شصت و دو سال است که ما با فلاکت و بدبختی مسافرت می کنیم. از سرزمینی به سرزمین دیگر و از کشوری به کشور دیگر و از فضایی به فضای دیگر می رویم و ملت ها و امت های زیادی را می بینیم. هر جا می رویم، قضیه فلسطین و دغدغه های آن همراه ماست و ما همیشه آرزوی بازگشت را همراه خود داریم و در سر می پرورانیم زیرا هر غریب و مسافر و مهاجری بالاخره روزی به وطن و زادگاه خود بر می گردد و حتی یک نوع ماهی پس یک مسافرت خطرناک درباره با زادگاه خود باز می گردد و پرندگان نیز با طی مسافت های طولانی دوباره به موطن اصلی خود باز می گردند زیرا هیچ چیزی گرانبها تر از وطن نیست و هیچ زندگی شرافتمندانه تر از زندگی در میهن و زادگاه نیست حتی اگر غربت طلای سیاه و یا زرد و سفید باشد و حتی اگر غربت بهشت و یا رویایی باشد، هیچگاه نمی تواند جای وطن را بگیرد و انسان طعم واقعی زندگی را در وطن خود خواهد چشید.
روزی که یهودیان صاحب وطن شدند ما صاحب کفن شدیم و روزی که آنان ساکن شدند ما در کره زمین آواره شدیم و مزدوران و دشمنان و حتی برخی از نزدیکان و دوستان و برادرانمان به توطئه علیه ما پرداختند و به سوء استفاده از آرمان و آرزوهای ما روی آوردند و از داستان بدبختی و تیره روزی ما لذت بردند. کاروان های مهاجرت راه اندازی شد و کلیدهای خانه ها و اسناد و مدارک زمین و دارایی ها در قفسه ها و گنجه ها ماندند و خاک خوردند و با این حال این ملت تسلیم نشد و صبر و بردباری خود را از دست نداد و از آرزو و آرمان خود دست نکشید.
خاطرات سیل خروشان و شعله سوزان اشتیاقی هستند که وجدان و دل ها را به آتش می کشند تا بگویند: ” ای سرزمین انبیا ما بازخواهیم گشت”. سال های طولانی است که ملت ما با بدبختی و رنج و آلام فراوان دست و پنجه نرم می کند ولی این ملت صبور و بردبار است و با وجود تمامی توطئه ها و برنامه ریزی ها و خیانت ها هیچگاه در برابر دشمن سرتسلیم فرود نمی آورد. ما ضربات پیاپی دشمنان را تحمل کرده و آماج تیرهای کینه توزانه آنان بوده ایم و عده ای در این کره خاکی غمخوار ما بوده اند و عده ای نیز علیه ما توطئه کرده اند، چاقوی آمریکا و انگلیس دائما بر گلوی ملت و قضیه ما بوده است ولی ما خم به ابرو نیاورده ایم و مقاومت کرده ایم. عده ای ما را نکوهش و سرزنش کرده و عده ای از شرافتمندان و آزادگان جهان نیز از پایداری و مقاومت ملت ما حمایت و تقدیر به عمل آورده و مخالفت با خفت و خواری و عدم تسلیم ما را ستوده اند. ما در برابر اقدامات خشن و بیرحمانه دشمن و در برابر ثروت و دارایی و پول و سلاح فراوان و پیشرفته آنان روحیه خود را از دست ندادیم و منفعل نشدیم بلکه برعکس بر مبارزه و مقاومت خود افزودیم و با صدای بلند اعلام کردیم که ما به کلام حکیمانه عمر مختار در مسیر مبارزه با اشغالگران ایتالیایی یقین داریم که می گفت:” ضربه ای که کمر تو را نشکند موجب تقویت توست”. آری ما با بدبختی زندگی کردیم و کشتارها و پاکسازی نژادی را تحمل نمودیم ولی این ضربات بر ثبات و استواری و پایبندی به حق بازگشت و مقاومت ما افزود و به آن قوام بخشید.
ملت فلسطین ثابت کرده است که علی رغم تمامی تلخی ها و مرارت ها هیچگاه از حق خود چشم پوشی نخواهد کرد و در این زمینه با کسی معامله نمی کند و وطن و سرزمین خود را نمی فروشد و اهل خیانت نیست. غزه بهترین گواه ماست. در طول جنگ اخیر ویرانگر هنگامی که گذرگاه رفح بازگشایی شد از آن سوی مرز از کشور مصر با وجود کشتار و خرابی و جنگ وحشتناک عده ای وارد نوارغزه شدند ولی هیچکس از غزه به مصر فرار نکرد. آنان بر این باور بودند که مرگ شرافتمندانه و زندگی سرفرازانه در وطن هزار بار با ارزش تر از زندگی امن همراه با خفت و خواری در غربت است. خانه گلی و نان و پنیر وطن من هزار بار شرافتمدانه تر از زندگی نیمه مرفه در آوارگی و در به دری است. زندان مرا نمی ترساند و شکنجه قادر نیست پشتم را بشکند و من از تبعید باکی ندارم و هیچگاه فریفته مال و منال نیز نخواهم شد و مرگ نیز نخواهد توانست مانع از آن شود که من نتوانم فلسطینم را بازگردانم. بوی خوش شهدا در آسمان فلسطین پیچیده است و از طریق هوا و زمین پراکنده می شود. شب هرچقدر طولانی باشد صبحی را به دنبال خواهد داشت و هر آغاز پایانی دارد و هر چند که ستمگران مدتی عربده کشی و یکه تازی کنند، ظلم و ستمگری سرانجام وخیمی و ناگواری خواهد داشت.
