اعلام تصمیم «ایتمار بن گویر» وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی برای احداث کنیسه در داخل مسجد مبارک الاقصی و موافقت دولت نتانیاهو با طرح «آمیحای الیاهو» وزیر آثار باستانی این رژیم برای حمایت مالی از ورود شهرک نشینان صهیونیست به مسجد الاقصی صرفا یک سری اظهارات بی پایه و اساس نبود، بلکه بیانگر نیت آشکار و هدف نهایی دولت نتانیاهو از تمامی اقداماتی است که طی سال های گذشته در مسجد الاقصی جریان دارد.
در تاریخ 13 آگوست گذشته و در جریان بزرگداشت مراسم «سالروز تخریب معبد» توسط شهرک نشینان صهیونیست، مسجد مبارک الاقصی شاهد یورش بی سابقه صدها نفر از صهیونیست ها شد که به بهانه «سجده حماسی» اقدام به برگزاری آیین های دینی ویژه در این مسجد کرده و به صورت کامل بر روی زمین دراز کشیدند.
پس از آن، «موشه فیگلین» عضو تندروی کنست صهیونیستی از داخل مسجد الاقصی اعلام کرد که بن گویر رسما مجوز برگزاری این آیین مذهبی را از امروز به بعد صادر کرده است. بر اساس متون توراتی «سجده حماسی» دومین آیین مذهبی مهم در میان آیین های معبد یهودی به شمار می رود که پس از قربانی کردن حیوانات در عید پاک در رده دوم اهمیت قرار دارد.
فیگلین در ادامه خاطر نشان کرد که رژیم صهیونیستی روز به روز شکست های بیشتری را در جنگ غزه و جبهه شمالی تجربه می کند و تنها در یک زمینه در جنگ فعلی غزه موفقیت راهبردی کسب کرده است و آن فراهم کردن شرایط برای برگزاری آیین های مذهبی یهودی در داخل مسجد الاقصی است که زمینه ای برای احداث معبد سوم به شمار می رود و همه این ها به لطف وجود بن گویر اتفاق می افتد.
بن گویر که شاگر خاخام «مائیر کاهانا»ی کشته شده در نیویورک در سال 1990 به شمار می رود، احداث معبد سوم به جای مسجد الاقصی را هدف راهبردی نهایی می داند و نه صرفا یک پیشگویی دینی. تفاوت وی با اسلافش و حتی با کسانی مثل «یهودا گلیک» که در خط مقدم جنگ بر سر مسجد الاقصی ایستاده اند، صراحت و عملکرد بی پرده در بیان اهداف و تلاش ها برای اجرای سریع برنامه ها صرفنظر از عواقب سیاسی آنهاست.
در حالی که گلیک مدعی بود که هدف از یورش شهرک نشینان صهیونیست به مسجد الاقصی «تضمین آزادی عبادت یهودیان» در این مسجد است، بن گویر به صراحت اعلام کرده است که هدف انتقال کامل حق حاکمیت بر مسجد الاقصی از مسلمانان به یهودیان و احداث کنیسه یهودی در این مسجد است.
روزنامه هاآرتص اخیرا مقاله خطرناکی از «یورام بیری» و «گابی وایمان» منتشر کرده بود که پرده از روی این واقعیت بر می داشت که اظهارات بن گویر و رهبران جریان صهیونیستی مذهبی صرفا یک سری امید و آرزو نیست، بلکه برنامه ریزی است و طرح های مقدماتی گروه های تندرو که در دهه های 80 و 90 قرن گذشته درباره تجهیزات مورد استفاده در معبد، لباس های کاهنان و تمامی مسائل مربوط به آن ارائه می دادند، دیگر امروز رویا و خیالات افراد تندرو نیست، بلکه به واقعیت عینی تبدیل شده است.
