از امام احمد یاسین تا هفدهمین نشست سران عرب در الجزایر

شاید به احتمال زیاد انعقاد هفدهمین نشست سران عرب همزمان با اولین سالگرد شهادت شیخ احمد یاسین و شماری از همقطارانش در هنگام خروج از مسجد پس از ادای نماز صبح در کنار درب مسجد کوچک محله الصبره غزه و در بیست و دوم مارس 2004 میلادی اتفاقی محض و تصادفی باشد. اگر تصادفی نباشد، وزرای خارجه کشورهای عرب پیشنهاد می کردند که این نشست را به نام این شهید بزرگوار بنامند و دیگر خود را به طرح های پادشاه اردن که با خود از آمریکا آورده بود، مشغول نمی کردند.

اگر چنین نیتی داشتند و یک زره غیرت و شجاعت داشتند، شانزدهمین نشست سران عرب را که بلافاصله پس از شهادت امام احمد یاسین و همرزمشان شهید دکتر رنتیسی برگزار شد و هنوز هم خون این عزیزان بر روی زمین غزه خشک نشده بود، به نام این بزرگواران می نامیدند.

هدف از گفتن مطالب بالا این است که بگویم شهادت شیخ احمد یاسین در یک سال قبل اقدامی تصادفی و اتفاقی نبوده است.

درست است که رهبران صهیونیسم خود را برای ترور این شهید بزرگوار آماده می کردند و همه وسایل و ادوات ترور را مهیا کرده بودند تا این شیخ عزیز این بار نجات نیابد و ترور شود. (گفتنی است که شیخ یاسین در سپتامبر 2003 نیز هدف قرار گرفت اما به طرز معجزه آسایی نجات یافتند) این چنین در صبحی خونین برای تحقق اهداف زیادی از جمله ملغی کردن و یا به تعویق انداختن شانزدهمین نشست سران عرب که قرار بود، در آخرین هفته ماه مارس برگزار شود، دست به این جنایت فجیع زدند.

سؤالی که در این جا به ذهن خطور می کند این که چرا رهبران صهیونیست درصدد الغا و یا به تعویق انداختن این نشست بودند؟ آیا از این بیم داشت که این کنفرانس علیه آن ها اقدامی کند؟!!

بعدها روشن شد که به تعویق افتادن این نشست صرفا خواست صهیونیست ها و آمریکایی ها بوده است ؛ چرا که دیکته ها و طرح های سیاسی برای مشخص شدن کسانی که آمریکا از آنها راضی است و کسانی که از آن ها خشمگین است، و دستور العمل هایی از واشنگتن و تل آویو تهیه شده بود که می بایست شمار زیادی از رهبران عرب از آن اعلام حمایت می کردند و این امر هم نیاز به وقت داشت. بنابراین رهبران صهیونیست مأمور فراهم کردن وقت لازم برای این امر شدند و اقدام به ترور شیخ احمد یاسین نمودند تا این که بالاخره به این دلیل و به دلایل دیگری برگزاری این نشست تا اطلاع ثانویه به تعویق افتاد.

امام احمد یاسین می دانست که به زودی به شهادت می رسد و همین مطلب را هم به نزدیکان خود فرموده بودند و 24 ساعت قبل از شهادتشان به علت این که خودشان به خاطر فلجی قادر به دست گرفتن قلم نبودند، به برادرانشان فرمودند که درصدد ارسال پیامی به رهبران و سران عرب است و آنچه را بر زبان جاری می سازد، بنویسند. هنوز هم فحوا و محتوای این نامه کارگشاست و می توان از آن بهره هایی زیادی برد.

اگر وزرای خارجه کشورهای عرب نشست بیهوده اخیر خود را به بازنگری در طرح صلح ولی عهد عربستان سعودی که در نشست سال 2002 سران عرب در بیروت به تصویب رسید، اختصاص دادند تا جهان بداند که عرب ها ـ بر اساس پیشنهاد اردن ـ چه مطالباتی دارند، اما پیام امام احمد یاسین به صورت خلاصه وار خواسته های فلسطینیان از عرب ها و خواسته های عرب ها و فلسطینیان از مسلمانان و مطالبات فلسطینیان و عرب ها و مسلمانان از جهان را بیان کرد.

این نامه با خون دل نوشته شده است و باید هر بار آن را قرائت کرد تا شاید و شاید …

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد لله رب العالمین و الصلاة و السلام علی سید الاولین و الآخرین

عالیجنابان و رؤسای محترم

سلام علیکم و رحمة الله و برکاته

بی تردید اگر عرب عزت یابد، اسلام عزت می یابد. این کلام اگر صحیح باشد یک معنا دارد و آن هم این است که امانتی که بر گردن شماست بسیار عظیم است. به خواست خداوند متعال، سرنوشت حال و آینده امت اسلامی به دست شما سپرده شده است. حضرت محمد (ص) می فرماید:”خداوند از همه کسانی که مسئولیتی به آنان سپرده است، سؤال خواهد کرد چه آن مسئولیت انجام شده یا به آن بی توجهی شده باشد”. پس شما را به خدا متوجه مسئولیت خود در قبال امت اسلامی باشید که اکنون دشمنان خدا و امت اسلامی همه بر نابودی این امت متفق شده اند.

