اما ما فلسطينيان در هیچ لحظه ای از زندگيمان حق بازگشت آوارگان به سرزمین مادری را از یاد نبرده ایم و در هر دم و بازدم خود آنرا استشمام می کنیم. ما حق بازگشت را در دل های خود زنده نگه می داریم و هر روز ناله هاي مددجويانه درختان سرزمين مان براي رهايی از دستان پليد اشغالگران را می شنویم؛ دستان ناپاکی که میوه های آنها را چیده و دست صاحبانشان را از آنها کوتاه می کنند. ما در حالی حق بازگشت را در دل های خود زنده نگه داشته ایم که ظلم و ستم روزمره اشغالگران علیه ما همچنان ادامه دارد و ما حتی این حق را هم نداریم که بر روی خاکی قدم بگذاریم که استخوان های نیاکان ما در زیر آن مدفون گشته است.
من از پدر مرحومم چند برگ درخت به ارث بردم که گذشت زمان آنها را پاره پاره کرده بود ولی با این وجود، این برگ ها در وجود خود چیزی را حفظ کرده بودند که باعث خشم و ناراحتی دشمن می شود و در درون خود اميدی را زنده نگه داشته اند که هر روز لباس دیگری بر تن می کند. این برگ ها در لا به لای تار و پود خود، حقی را زنده نگه داشته اند که گذشت زمان قادر به حذف یا کتمان آن نیست. آری این برگ ها در درون خود هویت و مساحت زمین من و پدرم و زمین عمو هايم در شهرک فالوجه را كه در سال 48 از صاحبان شان مصادره شده است، به یدک می کشند. ساکنان نوار غزه این حق را چه از طریق برگ درختان و چه به وسیله کلید منزل غارت شده شان و یا هر دو با هم، از پدرانشان به ارث برده اند. پدران ما مرزهای سرزمین مان، تپه ها و كوه ها و دشت ها، عطر ليمو، صفاي نشستن در سايه زيتون ساحلي، طعم پرتقال يافا و سرزمين مان فلسطين را در وجود ما به عاریت گذاشته اند.
عشق به فلسطين با وجود ما عجین شده است و ما به این آب و خاک دل بسته ایم. همان طوری که عشق به آن در دل های ما ریشه دوانده است، ما خود نیز با آن انس گرفته ایم و شیشه عمر ما در دستان این سرزمین است. ما فرزندان این سرزمین، حتی پس از مرگ خود نیز خاک آنرا ترک نخواهیم کرد و در اين دنيا جز رضای خدا و خاک پاک وطنی که عزیزترین فرزندان خود را در مقابل هر وجب خاک آن قربانی کرده ایم، آرزوی دیگری را در دل نمی پروارانیم.
روز به روز این باور در وجود ما ریشه می دواند که هیچ چیزی نمی تواند جایگزینی برای این حق ما باشد و مذاکره و گفتگو در زمینه سرزمين و مقدسات مساله ای غیر قابل قبول است. آنچه که در گذشته غیر ممکن می نمود، اکنون کاملا قابل رویت است و غول دیروزین كه ارتش های شکست خورده کشورهای عربی از رویارویی با آن بیم داشتند، امروز با هلهله كودكان ما به خود می لرزد، به طوری که ابرقدرت های جهان مضحکه مردم کوچه و بازار عراق شده اند. نسل امروز ما با صدای گلوله انس گرفته اند و عشق به شهادت و ورود به بهشت خلد الهی در جان های آنها نهادینه شده است. نسلی که به جای دعای حفظ سلامتي، نعمت و افتخار شهادت را از خدای خود طلب مي كنند. ديگر مساله تمایز میان عرب ها معنای خود را از دست داده است و ملت ما به این باور رسیده است که حق مساله ای غیر قابل تقسیم و تجزیه است و گذر زمان آنرا ساقط نمی کند. فرزندان فلسطین دیگر حروف آن زبانی را که نام دیگری بر روی شهرهای ما می گذارد، به رسمیت نمی شناسند و آنها لفظ “تلآويو” را از ذهن های خود برای همیشه پاک کرده و همواره از نام “تل‌الربيع” برای آن استفاده مي كنند.
ملت ما هر روز بیشتر به این مساله باور پیدا می کند که جنگ رژیم صهیونیستی با ما جنگی نامشروع است و از سوی دیگر، این دشمن با ارتش اسلامی نمی جنگد و ما مسلمانان ارتشی به نام ارتش اسلام که از مرزهای اسلامی دفاع کند نداریم. آن ارتش هایی که رژیم صهیونیستی در گذشته با آن می جنگید در واقع ارتش نماهایی بودند که برای جنگ و مبارزه آماده نشده بودند و از همین رو، قبل از اینکه ارتش صهیونیستی آنها را شکست دهد، خود آنها شکست خورده بودند. اما گروهی که رژیم صهیونیستی و آمریکا در حال حاضر با آن جنگ می کنند، با وجود خسارت ها و مشکلاتی که این گروه برای آنها ایجاد کرده است، شکل یک ارتش را ندارد، بلکه آنها گروهی از مبارزان جان بر کفی هستند که جان خود را نذر جهاد در راه خدا کرده اند، اما رژیم صهیونیستی و حامیان آن بدانند که این گروه در نهایت به پیروزی دست یافته و به تاریکی ظلم و ستم و رویاهای صهیونیست ها در زمینه تشکیل کشوری “از نیل تا فرات” پایان خواهد داد.
طرفداران ایدئولوژی سازش دستاوردی جز مقداری مال و منصب بی ارزش به دست نیاورده و ملت فلسطین را بیش از بیش به ذلت و خواری خواهند کشاند و بدین وسیله خود را بیش از پیش مورد خشم و غضب خدا و رسول گرامی اش قرار خواهند داد. این گروه باید این مساله را درک کنند که آنها می توانند زمين خود را به عنوان بخشی از ما یملک خود بفروشند، اما هر کس از حق بازگشت خود عقب نشینی کند قبل از اینکه به کس دیگری ضربه بزند به خود و نوادگان خود ضربه می زند. ما این افتخار را داریم که با وجود همه مشکلات هیچگاه به دین و وطن خود خیانت نکرده ایم.
حق بازگشت به سرزمين فلسطین، حق غیر قابل تردید و تغییر است که همچنان در زیر درختان زیتون، در طعم شیرین پرتقال فلسطینی و در عطر گل های بادام محفوظ مانده است. ما این حق را برای خود محفوظ می دانیم که نیاکان و فرزندانمان را در خاک وطن مان به خاک بسپاریم و ما هیچ وقت از این حق خود صرف نظر نکرده و یا حاضر به مذاکره و سازش بر سر آن نخواهیم شد.
