مدیر سابق سازمان اطلاعات نظامی ارتش رژیم صهیونیستی “امان” در مقاله‌ای به بررسی تبعات حمله احتمالی روسیه به اوکراین برای این رژیم پرداخته است.
به گزارش مرکز اطلاع رسانی فلسطین، «آموس یدلین» در این مقاله آورده است که سناریوی حمله روسیه به اوکراین چالشی حقیقی برای جامعه جهانی به رهبری آمریکا آن هم از طرف یک ائتلاف بی‌سابقه ضدغرب است که عیب‌های واشنگتن را که اهتمام به مشکلات خاورمیانه را به حداقل رسانده، برملا می‌سازد و این خبری بد برای “اسرائیل” است.
به گفته یدلین، حمله احتمالی روسیه به اوکراین، بزرگ‌ترین تحرک نظامی ـ زمینی به یک کشور اروپایی از زمان جنگ جهانی دوم خواهد بود و پیش‌بینی می‌شود که تحول گسترده‌ای را در زمینه موازنه قدرت و اولویت‌های جهانی و البته اقتصاد جهانی و بازار انرژی به دنبال داشته باشد. البته به نظر نمی‌رسد که پیامدهای فرعی چنین جنگی از خاورمیانه فراتر رود و از طرفی هم، رژیم صهیونیستی نیز در کنار فرصت‌های به وجود آمده، با چالش‌هایی نیز مواجه خواهد بود.
در عرصه استراتژیک
پیش‌بینی می‌شود که این بحران به کاهش هرچه بیشتر اهتمام آمریکا به خاورمیانه منتهی شود، این در حالی است که واشنگتن به هر شیوه‌ای به دنبال کاهش مداخله‌های خود در منطقه به منظور توجه بیشتر به آسیا و رقابت استراتژیک با چین است که آن را تهدیدی جدی و تاریخی برای موقعیت و جایگاه جهانی خود می‌داند.
در این مقاله آمده است که با این حال، آمریکا همچنان قدرت سیاسی، اقتصادی و نظامی حاکم بر خاورمیانه است. این کشور با “اسرائیل” همپیمان است و روابطی راهبردی با کشورهای عربی دارد و در سایه به اصطلاح تهدیدات ایران، از امنیت این کشورها حمایت می‌کند و آزادی دریانوردی و صادرات نفت از کشورهای حوزه خلیج فارس به خارج از آسیا را تضمین می‌کند و دارای پایگاه‌های هوایی و دریایی مهم و حضور نظامی گسترده در منطقه و صادر کننده اصلی سلاح است و از طرفی، قدرت این کشور در سایه ملاحظاتی که در مورد توسل به قدرت در مقابل حملات علیه خود و همپیمانانش دارد، تا حدودی کاهش یافته است.
این مقاله در ادامه می‌افزاید:
در چنین شرایطی، ضررِ بیشتر برای آمریکا و کاهش نفوذ آن در منطقه، اخباری ناخوشایند برای “اسرائیل” است و احتمال می‌رود که چنین واقعیتی تاثیری منفی بر ثبات منطقه و تلاش‌های صورت گرفته برای کاهش نفوذ ایران در منطقه و به طور غیرمستقیم بر ثبات و امنیت این رژیم و توان بازدارندگی آن در منطقه داشته باشد.
امروز راهبردی‌ترین مشکل در خاورمیانه، برنامه هسته‌ای ایران است و بحران در اوکراین ممکن است جایگاه تهران در مذاکرات هسته‌ای وین را تقویت کرده و موجب امتیازگیری هرچه بیشتر آن از آمریکا شود.
در صورت بروز هرگونه تنش و رویارویی با آمریکا، مسکو جانب ایران را که روابط با آن نقطه مقابل سلطه آمریکا در منطقه است، بیشتر خواهد گرفت و از طرف دیگر، دولت آمریکا که در جریان مذاکرات وین امتیازات زیادی به ایران داده، قطعا برای مهار ایران و پرداختن به نزاع بین قدرت‌ها در اروپا و منطقه اقیانوس هند و آرام به هر بهایی که شده، امتیازات بیشتری خواهد داد.
عرصه دیگری که ممکن است برای “اسرائیل” به مراتب بدتر از قبل شود، سوریه است. ممکن است روسیه بخواهد به ضرر این رژیم پیام‌هایی برای آمریکا بفرستد و در همین راستا، آزادی عمل ارتش “اسرائیل” در سوریه را به خطر بیندازد.
در سایه این بحران شدید جهانی، ممکن است آمریکا از “اسرائیل” بخواهد مستقیما از مواضع این کشور اعلام حمایت کند که در این صورت، این رژیم باید اولویت را به روابط خود با همپیمان بزرگ و واحدش بدهد و در خصوص روابط ضروری و عملی با روسیه، به شیوه‌ای کاملا شفاف با واشنگتن تعامل داشته باشد و از هرگونه اظهار روابط بسیار نزدیک و صمیمی با مسکو پرهیز کند و این همان چیزی است که احتمالا آمریکا آن را یک معضل می‌داند.
از طرفی هم، این احتمال وجود دارد که “اسرائیل” بتواند در شرایطی خاص فرصت را در رابطه با این بحران غنیمت شمرده و درصدد پایان دادن به اختلافات بین این دو قدرت بزرگ با تکیه بر تریبون سیاسی سه جانبه ایجاد شده بین آن‌ها در گذشته، باشد.
فرصتی دیگر در عرصه منطقه‌ای
با توجه به تضعیف جایگاه آمریکا در منطقه به عنوان قدرت بزرگ و افزایش حضور ایران در منطقه، کشورهای منطقه در تلاش برای کاهش تنش و جلوگیری از درگیری خواهند بود، البته در کنار آن برای ایجاد نقاط قوت و همپیمانی‌های جدید نیز تلاش خواهند کرد و چنین عملیاتی به تغییر تدریجی ساختار منطقه‌ای منجر خواهد شد.
این تحرکات به امضای توافقنامه‌های عادی‌سازی روابط، حل بحران بین قطر و کشورهای حوزه خلیج (فارس)، توافق و گفتگو بین امارات و ایران و بالاخره پایان دادن به بیش از یک دهه اختلاف ایدئولوژیک و شخصی بین رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه و محمد بن زاید حاکم امارات منجر شده است.
همچنین پیش‌بینی می‌شود که قدرت‌های بزرگ اروپایی تقویت این رویکرد را مورد توجه قرار دهند که البته “اسرائیل” حرف‌های زیادی در این زمینه در عرصه‌های فناوری، اقتصادی و امنیتی به ویژه عرصه دفاعی هوایی و سایبری برای گفتن دارد و در همین راستا و به منظور مقابله با تهدیدات ایران، زمینه برای گسترش روابط (اسرائیل) با بازیگران مهم منطقه همچون عربستان، امارات، بحرین و ترکیه و تقویت روابط با کشورهای (به اصطلاح) حامی صلح و تقویت صلح با مصر و اردن فراهم خواهد شد.