شما امروز با چالشهای بزرگی مواجه هستید. ملتهای شما از شما انتظار دارند که در کنفرانسها و جلسات خود تصمیمات مناسبی بگیرید. همه امیدها به این است که تصمیمات این کنفرانس در سطحی باشد که بتواند از عهده مقابله با چالشها بر آید. بر کسی پوشیده نیست که مسأله فلسطین در رأس چالشهای فرا روی امت عرب و مسلمان قرار دارد. من هم امیدوارم که این کنفرانس بتواند موجب تقویت بنیه ملت فلسطین شود. ملتی که تصمیم گرفته است به جهاد و مقاومت خود ادامه دهد تا آنکه خداوند پیروزی را که ما در آرزوی تحقق آن هستیم، عنایت فرماید و به وسیله آن منزلت و جایگاه امت ما را رفعت بخشد.

من از شما تقاضا می کنم که کنفرانس به مسائلی که اکنون به آن اشاره می کنم و می تواند در خدمت به ملت و آرمان فلسطین بسیار مؤثر باشد، توجه ویژه عنایت کند:

اول: سرزمین فلسطین، سرزمینی عربی و اسلامی است که یهودیان صهیونیست به زور اسلحه آن را تصاحب کرده اند و فقط با زور سلاح می توان این سرزمین را از دست آنان باز ستاند. فلسطین موقوفه اسلامی است و هر چند که ما اکنون قدرت لازم را برای آزادسازی آن نداریم اما هیچ کس حق ندارد از یک وجب از این سرزمین چشم بپوشد.

دوم: جهاد در فلسطین حق مشروع ملت فلسطین و بر هر مسلمان مرد و زنی واجب است. توصیف این مقاومت به تروریسم از سوی دشمنان خداوند ستم بزرگی است که ملت مقاوم و مجاهد ما با آن به شدت مخالف است و ملتهای عرب و امت اسلامی ما نیز به هیچ وجه آن را نمی پذیرند. ما از حاضران در کنفرانس سران عرب تقاضا می کنیم که موضع خود را در حمایت از جهاد ملت مجاهد فلسطین واضح و روشن بیان کنند.

سوم: لازم است ملت ما که اکنون شجاعانه در جنگی که از جانب دشمنان بر آن تحمیل شده، مقاومت می کند، مورد حمایت همه رهبران امت اسلامی قرار گیرد. این ملت اکنون به کمکهای اقتصادی، جهت تقویت پایداری اش، به شدت نیازمند است. صهیونیستهای شرور همه زمینه های زندگی و معیشتی این ملت مقاوم را نابود کرده و منابع این ملت را چپاول کرده اند. ملت فلسطین اکنون به کمک نظامی، امنیتی، تبلیغاتی، معنوی، دیپلماتیک و غیره نیاز مبرم دارد تا بتواند به جهاد و مقاومت خود ادامه دهد به همین سبب همه فلسطینیان منتظرند که کنفرانس سران عرب همه این خواسته ها را به خواست خداوند برآورده کنند.

چهارم: ما از شما می خواهیم که تمام اقدامات مربوط به عادی سازی روابط با دشمن صهیونیستی را متوقف کنید، سفارتخانه ها و کنسولگریها و دفاتر بازرگانی این دشمن را ببندید، گروههای تحریم عربی را فعال کنید و کلیه تماسها و همکاریها با این دشمن را متوقف سازید.

پنجم: امت ما امکانات، تواناییها و منابعی دارد که می تواند زمینه حمایت از خواسته های آن را فراهم سازد و دخالت دشمنان در امور این امت را متوقف کند. به نظر اینجانب اکنون زمان آن فرا رسیده است که امت ما به این فرموده خداوند متعال عمل کند که” و اعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرقوا” تا آنکه در زمان تفرقه و حزب و فرقه گراییها قدرتمند شوید. همچنین به یاد داشته باشید که “و الذین کفروا بعضهم اولیاء بعض إلا تفعلوه تکن فتنة فی الأرض و فساد کبیر”

ششم: مسجد مبارک الاقصی شما را فرا می خواند. صهیونیستها خود را آماده کرده اند که آن را تخریب کرده و آن را از بین ببرند و اگر بعد از خداوند شما به حمایت از آن برنخیزید، چه کسی باید چنین مسئولیتی را انجام دهد.

هفتم: ما از شما تقاضا می کنیم که از هیچ کمکی به ملت برادر عراق دریغ نورزید تا آنکه این ملت بتواند از دست اشغالگران آمریکایی رهایی یابد، زیرا یاری عراق و ملت این کشور، یاری آرمان و ملت فلسطین است.

عالیجنابان، رؤسای محترم

این نصیحت من بود، زیرا رسول خدا (ص) به ما آموخته است که “الدین النصیحة” (دین نصیحت است). از خداوند متعال مسئلت دارم که شما را برای حمایت از دین خود متحد و صفوف شما را در راه خدمت به امت اسلامی و عزت آن یکپارچه سازد.

برادر شما احمد یاسین

بنیانگذار جنبش مقاومت اسلامی حماس

غزه ـ فلسطین