شاگردان گرشون سلمون و مائیر کاهانا و همراهان «باروخ گولدشتاین» جنایتکار معروف جنایت حرم حضرت ابراهیم (ع) در راس هرم قدرت در رژیم صهیونیستی قرار گرفته اند و به صراحت کنترل اوضاع را در دست گرفته اند و جنگ فعلی در نوار غزه که در حال گسترش به کرانه باختری است و شاید در مرحله بعد قدس را نیز در بر بگیرد، بهترین دلیل بر این مدعاست.
ما امروز با کشوری روبرو هستیم که حاکمان آن تا دیروز صرفا «افراطی گرایان بنیادگرا»یی بودند که دخالتی در سیر حوادث و تحولات نداشتند و تصمیم اخیر دولت صهیونیستی برای حمایت مالی از یورش ها به مسجد الاقصی بخش اصیل این تحولات گسترده در سیر حوادث این مسجد است.
بسنده کردن نظام های رسمی عربی به اعتراض و محکومیت اقدامات رژیم صهیونیستی و تاکید بر لزوم حفظ وضعیت موجود در مسجد الاقصی اشتباه بزرگی است و واقعیت آشکار که نباید آنرا نادیده بگیریم این است که دولت صهیونیستی خود عملا از وضعیت موجود عبور کرده است و از آن راضی نیست.
حتی توافقات کری که نظام های رسمی عربی در سال 2015 امضا کردند و به موجب آن به یهودیان حق زیارت مسجد الاقصی بدون برگزاری آیین های مذهبی داده شد، برای رژیم صهیونیستی جدید بی ارزش شده است و حتی وقتی این دولت به اظهارات بن گویر درباره احداث کنیسه در مسجد الاقصی واکنش نشان داد و بر حفظ وضعیت موجود در این مسجد تاکید کرد، در واقع اعلام می کرد که برگزاری آیین های مذهبی مانند سجده حماسی در این مسجد به بخشی از وضعیت موجود از نظر این رژیم تبدیل شده است.
از همین رو، تلاش برای حمایت از مسجد الاقصی در برابر طرح های رژیم صهیونیستی، در وهله اول مستلزم پذیرش این مساله است که کوتاهی در مقابله جدی با هشدارهای قبلی در قبال حوادث جاری در مسجد الاقصی یکی از مهمترین عواملی است که باعث جریئتر شدن دولت صهیونیستی برای زیر پا گذاشتن تمامی خطوط قرمز و اعلام تصمیم واقعی این رژیم درباره مسجد الاقصی که همان نابودی این مسجد و ساخت معبد باشد، شده است.
مساله عجیب تر این است که برخی تحلیلگران امروز اصرار دارند که رژیم صهیونیستی قصد سیطره بر مسجد الاقصی را ندارد و در این زمینه به اظهارات مکرر مقامات صهیونیستی درباره حفظ وضعیت موجود و عدم تغییر وضعیت مسجد الاقصی استناد می کنند، اما کاملا این مساله را فراموش می کنند که رژیم صهیونیستی اصلا مسجد الاقصی را در کل محدوده فعلی قبول ندارد، بلکه تنها مسجد جامع قبله را به عنوان مسجد الاقصی می شناسد و وزارت امور خارجه این رژیم هم در بیانیه خود بر روی تارنمای این وزارتخانه به صراحت این را مطرح کرده بود.
وقتی نگاهی به اعلانیه های مکرر رژیم صهیونیستی در این زمینه داشته باشیم، کاملا درک می کنیم که این رژیم چه اهدافی را دنبال می کند. آنها اصلا این مساله را قبول ندارند که یورش های مکرر و برگزاری آیین ها و رسوم مذهبی و نیز احداث کنیسه یهودی ضرری به مسجد الاقصی نمی زند؛ چرا که از نظر آنها این مسجد بیشتر از یک ساختمان کوچک در داخل محوطه ای بزرگ که رژیم صهیونیستی آنرا مسجد نمی داند، نیست! و بن گویر اولین کسی است که این مساله را می فهمد و در اظهارنظرهایش نیز بر اساس آن حرف می زند.
