مرکز اطلاع رسانی فلسطین:
علی رغم شهره بودن رژیم صهیونیستی در جهان به خلط سیاست داخلی با مسائل سیاست خارجی آن، این امر در دوره نخست وزیری “ایهود اولمرت” آمار بی سابقه ای از خود به جای گذاشته است. اولمرت اولین نخست وزیر صهیونیستی است که اعلام کرد به دلیل مخالفت آمریکا با مذاکرات این رژیم با سوریه، از گفتگو با آن خودداری می کند و از سوی دیگر، وی اولین نخست وزیر صهیونیستی است که ادعای ایجاد شکاف در مواضع کشورهای عربی کرده است.
واقعیت این است که هدف اولمرت از آغاز جنگ اخیر لبنان، این بود که ریاست خود را بر حزبش تحکیم بخشیده و در عرصه سیاسی نیز وضعیت ناگوار ناشی از اقدامات “آریل شارون” را جبران کند. شاید هدف وی از تلاش برای انجام اقدام خارق العاده در روابط میان رژیم صهیونیستی و فلسطین چه از طریق سازش یا جنگ، برای تاکید بر این مساله بوده است که دستگاه سیاسی این رژیم با تاخیر در به قدرت رسیدن وی، به او ظلم کرده است.
با این شرایط، اولمرت خود را نه تنها در تقابل با دستگاه سیاسی یا مردم می بیند، بلکه تقابلی نیز میان خود و دستگاه قضایی می بیند و در راستای تلاش برای تحکیم موقعیت سیاسی خود، سعی دارد دیوان عالی و دستگاه قضایی را تضعیف کند. وی تحت تاثیر بحث پیرامون “فروپاشی سیستم ها”، هفته گذشته در آغاز نشست کابینه تاکید کرد که « دیوان عالی مرجعی محترم می باشد و من قصد ندارم که به آن بی احترامی کنم.»
اولمرت که فعالیت سیاسی خود را از حزب “حیروت” آغاز کرده و سپس به یکی از رهبران حزب لیکود تبدیل شد، برای ایجاد تحول در اوضاع داخلی “اسرائیل” از طریق قاطعیت در سیاست خارجی این رژیم لحظه شماری می کرد و در زمان تصدی سمت شهرداری قدس بیشتر از دیگر سیاست مداران صهیونیستی در تضعیف اسلو و نتایج آن بر شهر قدس از طریق تعقیب نهادهای سازمان آزادی بخش نقش داشت. وی در این دوره اعلام کرد که مقابله با تاثیرات و پیامدهای توافقنامه اسلو بر شهر قدس اشغالی، مساله مهمی است.
اکنون که در سایه نخست وزیری اولمرت بر رژیم صهیونیستی، این رژیم شکست تلخی را در لبنان و نوار غزه و نیز در داخل متحمل شده است، اولمرت تلاش دارد تا با استفاده از راه های میانبر این مساله را به فراموشی بسپارد. وی می تواند با اعلام تمایل به اجرای خواسته های کمیته وینوگراد و وعده دادن درباره تلاش برای سازش با کشورهای عربی، خود را از زیر فشار سنگین ناشی از شکست این رژیم در جنگ اخیر لبنان، که بر اساس گزارش کمیته وینوگراد، ناشی از ضعف حمایت جبهه داخلی از ارتش در زمان جنگ اعلام شده است، نجات دهد و این کمیته را دور بزند.
وی همچنین می تواند با ایجاد تحول در روابط سیاسی این رژیم با فلسطین و سوریه، از خطر گزارش نهایی کمیته وینوگراد نیز که انتشار آن تا اوایل سال آینده به تعویق انداخته شده است، نجات پیدا کند. در این راه تنها لازم است که وی اعلام کند که طرحی مانند طرح جداسازی توافقی یا برگزاری یک کنفرانس یا نشست بین المللی که بوش از آن سخن گفته است، برای ایجاد تحول در مسائل این رژیم با کشورهای عربی آماده کرده است.
چنین وعده هایی می تواند موجبات بقای حزب کار در ترکیب دولت را فراهم آورد. علاوه بر این، بر اساس برخی گزارش ها، گروه فشاری در داخل این رژیم تشکیل شده است تا به منظور توقف اتهامات کمیته وینوگراد به اولمرت، این کمیته را زیر فشار قرار دهد. در حال حاضر اوضاع داخلی رژیم صهیونیستی و نیز اوضاع منطقه ای و بین المللی ایجاب می کند که با توجه به بی ثباتی اوضاع منطقه، مقامات این رژیم برای تداوم فعالیت دولت اولمرت تلاش کنند.
شاید به همین دلیل است که اولمرت احساس می کند که باید همیشه تلاش داشته باشد این باور را در جامعه صهیونیستی ایجاد کند که همه اقدامات آمریکا در خاورمیانه با همکاری و بر اساس مناقع این رژیم صورت می گیرد. منابع نزدیک به اولمرت اعلام کرده اند که کنفرانس بین المللی که بوش پیشنهاد برگزاری آنرا داده است، در اصل پیشنهاد دولت صهیونیستی است و از سوی دیگر بر این نکته تاکید می کنند که راه برون رفت از وضعیت کنونی این است که نشستی عربی و بین المللی برای تشکیلات خودگردان ایجاد کنیم و از این طریق این نهاد را تشویق کنیم که در راستای حل سیاسی گام بردارد.
شاید به همین دلیل باشد که “حییم رامون” نزدیکترین حامی اولمرت، درباره طرح جداسازی توافقی و موافقت با کلیات این طرح اظهار نظر کرده است. بدیهی است که اولمرت با توجه به ضعیف کنونی خود توان تصمیم گیری درباره مسائل مهم را ندارد و در حال حاضر به عناوین روزنامه ها چشم دوخته است؛ چرا که این تیترها هر چند که نمی تواند کمکی به وی در تغییر واقعیت ها داشته باشد، اما می تواند در تحریف افکار عمومی کمک شایانی به او بکند. تنها چیزی که اولمرت در پی آن است تداوم حضور خود در سمت نخست وزیری برای مدت بیشتری و نجات از پیامدها و خطرات گزارش کمیته وینوگراد یا ناظر دولت در زمینه دلایل شکست صهیونیست ها در جنگ اخیر لبنان است.
به نظر می رسد که اولمرت برنامه زمانی طولانی مدتی برای سرپوش گذاشتن بر روی مسائل داخلی از طریق پرداختن به مسائل خارجی در دست اجرا دارد و بهره برداری اولمرت از سفر وزاری خارجه مصر و اردن به تل آویو نیز تاکیدی بر این مدعاست. پس از این مساله سفرهای پیاپی رایس وزیر امور خارجه آمریکا به منطقه برای فراهم کردن مقدمات کنفرانس بین المللی صلح که قرار است در حاشیه نشست های سازمان ملل برگزار شود، آغاز خواهد شد. مهم این است که آن ها می خواهند که این گونه وانمود کنند که چیزی مهم در حال وقوع است که امیدی جدی را ایجاد می کند و در نتیجه همه باید تا زمان اعلام نتایج، در اتاق انتظار بنشینند.
