دستاوردی كه از طريق احداث ديوار فولادي ميان صحرای سينای مصر و نوار غزه به دست آمده است، اصلا با تلاش‌های انجام شده برای زدودن آثار و تبعات سيل ماه ژانويه گذشته در سينا قابل مقايسه نيست.
وقتی ديدم كه روزنامه‌های مصر هر از چند گاهی اخبار ديدارهای ميدانی كاركنان دفتر نظامی آمريكا در قاهره از روند احداث ديوار فولادی منتشر می‌كنند، مجبور شدم كه اين مقايسه را انجام دهم. اين ديوار برای تنگ‌تر كردن حلقه محاصره نوار غزه و نابود كردن تونل‌هايی ساخته می‌شود كه نيازهای محاصره شوندگان را برآورد می‌كنند.
تازه‌ترين اين اخبار در هفته گذشته منتشر شد. اين خبر مربوط به بازديد وابسته نظامی سفارت آمريكا در قاهره از مرحله نهايی ديوار فولادی بود. در اين ميان، آنچه باعث شگفتی بنده شد اين بود كه روزنامه‌های مصر هيچ خبری از قربانيان سيل صحرای سينا منتشر نكردند و آن را بازتاب ندادند.
اين غفلت عمدی نبوده است، و روزنامه‌های مصری اصلا به علت نبود هيچ خبری در اين رابطه از آن سخن به ميان نياوردند.
تقدير اين بود كه خبر آغاز احداث ديوار فولادی درست در همان ماهی درز پيدا كند كه سيل مناطق مختلفی از مركز و شمال سينا را در بر گرفت. بر اثر اين حادثه صدها مصری آواره شدند و منازل گلی آنها و چادرهای باديه‌نشينان كه در فصل زمستان بر پا می‌كنند، تخريب شدند.
بنا بر اطلاعاتی كه به دست آوردم، استانداری اعلام كرد كه حدود 600 خانواده خانه و كاشانه خود را از دست دادند و به منازل جايگزين نياز پيدا كردند. همچنين بر اثر جاری شدن سيل جاده‌های عمومی تخريب شدند.
پس از گذشت سه ماه از آغاز عمليات احداث ديوار فولادی و وقوع فاجعه سيل بايد از دستاوردهای اين دو حادثه سوال كنيم. پيش از اين به اين سوال پاسخ دادم. مساله‌ای كه بايد اذعان كنم اين است كه به دستاورد حاصله از احداث ديوار فولادی از ده، نمره نه بدهم، چون اين ديوار مراحل پايانی خود را طی می‌كند و هنوز ساخت آن پايان نيافته است.
اما اگر از كمك‌ها و پرداخت غرامت به مردم سيل زده سخن بگوييم، به “دستاورد” به دست آمده از كمك‌رسانی به آسيب‌ديدگان سيل از ده نمره تنها نمره سه خواهم داد. اغلب آنها از ارتش و مردم عادی بودند. اگر بخواهيم در مورد ايجاد سرپناه جايگزين برای پناه دادن خانواده آسيب ديده باديه‌نشين و بازسازی جاده‌های تخريب شده سخن بگويم، از ده نمره صفر خواهيم داد. اين جاده‌ها پس از سه ماه هنوز تعمير نشده‌اند.
در اين مقايسه ملاحظه می‌كنيم كه شركت “پيمانكاران عرب” تمام تلاش خود را صرف پروژه احداث ديوار فولادی می‌كند و در عين حال اين شركت و شركت‌های مصری هيچ حضور قابل ذكری در فراهم ساختن سرپناه برای مردم سيل زده صحرای سينا ندارند.
پروژه ديوار فولادی كاملا جدی تلقی شده و با همت و عزمی بالا به آن پرداخته می‌شود، اما كاملا به آسيب‌ديدگان از سيل بی‌توجهی می‌شود. چرا؟
پاسخ اين سوال واضح است، آن هم اين كه مساله ديوار فولادی به امنيت “اسرائيل” مربوط می‌شود و آشكارا آمريكايی‌ها و اسرائيلی‌ها پشت اين قضيه هستند و اقدامات آنها در عرصه عمل تمامی بر ادعاهای همه منافقين در مصر خط بطلان می‌كشد، آنها مدعی بودند كه اين ديوار و تاسيسات با هدف حمايت از امنيت ملی كشور مصر ساخته می‌شود. اين پروژه از همان ابتدا جدی گرفته شد و در بروكراسی محلی و سازمان مديريت گرفتار نشد و حضور برخی شركت‌های پيمانكاری مصری از طريق يك سری قراردادهای تجاری صورت گرفت كه در چارچوب استفاده از امكانات محلی برای تامين هزينه‌ها منعقد شد.
اما در مساله بازسازی ويرانه‌ها و منازل تخريب شده در صحرای سينا شاهد هيچ گونه جديت و عزم سازمان مديريت نبوديم، چون اين امر به منافع و مصالح شهروندان مصری مربوط می‌شود كه در برنامه‌های دستگاه‌های بروكراسی يا حزب حاكم در اولويت قرار ندارد.
نتيجه اين شد كه همه همت‌ها و عزم‌ها و رسانه‌ها در مصر برای دفاع از ديواری فولادی بسيج شدند كه آمريكا و اسرائيل خواهان احداث آن بودند.
اما وقتی سخن از بازسازی ويرانه‌های سيل در سينا است، خبری از اين همت‌ها و عزم‌ها نيست و بوق‌های تبليغاتی در اين برخورد دوگانه شرم‌آور چيزی قابل تذكر و يادآوری نديدند، چه رسد به بازخواست و مواخذه كردن.
شگفت‌آور اين است كه اين‌ها با سكوت خود در برابر عدم كمك‌رسانی به اهالی سينا در موردی خود را به غفلت زدند كه حقيقتا به امنيت مصر ضربه می‌زند. امنيتی كه در اين مورد مذكور ، امنيت “اسرائيل” بر آن مقدم‌تر است.
ما در وضعيتی قرار گرفته‌ايم كه بيانگر ميزان ضعف (نظام مصر) در قبال فشارهای خارجی و بی‌توجهی و كم اهميت دانستن منافع و مصالح شهروندان و سرنوشت آن‌هاست. همچنين اين مساله كسانی را كه (در مصر) برای دفاع از امنيت اسرائيل گوی سبقت از هم می‌ربودند، رسوا كرد. وقتی مساله‌ای به امنيت مصر مربوط می‌شود، اين افراد خفه‌خون می‌گيرند، در حالی كه مدعی ميهن دوستی و داشتن تعلق خاطر به كشور هستند و می‌خواهند به ما حس ميهن دوستی را بياموزند.
منبع: روزنامه الشرق قطر
