ابوماهر غنیم مرد شماره سه سازمان آزادی بخش فلسطین بعد از 28 سال کار و فعالیت به عنوان یکی از رهبران این سازمان تونس را به قصد اردن ترک کرد و سپس به فلسطین آمد، بدون این که از سوی دوستان و همفکران خود در این سازمان به ویژه فاروق قدومی بدرقه شود. غنیم علی رغم در خواست سفارت فلسطین از مسئولان تونسی و اصرار آنان برای مشارکت در مراسم بدرقه رسمی مورد توجه قرار نگرفت و افراد چندانی در این مراسم شرکت نکردند.
از سوی دیگر اقدام دولت لبنان به ریاست سعد الحریری تشکیلات فلسطین را بهت زده کرد زیرا این دولت عبدالله عبدالله را به عنوان نماینده سازمان آزادی بخش فلسطین در لبنان پذیرفت نه به عنوان سفیر فلسطین و جانشین عباس زکی، در حالی که تشکیلات فلسطین عبدالله عبدالله را به عنوان سفیر و جانشین عباس زکی معرفی کرده بود. چنین اقدامی از سوی دولت لبنان بحث و گفتگوهایی را در محافل سیاسی فلسطین به وجود آورده است تا جایی که تشکیلات فلسطین چنین اقدامی را پس گرفتن به رسمیت شناختن تشکیلات فلسطین از سوی دولت لبنان تلقی کرده است.
رییس جمهور سوریه و لیبی در مورد عدم استقبال از محمود عباس عذر خواهی کردند که این امر نشان می دهد که روابط تشکیلات فلسطینی در رام الله با کشورهای عرب رو به کاهش و نقصان است و این درست زمانی است که کشورهای عرب خود را برای حضور در کنفرانس سران در طرابلس لیبی در ماه جاری میلادی آماده می کنند.
به باور من برخی از مهم ترین عوامل کاهش چنین روابطی عبارتند از:
1ـ ایجاد تنش در میان روابط رهبران خارج از فلسطین سازمان آزادی بخش و رهبران داخل آن و تشکیلات فلسطین به گونه ای که بسیاری از رهبران سازمان آزادی بخش در خارج از کار برکنار شده اند. همچنین دوایر سیاسی این سازمان در خارج نیز به بهانه های اقتصادی به تعطیلی کشانده شده است که همین امر این نگرانی را برای برخی از کشورها از جمله تونس و لبنان به وجود آورده است که مبادا چنین اقدامی به کانون بحران داخلی این سازمان و تشکیلات فلسطینی تبدیل شود.
2ـ ناکام گذاشتن آشتی ملی فلسطینیان و اصرار نظام مصر بر بدست گرفتن تمامی امور و دخل و تصرف کامل در امور فلسطینیان همراه با فشار آوردن به رییس عباس و مسئولان نوارغزه بدون این که به اتحادیه عرب اجازه داده شود در اموری مداخله کند که مصر از انجام آن ناکام مانده است. مصر از اتحاد و یکپارچه ساختن صفوف فلسطینیان عاجز مانده است و همین امر موجب استمرار اختلافات و عدم اتحاد میان فلسطینیان شده و نشست سران را در این زمینه تضعیف کرده است، اختلافاتی که ممکن است با همکاری و هماهنگی همکاری های کشورهای عرب بتوان به آن خاتمه داد.
3ـ افزایش جرم و جنایات صهیونیست ها به ویژه در مورد قدس و مقدسات جایگاه تشکیلات فلسطین را متزلزل ساخته است و چه بسا این باور نزد برخی از کشورهای عرب به وجود آمده است که باید تعادلی میان نقش سازمان آزادی بخش فلسطین و نهادهای آن در خارج و میان نقش تشکیلات در رام الله ایجاد شود.
