مرکز اطلاع رسانی فلسطین
از آنجایی که دشمن ما زبانی جز زبان جنایت و انتقام نمی داند، ما انتظار این را داشتیم که دشمن یک جنگ تمام عیار در نوار غزه راه بیاندازد و طی آن تلاش کند هر چیز مرتبط با مقاومت و هر عاملی را که باعث تشویق فلسطینیان به وحدت و آزادی خواهی و حمایت از حقوق و آرمان های ملت فلسطین می شود، از بین ببرد. همچنین انتظار این را داشتیم که درست زمانی که حماس سعی در خاموش کردن آتش فتنه ای دارد و توطئه های دشمن را برملا و نقاب از چهره کودتاگران و جنایت کاران و خراب کاران بردارد، برخی از دشمنان زهر خود را نگه داشته و با وجود دریافت ضربه های متعدد از حریف خود به فعالیت و حرکت خود ادامه دهد، به این امید که بتواند هر چند در لحظه های اخیر انتقام خود را از حریفش بگیرد.
حال آن لحظه نهایی برای اجرای مرحله آخر توطئه که مساله تازه ای هم نیست فرا رسیده است و گروهی ستمگر سعی در اجرای برنامه ریزی شده و هدفمند این نقشه دارند و از روی نادانی یا با وجود اطلاع و از روی بی نوجهی و شاید هم به این دلیل که می دانند وحدت مردم و نیز دولت وحدت ملی و اجرای قانون و برقراری امنیت در جامعه جایی برای بازگشت آنها به صحنه داخلی باقی نگذاشته است و مردم نیز با بی صبری منتظر مشاهده سرنوشت مشخص آنان که یا شرمساری است و یا نابودی، هستند. آنها می دانند که بالگردهای آمریکایی که قصد داشتند مزدوران آمریکایی را از ویتنام انتقال دهند توانستند تنها تعداد اندکی از آنها را نجات دهند و تعداد بیشتری از آنها در آنجا ماندند و به سرنوشت بد خود گرفتار شدند. آنها همچنین به یاد دارند که کامیون هایی که قصد داشتند مجموعه های ارتش لحد را از جنوب منتقل کنند همه شان به مقصد نرسیدند و نتوانستند همه مزدوران و قاتلان و مجرمان را به مقصد برسانند ؛ چرا که لبنان آزاد شد و این کامیون ها پنچر شدند و تا همه ادعاها برای نجات آنها ناکام مانده و چیزی جز ننگ یا کشتار نصیب آنها نشود.
آیا پیمان مکه و مذاکرات قاهره خواهد توانست بر جنایت های آنها نسبت به علما و موسسات و دانشگاه ها و مساجد و رهبران سرپوش بگذارد؟ آیا مصالح ملی ایجاب می کند که این افراد آزاد و رها بگردند و ما درد زخم هایمان را تحمل کنیم؟ یا اینکه آنها پیمان مکه یا مذاکرات قاهره را مایه آرامش جنایتکارانی می دانند که در لباس موعظه گران به اجرای افکار شیطانی خود مشغول هستند؟
به نظر می رسد، این که اخیرا رژیم صهیونیستی مقاومت را تنها در کرانه باختری هدف قرار داده است، تصادفی نیست. این رژیم گاهی شهدای الاقصی و گاهی گروهان های قدس و گاهی هم با استفاده از آرامش جزئی که بعد از جنایت های شبانه روزی نظامین خود علیه مردم فلسطین کمی عجیب می باشد، گردان های قسام را هدف حمله خود قرار می دهد. در همین حال گردان های قسام و نیروهای پشتیبانی نیز در غزه با وضعیت مشابهی روبرو هستند و فرماندهان آنها توسط نیروهای مسلح متاسفانه وابسته به جنبش فتح یا گروه هایی در دستگاه های امنیتی – بعد از اینکه این دو گروه در مکه با هم متحد شده و به پرده کعبه چنگ زدند، ترور می شوند. از سوی دیگر، هنوز دولت و وزارت کشور از اختیارات لازم برخوردار نیست و شورای امنیت ملی نیز مشغول انجام روال اداری و بازسازی و ساماندهی ساختار و تشکیل دستگاه های امنیتی است و هنوز معلوم نیست که چه زمانی اقدامات خود را آغاز خواهد کرد. واضح است که ربودن خبرنگار انگلیسی و عملیات تیراندازی به سوی مدیر اجرایی آژانس “آنروا” وابسته به سازمان ملل و فعال در امور آوارگان که همگی بعد از امضای پیمان مکه روی داده است و نیز 140 مورد کشتار و بازداشت و شکنجه – طی ماه می گذشته – همگی توسط جوخه های مرگ و گروه های طغیانگر جنبش فتح علیه نیروها و رهبران جنبش حماس صورت گرفته است.
با نهایت تاسف، هر باری که ما آمار این جنایت ها را به ریاست تشکیلات خودگردان و گروه ها و هیئت امنیتی مصری ارائه داه ایم شاهد لغو حمایت های تشکیلاتی و محکومیت یا بازداشت عاملان این جنایت ها نیستیم و آنها با بی توجهی تمام از کنار این مسائل می گذرند ؛ گویی که این پیمان در کشور دیگری صورت گرفته است و این مساله باعث جری تر شدن این افراد و تداوم اقدامات خرابکارانه آنها می شود، تا جایی که آنها بعد از تخریب دولت های حماس و فتح، حال دولت وحدت ملی را هدف قرار داده اند و یکی از اهداف کاملا آشکار آن ضربه زدن به روابط بین المللی دولت وحدت ملی است. برای نمونه در شرایطی که همه سعی در شکستن سد محاصره و جلب حمایت جامعه بین المللی و دفاع از حقوق و آرمان های ملت فلسطین را داشتند این گروه که چشم دیدن برقراری روابط مثبت میان دولت وحدت ملی با طرف های بین المللی را نداشتند، با دست زدن به اقداماتی نظیر ربودن خبرنگاران و تیر اندازی به سوی مدیر اجرایی آژانش سازمان ملل در امور آوارگان فلسطین سعی کردند به دولت وحدت ملی ضربه بزنند. به نظر می رسد که با وجود حضور دولت وحدت ملی و موفقیت آن و اجرای طرح امنیتی امید آن به تداوم حیات سیاسی اش کم رنگ شده و در سایه بازسازی و ساماندهی ساختار دستگاه های امنیتی عرصه حیات بر آنها تتنگتر می شود و در نتیجه آنها در یک وضعیت جنگ بقاء هستند.
در پایان از دولت وحدت ملی و ریاست تشکیلات خودگردان و نیز تمامی گروه ها می خواهیم که با اتخاذ شیوه های علمی و تصمیمات قاطع این گروه های مرتبط با خارج و نیروهای طغیانگر را محاصره کرده و به آخرین نفس های آنان پایان دهند.
