برآوردهای اسرائیلی به شیوه ای روزافزون حاکی از آن است که پس از گذشت 25 سال از ترور اسحاق رابین نخست وزیر اسبق رژیم صهیونیستی، شکاف و دودستگی در داخل جامعه صهیونیستی بیش از پیش افزایش یافته است و تنش و کشمکش های داخلی شکل تازه ای به خود گرفته است، زیرا دوره پس از ترور رابین، تراژدیک ترین دوره در تاریخ این رژیم بود و زمانی که اسحاق رابین در وضعیتی خطرناک به بیمارستان منتقل شد، اسرائیلی ها به دو مساله می اندیشیدند: نخست اینکه او زنده بماند و دوم اینکه عامل ترور او یهودی نبوده باشد، اما همه آمال و آرزوهای آنان نقش بر آب شد.
امروز در سالگرد ترور اسحاق رابین، جناح راست صهیونیستی به هیچ مساله ای اهمیت نمی دهد و هرگز از جوسازی های لیکود و دیگر احزاب اسرائیلی که به ترور او انجامید، عذرخواهی نکرده است، با وجود اینکه پلیس رژیم صهیونیستی اعلام کرده که این روزها دقیقا شبیه همان روزهای قبل از حادثه ترور رابین است؛ تنفر و دودستگی در جامعه صهیونیستی به مراتب فراتر از آن چیزی است که آن زمان وجود داشت، زنگ خطر به صدا درآمده است و هشدارهایی در مورد تروری دیگر داده شده است، لیکودی ها چپ گرایان را خائن می دانند و پسر نتانیاهو علیه دادستان کل “اسرائیل” اظهارنظر می کند و او را (به قول خودش) همانند ایران بد می داند.
زمان ترور اسحاق رابین، اسرائیلی ها به جناح راست و چپ تقسیم شدند، گروهی حامی و طرفدار رابین و معاهده اسلو ـ که او آن را رهبری می کرد ـ بودند و گروهی نیز مخالف او بودند و واگذاری اراضی فلسطینی را اشتباهی نابخشودنی در حق تورات می دانستند. فضای ملتهبی حاکم بود و اسرائیلی ها به دو قطب تقسیم شده بودند، با توجه به این، اوضاع کنونی بسیار بدتر از آن زمان است، زیرا دودستگی و اختلافات داخلی با سرعت بیشتری در جریان است و دیگر اختلافات بین چپ گرایان و راست گرایان نیست، بلکه بین حامیان و مخالفان نتانیاهو است.
نیمی از اسرائیلی ها حامی نتانیاهو هستند و نیمی دیگر او را فردی ویرانگر و تهدیدی جدی و اساسی برای آینده “اسرائیل” می دانند و هیچکدام از دو گروه حاضر به تحولی ولو جزئی نیستند، زیرا این حجم از جوسازی و تحریک از سوی نتانیاهو و نزدیکانش علیه مراجع قضایی و قانونگذاری، در کنار بحران اقتصادی عمیق و اعتراضاتی که سرتاسر اراضی اشغالی را در بر گرفته است، اوضاع را کاملا مهیای انفجاری بزرگ کرده و تنها یک جرقه کافی است تا این انفجار اتفاق بیفتد.
شعار “استعفا بده” توسط معترضین موجب شعله ور شدن هرچه بیشتر اعتراضات در سرتاسر فلسطین اشغالی شده است، زیرا عمده خشونت های اسرائیلی ها از سوی حامیان نخست وزیر انجام می گیرد، اعم از زیرگرفتن معترضین با خودرو، شلیک گاز اشک آور و فلفل یا سنگ پرانی به سمت آنان و درگیری های هر از گاهی با معترضان، بنابراین اوضاع کاملا مهیای انفجاری بزرگ است و تنها منتظر شخصی است که جرقه نهایی را بزند.
خلاصه اینکه اوضاع در جامعه صهیونیستی به سمت یک ترور سیاسی دیگر پیش می رود. درست است که دیگر عامل پیوند دهنده جریان های مختلف اسرائیلی دیگر همانند قبل وجود ندارد، و به رغم اینکه نتانیاهو به عنوان تجربه ای که از ترور رابین گرفته شده، از سوی نهادهای امنیتی کاملا محافظت می شود، اما خطر اصلی در اعتراضات خیابانی و تظاهرات ها نهفته است و همین مساله نشان می دهد که احتمال ترور یک شخصیت در “اسرائیل” هر لحظه بیشتر می شود.
