حتمی بودن حمله به نوار غزه!!

  سه شنبه گذشته (24/7/2007) “نبیل عمرو” مشاور اطلاع رسانی “محمود عباس” رئیس تشکیلات خودگردان، در مصاحبه ای مطبوعاتی با روزنامه “الحیاة” چاپ لندن اعلام کرد:« اوضاع نوار غزه در عرض یک یا چند هفته و یا چند ماه آینده به نفع تشکیلات خودگردان تغییر خواهد کرد و انتخابات زود هنگام برگزار خواهد شد.» سوالی که اینجا مطرح می شود این است که اوضاع نوار غزه چگونه در این مدت به نفع تشکیلات خودگردان تغییر خواهد کرد؟ آیا این مساله از طریق گفتگو با جنبش حماس حاصل خواهد شد؟ انتخابات زود هنگام چگونه برگزار خواهد شد؟ آیا با توافق سیاسی یا با زور؟

با توجه به مواضع قبلی جریان حاکم بر جنبش فتح و تشکیلات خودگردان و سازمان آزادی بخش که همگی در خدمت اهداف و برنامه های آمریکا و رژیم صهیونیستی بوده است به ویژه موضع مربوط به تشکیل دو کشور بر اساس طرح نقشه راه جرج بوش و با توجه به این که این جریان پس از امضای پیمان “کمپ دیوید” دوم از همین مواضع برای رویارویی با یاسر عرفات و سپس رویارویی با جنبش حماس پس از پیرزوی قاطع این جنبش به رغم کلیه پیش بینی ها بهره جست، می توان از این اظهارات نبیل عمرو که «وضعیت در غزه به زودی تغییر خوهد کرد یا بهتر است گفته شود تلاش خواهد شد تا وضعیت به نفع تشکیلات خودگردان تغییر کند» مقصود از تشکیلات خودگردان رئیس عباس و دار دسته وی و تغییر وضعیت نیز از طریق عملیات گسترده نظامی رژیم صهیونیستی به نوار غزه با هدف سرکوب کابینه حماس و کلیه گروه های مقاومت به ویژه گردان های شهید عز الدین قسام شاخه نظامی این جبنش است. همزمان با این اظهارات عمرو، برخی روزنامه های صهیونیستی نیز به نقل از مقامات سیاسی و امنیتی این رژیم مطالبی را منتشر کرده اند مبنی بر این که اوضاع و شرایط منطقه ای و بین المللی برای حمله به نوار غزه و اشغال این منطقه کاملا مهیا و آماده است.

از همین رو، اعلام قطع رابطه کامل عباس و دار و دسته اش با جنبش حماس، عدم گفت و گو با این جنبش مگر با یک سری شروط غیر قابل اجرا، صدور دستورات پی در پی ریاستی با هدف کنار زدن جنبش حماس از عرصه سیاسی به رغم مغایرت این دستورات با قانون اساسی از جمله درخواست وی برای برگزاری انتخابات زودهنگام و … همگی نشانگر وجود توافق میان آمریکا و رژیم صهیونیستی و تشکیلات خودگردان برای حمله به نوار غزه و سرکوب حماس برای اجرای نقشه راه است. چه بسا می توان گفت که دستورات ریاستی اخیر عباس مبنی بر خلع سلاح مقاومت در کرانه باختری و سلب مشروعیت از گردان های قسام و شبه نظامی خواندن این گردان ها از سویی و از سوی دیگر حمایت رژیم اشغالگر قدس از این دستورات و اقدام این رژیم در آزادی برخی اسرا و اموال بلوکه شده فلسطینیان و اظهارات اخیر اولمرت در میان صهیونیست ها مبنی بر تصمیمش برای عقب نشینی از برخی از بخش های کرانه باختری در راستای اجرای طرح پیش تعیین شده رژیم صهیونیستی باشد.

با این اوصاف، حمله به نوار غزه مساله ای قطعی است. چه بسا عده زیادی این سوال را مطرح کنند که عباس و دار و دسته اش چگونه راضی می شوند که تانک های صهیونیستی با حمایت آمریکا وارد این منطقه شوند؟

پاسخ این سوال این است که کسی که علیه ولی نعمت خود یعنی  “یاسر عرفات” رئیس فقید تشکیلات خودگردان کودتا کرد و بر اساس اسناد و مدارک به دست آمده، به همراه دار و دسته اش نقش بسزایی در شکست سیاسی و مالی عرفات داشت و کسی که در گذشته و در حال حاضر از سرویس های امنیتی تشکیلات خودگردان حمایت کرده و مزدوری و ارتباطش با اشغالگران و حرکت در راستای منافع آنها از طریق جمع آوری اسناد و مدارک محرمانه را ثابت کرده است و نیز کسی که اخیرا گفت:«رهبران حماس با دستان خود قبرشان را کندند» چگونه می توان از یک چنین شخصی انتظار داشت که نگران حمله اشغالگران به نوار غزه و کشتار ساکنان آن باشد؟ این اظهارات اخیر عباس در مقابل شورای مرکزی سازمان آزادی بخش فلسطین توجیهی برای هر گونه حمله آتی رژیم صهیونیستی به نوار غزه است و اگر “اسرائیل” خدای نکرده در حمله آینده خود به نوار غزه موفق شود عباس و اطرافیانش خواهند گفت: حماس مسئول تمامی این وقایع است و آن چه انجام می شود برای دور کردن حماس از عرصه سیاسی است و ما از اسرائیل می خواهیم که عقب نشینی کند و از نیروهای بین المللی خواهیم خواست تا برای برگزاری انتخابات زودهنگام وارد نوار غزه شوند. حال شاید این همان اموری است که نبیل عمرو درباره آن سخن گفته و دلش را برای تحقق آن ظرف چند هفته یا چند ماه آینده صابون می زند.

در پایان باید گفت که حتمی بودن حمله به نوار غزه یا تلاش برای اشغال در راستای فلسفه استعمارگرایانه رزیم صهیونیستی غرب مبنی بر جلوگیری از رشد و پیشرفت گروه های مقاومت در فلسطین به هر قیمتی و تحت هر شرایطی است. فلسطین در قلب پروژه استعماری غرب و آمریکا قرار دارد و در واقع از همین روست که می بینیم نوار غزه اولین نقطه ای است که مورد هدف قرار می گیرد. اما آیا موفق به انجام این کار خواهند شد؟ فکر نمی کنم. مبارزان فلسطینی در غزه خسارت های سنگینی را به اشغالگران وارد خواهند ساخت درست مانند ضربات سنگینی که حزب الله تابستان گذشته بر رژیم صهیونیستی وارد کرد و گذشته از این، اوضاع منطقه به سمت شرایطی پیش می رود که در نهایت به نفع حماس و کلیه گروه های مقاومت است.