با آغاز سال تازه میلادی، مراکز مطالعاتی و سیاسی اسرائیلی گزارش های زیادی در رابطه با تهدیدات فراروی رژیم صهیونیستی در سال 2021 منتشر کرده اند، زیرا هیچ بعید نیست که این رژیم با یک چالش امنیتی خارجی از طریق رویارویی با ایران مواجه شود و به رغم اینکه “اسرائیل” ادعا می کند بازدارندگی لازم را در مقابل دشمنانش ایجاد کرده است، اما ممکن است حوادث و رخدادهای امنیتی در نهایت به یک تنش و درگیری غیرقابل منتظره منجر شود.
در عرصه تهدیدات داخلی، بحران کرونا نقاط ضعف رژیم صهیونیستی را نمایان کرد: بحران سیاسی عمیق، ضعف و ناتوانی دولتِ بدون بودجه و اینکه هرگونه تصمیم گیری از جانب دولت با سختی ها و پیچیدگی های زیادی همراه بود که این مسئله موجب افزایش شکاف در جامعه صهیونیستی شد و برای نخستین بار از زمانی که مراکز مطالعاتی امنیتی بررسی و سنجش تهدیدات سالانه فراروی این رژیم را آغاز کردند، چالش و تهدید داخلی به عنوان اصلی ترین تهدید پیش روی امنیت این رژیم مطرح شده است.
به رغم این تهدید داخلی، رژیم صهیونیستی نباید گمان کند که تهدیدات خارجی دیگر از بین رفته است، هرچند که بازدارندگی هم در برابر دشمنان وجود داشته باشد. اما جبهه های خارجی که این رژیم با آن مواجه است هر لحظه قابل انفجار است، یعنی سوریه، لبنان و نوار غزه و در این سه جبهه و به رغم بازدارندگی متبادل برقرار شده بین هر دو طرف، همچنان احتمال تنش و درگیری و حتی وقوع جنگ فراگیر وجود دارد و ممکن است در آن واحد شاهد آغاز جنگ در بیش از یک جبهه از جمله با ایران باشیم.
رژیم صهیونیستی در یک محیط پرتنش و ناآرام قرار دارد و کنترل امور و حوادث بسیار سخت است، بنابراین به منظور مقابله با هرگونه تنش و رویارویی باید در آمادگی کامل بود. و مهمتر از همه اینکه مسئله فلسطین نیز به قوت خود پابرجاست، کما اینکه تضعیف تشکیلات خودگردان و کاهش نفوذ آن در سایه برقراری روابط رسمی بین رژیم صهیونیستی و برخی کشورهای عربی، ممکن است این تشکیلات را به بازنگری در سیاست های خود و بازگشت به گزینه مقابله با این رژیم وادارد.
محافل صهیونیستی به ترتیب بندی و اولویت بندی تهدیدات اصلی فراروی رژیم صهیونیستی پرداخته اند. این محافل زمانی که سخن از رویارویی با گروه های مقاومت فلسطین در نوار غزه در میان باشد، توصیه به برقراری آتش بس با حماس و حل مسئله نظامیان اسیر اسرائیلی نزد این جنبش در مقابل بهبود اوضاع فلسطینیان در این منطقه و تقویت زیرساخت های آن دارند تا اینگونه جلوی تقویت بیشتر توان نظامی مقاومت گرفته شود.
اما در رابطه با تشکیلات خودگردان انتظار می رود که دولت جدید آمریکا به نسبت دولت دونالد ترامپ تا حدودی از حمایت های همه جانبه از موضع طرف صهیونیستی بکاهد. همچنین پیش بینی می شود که کشورهای اروپایی تشکیلات خودگردان را برای بازگشت به میز مذاکرات سازش با رژیم صهیونیستی مجاب کنند، زیرا مصحلت “اسرائیل” نیز در وجود یک تشکیلات فلسطینی قدرتمند است که با این رژیم دشمنی نداشته باشد، بنابراین، کاملا منطقی و معقول است که تل آویو درصدد تقویت تشکیلات خودگردان به عنوان تنها مرجع مشروع فلسطینی برای هرگونه توافق سازش در آینده باشد.
در مقابل، تهدید نظامی موجود عبارت است از وقوع جنگ در مرزهای شمالی علیه ایران، حزب الله و سوریه و حملات غرب عراق که خطرناک ترین تهدید نظامی است. درست است که در جنگ علیه برنامه هسته ای ایران احتمال وقوع سناریوهای تندروانه و حمله با بمب و موشک ضعیف است، اما این خطرناک ترین احتمال است، زیرا می تواند تهدیدی وجودی برای “اسرائیل” باشد.
