روزنامه عبری زبان “یدیعوت آهارانوت” در شماره 25/11/2007 خود پرده از توافقاتی برداشت که میان رئیس تشکیلات خودگردان از یک سو و نخست وزیر، وزیر جنگ و وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی از سوی دیگر به امضا رسیده و مبتنی بر آن است که طرف عبری پس از پایان کنفرانس “آناپولیس” ـ به منظور بسترسازی جهت حاکمیت مجدد ابومازن در نوار غزه ـ حمله گسترده نظامی را به این منطقه آغاز کند.
ناحوم برنیاع، از برجسته ترین تحلیلگران صهیونیست که در رونامه های مختلف عبری قلم می زند و رابطه اش با نهادهای تصمیم گیری در “اسرائیل” شهره عام و خاص است، می گوید: «بر اساس توافقات صورت گرفته، ابومازن بر روی دوش سربازان صهیونیست وارد نوار غزه می شود.»
این محقق سرشناس رژیم اشغالگر قدس می افزاید: “اشتیاق ابومازن برای حمله به نوار غزه باعث شد تا اولمرت تصمیم نهایی خود را برای حمله به این منطقه ـ پس از کنفرانس آناپلیس ـ اتخاذ نماید و این در حالی است که پیش از این، اولمرت در مورد انجام این عملیات با تردید و هراس برخورد می کرد.”
وی تاکید می کند: “دولت عبری در حمله خود به نوار غزه به دنبال تحقق دو هدف است که اولین مورد آن جلوگیری از حملات موشکی مقاومت به شهرک های صهیونیست نشین و دومین مورد آن نیز تخریب زیرساخت های نظامی حماس در نوار غزه است.”
منابع صهیونیستی و فلسطینی تاکید کردند: “تماس های پشت پرده ای که در حال حاضر میان مقامات آمریکایی، اروپایی و صهیونیستی در جریان است، حول محور اعزام نیروهای ناتو به نوار غزه ـ البته پس از یورش گسترده اشغالگران قدس به این منطقه ـ است. نیروهای مذکور وظیفه دارند تا بستر را برای حاکمیت مجدد ابومازن در نوار غزه فراهم سازند.”
بد نیست این نکته را نیز بدانید که رهبران راستگرای رژیم صهیونیستی تاکید و اشتیاق فراوانی نسبت به اعزام نیروهای ناتو به نوار غزه از خود نشان می دهند تا جایی که افیگدور لیبرمن، معاون نخست وزیر و وزیر امور استراتژیک این رژیم به منظور جلب موافقت کشورهای غربی جهت اعزام نیروهای ناتو به نوار غزه، سفری دوره ای را به اروپا انجام داد و حتی مسئله اعزام نیروها را با کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه آمریکا در میان گذارد.
روزنامه های صهیونیستی: موضع تشکیلات خودگردان ضعیف و شکست خورده است
از سوی دیگر، یک نویسنده و روزنامه نگار برجسته صهیونیست با انتقاد شدید از رئیس تشکیلات خودگردان و تیم مذاکره کننده وی به خاطر موضع ضعیف شان در قبال مسائل، گفت: “ما تجلی و نمود این ضعف را می توانیم در روند تنظیم پیش نویس سند توافق در مورد چارچوب های حل نهایی بیابیم.”
عمیره هاس که یکی از خبرنگاران روزنامه عبری زبان “هاآرتص” است و گزارشی را در مورد جزئیات پیش نویس سند توافق در مورد چارچوب های حل مسائل نهایی منتشر کرد، خاطرنشان می سازد: «گروه مذاکره کننده تشکیلات خودگردان در این پیش نویس بر توافقات صورت گرفته در اسلو تاکید دارد، اسلویی که رژیم صهیونیستی به هیچ وجه حاضر به پذیرش آن نیست.»
این خبرنگار صهیونیست با اشاره به یکی از بنود پیش نویس یادشده می گوید: “در این بند آمده بود که هیچ کدام از طرفین نباید اقدامی را در زمینه تغییر وضعیت و شکل نوار غزه و کرانه باختری، از جمله قدس شرقی انجام دهند تا اینکه توافق نامه به اجرای کامل درآید … شایان ذکر است توافق نامه اسلو نیز متضمن بندی مشابه بند فوق است که البته اسرائیل خود را پایبند آن نمی دانست و از این رو، به روند شهرک سازی و یهودی سازی کرانه باختری و قدس ادامه داد.”
هاس در ادامه، این پرسش را مطرح می کند: “چرا طرف فلسطینی همچنان بر جملات تکراری تاکید می کند، جملاتی که هرگز مانع از آن نمی شود تا اسرائیل اقدامات خود در راستای تغییر نظام جغرافیایی کرانه باختری را متوقف سازد.”
این خبرنگار صهیونیست تصریح می کند: “اگر بحث بر سر پیش نویس باشد، کاملا منطقی به نظر می رسد که طرف فلسطینی سطح خواسته ها و مطالبات خود را بالا ببرد و به وضوح خواستار توقف روند شهرک سازی، ممانعت از مصادره اراضی، ایجاد جاده و برداشتن ایست های بازرسی نظامی بشود.”
هاس در ادامه با متهم کردن محمود عباس به اینکه هیچ فشار شایان ذکری را جهت پایان بخشیدن به روند محاصره علیه نوار غزه اعمال نمی نماید، اظهار داشت: “ابومازن هرگز ـ و لو به صورت ضمنی ـ بر این نکته تاکید نداشت که باید پیش نویس چارچوب های حل نهایی متضمن مسئله پایان بخشیدن روند محاصره نوار غزه باشد. رئیس تشکیلات خودگردان بر این امر اصرار داشت که در پیش نویس باید این نکته گنجانده شود که به منظور جلوگیری از تشدید فاجعه های انسانی در نوار غزه، از تمامی تلاش ها برای باز کردن گذرگاه های نوار غزه استفاده خواهد شد.”
وی هشدار داد: “اینکه تشکیلات خودگردان هیچ درخواست صریحی را برای متوقف ساختن شهرک سازی در پیش نویس توافق نامه مربوط به چارچوب های حل مسائل گنجانده نشده است، این امر به اسرائیل اجازه می دهد تا در راستای خلق واقعیت های جدید بکوشد و طرف مذاکره کننده فلسطینی را مجبور به پذیرش واقعیت های جدید بکند.”
