اسکان در کرانه باختری طرحی بود که “زیپی لیونی” وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی برای حل مساله آوراگان فلسطینی به آن اشاره کرد. البته این اسکان در داخل کشور جدید فلسطین صورت خواهد گرفت که گفتگوهای “ایهود اولمرت” نخست وزیر رژیم صهیونیستی و “محمود عباس” رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین مرزهای آنرا تعیین خواهد کرد و این توافق اصولی مقدماتی در کنفرانس آتی صلح مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
اما این پیشنهاد، مشروعیت “حق بازگشت” آوارگان فلسطینی را که در قطعنامه 194 شورای امنیت به آن اشاره شده است، نقض می کند. این پیشنهاد لیونی، پیشنهادی نژاد پرستانه و مبتنی بر تضمین هژمونی جمعیتی یهود در فلسطین و رهایی رژیم صهیونیستی از مسئولیت سیاسی و اخلاقی مساله فلسطین است.
راه حلی که لیونی پیشنهاد داده است، تلاش دارد تا دولتی با وضعیت بحرانی در کشور فلسطین روی کار آورد که از مشکل انفجار جمعیت و اوضاع اقتصادی و اجتماعی نامساعد رنج می برد و در نتیجه کشوری عقب مانده و سراسر هرج و مرج باشد که درگیری های داخلی، امکان پیشرفت را از آن سلب کرده است. این طرح سعی دارد ملت فلسطین را گرفتار مسائل داخلی کشور خود کرده و از توجه به برنامه ملی بازدارد. از سوی دیگر بر اساس این طرح، کشور جدید فلسطین باید توسط دیوار نژاد پرستانه حایل از رژیم صهیونیستی جدا شود و نیروهای امنیتی تشکیلات خودگردان، کار محافظت از مرزها را به عهده داشته باشند.
طرح لیونی، کشور فلسطین را به یکی از “گیتو”های نازی ها تبدیل می کند که دولت آن توانایی اداره کشور را نداشته باشد و در حالی که رژیم صهیونیستی دیوار حایل و استقرار نیروهای این رژیم در خاک فلسطین را مایه امنیت خود در برابر اوضاع آینده کرانه باختری می داند، تاثیرات این وضعیت در کرانه باختری به بخش شرقی رود اردن نیز کشیده خواهد شد و این مساله ممکن است بار دیگر راهکار پیشنهادی اردن مبنی بر تشکیل دولت فدرال فلسطینی ـ اردنی را مطرح کند. اما باید به این مساله نیز توجه داشت که این طرح خطرات زیادی بر امنیت اردن و کشورهای همجوار آن دارد و در این زمینه نیز لازم است با موضعگیری عربی ثابت و آشکار، با این وضعیت مقابله کرد.
اگر لیونی از این مساله آگاه نبود که گروهی در داخل فلسطین، کم کاری پیشه کرده و حاضرند به راحتی از اصول ملی فلسطینیان چشم پوشی کنند، به خود اجازه طرح چنین پیشنهادی را نمی داد و آن را در چارچوب گفتگوهای دو طرف برای دستیابی به توافقنامه اصولی مطرح نمی کرد. گروه فلسطینی مذکور حاضرند به راحتی هر خدمتی را به آمریکا و رژیم صهیونیستی انجام دهند و از همین رو هم لیونی جرات می کند چنین عباراتی را مطرح کند که مصوبات سازمان ملل را نادیده گرفته و موجبات ناراحتی کشورهای عربی را فراهم آورد.
رژیم صهیونیستی تلاش دارد بحران جمعیتی خود را به طرف فلسطینی منتقل کند و حتی فراتر از آن، از کابوس “آوارگان” فلسطینی که همچنان یکی از واقعیت های ثابت منازعه عربی ـ صهیونیستی به شمار می رود، نجات پیدا کند. از همین رو کشورهای عربی بایستی در مقابل این طرح نژاد پرستانه که سعی در حذف مساله آوارگان و محروم کردن آنان از رویای دیرینه بازگشت به وطن خود دارد، با برنامه عمل کنند.
