خبرگزاری ها به نقل از رییس هیئت مذاکره کننده فلسطینی و نخست وزیر اسبق، احمد قریع گزارش دادند که طرف فلسطینی در مورد احتمال توقف و بن بست مذاکرات با اشغالگران به سبب بازجویی از نخست وزیر اسراییل به دلیل فساد و دریافت رشوه نگران هستند.
مذاکره کننده فلسطینی از خشم و غضب مردم از سیر و روند مذاکرات کمترین نگرانی را به خود راه نمی دهد و تنها از عدم تحقق وعده های موهوم آمریکا و کاخ سفید نگران است وعده هایی که بارها داده شده ولی هیچ گاه عملی نشده است . اکنون طرف فلسطینی به پایان دوران ریاست جمهوری بوش چشم دوخته است که به سرعت به آن نزدیک می شویم . بوش بارها وعده داده است که تا پایان این دوره قضیه فلسطین به دو طور کامل حل کند و دولت فلسطین تشکیل گردد . گروه فلسطینی مذاکره کننده نیز این سخنان بی پایه و اساس و بدون ضمانت اجرایی را باور کرده اند در حالی همین وعده قبلا در سال 2005 به ملت فلسطین داده شده بود و قرار بود تا پایان همان سال تحقق یابد.
بوش بسیار تلاش می کند که از حوادث ژوئن غزه در سال 2007 به نفع خود بهره برداری و این گونه وانمود کند که فرصت مناسبی پیش آمده تا با کمک گروه میانه رو در رام الله وعده هایش را عملی سازد. طولی نکشید که طبل ها به صدا درآمدند و کنفرانس پر سروصدای آناپولیس برگزار شد و رایس پیاپی به منطقه آمد و بعد از بی وفایی با رییس اسبق فلسطینیان از رییس جدید ما در کاخ سفید استقبال شد تا موقتا آتشی را که خود شعله ور ساخته اند خاموش شود و فرصت برای شعله ور شدن آتش در سایر نقاط جهان پیش آید و از انجام ماموریت خود در راستای جنگ افروزی و فتنه انگیزی کوتاهی نکرده باشند.
بعد از گذشت تقریبا یک سال، حکومت بوش نتوانست کاری از پیش ببرد . مواجه شدن با حقایق اجتناب ناپذیر بود و توانایی وی برای خیالبافان و ذهن توهم ساز آنان بیشتر روشن شد و صدق نیات و اهداف و جدیت وی در عملی ساختن وعده هایش برای همگان آشکار گردید . مهمترین آثار و نتایج وعده های توخالی وی این بود که مردم را بیشتر از رهبران برنجاند و میان آن ها تعارض و درگیری هایی را ایجاد کند و سوالات بی پاسخی را در اذهان به جای گذارد . بوش تلاش فراوان کرد که این گونه وانمود کند که تحقق رویاها و آمال و آرزوهای فلسطینیان و طرح های ملی آنان به طور کامل به تلاش و تحرکات دولت آمریکا وابسته است و هیچ توفیقی بدون خواست و دخالت این دولت حاصل نمی شود.
اما تجربه سال ها برخورد و تعامل با صهیونیست ها به ما آموخته است که آنان در مقابل مصالح و منافع برتر برای پروژه صهیونیسم هیچ ارزشی برای فرد قایل نیستند حتی این فرد رییس جمهور آمریکا و یا نخست وزیر اسراییل باشد. بوش به عامل دلخوشی برای تشکیلات خود گردان تبدیل شده است و توانسته گروه رام الله را به خود مشغول کند . وی و دارودسته اش هیچگاه صراحتا اعلام نمی کنند که این طرح صلح به شکست کشانیده شده است بلکه به دنبال دستاویز و توجیهاتی هستند تا بهانه جویی کنند و مسئولیت شکست طرح صلح را به گردن دیگران بیندازند و گاهی نیز با اقدامات خود موجب تخلیه روانی خشم و غضب مردم عرب و فلسطین می شوند و از حجم فشارهای روانی می کاهند و هرگاه خشم و انزجار ملت و طوفان نفرت فلسطینیان از سد مخالفت و ظلم وستم و دیکتاتوری صهیونیست ها به اوج برسد با وعده های خود آنان را سرگرم می کنند و از شدت و حدت آن می کاهند تا تمامی تلاش ها و فداکاری ها و جانفشانی های فلسطینیان بر باد برود و در مسیر بی سرانجام مذاکرات سرگردان شوند و هر روز شرایط تازه ای برای تحقق صلح مطرح شود.
