در روزهای اخیر اخباری مبنی بر توقف ساخت دیوار حایل به دلیل کمبود بودجه و ادامه این طرح تنها تا پایان مدت قراردادهای پیمانکاران، منتشر شده است. اما این نکته جالب توجه است که مخالفان و رسانه های صهیونیستی تاکنون از این مساله ابراز تعجب نکرده اند. حال سوالی که در این زمینه مطرح می شود این است که آیا دیوار حایل نیمه کاره مانند کیسه پولی نیست که تهش باز باشد؟ آیا مساله کمبود بودجه بهانه ای برای توجیه دلیل عدم اتمام این طرح نیست؟ از سوی دیگر، جبهه طرفدار سازش نیز در اقدامی عجیب در قبال این مساله سکوت اختیار کرده است. آیا سرلشکر “دانی روچیلد” دیگر اعتقادی به این مساله ندارد که دیوار حایل ناجی جان و مال مردم است؟ آیا “حاییم رامون” ملقب به “ابو الجدار” دیگر دیوار حایل را یک طرح ملیتی و امنیتی سرنوشت ساز برای صهیونیست ها نمی داند؟
در آینده اعتراف خواهید کرد، آیا دیوار حایل در ایفای نقش خود در ممانعت از ورود قاتلان، سارقان، جاسوسان، قاچاقچیان و هزاران نفر از عرب شکست خورد؟ مردم باید دلیل این مساله را بدانند. اما در واقع دیوار حایل در حال حاضر شکست نخورده است و در حالی که ارتش رژیم اشغالگر قدس به فعالیت های خود در عمق خاک یهودا و سامره ادامه می دهد، این دیوار توانسته است امنیت صهیونیست ها را در برابر به اصطلاح تروریست ها تامین کند.
پس در این صورت، انگیزه دولت اولمرت از تغییر سیاست های خود در این زمینه چیست؟ چه عاملی باعث سکوت مطلق محافل صهیونیستی در برابر این تحولات جدید شده است؟ نباید این مساله را فراموش کرد که این دیوار برای صهیونیست ها میلیاردها دلار هزینه در برداشته است و این در حالی است که آنها به سرمایه گذاری در زمینه های آموزش و پرورش و کاهش میزان فقر نیاز مبرم دارند. ده ها هزار اصله درخت در راستای احداث این دیوار قطع شده و اراضی بسیاری مصادره شده است. این مساله می تواند مخالفت ها و واکنش های سختی برای رژیم صهیونیستی در عرصه بین المللی به همراه داشته باشد. مقامات رژیم صهیونیستی اعلام کردند که اجرای این طرح ضروری است و اتمام این طرح می تواند “مایه نجات جان” صهیونیست ها شود و حتی نمایندگان دولت و ارتش در برابر دیوان عالی این رژیم که حامی و پشتیبان این طرح بود، به کارآیی این طرح اطمینان می دادند. اما واقعیتی که باید به آن اشاره کرد این است که کمربندهای انفجاری همچنان به دنبال راهی برای نفوذ به تل آویو هستند .
بدین ترتیب تنها یک توجیه برای این اقدام باقی می ماند و آن این که آنها دیوار حایل را فدای طرح مشترک “زیپی لیونی” وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی و “کاندولیزا رایس” وزیر امور خارجه آمریکا برای جلب رضایت “سعود الفیصل” وزیر امور خارجه عربستان سعودی کرده اند. این مقام سعودی از رژیم صهیونیستی خواسته است که به نشانه جدیت نسبت به کنفرانس (آتی صلح)، و ابراز حسن نیت، روند احداث دیوار حایل و شهرک های صهیونیستی نشین را متوقف کند. احتمال دارد دلیل عقب نشینی رژیم صهیونیستی از ادامه ساخت دیوار حایل همین مساله باشد اما این رژیم به منظور سرپوش گذاشتن بر آن اعلام می کند که این طرح با کمبود بودجه مواجه شده و وزیر جنگ احداث این دیوار حتی در متجمع های صهیونیستی نشین مهمی مانند آرئیل و گوش عتصیون را نیز متوقف کرده است.
از سوی دیگر “طرح آزمایشی” باراک مبنی بر عقب نشینی از سه محله شهر قدس اشغالی در فردای روز برگزاری کنفرانس بین المللی صلح که آن را از طریق رامون اعلام کرد، مربوط به دیوارهایی می شود که محله های عرب نشین شهر قدس را در برگرفته است و مردم این منطقه را از مراکز تربیتی، بهداشتی، تجاری و مذهبی جدا کرده است. این دیوار که در اطراف محله های عرب نشین احداث شده است با آغاز عقب نشینی تخریب شد و شکافی که در نتیجه تخریب این بخش از دیوار در آن ایجاد خواهد شد، دست آورده های ملی چندین ساله این رژیم در زمینه احداث این دیوار را بر باد خواهد داد.
اما طرفداران احداث این دیوار دلیل دیگری را برای تخریبش مطرح می کنند و آن شکست اهداف پشت پرده چپگرایان از احداث این دیوار است. آنها با احداث این دیوار تلاش می کردند که صهیونیست ها را به داخل آن بکشانند و این دیوار را مرز میان صهیونیست ها و فلسطینیان قرار دهند. اما شهرک نشینیان در قبال فلسطینیان ترسی به خود راه ندادند و به داخل این دیوار نقل مکان نکردند، بلکه روند افزایش جمعیت این شهرک ها، همچنان ادامه دارد و در صورتی که این دیوار نتواند اهداف پیش بینی شده را برآورده کند و از سوی دیگر تخریب آن بتواند جایگاه ابو مازن در میان فلسطینیان را ارتقاء دهد، پس وجود این دیوار چندان ارزشی ندارد و باید به گورستان فراموشی سپرده شود!
حال تنها یک سوال باقی می ماند و آن این که اولمرت که آمادگی خود را برای کوچاندن صدها هزار یهودی، تخریب صدها مجتمع صهیونیستی نشین، تقسیم قدس، بازگرداندن مرزهای فلسطین اشغالی به مرزهای “اشویتس”، آزادی صدها تن از مجرمان، اجازه استفاده ارتش از سلاح و آموزش آنها به همراه تبهکاران جدید در رام الله و اریحا، خروج نظامیان ارتش این رژیم از مناطق عرب نشین اعلام کرده بود، آیا اکنون حاضر است که دیوار امنیتی را که به گفته وی آخرین سد دفاعی صهیونیست ها به شمار می رود، به خاطر دستیابی به صلح به گمان وی رهایی بخش، تخریب کند در حالی که همه مردم جهان می دانند که این اظهارات فریب و دروغی بیش نیست؟
