به نظر می رسد که روند امتیازدهی به دشمن صهیونیستی و چشم پوشی از حقوق اساسی ملت فلسطین که شامل حق بازگشت آوارگان، قدس و تشکیل کشور مستقل فلسطینی در اراضی اشغالی 67 است، به اوج خود رسیده است و تشکیلات خودگردان نیز طرح تبادل اراضی با رژیم صهیونیستی که باعث می شود تا کشور فلسطینی صرفا به یک سری مناطق مجزا و بی ارتباط از هم تبدیل شود، را پذیرفته است. از جمله تازه ترین امتیازدهی ها می توان از موافقت ضمنی تشکیلات خودگردان با شرط اولمرت برای آغاز مذاکرات مبنی بر اعتراف به یهودی بودن “اسرائیل” یاد کرد.
اگر یک مذاکره کننده فلسطینی مخالفت خود را با شرط اولمرت جهت آغاز گفتگو اعلام می کند، دیگر چه معنایی می توان برای موافقت وی جهت شرکت در کنفرانس پاییز که قرار است که در پایان نوامبر جاری برگزار شود، قائل شد ؛ به ویژه اگر بپذیریم که کنفرانس پاییز نتیجه عملی زد و بندهای تاکتیکی آمریکا و رژیم صهیونیستی است، یعنی همان چیزی که مشابه را امروز در شمال عراق (ماجرای درگیری کردها و ترکیه) و پاکستان شاهد هستیم. ضمنا دخالت آمریکا و دیگر کشورها در مسئله لبنان که با هدف بحرانی ساختن اوضاع در این کشور صورت می گیرد را نیز می توان یکی دیگر از طرح های تاکتیکی کاخ سفید دانست که هدف از همه این طرح ها بسترسازی جهت اجرای پروژه های آمریکایی و صهیونیستی است که واشنگتن و تل آویو در صدد اجرای آنها در منطقه هستند.
شاید بتوان گفت که آمریکا و رژیم اشغالگر قدس برای اجرای طرح شان در منطقه، کار را از غزه آغاز خواهند نمود و طی آن اشغالگران قدس، غزه را تهدید به حمله خواهند کرد یا اینکه جنگ گسترده ای را علیه آن به راه خواهند انداخت و این امکان نیز وجود دارد که دایره حمله و تهدید حزب الله، سوریه و در نهایت ایران را نیز در برگیرد.
طرف مذاکره کننده تشکیلات خودگردان دیگر تمامی امتیازاتی را که آمریکا و رژیم اشغالگر قدس خواسته، تقدیم نموده است. امتیازهای اعطا شده از سوی نمایندگان تشکیلات خودگردان در عرصه گفتگو با اشغالگران شامل مسائل محوری و حقوق ملی می شود و دیگر چیزی نمانده است که برای تقدیم امتیازات جدید از آن چشم پوشی کنند ؛ مگر اینکه به سراغ مسئله اسرا بروند، اسرائی که خود را برای دفاع از حقوق و آرمان های ملی کشورشان فدا کرده اند.
استقبال و همچنین موافقت های مکرر تشکیلات خودگردان با اقدام اشغالگران قدس در آزادی مشروط ده ها یا صدها اسیر فلسطینی به معنای تن دادن به معیارهای دولت عبری ـ و نه معیارهای بین المللی و نه منشور حقوق بشر ـ برای آزادی اسرا است.
از سوی دیگر، طرح صهیونیست ها برای حذف نام اسیر از مبارزان بازداشت شده فلسطینی و آزادی اسرای وابسته به یک طیف سیاسی خاص (فتح) نشانگر تلاشی است که این رژیم برای تثبیت شکاف موجود میان گروه های فلسطینی و از بین بردن وحدت و همبستگی ملی فلسطینیان صرف می کند.
