باید بدانیم که طرح آتش بس اخیر (توافقنامه آتش بس) به نفع جنبش مقاومت اسلامی “حماس” است. حماس از رهگذر این طرح می تواند جایگاه و موقعیت خود را در عرصه های مختلف تقویت بخشد. حماس نباید به خاطر این طرح خجالت بکشد و از لحاظ سیاسی هیچ عیبی ندارد که تشکیلات و جنبش های سیاسی برای استفاده بهینه به راهکارهای مختلفی متوسل شود تا زمانی که این راهکارها و ساز و کارها به اصول و آرمان و راهبردشان لطمه ای وارد نسازد.
هیچ مانعی وجود ندارد که رهبران حماس به این طرح افتخار کنند، چرا که این طرح نه تنها به نفع ملت فلسطین است، بلکه هر شهروند ساکن نوار غزه به خاطر ظلم و ستم هایی که در حقش روا داشته شد و از ابتدایی ترین امکانات و حقوق محروم شده است به آن نیاز مبرم داشت.
حماس باید از این توافقنامه نهایت بهره برداری را به عمل آورد و از این طریق جایگاهش را در صحنه داخلی و منطقه ای و بین المللی تقویت بخشد و این مسئله این روزها با توجه به سرسپردگی و دلبستگی سران تشکیلات خودگردان، دولت غیر قانونی و انتصابی سلام فیاض و جنبش فتح به دشمن صهیونیستی و آمریکا برای رهبران حماس به عنوان رهبران آرمان فلسطین امری ضروری می نماید؛ البته حماس در گذشته نیز موفق شد تا پایگاه مردمی و قانونی و تاریخی و ملی خود را تقویت بخشد.
بگذارید تا اعتراف کنیم که حماس از تجربه سیاسی فتح و ابوعمار (یاسر عرفات رئیس سابق تشکیلات خودگردان) استفاده کرد، از این رو در دام اشتباهاتی که آنها گرفتار شده بودند، نیفتاد. این بهره وری و استفاده شایسته و مناسب تنها مسئله ای است که آتش بس حماس را از دیگر تجارب سیاسی فتح از اسلو گرفته تا مادرید و غیره متمایز می سازد.
وجه تمایز دیگر طرح آرام سازی این است که این اقدام با توافق گروه های مبارز فلسطینی صورت گرفت و حماس راضی نشد به تنهایی و بدون جلب موافقت دیگر گروه های فلسطینی این طرح را بپذیرد، حتی کسانی که به برخی بندهای آن ملاحظاتی داشتند پایبندی کامل خود به آن را اعلام کردند. حماس به گروه های فلسطینی تاکید کرد که اگر دشمن صهیونیستی این توافقنامه را نقض کند به آن پایبند نخواهد ماند، حال آنکه جنبش فتح تمامی توافقنامه هایش را بدون هماهنگی و بدون موافقت گروه های فلسطینی و به صورت خودکامه با طرف صهیونیستی امضا کرده است و رژیم صهیونیستی هم به هیچ یک از آنها پایبند نماند.
جدای از آن حماس از رهگذر مذاکرات غیر مستقیم با رژیم صهیونیستی که تاکیدی بر مخالفت این جنبش با شناسایی این رژیم و حق موجودیت این رژیم در سرزمین پدری فلسطینیان است به این توافقنامه دست یافت.
حماس در این طرح هیچ تعهدی را در زمینه تامین امنیت “اسراییل” به طرف صهیونیستی نداده است، این اقدام در حالی صورت می گیرد که سران تل آویو بر این مسئله بسیار اصرار می ورزیدند. این جنبش همچنین هیچ تعهدی به طرف صهیونیستی در زمینه توقف ساخت و توسعه و تجهیز موشک های خود و تمرین و آموزش نیروهایش نداده است.
طرح آرام سازی شرایطی را برای تمامی گروه های مبارز فلسطین و در راس آنها گردان های شهید عزالدین قسام شاخه نظامی حماس، گروهان های قدس شاخه نظامی جنبش جهاد اسلامی، تیپ های ناصر صلاح الدین شاخه نظامی کمیته های مقاومت مردمی و گردان های شهدای الاقصی شاخه نظامی جنبش فتح و دیگر گروه ها فراهم آورد تا در سایه آن به وضعیت نیروهایشان سامانی مجدد بخشند و تجدید قوا کنند و شکاف های حاصله از رویارویی با دشمن صهیونیستی را پر کنند، حال آنکه سرویس های امنیتی تشکیلات خودگردان همچنان به تعقیب و بازداشت و سرکوب مجاهدان فلسطینی ادامه می دهند که متاسفانه ما تاکنون این مسئله را به عینه در کرانه باختری مشاهده می کنیم.
طرح آرام سازی که اسراییل را رسما ملزم به متوقف کردن جنایاتش علیه ملت فلسطین کرده است و برای نخستین بار در تاریخ مناقشه فلسطین و اسراییل دشمن صهیونیستی متعهد می شود تا دست از تجاوزاتش علیه ملت فلسطین بردارد، خلاف توافقنامه های سابق که میان سران تشکیلات خودگردان و تل آویو امضا شده است، زیرا ارتش اسراییل از هر فرصتی و بدون اندک توجهی به این توافقنامه ها به تجاوزات خود علیه ملت فلسطین ادامه می داد؛ به نحوی که توافقنامه اسلو مانع از جنایات اسراییل در بازداشت و ترور مبارزان فلسطین نشد که هولناک ترین آنها ترور امام احمد یاسین رهبر معنوی و بنیانگذار جنبش مقاومت اسلامی حماس، مهندس یحیی عیاش، عادل عوض الله، محمود الخواجه، هانی عابد و دیگر رهبران این جنبش است.
طرح آرام سازی مایه دلگرمی ملت فلسطین شده است و باید برادران جنبش فتح و در راس آنها ابومازن از آن حمایت کنند و از این طرح در جهت تحقق آرمان ملت فلسطین به منظور پی ریزی نهادها فلسطینی بر مبنای توانمندی و لیاقت و به دور از هر گونه گرایش های حزبی یا گروهی بهره برداری کنند.
