علی رغم تلاش های فرماندهان ارتش صهیونیستی برای کم اهمیت جلوه دادن و رفتار فردی خواندن اقدام یک نظامی صهیونیستی در شلیک مستقیم و از فاصله یک و نیم متری به سوی یک جوان دست بسته فلسطینی که در جریان تظاهرات اهالی روستای نعلین واقع در غرب رام الله بازداشت شده بود، بسیاری از اندیشمندان و نویسندگان صهیونیستی بر این مساله تاکید دارند که مشکل اصلی در زمینه این اقدام غیر انسانی و غیر اخلاقی نظامی صهیونیستی، به ماهیت غیر اخلاقی ارتش و جامعه صهیونیستی مربوط می شود. “مایکل مانکین” یکی از اندیشمندان صهیونیستی در مقاله ای که در روزنامه عبری زبان “یدیعوت آحارونوت” به چاپ رسید، اشغالگری رژیم صهیونیستی را عامل تمامی اقدامات غیر اخلاقی علیه فلسطینیان عنوان کرده است. در زیر ترجمه این مقاله را با هم می خوانیم:
پس از نمایش فیلم مربوط به صحنه تیراندازی نظامی صهیونیستی به سوی یک جوان دست و پا بسته فلسطینی که در جریان تظاهرات اعتراض آمیز اهالی روستای “نعلین” واقع در غرب رام الله به تداوم احداث دیوار حایل در زمین های این روستا بازداشت شده بود، مشخص شد که این نظامی صهیونیستی به دستور فرمانده گردان محل خدمت خود اقدام به شلیک مستقیم به سوی جوان فلسطینی کرده است. پس از انتشار فیلم مربوط به این حادثه به نظر می رسید که فرمانده مذکور که دستور شلیک را به نظامی تحت امر خود صادر کرده است، فردی فاسد در داخل مجموعه ای سالم بوده و با تخطی از قوانین ارتش، چنین اشتباه فردی را مرتکب شده است، اما بلافاصله مشخص شد که فرمانده لشکری که گردان صهیونیستی مذکور زیر مجموعه آن محسوب می شود، نیز پس از اطلاع از این دستور فرمانده تحت امر خود هیچ اقدامی انجام نداده است. حال این سوال مطرح می شود که آیا می توان فرمانده این لشکر ارتش صهیونیستی را که از افسران عالی رتبه و ژنرال ارتش است، فردی فاسد در داخل مجموعه سالم دانست که اشتباهی فردی را مرتکب شده است؟ یا اینکه باید گفت که قوانین ارتش صهیونیستی اجازه ارتکاب این اقدام غیر اخلاقی را به نظامیان و فرماندهان صهیونیستی می دهد؟ چند مورد از این اقدامات اشتباه باید صورت گیرد و فساد چند نفر از مقامات ارتش باید ثابت شود تا ما به فساد مجموعه ارتش پی ببریم؟ برخی مقامات بلند پایه ارتش صهیونیستی ضمن رسوایی خواندن حادثه اخیر گفته اند که این حادثه تنها نشانگر فساد افراد ذیربط با این حادثه و عاملان آن نیست، بلکه کذب و دروغ بودن ادعاهای ارتش صهیونیستی مبنی بر توصیف ارتش این رژیم به “بزرگترین ارتش اخلاق مدار در جهان” را نشان می دهد. دفتر سخنگوی ارتش صهیونیستی نیز درباره حادثه شلیک مستقیم نظامی صهیونیستی به سوی “اشرف ابو رحمه” جوان بازداشت شده فلسطینی گفته است که «این اقدام وی با سیستم مبتنی بر ارزش های اخلاقی ارتش صهیونیستی مغایرت دارد.» اما این مقامات باید به این مساله نیز توجه داشته باشند که میزان توجه هر جامعه ای به ارزش های اخلاقی به تاکید نظری بر این ارزش ها در قوانین و منشورهای آن جامعه بستگی ندارد، بلکه این مساله باید در اقدامات عملی و رفتارهای افراد این جامعه نمود داشته باشد. علاوه بر این، با مشخص شدن این مساله که دستورات مغایر حقوق بشر علیه فلسطینیان از سوی مقامات بلند پایه صادر شده و به منزله یک سیاست کلی مجموعه ارتش به شمار می رود، می توان گفت که ادعاهای مقامات صهیونیستی درباره اخلاق مدار بودن ارتش این رژیم واقعیت ندارد و از همین رو باید این سوال را مطرح کرد که سخنگوی ارتش صهیونیستی با ادعای مغایرت اقدام نظامی صهیونیستی با قوانین و اصول خودش را مسخره کرده است یا دیگران را؟ اما سوال مهمتر در این زمینه این است که ما صهیونیست ها کی علیه این اقدامات و رفتار نظامیان صهیونیستی قیام خواهیم کرد؟ و به فکر درمان این مشکل اخلاقی در ارتش خواهیم افتاد؟ من نمی دانم که صهیونیست ها چه پاسخی به این درخواست من خواهند داد؟ اما این مساله را می دانم که بحث درباره مسائل اخلاقی جامعه صهیونیستی نیازمند فراهم شدن برخی شروط است که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
نخست: ما نباید تنها به اظهارات سخنگوی ارتش صهیونیستی درباره حوادث جاری در سرزمین های اشغالی بسنده کنیم، بلکه باید به دنبال منابع اطلاعاتی دیگری نیز در این زمینه باشیم؛ چرا که سخنگوی ارتش، صرفا نهادی است که هدف از تشکیل آن مدیریت روابط عمومی دولت است و این در حالی است که وی ادعا می کند که به شکایت های ارائه شده درباره رفتار جنایتکارانه ارتش رسیدگی می کند، اما در عین حال، از اعتراف به واقعیت های موجود در این زمینه خودداری می کند.
دوم: تا زمانی که مقامات بلند پایه ارتش صهیونیستی از اظهار نظر صریح خودداری کرده و به اظهارات کنایی بسنده می کنند، ما نباید به اظهارات آنها توجه کنیم.
سوم: فرماندهان ارتش صهیونیستی، سعی می کنند که اقدامات جنایتکارانه افسران و نظامیان صهیونیستی علیه فلسطینیان را نادیده بگیرند و در همین راستا، هیچ اقدامی در زمینه مقابله با چنین اقداماتی انجام نمی دهند و تنها منابعی که این مساله را مورد توجه قرار داده و آنرا مورد بحث قرار می دهند، رسانه ها هستند. از همین رو، جامعه صهیونیستی باید با تشکیل موسسه دینی، جنایت های نظامیان ما در اراضی فلسطینی را شناسایی و اعلام کند.
چهارم: افسران ارتش صهیونیستی همواره از پذیرش مسئولیت جنایت های نظامیان تحت امر آنها علیه فلسطینیان طفره می روند و برداشت نادرست نظامیان از دستورات خود را دلیل جنایت های آنها عنوان می کنند. بنابراین ما در چنین مواردی باید، مسئولیت این اقدامات را متوجه افسران و همان مقامات بلند پایه ارتش بدانیم.
و در نهایت ما باید این مساله را بپذیریم که همیشه در جامعه صهیونیستی و به ویژه در داخل ارتش، نظامیانی خواهند بود که راه نظامی صهیونیستی عامل تیراندازی به سوی جوان بازداشت شده فلسطینی را ادامه خواهند داد و به نظر من این مشکل ناشی از رفتار اشغالگرانه حاکم بر ارتش رژیم صهیونیستی است. هر طرفی که سعی در استعمار و اشغال سرزمین ملت دیگری داشته باشد، باید به عواقب و پیامدهای این مساله نیز توجه کند و در همین راستا باید گفت که رفتار اخیر نظامی صهیونیستی ناشی در واقع وجهه واقعی ارتش صهیونیستی را به تصویر می کشد و نمی توان آنرا یک اقدام اشتباه فردی دانست.
