دنیا چقدر کوچک است. عمر انسان چه کوتاه است. روزها چه زود می گذرند و سال ها چقدر سریع از پی هم می آیند. حکومت های مختلف نابود می شوند و اریکه های سلطنت یکی پس از دیگری سقوط می کنند و از آن چیزی جز پرونده اعمال شان در دنیا باقی نمی ماند. چه بسیار قوم هایی که نابود شدند و ما از زندگی آنان جز آن چه که تاریخ برای ما روایت کرده نمی دانیم، اما در این میان موثق ترین کتب تاریخ امم پیشین، قرآن کریم و داستان های قرآنی است.
ما امروز در وضعیتی به سر می بریم که خداوند دقیقا مصداق آن را در آیه هفت سوره منافقون بیان کرده است:«هم الذین یقولون لاتنفقوا علی من عند رسول الله حتی ینفضوا ولله خزائن السماوات والارض ولکن المنافقین لایفقهون» (آنان کسانی هستند که می گویند به آنانی که نزد فرستاده خدا هستند بذل و بخشش نکنید و چیزی ندهید تا پراکنده شوند و بروند غافل از این که گنجینه های آسمان ها و زمین از آن خدا است و لیکن منافقان نمی فهمند.)
منافقان در گذشته اینگونه جنگ شان علیه اصحاب و یاران رسول الله را با محاصره اقتصادی و تهدید در قطع روزی ـ درست مانند آن چه که امروز در فلسطین اتفاق می افتد ـ آغاز کرده بودند. امروز دنیای ظالم با دشمن صهیونیستی همسو شده است و ملت مجاهد فلسطین را تحت محاصره شدید قرار داده است. تنها گناه این ملت آن است که رهبری خود را که صاحب مشروعیتی به نام مقاومت است با رای خویش و به شیوه ای دمکراتیک انتخاب کرده است اما این انتخاب هرگز به مذاق دشمنان خوش نیفتاده و نخواهد افتاد و هرگز منافقان را راضی و خشنود نمی سازد؛ منافقینی که در ازای دریافت مبلغی ناچیز و وعده های توخالی مجری طرح سازش هستند.
آیا گذشتگان توانستند مانع از گسترش موج اسلام گرایی شوند؟ بدیهی است که آنان هرگز موفق به این کار نشدند آن هم به این خاطر که کسانی که طرح “تغییر و اصلاح” را در پیش گرفته اند و از رسول الله حمایت می کنند، قصدی جز رضایت و خشنودی پروردگار خویش ندارند و در این راه ثابت قدم هستند و بر جور جائران صبر پیشه می کنند و تنها در برابر خداوند سر تسلیم فرود می آورند و به پیروزی خداوند یقین دارند. تا بوده، پیروزی همواره از آن مجاهدان نستوه بوده است اگر چه عده شان قلیل و امکانات شان اندک باشد و سال ها در معرض محاصر و گرسنگی قرار بگیرند.
آیا در میان مسئولان رام الله هیچ انسان عاقلی یافت نمی شود؟ آنان همچنان دشمنان را علیه ما تحریک می کنند و در محاصره و سلب آزادی بیان و قطع روزی شریک جرم دشمنان هستند و از دشمنان می خواهند که حلقه محاصره را علیه ما تنگ تر کنند. آنان تمامی تلاش خود را برای محرومیت اهالی نوار غزه حتی از یک لقمه نان به کار می گیرند و آنان را به قطع حقوق و دستمزد تهدید می کنند و با زور و تهدید از آنان می خواهند که دست از کار بکشند تا بلکه بتوانند زمان را به عقب یعنی قبل از 14 ژوئن 2007م. برگردانند.
کسانی که پس از چند ماه ناامنی که طی آن شمار زیادی از بهترین جوانان این امت و حافظان قرآن کریم به لقاء الله پیوستند و امروز اندکی رنگ آسایش و امنیت را به چشم دیده اند، امکان ندارد که بار دیگر بازگشت ظلم و جنایت ستمگران را بپذیرند. جنایت پیشگان با اولیای خداوند ستیز کرده اند و به این کلام پروردگار که در قالب یک حدیث قدس که پیامبر اکرم (ص) آن را روایت کرده است وقعی ننهاده اند: «هر کس با یکی از اولیای من دشمنی کند، من اجازه جنگ با او را می دهم.» در هم شکستن تخت های سلطنتی ظالمان در غزه عذاب الهی است که بر سر ظالمان و دشمنان اولیای خدا در مساجد و منازل فرود آمده است.
