طی چند سال گذشته علاقه مند بودم که اندیشه ها و افکار و نوشته ها و تحقیقات عبدالوهاب المسیری اندیشمند بزرگ اسلام را دنبال کنم و هر روز که بر میزان آشنایی ام با این ابرمرد افزوده می شود به اهمیت و جایگاه و ژرفای اندیشه هایش بیشتر پی می برم. ایشان به تنهایی یک دایره المعارف علمی و ادبی است که ده ها جلد کتاب و پژوهش در زمینه های مختلف سیاسی و فرهنگی و اجتماعی و دیوان شعر و داستان های کودکان ثمره تلاش های چند سال عمر پربرکتش است.
ایشان صاحب سبکی منحصر به فرد و دریای اطلاعات بود. رخدادها به ویژه تفکر صهیونیسم را به صورت منطقی تجزیه و تحلیل می کرد که اینجا نمی خواهیم وارد این مقوله شویم. وی یک ویژگی منحصر به فردی داشت. وی تمام تلاش خود را صرف شناسایی ماهیت و چهره واقعی صهیونیسم کرد و هر کس دایره المعارف او را تورق کرده مات و مبهوت مانده است. وی در این دایره المعارف زیر ساخت های فکری و نگرش نوین صهیونیسم را حلاجی کرده است.
پیش بینی می شد که دو جلد از کتاب های وی به نام های “تفکر صهیونیستی از هرتزل تا معاصر” و “یهودیان کیستند و یهودیت چیست و سوال های هویتی و بحران صهیونیسم” به بازار چاب و نشر راه یابد. هر کس با این اندیشمند اسلامی آشنایی دارد می گوید که این دو کتاب از خطرناک ترین نوشته های در مورد یهودیت به شمار می رود، البته این اندیشمند قبل از درگذشت خود افول پروژه صهیونیسم را مورد تاکید قرار داد و زول زود هنگام رژیم صهیونیستی را پیش بینی کرد.
کشورهای غربی نمی گذارند که چنین اندیشمندان نابغه بیکار بمانند و تمامی امکانات را برای بهره برداری از تلاش های ذهنی و سرمایه های عقلی وی به منظور شکل دهی به اهدافشان در اختیارش قرار می دهند؛ هرگونه تسهیلات برایش فراهم می سازند و دولت از او تجلیل و تکریم به عمل می آورد و رسانه ها نیز برای اجلال و اکرامش همواره او را در کانون توجهاتشان قرار می دهند.
متاسفانه در میهن عربی ما چنین فضایی برای این چهره ها وجود ندارد و بیشتر افراد زبون و پست و سفله و بی اراده و سست عنصر مورد تعظیم و تکریم قرار می گیرند و عرصه را برای این بزرگان حتی در لحظات واپسین زندگی شان تنگ می کنند و لحظه درگذشت این افراد بسیار خیره کننده است که انگار که دولتمردان برای رهایی از آنان لحظه شماری می کردند.
دکتر المسیری خدمات ارزنده ای به امت اسلام ارائه کرد که اصلا برای ما غیر قابل تصور بود، از این رو باید از شان و مقام بزرگانمان پاسداری کنیم؛ البته متاسفانه جایگاه و شان و مقام بزرگان روز به روز کم رنگ تر می شود.
با درگذشت المسیری امت اسلام نیاز دارد که جایگاه و شوکت و مقام این بزرگان را احیا کند و میراث برجای مانده از آنان را زنده گرداند و نسل ها را به مطالعه آثارشان تشویق کند و چقدر ما نیازمند انسان هایی چون المسیری و علامه قرضاوی و امام حسن بنا هستیم!
