگل، یاهو، فیسبوک و مایکروسافت و غیره بخواهد که این اطلاعات را در اختیار آن قرار دهند. در صورتی هم که این شرکت ها از ارائه اطلاعات مورد نیاز رژیم صهیونیستی خودداری کنند، مراجع صهیونیستی امکانات و راهکارهای مورد نیاز برای دستیابی به بسیاری از این اطلاعات را دارند. همین مساله باعث طرح این سوال می شود که آیا جمع آوری پرونده های فردی جامع درباره کاربران به هنگام بارگیری دانلود یک برنامه کاربردی (اپلیکیشن) یا جستجوی آنها درباره اطلاعات ویژه در موتور جستجوگری مانند گوگل، با اهداف صرفا تجاری و خدمت رسانی به کاربران صورت می گیرد یا ممکن است برخی طرف ها به شیوه های مختلف از آنها برای اهداف جاسوسی هم استفاده کنند؟
آنچه درباره یگان 8200 ذکر شد و اطلاعاتی که در شبکه اینترنت و کتاب ها و مطالعات و پژوهش های منتشر شده درباره آن منتشر شده است، قطره ای از دریاست. این یگان از زمان تاسیس خود همواره به صورت بسیار محرمانه فعالیت کرده است و عناصر این یگان هم در زمان خدمت نظامی شان در آن و حتی پس از پایان خدمت شان به این اصل پایبند مانده اند. گسترش دامنه فعالیت یگان 8200 و نفوذ آن در سراسر جهان از طریق دنیای فناوری های پیشرفته به این معنا نیست که این یگان تنها یگان فناوری صهیونیستی است که ارتش صهیونیستی به راه انداخته است، بلکه یگان های ناشناخته متعددی هم وجود دارند که شاید به همان اندازه یگان 8200 قدرت، دامنه فعالیت و حجم تاثیرگذاری داشته باشند.
شاید این پژوهش دوباره زمینه تحقیق و پژوهش درباره دیگر یگان های سری رژیم صهیونیستی و اهداف مورد نظرشان را فراهم کند. از جمله این یگان ها می توان به "یگان 9900" اشاره کرد که چشم فضایی این رژیم به شمار می رود؛ چرا که از ماهواره ها برای جمع آوری اطلاعات استفاده می کند و وابسته به دایره اطلاعات نظامی "امان" است. حال سوالی که مطرح می شود این است که ماهیت واقعی این یگان چیست؟ و تا کجا نفوذ کرده است؟
اعتلای امت عربی و اسلامی باید از تلاش در زمینه توسعه توانمندی های فردی و فنی قشر جوان، فراهم کردن فضای مناسب برای فعالیت آنها و نگاه از بالا با "چشم عقاب" به هنگام توصیف مشکلات و بررسی و ارائه راهکارها آغاز شود. شاید راهکارهای زیر بتواند زیربنای این پروژه بلندمدت را فراهم کند و ما بتوانیم به سطح آنها برسیم یا از آنها پیشی بگیریم و با آنها به شیوه های خودشان مبارزه کنیم؛ نه اینکه تنها شیوه های مبارزاتی خودمان را توسعه دهیم.
راهکارها:
متعلقات
آخر الأخبار