اما آن چه که در ذهن نمی گنجد، جنایات مشابهی است که امروزه در کرانه باختری رخ می دهد. مجرمان در کرانه باختری همان مجرمانی هستند که در نوار غزه دست به جنایت می زدند. این مجرمان از این که ابزار دست “دایتون” و مجری طرح های پلید او هستند راضی و خشنودند و به خود می بالند که از آمریکا و به دستور کاندولیزا رایس صاحب طرح “آشوب سازنده” کمک های مالی دریافت می کنند. گویی این مجرمان از آموزه های قرآنی درس عبرت نگرفتند و از سرانجام جنگ با اولیای خدا که خود آن را با چشمان خویش دیده و با گوش های خود شنیده اند، درس عبرت نگرفته است. یک چنین اشخاصی چشم و گوش خود را به روی آیات رسا و شیوای خداوندی بسته اند:«وفی السماء رزقکم وما توعدون فورب السماء والارض انه لحق مثل ما انتم تنطقون» (در آسمان روزی شماست و نیز چیزهایی که بدان وعده و وعید داده می شوید به خدای آسمان وزمین سوگند که این حق است درست همانگونه که شما سخن می گویید.) این احمقان گمان کرده اند که روزی شان دست آمریکاست. اینان حتی سخنان حکیمانه آبا و اجدادشان را نیز ندیده و نشنیده گرفته اند که می گفتند: آزموده را آزمودن خطاست.
آیا اکنون وقت آن فرا نرسیده که انسان های خواب بیدار شوند و به هوش آیند؟ آیا وقت آن فرا نرسیده است که این انسان ها از دروس گذشته عبرت بگیرند و از بند اوهام شیطان بزرگ یعنی آمریکا خود را برهانند؟ به هر حال برای بیدار شدن هنوز وقت کافی وجود دارد. هنوز برای بازگشت به دامان میهن و صفحات تابناک تاریخ وقت کافی هست. همچنان وقت است که انسان های پاک و خداجوی و مومن و معتقد به رزاق بودن خداوند، دستان یکدیگر را به گرمی فشار دهند و با یکدیگر به دور از اختلاف و تفرقه در زیر یک پرچم یعنی پرجم مهین قرار بگیرند؛ آن هایی که به اصول و آرمان های ملی پایبندند و در برابر دشمنان متحد و در اجرای دستورات خداوندی از سرزنش سرزنش کنندگان هیچ واهمه ای ندارند. تنها در یک چنین شرایطی است که ما می توانیم آرزوی دیرینه خود برای تشکیل یک کشور مستقل فلسطینی به پایتختی قدس شریف را تشکیل دهیم.
در این میان هر کس از این قافله عقب بماند و به ریسمان طاغوتیان چنگ زند، مجاهدان حقیقت طلب دیر یا زود آنان را از صفحه روزگار حذف خواهند کرد و در این موقع هیچ یار و یاوری نخواهند داشت. این سنت خداوند است که هرگز تغییر نمی کند. امروز برادران شما در غزه که قلم عفو بر جنایت جنایتکاران کشیدند با این که می توانستند با قدرت انتقام خود را از آنان بگیرند، صادقانه شما برادران را خطاب قرار می دهند و دستان خود را برای رسیدن به وحدت در برابر طرح صهیونیستی و آمریکایی دراز می کند؛ طرحی که دشمنان شب و روز برای آن برنامه ریزی و برای آن میلیون ها دلار هزینه می کنند، اما در نهایت تمامی توطئه های شان نقش بر آب می شود که خداوند در این باره می فرماید:«ان الذین کفروا ینفقون اموالهم لیصدوا عن سبیل الله فسینفقونها ثم تکون علیهم حسرة ثم یغلبون والذین کفروا الی جنهم یحشرون» (کافران اموال خود را خرج می کنند تا (مردمان را) از راه خدا بازدارند. آنان اموال شان را خرج خواهند کرد اما بعدا مایه حسرت و ندامت ایشان خواهد گشت و شکست هم خواهند خورد. بی گمان کافران همگی به سوی دوزخ رانده می گردند و در آن گرد آورده می شوند.)