از همین رو، به عنوان مثال می بینیم که این رژیم اعلام می کند قصد احداث کنیسه در مسجد الاقصی را دارد؛ بدون اینکه بحث تخریب یا نابودی این مسجد و یا تغییر کامل دین حاکم بر آن حداقل در این مرحله را مطرح کند؛ چرا که اصلا خودش را متجاوز به این مسجد نمی داند.
این وضعیت باعث می شود که امروز ایتمار بن گویر قهرمان کسانی باشد که معتقدان به ایدئولوژی های نجات و مسیح منتظر و دیگر اسطوره های دینی به دنبال وی هستند؛ به طوری که این گروه های افراطی او را رهبری می شناسند که از زیر پا گذاشتن خطوط قرمز مسلمانان باکی ندارد و حتی او را همان منجی می دانند که می تواند معبد سوم را به جای مسجد الاقصی بنا کند تا مقدمه ای برای تشکیل کشور مذهبی ها باشد که خاخام ها بر آن حکومت خواهند کرد.
این افراد ـ اتفاقا ـ معتقد نیستند که جریان سکولار رژیم صهیونیستی دشمنی کمتری نسبت به جهان عرب و اسلام در قبال آنها دارند؛ چرا که معتقدند نسخه کنونی رژیم صهیونیستی مورد رضایت پروردگار نیست و نمی تواند بدین شکل به حیات خود ادامه دهد. این همان خطر اصلی است؛ چرا که هشدارهای بی وقفه نسبت به کشیده شدن منطقه به سمت جنگ مذهبی در صورت تجاوز به مسجد مبارک الاقصی از نظر جریان صهیونیستی مذهبی و راستگرایان مذهبی تندرو و نیز جریان های مسیحی تندروی همپیمان آنها مساله نگران کننده ای نیست و این جریان ها بر این باورند که حوادث جاری باید شکل یک جنگ مذهبی به خود بگیرد.
از همین رو، دل خوش کردن به هشدارها به این طرف ها نسبت به کشیدن شدن اوضاع به سمت جنگ مذهبی در صورت ارتکاب هر گونه اقدام حماقت آمیز در مسجد الاقصی بی معناست.
چیزی که جهان اسلام امروز باید بفهمد این است که ادعاهای رژیم صهیونیستی با جریان های مختلف آن مبنی بر اینکه تنها خواسته آن اجازه دادن به یهودیان برای اقامه آیین های مذهبی در مسجد الاقصی در کنار مسلمانان است، فریبی بیش نیست و هر کسی که خواستار اغماض و چشم پوشی از این خواسته ها یا بی اهمیت جلوه دادن خطر آنهاست، در واقع همدست و شریک جرم این گروه های تندرو و دولت صهیونیستی است.
علاوه بر این، ملت فلسطین در سراسر اراضی فلسطینی و به ویژه در قدس و در مرحله بعد، ملت های عربی و اسلامی باید بفهمند که مقابله با این تهدیدات در این مرحله باید از حد نظاره گری و هشدار و وعده و وعید دادن فراتر برود و به مرحله اقدام عملی برای حل این مشکل اساسی برسد که مسجد الاقصی از آن رنج می برد و آن همان اشغالگری رژیم صهیونیستی است.
حمایت از مسجد الاقصی در برابر بن گویر و جریان های صهیونیستی مذهبی و گروه های فشار مسیحی تندرو و دیگر طرفداران اسطوره های مذهبی حاکم بر این گروه ها جز از طریق نابودی کامل رژیم صهیونیستی و محو موجودیت آن در مسجد الاقصی و تمامی مسائل و نتایج مرتبط با آن ممکن نیست و چه بخواهیم و چه نخواهیم فلسطین الان در وضعیت جنگی قرار دارد و قدس یکی از اصول مهم این جنگ به شمار می رود و در جنگ نباید نظاره گر باشیم و منتظر تحولات آینده بنشینیم.