باید توجه داشت نیمی از کسانی که قرار به آزادی آنان است، از جمله آنهایی هستند که در سال 2008 مدت محکومیت شان پایان می یابد. از همه مهم تر اینکه در حال حاضر آمریکا از مسئله اسرا به عنوان ابزاری جهت تحقق خواسته های خود و تل آویو استفاده می کند ؛ یعنی اینکه تل آویو در جریان کنفرانس پاییز که جهت فریب تشکیلات خودگردان برگزار می شود با آزاد کردن صدها اسیر فلسطینی، برچیدن برخی ایست های بازرسی و اعطای بعضی تسهیلات به افراد می خواهد این تفکر را وارد اذهان مردم کند که صلحی در کار است ؛ ولی با ملاحظه آنچه در پشت پرده می گذرد، می بینید که تلاش های گسترده ای برای حذف مسئله فلسطین صورت می گیرد و رژیم اشغالگر برای تحقق اهداف خود از حالت ضعف و شکاف موجود در فلسطین استفاده می کند، البته در این میان تشکیلات خودگردان نیز بر پر نشدن این شکاف تاکید دارد و می گوید که باید وضعیت غزه به پیش از ژوئن بازگردد و همچون گذشته روابطی صمیمی میان نیروهای امنیتی تشکیلات و نظامیان رژیم اشغالگر قدس وجود داشته باشد.
رژیم صهیونیستی با استفاده ابزاری از مسئله اسرا در اندیشه آن است تا طرح های حذف آرمان فلسطین و در راس آنها کنفرانس آناپلیس که در برنامه های خود حداقل های حقوق ملی فلسطینیان را جای نداده است، به سر منزل اجرا بکشاند و بهترین گواهی که برای این واقعیت وجود دارد، اظهارات مقامات سیاسی و امنیتی رژیم عبری در مورد آناپولیس و موافقت دولت آمریکا با عدم بازگشت اشغالگران به آن سوی مرزهای 67، عدم هر گونه مذاکره در مورد قدس و عدم هر گونه گفتگو در خصوص مسئله بازگشت پناهندگان است ؛ البته این نکته را نیز باید برد که فرزندان صهیون یک شرط دیگر نیز به شروط فوق اضافه کردند که همان اعتراف به یهودی بودن “اسرائیل” است.
مخالفت رژیم اشغالگر قدس با هر گونه مذاکره در مورد قدس، بازگشت پناهندگان و عقب نشینی به مرزهای 67 حکایت از ضعفی دارد که گروه مذاکره کننده تشکیلات خودگردان گرفتار آن است، گروهی که از همه حقوق محوری فلسطینیان چشم پوشی کرده و تنها چیزی که برایش باقی مانده، همان چشم پوشی از حق آزادی مبارزان فلسطینی دربند است.
گروه مذاکره کننده تشکیلات خودگردان در حالی قصد چشم پوشی از حق آزادی اسرا را دارد که خود در مناسبت های مختلف هر اقدام مبارزاتی را محکوم می کردند. به هر رو، تنها تفسیری که می توان از اقدام گروه مذکور داشت، آن است که این افراد تنها چیزی که برای شان مهم می باشد، صرفا منافع شخصی، مالی و تجاری شان است که در ارتباط مستقیم با تسهیلات اعطا شده از سوی اشغالگران و حمایت مالی آمریکا و اروپا از آنها می باشد.
هر کس که امروز به تعداد اندک اسرای آزادشده و مدت باقی مانده از محکومیت شان نگاهی بیاندازد و توجهی عمیق به تصمیم دولت صهیونیستی برای آزادی 431 اسیر دیگر در ماه ژانویه آتی داشته باشد، به این نتیجه می رسد که هدف از آزادی این تعداد اندک از اسرا که مدت محکومیت شان نیز در شرف اتمام است، تنها تلاشی برای انحراف افکار عمومی از امتیازات جدیدی است که گروه مذاکره کننده تشکیلات خودگردان در جریان کنفرانس پاییز تقدیم اشغالگران خواهد کرد.
صهیونیست ها با آزاد کردن تعداد اندکی از اسرا می خواهد ملت فلسطین را آرام کند و این تفکر را در ذهن آنان جای دهد که برخی حقوقش از طریق مذاکرات در حال بازپسگیری است و اگر حمله ای به غزه، حزب الله، سوریه و ایران صورت گرفت، باید سکوت اختیار نماید و از هر گونه قیام بپرهیزد ؛ البته اگر چنین طرحی شکلی عملی به خود بگیرد، یک پوئن مثبت برای تل آویو و واشنگتن جهت اجرای پروژه های شان در منطقه است، پروژه هایی که باعث تبدیل منطقه به یک موزاییک قومی و دینی می شود که اسرائیل در این منطقه جدید تنها قدرت محسوب می شود و آمریکا نیز از طریق آن می تواند خواسته های خود در به غارت بردن ثروات منطقه را محقق سازد.
